Follow me on facebook

ပရဟိတစိတ္ရွိသူအားလံုးကို စိမ္းလန္းေျမ ပရဟိတအဖြဲ႔မွႀကိဳဆိုပါသည္...အေသးစိတ္သိရွိႏုိင္ရန္ဤေနရာတြင္ဖတ္ရႈပါ.။

Tuesday, January 24, 2012

Gloomy Sunday....

        မေန႔က ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ပါဘူး..။ ဆရာမ Алёна (အာေလ်ာ့နာ)က တနလၤာေန႔ပိတ္ေပးတဲ့အတြက္
ေၾကာင့္ပါ..။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟိုဘက္ေက်ာင္းကို သြားၾကတယ္..။ အခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္
တည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႕.စာေတြဖတ္ေနတယ္..။ အျပင္မွာလဲ ႏွင္းေတြခ်ည္းပဲ..မွတ္မွတ္ရရ ေမာ္နီတာေပၚက
Weather Gadget ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့..-16 ဒီဂရီဆဲလ္ဆီးယပ္စ္တဲ့.. ေဘးနားက ကုန္တုိက္မွာ ဖုန္းပိုက္ဆံ
ျဖည့္ဖို႔ေတာင္ မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး..။ ေနပူေနပါလ်က္နဲ႕ ဒီေလာက္ေတာင္ေအးတာကိုအံ့ၾသမိပါတယ္...။




















     Desktop ကလည္း ရႈပ္ပြေနတာပါပဲ.. ရွင္းလည္းခနပဲ .. ၿပီးရင္ကၽြန္ေတာ္က လြယ္လြယ္ကူကူ ျပန္ၿပီး
တင္လိုက္ေတာ့ ျပန္ပြတာပါပဲ..း)
     ေက်ာင္းက တစ္ရက္ကို သံုးနာရီပဲ သင္ရပါတယ္..။ ဆရာမ (၂) ေယာက္ရွိပါတယ္..။ဆရာမ အီရီနာနဲ႕
ဆရာမ အာေလ်ာ့နာပါ..။ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ငယ္ငယ္ေလးေတြပါ.. ။ အစ္မသၾကားလံုး(candy)တို႔နဲ႕တူတူ
ပါပဲ..။ 88ဖြားေတြပါ..။ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာေတြက ဆရာဆရာမဆို ေလးစားၾကေတာ့ သူတို႔ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသ
ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထဲမွာတင္ ဆရာမနဲ႕ အသက္တူေတြ.ဆရာမေတြထက္အသက္ႀကီးသူေတြပါေန
ေပမယ့္..လျပည့္ေနတုန္းက ဆရာမေတြကို ျမန္မာထံုးစံအရ ကန္ေတာ့ ၾကပါေသးတယ္..။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆ
ရာက ဆရာ မဟုတ္လား.။
 ဆရာမ အီရီနာ..
ဆရာမ အာေလ်ာ့နာ.(ပံုနဲနဲ၀ါးသြားပါတယ္..)

           ေက်ာင္းမွာကတည္းက ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ကတည္းက နာမည္ေျပာင္ေပးတဲ့ေနရာမွ ဒီပလိုမာဘဲြ႕ရ
ထားသူဆိုေတာ့. ေက်ာင္းစဖြင့္ကတည္းက ဆရာမေတြကို နာမည္ေျပာင္ေပးထားၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္.။
အရပ္ရွည္ရွည္ နဲ႕  အီရီနာကို.. အရွည္ႀကီး လို႔ ေခၚၿပီးေတာ့.. ပိန္ပိန္ေသးေသး.အာေလ်ာ့နာကိုေတာ့..
ဆရာမ ဗလႀကီး လို႔ေခၚၾကပါတယ္...။(ပံုထဲမွာ ပုဆိုးေတြ၀တ္ထားတာက လျပည့္ေန႔ ဆရာမေတြကို ကန္
ေတာ့တဲ့ေန႔မို႔လို႔ပါ.. ။ျမန္မာ့ရိုးရာပြဲေတာ္ေန႔မ်ားဆိုရင္. ေက်ာင္းပိတ္ေပးပါတယ္..)
       ဒီေန႔ ေက်ာင္းသြားေတာ့ အာေလ်ာ့နာအခ်ိန္ပါ....။ ဆရာမက စာသင္အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္..။
နားမလည္ရင္နားလည္ေအာင္.အမူအယာအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ျပတတ္လို႔... သေဘာက်ၾကပါတယ္.။ အီရီနာနဲ႕
ေတာ့ဆန္႔က်င္ဘက္ပါ....။အီရီနာကလည္းစာသင္ေကာင္းေပမယ့္.. အင္မတန္ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္
သူပါ.. ။ေက်ာင္းသားကိုစာေမးရင္ေတာင္ ရွက္ေနတတ္လို႔ မနည္းေျပာထားရပါတယ္..း)



      ဒီေန႔မနက္ ေက်ာင္းသြားေတာ့. ျပတင္းေပါက္မွာ ေရေတြခဲၿပီးကပ္ေနတယ္..။ း)
   

အာေလ်ာ့နာ.. စာစစ္ေနတုန္း ခိုးရိုက္ထားတာ.. ဟိဟိ..(မိသြားရင္ သူငယ္တန္းကေလးကိုဆူသလိုဆူခံရ
မွာေသခ်ာပါတယ္.....)
     ဆရာမက ဒီေန႔စာသင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္..။ ဟန္ေဂရီ
ႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းလုိ႔ ေျပာပါတယ္..။ သီခ်င္းနာမည္က  Gloomy Sunday ပါတဲ့.. ။ကၽြန္ေတာ္က
အတန္းထဲမွာ ဆရာမေျပာသမွ် ေနာက္က လိုက္လိုက္ေထာက္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့. ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္
ကိုဒီသီခ်င္းအေၾကာင္း ရွာဖတ္ခိုင္းပါတယ္။..အင္မတန္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္လို႔ဆိုပါတယ္..။ 
ကၽြန္ေတာ္ အတန္းက ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ..အဲဒီသီခ်င္းကို ရွာပါတယ္..။ နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ ေရွး
သီခ်င္းႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္.။ အဲဒါနဲ႕ Wiki ေကာက္လွန္ၾကည့္ ေတာ့..အဲဒီသီခ်င္းရဲ႕ထူးျခားမႈကိုေတြ႕ေတာ့
တာပါပဲ..။
          တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ဖတ္ထားတာေလးေတြအၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာျပပါ့မယ္...။ ဒီသီခ်င္းကို
ဟန္ေဂရီလူမ်ိဳးသီခ်င္းေရးဆရာ..Rezső Seress က၁၉၃၀ မွာေရးသားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္..။ဒါေပမယ့္.ဒီသီ
ခ်င္းနဲ႕ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လို႔ သံသယရွိတဲ့ ကိုယ္ကိုယ္ကို သတ္ေသမႈမ်ား.. အေမရိကန္နဲ႕ ဟန္ေဂရီ ၂ ႏုိင္
ငံလံုးမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္..။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလဲေတာ့ ေဖာ္ျပမထားပါဘူး.။ ဥပမာ.. ဒီသီခ်င္းဖြင့္
လ်က္ ႀကိဳးဆြဲခ် ေသေနတာမ်ိဳး.၊သီခ်င္းဖြင့္ထားရင္းနဲ႕ တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်သြား တာမ်ိဳးတို႔ျဖစ္ပါတယ္..။ အဲ
ဒါနဲ႔ အဲဒီသီခ်င္းကို တာ၀န္ရွိသူေတြက ေရဒီယို ထုတ္လႊင့္မႈကေန ပိတ္လိုက္ရပါတယ္..။ဟန္ေဂရီအစိုးရ
ဟာ ဒီသီခ်င္းကို ပိတ္ပင္ထားေပမယ့္. ျပင္သစ္ႏုိင္ငံမွာပါ ဒီသီခ်င္းရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈဟာကူးစက္သြားပါတယ္.။
ဒီသီခ်င္းကိုဖြင့္ထားတဲ့ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ထဲမွာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္  မိမိကုိယ္ကို ပစၥတိုနဲ႕ပစ္သတ္ခဲ့ၿပီး
ေနာက္ ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံ (၃) ႏုိင္ငံကအဲဒီသီခ်င္းဖြင့္ခြင့္ကိုတားျမစ္ခဲ့ပါတယ္..။ဟန္ေဂရီႏုိင္ငံမွာ ကပ္ေရာ
ဂါတစ္ခုလိုျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္..။
         သီခ်င္း ျဖန္႕ေ၀တဲ့ ေနာက္ ၃၅ ႏွစ္အၾကာ. ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီမွာ .. ေနာက္ဆံုးလူတစ္ဦး အဲဒီသီ
ခ်င္းနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေသေၾကာင္းႀကံခဲ့ပါတယ္တဲ့..။သူကေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းကိုေရးသားခဲ့တဲ့
Rezső Seress ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ပါတယ္.တဲ့..။ ၿမိဳ႕ေတာ္Budapestမွာ ျပတင္းေပါက္က ခုန္ခ်ခဲ့ေပမယ့္ အသက္
မေသခဲ့ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ေဆးရံုမွာ ၀ါယာႀကိဳးနဲ႕ ႀကိဳးဆြဲခ်ၿပီးေသဆံုးခဲ့တဲ့ေနာက္ဆံုးလူျဖစ္ပါတယ္တဲ့..။ 
အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းသလို  လန္႔ဖို႔လည္းေကာင္းပါတယ္..။ You Tube မွာ Gloomy Sunday လို႔ရိုက္ၿပီးရွာရင္
ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္..။အေပၚမွာ ခ်ိတ္ေပးထားတာ..Wikipedia လင့္ခ္ပါ..။(ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီးရင္ေတာ့ဘာမွ 
မလုပ္နဲ႕ဦးေနာ္... ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကသမိုင္းေၾကာင္းကိုသိထားလုိ႔လားေတာ့မသိ
ပါဘူး.။တစ္မ်ိဳးခံစားရတယ္..။)
 
