မေန႔က....

        ေျပာရမွာလည္းမ်က္ႏွာပူပါတယ္....။ အားေပးၾကတဲ့ အစ္ကိုေတြအစ္မေတြကိုလည္းအားနာမိတယ္.။
ကၽြန္ေတာ့္အပူေတြကို ကူးကုန္ၾကတယ္.။ ျဖစ္ပံုကဒီလိုပါ..။
       မေန႔က ဂန္ဆီး(ဂႏၵ၀င္ဆည္းဆာေလး.) က အြန္လုိင္းတက္ခဲ့မယ္ေျပာတယ္.။ အဲ့ဒါကၽြန္ေတာ္က အတန္း
လည္းမရွိတာနဲ႔ မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီးထ ဘုရားေတြဘာေတြရွိခိုးၿပီးေတာ့ Breakfastစားၿပီးေစာင့္ေနတာ။
ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၀၁း၀၀ ေလာက္က်ေတာ့ မလာမလာနဲ႔ ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့.. ။ အသံေလးက ငွက္ေပ်ာ
ခြံကို.ေရေႏြးနဲ႔ျပဳတ္ထားသလိုပဲ.. ယဲ့ယဲ့ေလး..။ သူဖ်ားေနတယ္တဲ့.။အဲဒီအထိ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး.။
သူ႔ကိုအားေပးရတာေပါ့ဗ်ာ.။ သက္သာလား.။ အခုဘယ္လိုေနေသးလဲ.။ ေဆးေရာေသာက္လား.။ ႏွင္းေတြထဲ
ထြက္ေဆာ့လုိ႔လား..။ အေႏြးထည္မထပ္ဘူးထင္တယ္.။ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။အဲ့လိုေျပာၿပီးေတာ့.ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေန႔ခင္းက်ေတာ့.. ထူးထူးျခားျခားမအိပ္ခ်င္စဖူးအိပ္ခ်င္လာတာနဲ႔ အိပ္လိုက္တယ္.။
           အိပ္ယာက ႏုိးလာေတာ့.။ တစ္ဘေလာ့တည္းေနတဲ့အခန္းကပ္လ်က္က သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က
ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာၿပီးေတာ့.. စိတ္မေကာင္းတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔..သူတို႔အခန္းမွာထမင္းလာစားဖို႔ေခၚတယ္.။
စိတ္ထဲမွာနည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းေနတာ.။ တစ္ေမဂ်ာတည္းေတြဆိုေတာ့သူတို႔က အေၾကာင္းသိေတြေလ.။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇာတ္လမ္းကိုအစ အဆံုးသိထားတဲ့သူေတြပါ.။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔အားလံုးကိုဆန္႔က်င္ခဲ့တာ.။
သူတို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး.။ အဲဒီေန႔က ဆိုတဲ့ပုိ႔စ္မွာေရးထားတဲ့.အေၾကာင္းအတုိင္းပဲ.။ မန္းေလး က အဘိုးအဘြား
ေတြကၽြန္ေတာ့္ကိုခုထိစကားမေျပာဘူး..။ မိဘေတြစကားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး.။ (အိမ္က
သေဘာမတူတာမဟုတ္ဘူး.။ ငယ္ေသးလို႔တဲ့..တားတာ.. မိဘဆိုေတာ့..)။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီကိုလာ
မယ့္သူဆိုေတာ့.. အာရံုမမ်ားေအာင္လို႔ ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုစာသင္တဲ့ ဆရာ.အရာရွိက တားပါတယ္.။ညီေလး
မင္း .ဒါေတြကို မလုပ္သင့္ဘူးဘာညာ. ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ခဲ့ဘူးေလ.။ (ကိုယ့္ကိုယ္
ကိုယ္မွားမွန္းေတာ့သိတယ္.။ ဒါေပမယ့္..ျပင္လို႔မရဘူး...)ဘေလာ့က အစ္ကိုေတြအစ္မေတြလည္းသိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာထိ ရွိတယ္ဆိုတာကိုပါ.။ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက စိတ္မေကာင္း
တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲနဲေတာ့ Thinking ၀င္မိတယ္.။ ေနာက္. ကၽြန္ေတာ္တု႔ိဟင္းခ်က္အလွည့္ဆို
ေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲကိုသြားၿပီး ဆီသတ္ဖို႔ ဂ်င္းေတြၾကက္သြန္ေတြလွီးေတာ့လည္း ..။ ကၽြန္ေတာ့္အုပ္စုကသူ
ငယ္ခ်င္းေတြက.. ။မင္းမလုပ္ပါနဲ႔ကြာ.။မင္းဒီေန႔နားလိုက္ငါတို႔ခ်က္လိုက္မယ္..ဘာညာနဲ႔ဆိုေတာ့.။ ကၽြန္ေတာ္
