သားေနမေကာင္းဘူး

          မေန႔က မာစတာတန္းၿပီးသြားတဲ့အစ္ကိုႀကီးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံကိုျပန္သြားၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္.ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပတ္စဥ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ရယ္. က်န္တဲ့အစ္ကိုႀကီး (Ph.D, D.Sc) ေတြလိုက္ပို႔ၾက တယ္..။ ေလဆိပ္ကေတာ္ေတာ္ေ၀းတယ္ေျပာတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္အရင္တစ္ေခါက္က ဂါဒီယန္ရွိတဲ့ .. MIET ေက်ာင္းကို သြားတုန္းက ကားမူးထားတာကို အမွတ္မရွိပဲ လိုက္သြား မိပါတယ္.။ လိုက္သြားမိတဲ့ .ကၽြန္ေတာ့္ အမွားလို႔ပဲ ေျပာရမယ္..။

          ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္တုန္းက ကားမူးတတ္တယ္။ မူးတာမွ ပိုးစိုးပက္စက္ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ကို မူးတာ..။ အေမက မိုးကုတ္သူဆိုေတာ့ ဟိုးကေလးေလးကတည္းက ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္တုိင္း မိုးကုတ္ကို  မိသား စုသံုးေယာက္ ျပန္ၾကတယ္.။ မိုးကုတ္လမ္းကလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ…။နာမည္ႀကီးေလ.၉၉၉ ေကြ႕ဆိုလား..။ တစ္ခါမွေတာ့ေရမၾကည့္ဖူးဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ မနည္းေထာင္ေအာင္လုပ္ေနရတယ္..။မိုးကုတ္  ကၿပီးေတာ့ အေနာက္ပိုင္းနဲ႕အေရွ႕ပိုင္းနဲ႕ကထပ္သြားရေသးတယ္.။ မန္း- မိုးကုတ္လမ္းအတိုင္းသြားရင္ မိုးကုတ္အေနာက္ပုိင္း (က်ပ္ျပင္)ကိုေရာက္တာ..။အေမတို႔က အေရွ႕ပိုင္း(ေရပူ)ဆိုေတာ့..ဟိုးဘက္ကိုထပ္သြားရ ေသးတယ္.ေလ.။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာေတြေတာင္ေဘးေရာက္ကုန္ၿပီ.။ ေျပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကားမူးတတ္တဲ့အေၾကာင္း..။ ငယ္ငယ္က သိပ္ေပ်ာ့တာလဲ ပါမွာေပါ့..။အေဖက ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ့တာကို သိပ္မႀကိဳက္ဘူး.။ အေဖက ကားမူးရင္ ဆူပါတယ္.။ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ေလး ေတာင္ခံႏုိင္ရည္မရွိဘူးလား ဘာညာေပါ့ဗ်ာ.။အေမကေတာ့ ကားမူးရင္ သူကိုယ္တိုင္ျပဳစုပါတယ္.။ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံု နဲ႕လုပ္တယ္။ ဘီဆစ္ ဆုိတဲ့ ေဆးျပားေသးေသးေလးတုိက္တယ္.။ ခ်က္ေပါက္ကို ပလာစတာကပ္ရတယ္ဆိုလို႔ ကပ္ေပးတယ္.။ မရ.ေရးခ် မရတဲ့အဆံုး အေမလည္းလက္ေလွ်ာ့သြားေတာ့တယ္.။ ေနာက္ အသက္နည္းနည္းႀကီးလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကား သိပ္မမူးေတာ့ဘူး .။ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရတာမ်ိဳးေတြရွိလာလို႔ ထင္ပါတယ္။ အားကိုးမယ့္သူမရွိေတာ့ စိတ္က တင္းတတ္သြားတာေၾကာင့္လဲ ေနမွာေပါ့.။ ၿပီးေတာ့ ဆယ္တန္း ယုန္ အခန္းမွာ ဘိုင္အိုသင္တဲ့. ဆရာႀကီး ဦးမိန္းခင္ေမာင္ဦး ဆက္စပ္ၿပီးေျပာျပဖူးတဲ့. ကားမူးတယ္ဆိုတာ .. ဦးေႏွာက္ထဲမွာရွိတဲ့.. Cerebrospinal Fluid က လူလႈပ္လို႔ လိုက္လႈပ္တာျဖစ္ေၾကာင္း..။အားမရွိ ၊တဲ့အခါ အစာမရွိ တဲ့အခါမွာအဲ ဒီ Cerebrospinal Fluid ကပိုက်ဲၿပီး ကားပိုမူးေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ ကိုယ္ကုိယ္ကို ေတာ္ေတာ္ ထိန္းႏုိင္လာတယ္.။ ေနာက္ၿပီးစစ္တကၠသိုလ္ကိုေရာက္ေတာ့.။ လံုး၀ မမူးသေလာက္ျဖစ္သြားတယ္..။ကၽြန္ေတာ္ က တပ္ခြဲဂၽြမ္းဘားအဖြဲ႕(Acrobat & Gymnastics) မွာ ပါလိုက္ေသးတဲ့အတြက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္.။