Gloomy Sunday
သီခ်င္းက တစ္မ်ိဳးပါပဲ.. ေၾကာက္စရာႀကီး. ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အဆံုးထိနားမေထာင္ဘူး..။ နားေထာင္ၾကည့္
လိုက္ေပါ့ဗ်ာ...။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတယ္.......။ (အမယ္ေလး ဘုရားစူးမိုးႀကိဳးပစ္တပ္
မေတာ္သားႀကီးပါလား..)
   ေတာ္ပီ..အိမ္စာေတြအမ်ားႀကီးပဲ.. စိတ္ကူးေပါက္ရာေတြေလွ်ာက္ေရးထားတာ. အျမင္ကတ္ေတာ့မွာပဲ.။
အိမ္စာလုပ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ..........။ေအာ္ ေမ့ေတာ့မလို႔ .အဲဒီသီခ်င္းရဲ႕စာသားပါ..။
Gloomy Sunday lyrics
Sunday is Gloomy,
My hours are slumberless,
Dearest the shadows
I live with are numberless
Little white flowers will
never awaken you
Not where the black coach
of sorrow has taken you
Angels have no thought of
ever returning you
Would they be angry
if I thought of joining you
Gloomy Sunday!

Sunday is gloomy
with shadows I spend it all
My heart and I have
decided to end it all
Soon there'll be candles
and prayers that are said,
I know, but let them not weep,
let them know
that I'm glad to go

Death is no dream,
for in death I'm caressing you
With the last breath of my
soul I'll be blessing you

Gloomy Sunday
Dreaming
I was only dreaming
I wake and I find you
asleep in the deep of
my heart dear

Darling I hope that my dream
never haunted you
My heart is telling you
how much I wanted you
Gloomy Sunday
Gloomy Sunday







 






Monday, January 23, 2012

ကၽြန္ေတာ္.လိမၼာေနဆဲပါ အေဖ.....



