ကမေနႏုိင္လို႔ေမးေရာ..။ စိတ္ကလည္းအင္မတန္ျမန္တာ.။ ဘယ္အထိေတြးမိလည္းဆိုေတာ့.. သတင္းဆိုး
တစ္ခုေတာ့ေသခ်ာၿပီေပါ့.။ နာေရးမ်ားလား လို႔ မေတြးေကာင္းေတြးေကာင္းေတြေတြးမိတာ....။ အဲဒါနဲ႔ဇြတ္
ေမးေတာ့. ဟိုဘက္ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေျပာျပလိမ့္မယ္ တဲ့..။ အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ထပ္ခ်ိတ္လိုက္ေတာ့.။
ကၽြန္ေတာ့္ေပါက္စ ..တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ဒီေန႔ပဲေစ့စပ္တယ္ဆိုတဲ့သတင္းကိုၾကားတယ္.။ မွတ္မွတ္ရရ
ေကာ္ဖီခြက္ထဲကို ေရေႏြးထည့္ရင္းနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ကေန မိုက္နဲ႔လွမ္းေျပာတာကိုနားေထာင္ေနတာ.။ သူေျပာတဲ့
အသံလည္းၾကားေရာ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေျခေထာက္ေတြေခြက်သြားတာ..။ အားျပတ္သလိုျဖစ္ၿပီးေတာ့..။ ေရေႏြး
ေတြလည္း ေမွာက္ကုန္တယ္.။ သိပ္မပူလို႔ေတာ္ေသးတယ္...။ အဲဒီေန႔မတုိင္ခင္က တစ္ခါျဖစ္ေသးတယ္။
အဲဒီတုန္းက မေသခ်ာလို႔ သိပ္မဆိုးဘူး.။ ကိုယ့္ဖာသာက်ိတ္ၿပီးေျဖသိမ့္လိုက္တာ..။ မေန႔က ရတဲ့သတင္းက
တစ္ခါမွ မလြဲဖူးတဲ့ ..ေမၿမိဳ႕ကသူငယ္ခ်င္း ဆီက ရတာ..။လူက လံုး၀ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး.။အခန္းတံခါး
ကိုခ်က္ထုိးၿပီးေတာ့.. ေပါက္ကြဲမိတယ္.။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာစိုးလို႔..သီခ်င္းကိုအက်ယ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး စိတ္ထဲ
ရွိတာေတြေအာ္ေနတာ..။ရွက္ရွက္နဲ႔မွန္တာေျပာရရင္.. ငိုေနတာ..။စိတ္ထဲမွာ ရင္ၿငိမ္းပြင့္ကိုသြားျမင္တယ္.။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ေလာက္ မမိုက္ဘူးေလ.. ။ အေဖ တို႔အေမတို႔ ရွိေသးတယ္.။ လူလားမေျမာက္ေသး
တဲ့ ညီမေလးရွိေသးတယ္.။ ဒါေပမယ့္ မေန႔ညကေတာ့ လံုး၀ ေျဖသိမ့္လို႔မရတာ အမွန္ပါ.။ကိုေမာင္ေမာင္
ေျပာသလိုပါ.ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာဖူးတဲ့ ဆံုးမဖူးတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ေနတုန္းပါ.။ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးထဲက..ကိုထီးရဲ႕
ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းမွာကၽြန္းခံေနတယ္ ကိုသြားသတိရတယ္. ။ အခန္႔မသင့္ရင္အခ်စ္ေရးအတြက္ကိုယ့္အ
သက္ေတာင္ရန္ရွာလိမ့္မယ္.မ်က္ကန္းအခ်စ္သမားတဲ့ ဆိုတာကိုသတိရတယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္ က က်န္တဲ့
ေနရာေတြမွာအစြဲ မထားေပမယ့္.. သူနဲ႔ပတ္သတ္ရင္အစြဲႀကီးေနတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သတိထားမိ
တယ္.။သူ႔အိမ္က သူ႔ကိုဆူရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္ပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္က သ၀န္တိုတာမဟုတ္ဘူး.။
သူ႔ကိုႀကိဳက္တဲ့သူေတြရွိတာပဲ..။ အဲ့ဒါကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာဘူး.။သူ႔ကိုနစ္နာေအာင္မေျပာနဲ႔.။ သူမ်က္ႏွာ
ပ်က္ေအာင္ မေျပာနဲ႔ အဲဒါမ်ိဳးကိုကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တာပါ.။ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္တဲ့ႏွလံုး
ေရာဂါရွိတယ္.။ ႏွစ္ေယာက္သား ညေနဘက္ ေအာက္ပတ္စ္ရလို႔. ညေစ်းတန္းသြားရင္.။ သူ႔ခမ်ာလမ္း