          အဲဒါနဲ႕ပဲ ဒီကိုေရာက္ခါစ က ဂါဒီယန္ရွိတဲ့မီးရပ္ေက်ာင္းကို သြားပါတယ္.။ အဲဒီေက်ာင္းက ေတာ္ေတာ္ေ၀းပါတယ္.။ ေျမေအာက္ရထားနဲ႔လမ္းဆံုးေအာင္စီးသြားၿပီးမွ ဟိုဘက္ကို ကားထပ္စီးရတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္    သြားေတာ့.အဲဒီလိုပဲ ကားစီးၿပီးသြားပါတယ္။  ေမာ္စကိုကလမ္းေတြ သိပ္ေကာင္းပါတယ္..။ကားက ၿငိမ္ေနတာပဲ.။ ဒါေပမယ့္ ဆိုးတာတစ္ခု ကလမ္းပိတ္တာပါ..။ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔တာေပါ့ဗ်ာ.။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ေမာင္းရ မယ့္ ခရီးကို ၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ လူက အီလာတယ္.။ ပိုဆိုးတာက ကားစက္သံတိုးတိုးေလးက အသံနိမ့္လိႈင္းျဖစ္ေနတာပါပဲ. ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရူပ သေဘာတရားအရ.. အ သံ က နိမ့္ေလ၊ Vibration မ်ားေလ၊ ေ၀း ေ၀းသြားေလပါပဲ.။အဲဒီအခါက်ေတာ့ အဲဒါ ျငင္ျငင္သာသာ Vibration ေလးက ပိုမူးေစတယ္.။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေခၽြးေစးေတြျပန္လာတယ္.။ အက်ီၤေတြခၽြတ္ပစ္ရတယ္.။ စြပ္က်ယ္ေလးနဲ႕ေနတယ္.။ ကံေကာင္းစြာနဲ႕. ဘာ မွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး.။ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မွတ္သြားတယ္.။ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီေက်ာင္းကိုသြားရင္ ေျမေအာက္ရထားတစ္ဆင့္ ၊ ေျမေပၚရထားတစ္ဆင့္နဲ႔ပဲသြားေတာ့တယ္.။ ကားဆို ရင္ ကၽြန္ေတာ္လက္ေရွာင္တယ္.။

          မေန႔က က်ေတာ့ အစ္ကိုႀကီးေတြကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ခ်င္.။ ေလဆိပ္ကိုလိုက္ၿပီးေတာ့ ဓါတ္ပံုကလည္းရိုက္ခ်င္ဆိုေတာ့.။ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ.. ။ မနက္စာေတာင္စားမသြားဘူး..။ လမ္းမွာ ဒါမွ မဟုတ္ေလဆိပ္က်မွ KFC ဆိုင္သြားမယ္.ဆိုၿပီး ဘာမွ စားမလာခဲ့ဘူး.။ ကားဘီးစလိမ့္မွ ဖ်က္ကနဲသတိရလိုက္တာက.. ငါကားမ်ားမူးေနမလားမသိဘူးဆိုတာကိုပါပဲ..။လမ္းမွာ IR ကပါလာတဲ့ ရုရွားဆရာမႀကီးက ေခ်ာ့ကလတ္ေတြလိုက္ေ၀တယ္.။ အဲဒါေတြစားရင္းနဲ႕လုိက္လာတာ ..။ လမ္းမွာအစ္ကိုႀကီးေတြက..စကားေတြဘာေတြေျပာေနတုန္းက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ.။ ခက္တာက လမ္းပိတ္တာနဲ႕တိုးတာပဲ..။ ကားက ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးသြားလိုက္.တံု႕ကနဲရပ္သြား   လိုက္နဲ႕ဆိုေတာ့.. လူက ဇာတိျပလာတယ္.။ စေကာထဲဇီးျဖဴသီးထည့္လွိမ့္ တာမဟုတ္ဘဲ. ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲ. ဆီးျဖဴသီးထည့္ၿပီးခေလာက္သလို ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ.။ တစ္ကားလံုး ကလူေတြမူးလာပံုရတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိလိုက္တယ္.။ ငါေတာ့ စၿပီလို႔..။ေခၽြးေစးေတြျပန္လာၿပီ…။ ဖုန္းကိုနားၾကပ္တပ္ၿပီးသီခ်င္းဖြင့္လိုက္ေတာ့.. တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္.ကိုထီးရဲ႕“ ဒီေတာင္ကို ေမာင္ၿဖိဳမယ္ ျမင္းမိုရ္မို႔လား ” နဲ႕တည့္တည့္တိုးေနတယ္.။ လူက မူး ေနတယ္ဆိုေတာ့ သီခ်င္းေတြလည္းခံစားလို႔မရ..တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ေက်ာ္ရင္းေက်ာ္ရင္းနဲ႕..စိတ္မရွည္လို႔ နားမေထာင္ေတာ့ဘူး.။ အက်ီၤေတြက ေစာေစာကတည္းကခၽြတ္လိုက္ၿပီ..။ လူက ပ်ိဳ႕ခ်င္သလိုျဖစ္ေနတယ္.။ ေခါင္း ကလည္း ေနာက္က်ိေနတယ္.။ အန္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာေပမယ့္. စိတ္ထဲမွာ.. “ Never Surrender .. Never Surrender ” လို႔ ဖြဖြရြတ္တယ္.။ ဟိုးေရွ႕မွာေလဆိပ္က လွမ္းျမင္ေနရၿပီ..။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းသြားရ   ေတာ့ မိနစ္၄၀ ေလာက္ထပ္ေမာင္းလိုက္ရတယ္.။ ေလဆိပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သန္႔စင္ခန္းကို ေျပးလိုက္မွ ျပႆနာက ရွင္းသြားေတာ့တယ္. ။