         အေဖေရးေပးတဲ့စာကိုေတာ့ ေခၽြတာစာ..လို႔သာ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္.. ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို
ေတာ့ အေဖ ေရးေပးတဲ့စာထဲမွာ..ေခၽြတာဖို႔ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါေနလို႔ပါ..။အေဖ ေပးလိုက္တဲ့စာ
ေလးကို..နံရံမွာကပ္ထားပါတယ္..။ အိပ္ယာထတိုင္းၾကည့္ပါတယ္..။ အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္းလည္း ၾကည့္ပါ
တယ္..။အိပ္ယာထတိုင္းၾကည့္တာ က..အေဖမွာထားတာနဲ႕ လြတ္မွာစိုးလို႔..တစ္ေနကုန္ဘာမွမလုပ္ခင္
ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္..။ အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတစ္ခါၾကည့္တာက.. ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ အေဖမွာထားတဲ့ ထဲက
ဘာတစ္ခု က်ိဳးသြားၿပီလဲဆိုတာ ျပန္ၾကည့္တာျဖစ္ပါတယ္..။
       အေဖ့စာကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာတစ္ခုရွိမယ္ထင္ပါတယ္.။ အေပၚဆံုးက သားသားဆိုတာ
ပါ..။ ဟင္..ဒီအသက္ဒီအရြယ္ႀကီးေရာက္ေနၿပီ..သားသားတဲ့..။ဘာညာေျပာမလားေတာ့မသိပါဘူး.။ ဒါေပ
မယ့္ အေဖက ထူးထူးျခားျခားစာထဲမွာ ေရးရင္ ငယ္ငယ္ကေခၚတဲ့အတုိင္း သားသားလို႔ေရးပါတယ္..။ အိမ္
မွာေတာ့့..နာမည္ကိုေခၚပါတယ္.။ (စိတ္မၾကည္ရင္ေတာ့ .ေဟ့ေကာင္.ေပါ့..။) အိမ္မွာက ညီမေလးနဲ႕ကၽြန္
ေတာ္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာပါ..။
     အေဖ က ကၽြန္ေတာ့္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ကိုရည္မွန္းထားခဲ့ပါတယ္..။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕စကားေျပာရင္..။အဂၤလိပ္လိုေတြ ေျပာျပတယ္..။ News Week, Times မဂၢဇင္းေတြကို အိမ္
မွာ၀ယ္ထားပါတယ္...။ ဒါကေတာ့ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္..။ ဒါကေတာ့ ယာဆာအာရာဖတ္..စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ.။ႏုိင္ငံ
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သိေနခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းေတာင္
မေနေသးဘူး...။ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေက်ာင္းမွာ ေမေမနဲ႕လိုက္သြားၿပီးဆရာမေတြကိုေျပာေျပာျပတာ
ေတြကုိမွတ္မိေနေသးတယ္..။ တစ္ခါကလည္း အဂၤလိပ္စာ အီဒီယံတစ္လံုးကို အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာမ
ေရးေပးထားတာကို မွားတယ္ဆိုလို႔..ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမနဲ႕ျငင္းခဲ့တာကိုမွတ္မိေနပါေသးတယ္...။
       အေဖတို႔ငယ္ငယ္က သိပ္ကိုခ်ိဳ႕တဲ့ပါတယ္.. ။အဘိုးက သတင္းစာပို႔ရပါတယ္...။ ေမၿမိဳ႕မွာ သတင္းစာ
ပို႔တဲ့ ဦးစိန္တုတ္. ဆိုရင္ မသိတဲ့သူမရွိသေလာက္ပါပဲတဲ့..။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့.အဘိုးအၿမဲေျပာခဲ့တဲ့
စကားတစ္ခြန္းရွိပါသတဲ့..။ ကိုယ့္ထက္ ျမင့္တဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးကိုျမင္ေနပါေစ..။ကိုယ့္ထက္နိမ့္က်တဲ့သူေတြ
ကိုရွာေဖြၾကည့္ရႈရမယ္ .. ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း အဘိုးက ျပင္ဦးလြင္မွာ ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္
ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္..။
          အေဖတို႔ ေမာင္ႏွမေတြက ေမြးခ်င္း(၇)ေယာက္ရွိပါတယ္..။ ေယာက္်ားေလး(၄)ေယာက္၊မိန္းက
ေလး (၃) ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္.။ အေဖက အႀကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္..။အေဖတို႔ ေမာင္ႏွမေတြက ေက်ာင္းမွာ
အၿမဲတမ္းပညာထူးခၽြန္ၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္..။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ အေဖက ေမၿမိဳ႕(ယခု-ျပင္ဦးလြင္ေပါ့ဗ်ာ)
အမွတ္(၁)အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းကေန.. ၂ဘာသာဂုဏ္ထူးနဲ႕ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္.။အဲဒီအခ်ိန္
တုန္း..က အမွတ္အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့..ေက်ာင္းက ရန္ကုန္က (RIT)ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္..။အေဖနဲ႕အတူတူ
ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တဲ့..ေလးဘာသာဂုဏ္ထူးရွင္ .အေဖ့သူငယ္ခ်င္းက..ဗထူး မွာဗိုလ္သင္တန္းေလွ်ာက္ခဲ့
ေပမယ့္..အေဖကေတာ့..RIT ကိုသာ ဆက္တက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
        ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ.. အေဖဒုတိယႏွစ္အေရာက္မွာ..အဘိုးဆံုးပါတယ္..။ မိသားစုတစ္ခုလံုးရဲ႕စီးပြားေရးကို
တာ၀န္ယူထားရတဲ့.အဘိုးမရွိေတာ့တဲ့အတြက္..သားႀကီးျဖစ္တဲ့..အေဖက..မိသားစုအေရးအတြက္..ေက်ာင္း
ထြက္လုိက္ရပါတယ္.။အေဖ ေမၿမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့.. က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြက တစ္ပုိင္တစ္ႏုိင္ေက်ာင္း
တစ္ဖက္နဲ႕အလုပ္လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္..။ အေဖကိုယ္တုိင္ကေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕
အမွတ္(၂)ေလ့က်င့္ေရးတပ္ထဲကို ၀င္သြားပါေတာ့တယ္..။ အခ်ိန္ကေတာ့.၁၉၇၆-၇၇ ျပည္တြင္းစစ္မီး
ေလာင္ကၽြမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္..။
       အေဖက ေလ့က်င့္ေရးတပ္မွာ တပ္ခြဲမွဴး.၊အိပ္ေဆာင္မွဴးအစရွိသျဖင့္လုပ္ရပါတယ္..။ဆယ္တန္းေအာင္
ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အင္မတန္ရွားပါးလြန္းလို႔ျဖစ္ပါတယ္.။ အဲဒီသင္တန္းက ဆင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
အေဖဟာ.. ခလရ(၄၂) (လားရိႈး)မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္..။ ဒီလိုနဲ႔ တပ္ရင္းမွာ ၄ ႏွစ္ေလာက္
ေနေနတုန္းမွာပဲ..အေဖဟာ..မန္းတကၠသိုလ္ကေန..စာေပးစာယူနဲ႔..ဆက္တက္ပါတယ္.။ရူပေဗဒအထူးျပဳနဲ႕
ပါ..။အဲဒီမွာ သံုးလတစ္ခါ Practical လုပ္ဖို႔ မႏၱေလးကို ဆင္းရပါတယ္..။ အဲဒီအခါခရီးစရိတ္အတြက္..တပ္
ရင္းမွဴးဆီကေန အပိုေဆာင္းေခ်းေငြေခၚတဲ့ ေငြကိုေခ်းရပါသတဲ့..။အဲဒီေခ်းေငြကလည္း ယေန႔ေခတ္လို႔တပ္
ရင္းရံပံုေငြက လည္းမ်ားမ်ားစားစားမရွိေလေတာ့..ပညာသင္ေထာက္ပံ့စရိတ္မရွိတဲ့အတြက္..ျပန္ဆပ္ရပါ
တယ္..။ဒီလို ျပန္ဆပ္တဲ့အခါ..အဲဒီေငြ.၂၀၀ က်ပ္ကို အေဖတို႔ေမာင္ႏွမေတြ..အလုပ္လုပ္ၿပီးအလီလီဆပ္ၾက
ရပါသတဲ့...။အဲဒီလို အခက္အခဲေတြၾကားထဲကေန အေဖ.၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ. သိပၸံဘြဲ႕(ရူပေဗဒ)ကိုရရွိခဲ့ပါ
တယ္..။ ေအာ္..အေရးႀကီးတာတစ္ခု ေျပာဖို႔ႀကံခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီလို စာသင္ေနရင္းကာလမွပဲ.. မိုးကုတ္ၿမဳိ႕
ကရွမ္းမေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ၿပီးခ်စ္ႀကိဳက္မိခဲ့ပါတယ္..။ ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္ေတာ့္အေမပါပဲ...။