ျမန္ျမန္မေလွ်ာက္ႏုိင္ရွာဘူး.။  ေမာတတ္တယ္.။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေန႔ ညဘက္အေမာေဖာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုအဲဒီလို ဂရုဏာစိတ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာပါ...။ သူ႔နားမွာရွိေနရရင္ေပ်ာ္တယ္.။ ဒီကိုလာတာ
ေတာင္ စိတ္တစ္ထင့္ထင့္နဲ႔လာရတာပါ..။ အကုန္လံုးေျပာရရင္ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာေနေနတာ အိမ္ေထာင္သည္
လိုပဲ.။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေထာင္သည္ေတြေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ အေပ်ာ္ကင္းလိမ့္မယ္မထင္ဘူး.။ ၁၈ ႏွစ္
ျပည့္ၿပီးသူတိုင္း အတြက္ လုိခ်င္တာမွန္သမွ် တရား၀င္လုိရတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ. ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျဖဴစင္ဆံုးေနခဲ့
တာ.။ အခ်ိန္ရသေရြ႕ စာေရးစာဖတ္.၊ မသကာ.. ခ်က္ရြန္းထဲခန၀င္ၿပီး. သီခ်င္းဆိုတယ္.။ ဒီေလာက္ပါပဲ.။
အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးဗ်ာ .. ျဖစ္ခဲ့ၿပီးမွ..၊ ျဖစ္လာၿပီးမွ.. ပ်က္စီးသြားတယ္ဆိုေတာ့. ကမာၻေတြကိုပ်က္ေနတာပါပဲ.။မေန႔က
ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အရက္လာတိုက္တဲ့သူငယ္ခ်ငး္လည္းရွိေသးတယ္.။ အျပစ္ေတာ့မတင္ပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
သူတို႔ကို တံခါးမဖြင့္ေပးပါဘူး.။ အျပင္ကေန တံခါးကိုထုၿပီးေအာ္ေနၾကတာ...။ 
        မနက္လင္းေတာ့ ဖုန္းဆက္တယ္.. ။ အသံေတြနာေနေတာ့.. ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္က
ဘာမွ မေျပာပဲ..။ ဒဲ့ေမးလိုက္ေတာ့.. ဘယ္သူေျပာတာလဲ ဘာညာ.။ ကိြဳင္သြားရွာမယ္လုပ္လို႔ မနည္းတား
ထားရတယ္.။(လူကသာ လက္ေတာက္ေလာက္ရွိတာ ဇကေတာ့ မေသးဘူးေနာ္..အဲ့ကေလးလဲ ဒိန္းဂ်ားပဲ.)
ထူးပါဘူးဆိုၿပီး..အန္တီနဲ႔လည္းဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္.။ ေအးေဆးပါပဲ.။ စိတ္ေအးသြားတယ္.။ သက္ျပင္းအႀကီး
ႀကီးခ်မိတယ္.။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရယ္ခ်င္ေနတာ..။( မမခ်ိဳခ်ဥ္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္..)ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ကြန္မန္႔ေတြဖတ္ၿပီးေတာ့..အားနာေနတာ..။အားလံုးကိုအပူေတြကူးကုန္တာေလ..။ ကၽြန္ေတာ္
ေနာက္ဆိုရင္ မေရးေတာ့ပါဘူး..။ ျဖစ္လည္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး....။အစ္ကိုေတြအစ္မေတြ..အားလံုး ကိုႀကီးေမာင္
ေမာင္.၊ ကိုတူး၊မခ်စ္စံအိမ္.၊ မမကန္ဒီ.၊ FB ထိ တစ္ကူးတစ္က Message ပို႔ၿပီးႏွစ္သိမ့္တဲ့..အစ္မျမတ္ၾကည္၊
ထူးထူးျခားျခားအားေပးသြားတဲ့အစ္မအယ္နီ.၊အစ္မ၀ါ.၊အစ္မပစ္ပစ္၊ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေတာင္း
လည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ..။ညီဆိုးေလး၊ ေမာင္ဆိုးေလးရထားသလိုထင္ေနမလားမသိပါဘူး..။ဒီဘေလာ့
ေလးစေရးျဖစ္ကတည္းက ဒီလူေတြပဲရွိတာပါ.။ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုဒုကၡေပးမိသလိုျဖစ္ရင္ေတာင္းပန္
ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ေနာ္..။ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး..။မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလို႔.. အစ္ကိုအစ္မေတြကိုေရာ၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပါ ကတိေပးလိုက္ပါတယ္.။

                                                   သမံစီးစတိုင္ေပါ့.. လတ္တေလာ အေနအထား.. (ေပ်ာ္ေနသည္.)