         မခ်ိျပံဳးေလးနဲ႕.. :P

     ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းဆရာအစ္ကိုႀကီးမ်ားႏွင့္..(ရုိက္တဲ့သူကလည္း၀ါးေအာင္ရိုက္တတ္တယ္..)

      မ်က္မွန္တပ္လိုက္တာ..လူက အိုစာသြားတယ္...ဇရာဆိုတာ ဒါထင္ပါရဲ႕.. ေအာ္ဒုကၡဒုကၡ..

ကေလးေပါက္စေလးကိုအသည္းယားလုိ႔ရုိက္ထားတာ.။ (မဆီမဆိုင္ ..သူ႔ကိုသတိရတယ္... ခုတစ္ေလာ ကေလးေလးေတြကိုျမင္ရင္ အေဖ စိတ္ေတြေပါက္ေနတယ္.။ ငါ့သမီးေလးသာဆို ဘယ္

ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ ဆိုၿပီးေတာ့ အေတြးေတြ၀င္ေနတယ္.. ။)

မဆီမဆိုင္ဇြတ္ေတာ္ထားတဲ့ နယ္သား နဲ႕...
ေလ ဆိပ္ေပၚကေနလွမ္းရိုက္ထားတာ..။

အျပန္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ကားကို ၿမိဳ႕ထဲ၀င္ရံုအထိပဲေမာင္းပါေတာ့တယ္.။အဲဒီကေန ေျမေအာက္ရထားစီးၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္.။ ျပန္လာေတာ့ လူကေခါင္းေတြကိုက္ေနတာနဲ႕..ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္.။ ပိုဆိုးသြားတာထင္တယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္ စာၾကည့္စားပြဲက. ျပတင္းေပါက္ ေဘးမွာေလ..။ ေလလံုေအာင္တိပ္ေတြ ကပ္ထားေပမယ့္ ဘယ္နားက ဟေနမွန္းမသိတဲ့ ေလေအးေအးေလးေတြက ၀င္ေနတယ္.။ စာရိုက္တာ စာ က်က္တာလုပ္ရင္. .ညာဘက္တစ္ျခမး္ ထံုလာတယ္.။ အဲဒီျပတင္းေပါက္ နားမွာထားတဲ့ေရဘူး က တစ္ျခမး္ခဲသြားတယ္.။ ညာဘက္တစ္ျခမး္ ႏွာေစးတယ္..။ လက္ေတြကိုက္ေနတယ္..။ ဒီပို႔စ္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ နားနား ၿပီးတင္ထားရတာ..။ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြကိုအားနာလို႔ပါ..။ ေရးခ်င္ေပမယ့္.. စိတ္သြားတိုင္း လူက မပါႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္.။ ခ်စ္သူလာမွ ခၽြဲေတာ့မယ္.. ။ ေတာ္ၿပီေနာ္.။ သားနားေတာ့မယ္.။ သားေနမေကာင္းဘူး.။