      အေဖနဲ႕အေမဟာ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အေဖက ဘြဲ႕ရၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ အေမနဲ႕လက္မထပ္
ျဖစ္ၾကေသးပါဘူး..။ မိသားစု တာ၀န္ေတြမၿပီးေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ..။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ..အေဖဟာ
တပ္ၾကပ္ႀကီး/စာေရး အဆင့္နဲ႕..စစ္တကၠသိုလ္ ၊ရူပေဗဒဌာန ကိုေျပာင္းေရႊ႕ရပါတယ္..။ အဲဒီမွာပဲ.. အေဖ
ရတဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီး လစာ နဲ႔ အေဖ့ေမာင္ႏွမ ၅ ဦး(၁ဦးကြယ္လြန္)ကို ၅ ဦးစလံုးဘြဲ႔ရသည္အထိေက်ာင္းထား
ေပးခဲ့ပါတယ္..။(မွတ္ခ်က္..။ အေဖ ့ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး၀ိဇၨာဘြဲ႕မ်ားျဖစ္သည္..။ အေဖတစ္ေယာက္တည္း
သာသိပၸံဘြဲ႕ျဖစ္သည္..။အိမ္တြင္ဘြဲ႔ရၿပီးသူ သံုးဦးစလံုး အေဖ၊ အေမ၊ ကၽြန္ေတာ္.. သံုးဦးစလံုးရူပေဗဒႏွင့္
ေက်ာင္းၿပီးသူမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္..။ညီမေလးကေတာ့ ဘယ္လိုလာဦးမည္မသိ..)
       ဒီမွာထူးျခားတာ တစ္ခု ေျပာရပါဦးမယ္.. အေဖနဲ႔ အေမ ရည္းစားဘ၀က အေမ ေနတဲ့ လမ္း(၈၀)ေပၚ
ကအေဆာင္ကို အေဖက ညဘက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ဂစ္တာ လာလာတီးေၾကာင္း. အေဖ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား
အိမ္ကို လာလည္တဲ့အခါတိုင္း ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္.။ ထူးျခားတာက ကၽြန္ေတာ္ ဂစ္တာ စတီးပါၿပီးဆိုတဲ့
အခ်ိန္က စလို႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ ဂစ္တာကို တစ္ခါမွေတာင္ ကိုင္မၾကည့္ခဲ့တာပါပဲ.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုတာ
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိသလို႔ .ေမးလည္း မၾကည့္ခဲ့တာပါ..။
     အေမနဲ႕ အေဖ လက္ထပ္ မယ့္ဆဲဆဲမွာ.. အေဖတို႔ ေမၿမိဳ႕အိမ္ကို ညေနေစာင္းႀကီး ရွမ္းလူမ်ိဳး လူတစ္
ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္..။ ၿပီးေတာ့.. အေဖ့ကို “ ကိုေဇာ္၀င္းတို႔ အိမ္က ဒီအိမ္လား ” လုိ႔ ေမးပါတယ္
တဲ့..။အေဖက ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ..အိမ္ထဲကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး..အေဖ့ကို တစ္ခ်က္ အကဲ
ခတ္ကာ ဘာမွ မေျပာပဲ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္..။ေနာက္မွ အေဖ သိရတာက ထို လူက အေမ့အစ္ကို ျဖစ္ၿပီး
အေဖ့အေၾကာင္းစံုစမ္းရာမွာ .ေမၿမိဳ႕က ကုလား လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔..ၾကားရတဲ့အတြက္ တိတ္တစ္ဆိတ္ လာ
စံုစမ္းရင္ း အိမ္ထဲမွာ. ဘုရားစင္ကိုေတြ႕ေတာ့ တန္း ျပန္သြားတာလို႔ သိရပါတယ္တဲ့.. ။အေမ့ဘက္ကေဆြ
မ်ိဳးေတြက .. ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္..။အေမတို႔ အစ္ကိုေတြၾကားရတာက အေဖ့မွာ အိမ္ေထာင္
နဲ႕ ကေလး မ်ားပါရွိၿပီးသားလို႔ ၾကားလို႔လိုက္လာ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္တဲ့...။
        သားႀကီးျဖစ္တဲ့..ကၽြန္ေတာ့္ကို.၁၉၉၀ ဇူလိုင္ ၂၀ ရက္ေန႕မွာေမြးတာျဖစ္ပါတယ္..။ ၁၉ရက္ေန႔မွာ
မေမြးရေကာင္းလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အေမ့ကို ေမးဖူးပါတယ္.။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕တကြ..တိုင္းျပည္ေခါင္း
ေဆာင္ႀကီးေတြလုပ္ႀကံခံရတဲ့ေန႔...၊ျမင့္ျမတ္ေပမယ့္..ဆံုးရံႈးမႈႀကီးမားတဲ့ေန႔ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ေန႔မို႔
မေမြးတာပါလို႔ .အေမကျပန္ေျပာျပပါတယ္...။
         အေဖက သိပ္စည္းကမ္းႀကီးပါတယ္.. ။ ပညာလည္းအင္မတန္ေတာ္ပါတယ္..။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း(၄ဘာ
သာဂုဏ္ထူး ထြက္ၿပီး တပ္မေတာ္ထဲ ဗိုလ္သင္တန္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ သူ) ယခုအခ်ိန္မွာ အႀကီးအကဲတစ္
ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ..သူကသာမာန္အျခားအဆင့္ဘ၀နဲ႕.. ေနေနရတဲ့အတြက္..ကၽြန္ေတာ့္ကို အရာ
ရွိ အင္မတန္ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အင္မတန္ေပ်ာ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္အေမဘက္
က ၀မ္းကြဲအစ္ကိုေတြက လက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမားမ်ားျဖစ္ပါတယ္..။ ကိုမ်ိဳးမင္းသန္႔ ဆိုရင္. ျမန္မာ့လက္
ေရြးစင္အသင္းမွာ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္.(ၾကားဖူးမယ္ထင္ပါတယ္...).။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က စာအုပ္က
လြဲရင္ ဘာအားကစားမွ မက္မက္ေမာေမာမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး..။ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္း မရွိေလေတာ့ စာအုပ္ေတြနဲ႕
ခ်ည္းႀကီးျပင္းခဲ့ရပါတယ္..။ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အေဖက ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့မွာအင္မတန္ေၾကာက္
ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့ေသြး ပါတယ္ ေျပာရမွာပါ..။
           ဆယ္တန္းၿပီးခါစက ကၽြန္ေတာ္ သြားဘက္ဆိုင္ရာေဆးတကၠသိုလ္ကို တက္ခ်င္ေပမယ့္ အမွတ္မမီ
လို႔မတက္ခဲ့ရပါဘူး..။ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါနဲ႕စစ္တကၠသိုလ္ကို အေဖ့ အႀကံျပဳခ်က္နဲ႕ေလွ်ာက္ပါတယ္.. ။ သိပ္ကံ
ေကာင္းပါတယ္..။ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္(၁) ကေန အပတ္စဥ္(၅၄) အထိ ကၽြန္ေတာ့္လိုကံေကာင္းသူ
လက္ငါးေခ်ာင္းျပည့္မည္မထင္ပါ..။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့. အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ ေမဂ်ာမွာဓါတ္ခြဲခန္းမွဴးျဖစ္
ေနလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဘိတ္ ၊ ျမစ္ႀကီးနား..။ ဟိုးဘက္က်ိဳင္းတံု စသျဖင့္ . မိေ၀းဖေ၀း
လာတက္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ..ကၽြန္ေတာ္က မိဘ အရိပ္ေအာက္မွာပဲ စာသင္ခဲ့..၊ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့လို႔ပဲျဖစ္ပါ
တယ္..။ဒါေပမယ့္ .. အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို အခြင့္အေရးတစ္ရပ္လိုသေဘာမထားေစခဲ့ပါ..။ Under
Training ကာလ ၄ လ လံုး အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္ရက္မွလာမေတြ႕ခဲ့ပါခင္ဗ်ား..။ “ ငါ့သား မင္းမေပ်ာ့နဲ႕
မင္းတစ္ေယာက္တညး္ မဟုတ္ဘူး..အားလံုးအတူတူပဲ ..သူမ်ားလုပ္ရင္ မင္းလည္းလုပ္ႏုိင္ရမယ္..” ဆိုတဲ့
စကားနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအားေပးခဲ့ပါတယ္..။ တစ္ပတ္တစ္ခါ Outpass ရတိုင္း အိမ္ျပန္ရတယ္ဆိုတဲ့အခြင့္
အေရး တစ္ခု ကိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ အျပည့္အ၀ ရခဲ့ပါတယ္.။စစ္တကၠသိုလ္မွာ ထံုးစံတစ္ခုရွိပါတယ္..။ အဲဒါ
က ဆန္ရင္းကိုနာနာဖြပ္တဲ့ ထံုးစံပါ..။ စစ္သား သားသမီး..။အရာရွိႀကီးေတြရဲ႕သားသမီး..။စတဲ့သူေတြကို
နာနာဖြပ္တဲ့ထံုးစံပါ..။ အျပင္မွာ ဘယ္လုိပဲေနခဲ့ေနခဲ့.. မာန္မာနေတြကိုခ်ိဳးပစ္တဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္...။
အျပစ္ေပးတဲ့အခါတိုင္းမွာ.အရာရွိႀကီးမ်ားရဲ႕သားသမီး ေတြ၊ စစ္သားသားသမီးေတြကို..အရင္ဆံုးစံနမူနာျပ
အေနနဲ႕အျပစ္ေပးတတ္ပါတယ္..။ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ သံုးႏွစ္လံုးလံုးအထူးစပယ္ရွယ္အေနနဲ႕ နာနာႏွက္ခံ
ခဲ့ရေၾကာင္းပါ..။
         အေဖေရာ အေမေရာဟာ အင္မတန္ရိုးသားတတ္ၾကသူေတြပါ..။အလြန္အမင္းအားနာတတ္တဲ့အ
တြက္..စိတ္ပညာပိုင္းကၾကည့္မယ္ဆုိရင္..အျပင္စြဲ မ်ားတဲ့သူေတြလို႔ေျပာႏုိင္ပါတယ္.။ အနစ္နာခံၿပီးသူတစ္
ပါးကို ကူညီတတ္ျခင္းျဖင့္.မိမိကို ထိခိုက္မွန္းမသိထိခိုက္ပါတယ္.။အေဖ ကကၽြန္ေတာ္ကိုငယ္ငယ္ေလးက
တည္းက သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ပံုစံသြင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ သိလာပါတယ္.။ အံ့
ၾသဖို႔ေကာင္းတာက စစ္တကၠသိုလ္မွာသင္ေပးတဲ့ ေနထိုင္က်င့္ႀကံမႈစည္းကမ္းေတြဟာ.ကၽြန္ေတာ္အိမ္မွာ
လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြျဖစ္ေနတာပါပဲ..။ ျပင္ဦးလြင္လို မႀကီးမေသးၿမိဳ႕ေလးမွာေမြးေပမယ့္..ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ
ေနထိုင္ပံုဟာ. ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးကကေလးေတြလို ေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိလာရပါတယ္.။ ၄ တန္းႏွစ္
ကစၿပီး အိမ္မွာဇြန္းခက္ရင္းနဲ႕ စားရတယ္..။ ဇြန္းကို ခဲတံလိုကိုင္.. ၊ခက္ရင္းကို ဓါးလိုကိုင္ဆိုတာကို စစ္
တကၠသိုလ္ မေရာက္ခင္ကတည္းက အေဖသင္ေပးထားခဲ့တယ္..။ နက္ကတိုင္စည္းနည္း ကၽြန္ေတာ္သိထား
ခဲ့တယ္.။ စစ္ခ်ီသီခ်င္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘ၀ကတည္းက အလြတ္ရေနခဲ့တယ္..။၈ တန္းႏွစ္က စၿပီး
ဒိုင္ယာရီေရးရတယ္..။တစ္ေန႔လုပ္သမွ်ကို တစ္ေန႔ခ်ေရးျခင္းအားျဖင့္..ကိုယ့္မေကာင္းတာ၊ေကာင္းတာဘာ
လုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကိုသိေအာင္လို႔ လို႔ အ ေဖက ေျပာပါတယ္.။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိ
ဒိုင္ယာရီမပ်က္ေရးေနခဲ့တာပါပဲ..။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္ကိုစာသိပ္ေရးေစခ်င္ပါတယ္.။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေသာင္း
ေ၀ဦးတို႔..၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္သန္းဦး တို႔ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပပါတယ္.။ဆရာႀကီး ထီလာစစ္သူအေၾကာင္း
လည္းပါတာေပါ့..။ ကၽြန္ေတာ္ စေရးဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးကို အေဖခုထိ သိမ္းထားေသးတယ္.။၉ တန္းတုန္းက
ေရးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ..။(မဂၢဇင္းမွာ စာမူစပါတုန္းက . ပထမဆံုးရတဲ့ စာမူခကို အေဖ့ကိုကန္ေတာ့ေတာ့အေဖ
မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတာ ေတြ႕ပါတယ္..။ မုတ္သံု(ျပင္ဦးလြင္) ကေလာင္အမည္နဲ႔ေရးတုန္းကေပါ့..)
         ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အေဖအမွတ္တရလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ထဲကမွ အထင္ရွားဆံုးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ ၄ ႏွစ္
သားတုန္းက. အေဖက ေမၿမိဳ႕ေရသေရာက္ကုန္းမွာရွိတဲ့ ပ်ားေမြးျမဴေရးစခန္းကို သြားရပါတယ္.။ ညေနမိုး
ခ်ဳပ္မွ ျပန္ျပန္လာတတ္ပါတယ္.။ အဲဒီမွာ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွာပါတယ္.။ သားကိုခ်စ္ရင္ အေဖေဆးလိပ္
မေသာက္နဲ႕ လို႔ ေျပာ ခိုငး္ပါတယ္.။ ေျပာရင္ စားခ်င္တာ ၀ယ္ေကၽြးမယ္လို႔လည္းေျပာပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္
ကေလးကတည္း က အစားအေသာက္ကို သိပ္မက္မက္ေမာေမာ မရွိလွပါ..။ဒါေပမယ့္ အေမေျပာခိုင္းေတာ့
လည္းေျပာရပါတယ္..။အေဖက မိေက်ာင္းစက္ဘီးေလးကို မၿပီး အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့..အေဖ့ေျခေထာက္ကို
ေျပးဖက္ၿပီး.ေလးႏွစ္သား ကၽြန္ေတာ္က . အေဖသားကိုခ်စ္ရင္ေဆးလိပ္မေသာက္နဲ႕ေတာ့ လို႔ တစ္ခြန္းေျပာ
လိုက္ပါတယ္.။ အဲဒီအခါ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္လုိက္ပါတယ္..။ၿပီးေတာ့ ေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီး..
“ ေအး ” လို႔ တစ္ခြန္းေျပာလိုက္ပါတယ္.။ အဲဒီ“ ေအး ”ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေဖ လံုး၀ေဆးလိပ္မေသာက္
ေတာ့တာ ယေန႔ထိပါပဲ..။
           ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ. အေဖကၽြန္ေတာ့္ကို အဓိက ထားမွာတာက.. ေအာက္
ေျခမလြတ္ဖို႔..၊ အရက္ေသစာမေသာက္စားဖို႔.နဲ႕ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္ကို၊ မိမိ အသို္င္းအ၀ို္င္းကို ဂုဏ္သိကၡာ
က်ေအာင္မလုပ္ဖို႔ကို အၿမဲမွာေလ့ရွိပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ သၾကၤန္ေရာက္ခါနီး တပ္ကိုျပန္ေတာ့..ယူနီေဖာင္း
ျဖင့္ရထားမစီးလို႔..အေဖက ဘာလို႔ မစီးတာလဲ ေမးေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္က .. အေနအထို္င္မွားသြားရင္.ကၽြန္
ေတာ္ေရာ.. Officer Corp ႀကီးတစ္ခုလံုးေရာ၊ စစ္သားေတြအားလံုးပါ သိကၡာက်မည္စိုးလို ႔ လို႔ ေျဖလိုက္
ေတာ့ အေဖက ဒါမွ ငါ့သား လို႔ ပခံုးကိုဖက္ၿပီး ဆိုဖူးပါတယ္.။
      ကၽြန္ေတာ့္ မွာအေဖ့ဆီက ပါလာတဲ့ဗီဇ တစ္ခုရွိပါတယ္..။ အဲဒါက လိမ္ညာတာကို အင္မတန္မုန္းတာ
ပါ.။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မရုိးမသားမလုပ္သလို မိမိကိုမရိုးမသားလုပ္လွ်င္လည္း  အဲဒီလူကို သည္းမခံပါဘူး.။
သည္းမခံဘူးဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရိုင္းျပစြာ..ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္ပါ.။လံုး၀ မဆက္ဆံေတာ့တာကိုဆိုလိုတာျဖစ္
ပါတယ္..။ၿပီးေတာ့ အေဖက လူတိုင္းအေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့စိတ္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္
ဆင့္ကမ္းေပးထားပါတယ္..။ဟိုးအေပၚမွာတင္ထားတဲ့စာေလးကေတာ့ ..ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္ေပၚကို
မတက္ခင္.. အေဖက ျပာယီးျပာယာနဲ႕ေရးေပးခဲ့တဲ့စာေလးျဖစ္ပါတယ္....။ အေဖ့စကားကို အားလံုးမဟုတ္
ရင္ေတာင္ အားလံုးနီးပါးေတာ့နားေထာင္ေနပါတယ္..အေဖ.. လို႔.. ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေရးပ်က္ေနတာကလြဲ
ရင္က်န္တာ အားလံုး ေတာ့နားေထာင္ပါတယ္..။
       အေဖ့ကို ဒီေနရာကေန စကားေလးတစ္ခြန္းေျပာခ်င္ပါတယ္...။အေဖ့စကားေတြကိုအားလံုးနားေထာင္
ခ်င္ပါတယ္.အေဖ .။ ဒါေပမယ့္ .အေဖ့သားက ကမာၻ႕လူဦးေရ..သန္း(၆၀၀၀)ေက်ာ္ထဲမွာ မထင္မရွားေမြး
လာၿပီး မထင္မရွားေသဆံုးသြားရမွာကို မလိုလားဘူးအေဖ.....ခြန္အားရွိသေလာက္.. အစြမ္းရွိသေလာက္
ေတာ့ ပ်ံသန္းပါရေစ အေဖ..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိေတာ့.. လိမၼာေနဆဲပါပဲအေဖရယ္.လို႔ ျမန္မာ
ျပည္က အေဖ့ဆီ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္...။






Friday, January 20, 2012

အရင္ကဇာတ္လမ္းေလး...

(၁)
သို႕
            မိုးသက္
            ငါစာေရးလုိက္တယ္ ၊ ေရးရမွာပ်င္းလို႕ဟာ.. နဲနဲပဲေရးလိုက္တယ္..။နင္ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ဓါတ္ပံုရတယ္.။
နင္ကလည္းဟာ..။ အသားအေရာင္နဲ႕ဟပ္ေနတာပဲ..။အကၤ် ီအေရာင္ကအနီေရာင္ဆိုေတာ့..။႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္
က်ီးကန္းက င႐ုတ္သီးကိုက္ထားသလိုပဲ..။ဟီ ဟိ..ဒါနဲ႕နင္ေတာင္ႀကီးလာမယ္ဆို..။လာမယ့္ရက္ႀကိဳေျပာေလ..ငါ
ေရွာင္ေနမလို႕..ဟဲဟဲ အလကားစတာပါ..နင္လာရင္မုန္႕၀ယ္ခဲ့..။ဒါပဲေနာ္ ညနက္ေနၿပီ.. မနက္ေစာေစာဂ်ဴတီ၀င္ရ
မွာမို႕..
                                                                                    နင့္ရဲ႕
                                                                                                            နန္းမိုဟြမ္
            မစားရ၀ခမန္းခ်စ္သ၀ဏ္လႊာကိုၾကည့္၍ကၽြန္ေတာ္သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္…။ ၾကည့္  ဒါလား
ခ်စ္သူကိုေရးတဲ့စာ…။ ခ်စ္ ဆိုလို႕ မီးျခစ္ပင္မပါ..။
            သူနဲ႕ပတ္သတ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္မိေနေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားစြာရွိပါသည္..။ ထုိအ
ေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ဘာမွပင္မထူးျခားေသာ္လည္း လြန္စြာ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု ဇြတ္အတင္္း
ခံစား၍စာဖတ္သူတို႕ကိုေျပာျပပါမည္..။
                ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ႀကံဳေပါင္းမ်ားပါၿပီ(တစ္မ်ိဳးမထင္ပါႏွင့္ ယခုထိ ေရမေရာေသာ
“ေအာ္” စစ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္းပါ)ႀကံဳဖူးသမၽွ မိန္းကေလးထဲတြင္ သူမေလာက္ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္၊ ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္၊ ကိုးလိုး
ကန္႕လန္႕၊ ေပါက္တိေပါက္ရွာ၊ ေပတိေပေစာင္း၊ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္၊ ကတ္သီးကတ္သတ္ ႏိုင္သူကိုမေတြ႕ဖူးပါ..။
            “ဟင္ သူလုပ္သမွ်ခံေနရေအာင္ မင္းက ပိန္းတာကိုး” ဟုဆိုလွ်င္ကား မွားပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကား ေခ
သူမဟုတ္ပါ..။ဂ်ဴနီယာဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က နယ္သား စီနီယာကစေနာက္သည့္သေဘာျဖင့္ အျပစ္ေပးေနရင္း
“ရည္းစားဓါတ္ပံုျပႏုိင္တဲ့သူ တန္းထ” ဟုဆိုလွ်င္ထိပ္ဆံုး ကရင္ေကာ့ၿပီးထႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္..။(က်န္သည့္နယ္သား
မ်ားကိုမစြံဟုမဆိုလိုပါ.။ကၽန္သူမ်ားမွာလည္းတစ္မ်ိဳးစီ “ေျဖာင့္”သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္.။)ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္
လည္းအခ်စ္ေရးတြင္“အူ႐ိုင္း”မဟုတ္ပါ။ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့“၀ါ”နဲ႕“သမာၻ”နဲ႕ျဖစ္ပါသည္။ မိန္းမမာယာ၊သဲကိုး
ျဖာေပၚတြင္ ဖ်ာခင္း၍အိပ္ပစ္မည္ဟု ႀကံဳး၀ါးခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါသည္..။
            ကဲ..။မိမိအေၾကာင္းေတြနိဒါန္းခ်ီေနရတာမ်ားလွပါၿပီ..။ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူ(သရဲမ)တို႕၏ဇာတ္လမ္းက ဘယ္
ေလာက္ထို ႐ိုမန္းတစ္ဆန္ေၾကာင္းေျပာျပပါမည္..။
            အဲဒီေန႕က…
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(၂)
            ၅.၆.၂၀၁၀..။
            မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႕ကစေနေန႕..။
            ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေျခလ်င္တပ္စုမွဴးသင္တန္း ဆင္းၿပီး၍တပ္ျပန္ရန္ ေတာင္ႀကီးေရာက္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္..။
“တပ္ျပန္တာနဲ႕ေတာင္ႀကီးဘာဆိုင္လို႕လဲ” ဟုေမးစရာရွိပါသည္။  ေနျပည္ေတာ္-ေတာင္ႀကီးေျပးဆြဲေသာကားမ်ား
သည္ ေတာင္ႀကီးမွထြက္ေသာေၾကာင့္ ၊ ဗထူးမွေတာင္ႀကီး၊ ေတာင္ႀကီးမွ ေနျပည္ေတာ္သို႕ကားစီးရန္ျဖစ္သည္။
            ကၽြန္ေတာ္ယခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အ၀င္နား ရွမ္းေက်ာင္းအနီးက ၿမိဳ႕ပတ္ကားမ်ားရပ္
ေလ့ရွိသည့္“ဇြဲ”ကားဂိတ္..။
            မေန႕ညက ဗထူးမွာႏႈတ္ဆက္ပြဲအတြက္ဂစ္တာတီးရင္းအိပ္ေရးပ်က္သြားေသာေၾကာင့္ေခါင္းက မူးခ်င္ေန
သည္.။ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကမွိန္ေနသျဖင့္၀ိုးတိုး၀ါးတား..။
            “ေယာ္ပူေစေယာ္”
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတစ္ေလ ကိုရီးယားလိုေဟာင္တတ္သည္။
            “မိုးသက္လား“
သူ႕အသံကိုၾကားရသည္..။ရွမ္းသံခပ္၀ဲ၀ဲေလးကနားထဲမွမထြက္..။
“ေအး..မိုဟြမ္ ငါအခုေတာင္ႀကီးကိုေရာက္ေနၿပီ..ဟိုဟာ..အင္း ရွမ္းေက်ာင္းနားက ဇြဲ ကားဂိတ္မွာ..အဲဒါနင္လာခဲ့ပါ
လား..”
            “ဟာ..ငါမအားဘူး.. ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္မွအားမွာ အခုအိမ္မွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ထဲရွိတယ္..”
            ညီမေလးပါေခၚခဲ့ပါလား ဟုေျပာမည္ႀကံၿပီးမွ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရသည္။ ညီမေလးက သူႏွင့္အသက္သိပ္
မကြာဟု မိုဟြမ္ေျပာတာၾကားဖူးသည္။
            သူကညီအစ္မသံုးေယာက္မွာအႀကီးဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ဆရာေသာင္းေ၀ဦး၏ စာထဲကလိုပင္
“ထုႏွင့္အရန္အင္အားေတာင့္တင္းမႈေၾကာင့္ထိုးစစ္အျပဳအမူအတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည္” ဟုစစ္ေရးသံုးသပ္ရမည္
လား..။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထုိသို႕တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူးပါ..။(တကယ္ပါ)
            ေနာက္နာရီ၀က္ဆိုေတာ့…။
            ကၽြန္ေတာ္အမုန္းဆံုးအလုပ္က သူမ်ားကိုေစာင့္ရသည့္အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ တုိက္ဆိုင္စြာပင္ ..သရဲမ(ခ)
မိုဟြမ္၏ ၀ါသနာအပါဆံုးအလုပ္မွာလည္း..အျခားသူကိုေစာင့္ခုိင္း၍ စိမ္ေျပနေျပအလုပ္လုပ္တတ္ျခင္းျဖစ္ေန
သည္။ သူနာရီ၀က္ ဟုေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာ့အနည္းဆံုးတြက္ၿပီးသားျဖစ္ပါ
သည္။
လက္ကနာရီကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ၁၀၃၀ ဆိုေတာ့ ေန႕လည္စာစားခ်ိန္နီးပါၿပီ..။ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့
ထမင္းမစားပဲ ေစာင့္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေပါက္ငတ္ပါေတာ့မည္..။
            ဒီလိုဆိုေတာ့တစ္ခုခုစားၾကမည္ျပဳသည္..။သိပ္မခဲယဥ္းပါ..ကားဂိတ္က အန္တီႀကီး၏လမ္းညႊန္မႈျဖင့္ အနီး
ကစားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကိုသြားစားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိအထိဘာမွ ျပႆနာမရွိ..။ သို႕ေသာ္ ျပႆနာက အ
ျပန္မွာ..။
            ကားဂိတ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အန္တီႀကီးက ဆီးေျပာသည္..။
            “သားေရ ရွမ္းမေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္လာသြားတယ္.. အခ်ိန္မရလို႕လားမသိဘူး.ခ်က္ခ်င္းျပန္သြား
တယ္..”
            ဟင္..သူလာသြားၿပီပဲ..။
ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသြားပါသည္။
            စာဖတ္သူတို႕ကိုအေရးႀကီးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ႀကိဳေျပာရန္ေမ့သြားပါသည္။ အေၾကာင္းမွာထိုအခ်ိန္ထိ
သရဲမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ “နင္” “ငါ” “သယ္ရင္း” စသည္ျဖင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနလင့္ကစား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္
ေယာက္ ကိုဓါတ္ပံုထဲမွလြဲ၍ျမင္ဖူးျခင္းမရွိၾကပါ..။ သူႏွင့္ခင္မင္ေနသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးျဖစ္သူ ေအာင္ဟိန္း
၏မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင္ ့ ဒုတိယႏွစ္ကတည္းကျဖစ္ၿပီး ယခုမွတိုက္ဆိုင္စြာဆံုေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။(သေကာင့္သား
ႀကီးသက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစဗ်ာ)
            ကၽြန္ေတာ္၏႐ုပ္ရည္မွာ စာဖတ္သူတို႕သိၾကသည့္အတုိင္း ‘Prison Break ‘ဇာတ္ကားမွ Micheal Scofield
ကဲ့သို႕ ခန္႕ညားေယာက်္ားပီသၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ..Photoshop နည္းပညာတိုးတက္လွေသာေခတ္ထဲတြင္  သရဲမ
၏ဓါတ္ပံုကို သံသယရွိဖူးပါသည္။ သို႕ရာတြင္ကားဂိတ္မွအန္တီႀကီး၏ေျပာစကားအရမူ သူမေခ်ာေမာလွပမည္ဆို
သည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိေတာ့ပါ..။
            “ေအာင္ေအာင္ေရ..”
ေဘးကကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.။ ေအာင္ေအာင့္ကို ၀တၳဳအစတြင္ မပါဘဲခုမွ မုိးက်ေရႊ
ကိုပမာ(မိုးေဟကိုမဟုတ္ပါ)ေရာက္လာျခင္းမဟုတ္ပါ..။ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဗထူးမွသင္တန္းဆင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ
သည္..။သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာျခင္း၊ရယ္စရာေျပာျခင္းတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ထည့္ေရးလွ်င္လည္း စာဖတ္သူၿငီး
ေငြ႕သြားႏိုင္ပါသည္။ စိတ္လည္း၀င္စားမည္မဟုတ္ပါ..။ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္ း သင္း ၏အေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ စာ
မ်က္ႏွာမျဖဳန္းလိုျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
            ဒါျဖင့္ရင္ ေအာင္ေအာင္က မနက္ခင္းကတည္းကစကားတစ္လံုးမွမေျပာဘဲ အေသေကာင္လိုၿငိမ္ေနသ
လားဟုေမးစရာရွိပါသည္။ ဒီလိုမဟုတ္ပါ..။သူ၏မုန္းစရာေကာင္းလွေသာ၀သီအတိုင္း ျပင္းထန္စြာ႐ႈံ႕ခ်ျခင္း၊ ကိုးလိုး
ကန္႕လန္႕လုပ္ျခင္းႏွင့္ ရံဖန္ရံခါကၽြန္ေတာ့္ကိုဂ်ီက်ျခင္းတို႕ကို မနက္ကတည္းကလုပ္လာသူျဖစ္ပါသည္။ သို႕ရာတြင္
သင္း ၏အရည္မရ အဖတ္မရမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က အျမင္ကတ္စြာျဖင့္ထည့္မေရးဘဲ “ဆင္ဆာ”ျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါ
သည္။
            “ေအာင္ေအာင္ေရ..ေအာင္ေအာင္..”
            “ဘာလဲကြ..”
            “ငါတို႕ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..မိုဟြမ္ျပန္သြားၿပီကြ”
            “ အဲဒါငါနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ..လာျပန္ၿပီ ..မင္းကအမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္ပဲ..”
ငေအာင္ေျပာမွကၽြန္ေတာ္ေဆြးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္..။အသည္းကြဲထားတာႏွစ္လေတာင္မျပည့္ေသး..။
ဆိုလိုသည္မွာအရမ္းကိုႏုေနသည္..(ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ..ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖို႕ အဲလို ဆြဲေတြးလို႕လဲရပါတယ္)
ထိတာနဲ႕ကြဲသြားမည့္ဆပ္ျပာပူေဖာင္းလို..။
            ဖုန္းနံပါတ္ေတြေပၚမွာလက္ေခ်ာင္းေတြထပ္ကစား….။
            “ေယာ္ပူေစေယာ္”
            “ ဟဲလို”
            “မိုဟြမ္ရွိလားခင္ဗ်..”
            “ ေၾသာ္ သူကားဂိတ္ကုိသြားတယ္ရွင့္ ..”
            “ေၾသာ္ ..”
ဒါခယ္မေလးအသံျဖစ္မည္ထင္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့..ေက်းဇူးပါပဲခင္ဗ်ာ..”
မိန္းကေလးေတြနဲ႕စကားေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ့္အသံကခ်ိဳၿပီးသားဆိုတာေျပာေနရန္ပင္မလို..။
ဒါဆိုသူအိမ္ျပန္မေရာက္ေသးဘူးပဲ..။အြန္လိုင္းမွာမွာရွိေနမလားမသိ..။
            “ေအာင္ေအာင္ေရ..”
            “ေဟ..ဘာလဲ”
            “အင္တာနက္ဆိုင္သြားရေအာင္..”
ေမွးစင္းေသာမ်က္လံုးမ်ားကိုပြတ္သပ္၍ သေကာင့္သားႀကီးထလာပါသည္။
            “မင္းဆိုင္သိလား..”
            “ အာ..မင္းေရာငါေရာခုမွ ေရာက္ဖူးတဲ့ဟာ.. ေမးစမ္းၿပီး သြားႀကတာေပါ့..”
            ကၽြန္ေတာ္ဦးေဆာင္ၿပီးေတာင္ေမး ေျမာက္ေမးႏွင့္သြားၾကသည္..။သိပ္ေတာ့မေ၀းပါ..။Cyber Café ေတြက
ေပါပါသည္။ သို႕ရာတြင္လူျပည့္ေနသည္ကမ်ားသည္။  ထပ္သြားေပါ့..။
            ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕က ေတာ္ေတာ္လွသည္..။ေတာင္ႀကီးသူ၊ေတာင္ႀကီးသားေတြကလည္း ဣေၿႏၵရရ၊ လူႀကီးလူ
ေကာင္းဆန္ဆန္ပံုစံေတြျဖစ္သည္..။ ထိုပံုစံကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်သည္။
            အမွတ္(၇) အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းနားေရာက္ေတာ့ “ရတီျမန္မာ”ဆိုသည့္ဆုိင္တစ္ဆိုင္ေတြ႕
သည္..။ထိုဆိုင္ေလးမွာေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနရာရသည္။
            ဆိုင္မွာကၽြန္ေတာ္  Gtalk စဖြင့္ေတာ့သူမ အြန္လိုင္းမွာမရွိပါ..။ကၽြန္ေတာ္ဟုိဟုိဒီဒီ webpageေတြလွန္ေလွာ
ၾကည့္ေနရင္းဆိုင္ထဲမွာလူနဲနဲ႐ွႈပ္သြားသည္..။ျပန္သူကျပန္..၀င္သူက၀င္လာေပါ့..။
            မေရွးမေႏွာင္းပင္ သရဲမလည္း အြန္လိုင္းေပၚေရာက္လာပါသည္..။
            “မိုဟြမ္”
            ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္..။
            “ေအ ေျပာ”
            ကၽြန္ေတာ္ရွင္းပါရေစ..။အထက္ပါ “ေအေျပာ”မွာ  သူ႕နာမည္ကိုကၽြန္ေတာ္ေခၚတိုင္း သူအၿမဲေျပာေနက်
စကားျဖစ္ပါသည္။ (“ေအးေျပာ”မဟုတ္ပါ) ဘာအဓိပၸါယ္လည္းေတာ့မသိပါ..။သို႕ေသာ္..အထက္ပါ “ေအေျပာ”မွာ
ကၽြန္ေတာ္အၿမဲအမွတ္ရေနေသာ သူသေကၤတ ျဖစ္ပါသည္။
            “နင္အခုဘယ္မွာလဲ”
            “နင္အရင္ေျပာ”
သူစ၍“ကတ္”ပါေတာ့မည္..။ကၽြန္ေတာ္အေလွ်ာ႕ေပးလိုက္ပါသည္။
            “ငါ နင့္ဆီလာရင္..၅မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာမွာမို႕ နင့္ကိုရစ္ေနတာ..ငါဘာေရာင္၀တ္လာရမလဲ..”
            ကၽြန္ေတာ္ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္သည္..။
            ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေျမျပင္အေျခအေနကိုျမင္သာေအာင္ေျပာျပပါမည္..။ ကၽြန္ေတာ္ထုိင္သည့္ေနရာ
ကဆိုင္အေပါက္၀ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ..။အေပါက္၀ကေရလွ်င္ ငါးလံုးေျမာက္ေနရာမွာ..။ကၽြန္ေတာ္ညာဘက္ကပ္
လ်က္ကပန္းေရာင္အကၤ် ီ ႏွင့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..။သူ႕ဟိုဘက္က အျဖဴေရာင္၀တ္ထားေသာေကာင္မေလး
ႏွင့္ဘာေတြေျပာမွန္းမသိ..။တစ္ေယာက္နားတစ္ေယာက္ကပ္၍ တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုးလုပ္ေနသည္…။ကၽြန္ေတာ့္
ဘယ္ဘက္ကလည္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..။သူလည္းအျဖဴေရာင္ပါပဲ။
            “ရာသီဥတုနဲ႕ကိုက္ေအာင္ အျဖဴေရာင္ပဲ၀တ္လာခဲ့ေပါ့ဟာ..”
            “နင့္ေဘးနားကေကာင္မေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီးေျပာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..”
            သူ႕စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးနည္းနည္း၀င္သြားသည္..။အကယ္၍သူသာဆိုင္ထဲမွာရွိေနခဲ့မည္ဆို
လွ်င္ကၽြန္ေတာ့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္အျဖစ္ကိုၾကည့္၍ ရယ္ေနလိမ့္မည္..။
            ကၽြန္ေတာ့္ညာဘက္တစ္ေယာက္ေက်ာ္က အျဖဴေရာင္ေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။သူမက သိပ္ဂဏွာ
မၿငိမ္ ဟုထင္သည္..။ဆံပင္ကုိ မသပ္မရပ္ကပိုက႐ိုေလးကတစ္မ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းသည္..။လက္မွာက ခ်ည္မန္းကြင္း
အျဖဴေရာင္ေလးစြပ္ထားေသးသည္..။သူ႕မ်က္ႏွာေလးက…(ထားပါေတာ့ဗ်ာ..).။
            “နင္ဆိုင္ထဲမွာလား မိုဟြမ္..”
            “ ငါဆိုင္ထဲမွာဆိုရင္နင့္ကိုေမးမလား..”
            သူကေတာ့အတည္ပါပဲ..။
ဟဲဟဲ ..ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာက္မညံ့ပါ..။ေသခ်ာေပါက္သူမျဖစ္လိမ့္မည္..။
            ဒီေနရာတြင္တစ္ခုေျပာလိုပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမေပးထားေသာဓါတ္ပံုမွာ တစ္လက္မပတ္လည္မွ်ရွိ၍
Sticker ပံုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သဲသဲကြဲကြဲမရွိပါ..။သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွတ္မိပါလိမ့္မည္..။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေပး
ထားေသာပံုမွာ ဖိုင္နယ္ရီးယားဘ၀က “သံုးႏွစ္သုံးမိုး”အေခြထုတ္မယ္ႀကံစဥ္က CD Stickerထုတ္ရန္႐ိုက္ထားေသာ
ပံုျဖစ္ပါသည္။(ပံုမွာ ေကာ္ရစ္ဒါမွေန၍အေ၀းသို႕ ေဆြးလွေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ေမွ်ာ္ေငးေနေသာပံုျဖစ္၍ ထုိပံုကိုအေပါင္း
အသင္းမ်ားက “ေလာကႀကီးကိုစိတ္ကုန္ေနေသာအ႐ူးပံု” ဟုကြယ္ရာတြင္ေခၚေ၀ၚၾကေၾကာင္းမသိုးမသန္႕သတင္း
ၾကားရသည္။)
            “ဒါဆိုနင္လို႕ထင္တဲ့တစ္ေယာက္ကို ငါလက္ဆြဲၿပီး အျပင္ေခၚသြားရမလား..”
            သူေတာ္ေတာ္လန္႕သြားၿပီဟုထင္လိုက္မိသည္..။သူထပ္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္အထင္
မွားသြားၿပီဆိုတာသိလိုက္ရျပန္သည္။
            “ လူမွားလုိ႕ပါး႐ိုက္ခံေနရဦးမယ္ေနာ္ ..”
            သူေျပာမွနဲနဲေတာ့လန္႕သြားသည္..။
ငါ့အတြက္စိတ္ပူလို႕စိုးရိမ္တာပဲ  ဟုလိုရာဆြဲေတြးရင္းေက်နပ္သလိုဘာလိုလိုျဖစ္မိေသးသည္။
            သူမဆက္ေျပာသည္..။
            “ေျပာေလ..ငါဘာ၀တ္ခဲ့ရမလဲလ႕ို..”
            “အာ..အျဖဴေရာင္ပဲ၀တ္ခဲ့ပါဆို..”
            “ဆိုင္ထဲမွာ ငါနဲ႕တူတဲ့သူရွိလား..”
            “အင္း”
            ကၽြန္ေတာ္မေသခ်ာ၍ ဂဏွာမၿငိမ္တဲ့ေကာင္မေလးကို ေနာက္တစ္ခါျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ပီေက
ေတြ တစ္စြတ္စြတ္ စားရင္း ၿပံဳးေစ့ေစ့လုပ္ေနသည္..။
            “ အင္းနင္နဲ႕ တူတဲ့သူရွိတယ္.. သူကေတာ့ဟန္ေဆာင္ထားတယ္ေပါ့.. ဒါေပမယ့္ သူက will power နိမ့္
ေတာ့ သိသာတယ္..”
            ကၽြန္ေတာ္မင္ေသေသျဖင့္ေျပာလိုက္ေသာစကားကဘယ္ေလာက္တာသြားသည္မသိ..။သူ႕ရဲ႕စကားက
ခ်က္ခ်င္းပင္ျပန္လာသည္..။
            “ဆိုင္အျပင္ထြက္ခဲ့ ေစာင့္ေနမယ္ ..” တဲ့..။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(၃)
            ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုင္ေရွ႕ ကခ်ယ္ရီပင္ႀကီးေအာက္မွာသူမရပ္ေစာင့္ေနသည္..။ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္၏ “ခ်ယ္ရီ
ပင္ေအာက္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေတြ႕တဲ့ထိ..”ကိုသတိရသည္..။သူမက ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္အျဖဴေရာင္ မွန္ဖံုး
အမည္းေရာင္ေလးကိုေမးသိုင္းႀကိဳးတပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပံဳးေစ့ေစ့ျဖင့္ ၾကည့္ရင္းဆိုသည္..။
            “ေနာက္က သူငယ္ခ်င္းကို နင္သိမွာစိုးလို႕ ငါ့နာမည္မေခၚပါနဲ႕ဆိုတာ ေခၚျဖစ္ေအာင္ေခၚလိုက္ေသးတယ္.”
            သူမအထင္က ကၽြန္ေတာ္သူ႕မနာမည္ေခၚသံၾကား၍ သူမကိုသိသြားသည္ဟုထင္ေနပံုရသည္..။
            သူမပံုစံက ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ်မိန္းကေလးေတြႏွင့္ေတာ္ေတာ္ကြာသည္..။ယံုႀကည္မႈရွိေသာ ၊ေဖာ္ေရြ
ေသာပံုစံႏွင့္ တိုင္းရင္းသူပီပီ ႐ိုးသားပြင့္လင္းပံုမ်ားကကၽြန္ေတာ္သေဘာက်ေသာပံုစံအတိုင္းပါပဲ..။(တစ္ခါတစ္ခါႏြား
ႀကိဳက္တာလည္းရွမ္းေခ်ာျဖစ္တတ္ပါတယ္..) ဘာပဲေျပာေျပာ..သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စာေမးပြဲမွာ ေအာင္႐ံုမက
ဂုဏ္ထူးပင္ထြက္ေနပါၿပီ..။ဘယ္တုန္းက စစ္လိုက္တာလည္းဟုေမးလွ်င္ေတာ့..ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာေျဖ..။ကၽြန္ေတာ့္
ဘာသာစစ္ၿပီး..ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာဂုဏ္ထူးေပးလိုက္တာပဲျဖစ္ပါသည္..။(ပိုင္တယ္ဗ်ာ)
            သူမကဆက္၍ သူမသူငယ္ခ်င္းႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။  သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ..။တကယ္
ေတာ့သူေျပာကတည္းက ဦးေႏွာက္က မာနႀကီးစြာေနရာမေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္..။နားထဲမ၀င္ျခင္းဟုဆိုရမည္..။
            ဘာေတြအာ႐ံုမ်ားေနလို႕လဲ  ဟုေမးစရာရွိပါသည္။စာဖတ္သူမ်ားႀကံဳဖူးပါလိမ့္မည္..။အေၾကာင္းအရာတစ္ခု
ဦးေႏွာက္ထဲတြင္စိုးမိုးေနၿပီဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာမွ် ေခါင္းထဲမ၀င္ျခင္းျဖစ္တတ္ပါသည္..။ဥပမာ..အာ႐ံုကကိုယ္အ
လြန္အမင္းႏွစ္သက္ေသာသီခ်င္းသံကိုနားစြင့္ေနခ်ိန္ စာအုပ္ဖတ္ရာ၌ “ ရွာရာဗိုပါ ဒူးဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲႏွင့္လြဲ”
ဆိုသည့္စာတန္းမ်ိဳးကိုပင္ ေလးငါးေျခာက္ခါဖတ္၍အဓိပၸါယ္မေပါက္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သူ႕အေပၚ
တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အာ႐ံု အျပည့္အ၀ရွိခ်ိန္တြင္ အျခားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေရေရရာရာ မသိပါဘဲေခါင္းညိတ္မိ
ျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
            “လာေလ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္..ငါလိုက္ပို႕ေပးမယ္..”
သူကေအးေအးေဆးေဆးပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ဆိုသည္..။
            “သံုးေယာက္စီးေတာ့..အဖမ္းခံရမွာေပါ့..”
            “ငါကေခ်ာေတာ့ မဖမ္းဘူး..”
အလဲ့..သူကလည္း႐ုပ္တည္နဲ႕အ႐ႊန္းေဖာက္တတ္တာပဲ..တိုးျပန္ၿပီတစ္မွတ္..။
            ဒီေနရာမွာေျပာစရာတစ္ခုက်န္တာ ေအာင္ေအာင္ျဖစ္သည္..။သေကာင့္သားကဘယ္အခ်ိန္ထျပန္သြားမွန္း
မသိ..။ကၽြန္ေတာ္သတိရေတာ့မရွိေတာ့..။ကၽြန္ေတာ္ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေန၍ သတိမထားမိတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါ
သည္။   
            ကၽြန္ေတာ္သည္.မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ကယ္သံုးေယာက္စီးျခင္းကို တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ျပင္းထန္စြာေ၀ဖန္
ခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါသည္..။သုိ႕ရာတြင္ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပင္ မ်က္ႏွာပူစြာပင္ သံုးေယာက္စီးရမည့္ကိန္းေပါက္ေနသည္။
            ဒုကၡေရာက္ၿပီဟုေတြးမိၿပီးဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ ကယ္တင္ရွင္ တစ္ဦးက( ျမန္မာကားမ်ားထဲမွ  ဇာတ္
သိမ္းမွေရာက္ေရာက္လာခဲ့ေသာျပည္သူ႕ရဲမ်ားကဲ့သို႕)အခ်ိန္ကိုက္ပင္ေပၚထြက္လာခဲ့ပါသည္..။အျခားသူမဟုတ္ပါ.။
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းစိုးမင္းသူျဖစ္ပါသည္။
            စာဖတ္သူကိုမိတ္ဆက္ေပးပါမည္..။အဆိုပါစိုးမင္းသူမွာေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚရွိဆက္သြယ္ေရးတပ္ မွ သူငယ္
ခ်င္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဗထူးတြင္ အတူသြား၊အတူစား၊အတူအသည္းကြဲ ခဲ့သည့္ပါတနာမ်ားထဲမွတစ္
ေယာက္ျဖစ္ပါသည္..။သူေရာက္လာမွအားလံုးကြက္တိျဖစ္သြားသည္..။မိုဟြမ္ႏွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းကတစ္စီး…..၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္စိုးမင္းသူက တစ္စီး  အဆင္ေျပသြားသည္..။ၿပီးေတာ့သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို သူနာျပဳသင္တန္းေက်ာင္းကအ
ေဆာင္ကိုျပန္လိုက္ပို႕ေပးပါသည္။ သင္တန္းေက်ာင္းနားမွာ ဆိုင္ကယ္ခဏရပ္ေတာ့ သူမက ကၽြန္ေတာ္မေမးပါဘဲ
ႏွင့္ သူ႕လက္ကခ်ည္မန္းကြင္းေလးကိုၿပရင္းစကားဆိုသည္..။
            “ ငါ ဟိုတစ္ေန႕က ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္လူနာကိုကိုင္ရင္းနဲ႕ ငါ့လက္ထဲမွာပဲဆံုးသြားတာေလ..အဲဒါလိပ္ျပာ
လြင့္သြားလို႕ လိပ္ျပာျပန္ေခၚထားရတယ္..”
            တကယ္ကိုသူေျပာပံုေလးကတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ပါသည္.။လိပ္ျပာကဘယ္မွာလဲ ဟုေနာက္မည္ႀကံေသးသည္
ေနာက္မွသူမႀကိဳက္မွာစိုး၍ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ..။
            “နင္တို႕ကားမထြက္ခင္ငါလာခဲ့မယ္..ငါ့အေမကိုလာႀကိဳရမွာေလ..အေမက ရွမ္းေက်ာင္းမွာတရားစခန္းဝင္
ေနတာ..အခုညီမေလးတစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာက်န္ခဲ့လို႕..ကားကဘယ္အခ်ိန္ထြက္မွာလဲ..”
            “၅ နာရီခြဲ”
            ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးေတာ့ သူျပန္သြားပါသည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုးမင္းသူကားဂိတ္ျပန္ပို႕ေပးေတာ့ ေလးနာရီ
ထုိးေတာ့မည္..။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ကားဂိတ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေမွ်ာ္ေနမိတာပဲျဖစ္ပါ
သည္..။
            ငါးနာရီမတ္တင္းေလာက္ တြင္မိုဟြမ္ျပန္ေရာက္လာသည္..။ဆုိင္ကယ္ေတြမ်ားျပားလွေသာလည္း ကၽြန္
ေတာ့္မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္စြဲထင္ေနေသာသူ႕ပံုစံႏွင့္ အျဖဴေရာင္ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္ ေနကာမွန္အမည္းေလးကိုမွတ္မိ
ေနပါသည္..။သူက ကားဂိတ္ကိုေက်ာ္သြားၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ကလက္ျပလိုက္၍ ျပန္လွည့္လာသည္..။
            “ နင္ငါ့ကိုဘယ္လိုလို႕မွတ္မိတာလဲ..”
            ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျပာျဖစ္ပါ ..။
            သူမမလာခင္က ကၽြန္ေတာ္ပီေကႀကိဳက္ေသာသူမကိုပီေကတစ္ခုေလာက္ေကၽြးဦးမည္ဟုစဥ္းစားထားေသး
သည္ ..။သို႕ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ ျဖစ္မလာပါ..။သူမကပင္ မုန္႕ႏွင့္အခ်ိဳရည္ဗူးေတြယူလာပါေသးသည္..။မွတ္မွတ္
ရရ ေအးသာယာကထုတ္ေသာကိတ္ေျခာက္ထုပ္(နာမည္မမွတ္မိ)ႏွင့္ ivy အခ်ိဳရည္ဗူးျဖစ္သည္..။ကၽြန္ေတာ္ကသူ
ငယ္ခ်င္းစာအုပ္မွာသူ႕ကိုေရးခုိင္းေတာ့သူကၿငင္းပါသည္..။
            “ငါအဲလိုမေရးတတ္ဘူး”တဲ့
ကၽြန္ေတာ္မတတ္ႏိုင္ပါ..။ စာအုပ္ျပန္သိမ္းလိုက္ရသည္..။
            “ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္ မိုးသက္..။ငါ့အေမကိုလာႀကိဳရင္းနဲ႕နင့္ကိုလာႏႈတ္ဆက္တာ..”
သူျပန္သြားေတာ့ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းသလုိလိုျဖစ္မိပါသည္..။(အင္း)
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ႀကီးက ျပန္လာေတာ့တစ္လမ္းလံုးအေတြးမ်ားျဖင့္ ..။
လွပၿပီးဣေျႏၵရတဲ့ၿမိဳ႕…၊ရတီဆိုင္ေလး..၊ သူနာၿပဳသင္တန္းေက်ာင္း..၊ဇြဲကားဂိတ္..၊ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္အျဖဴေရာင္
ေနကာမွန္အမည္းေလး…အားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ..။
            ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာပါဦးမည္..။
ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ေသာေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ဦးထံ
သို႕ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။
            တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့..။
ဘယ္အခ်ိန္လည္းေတာ့မသိပါ..။
သူမကိုစတင္ေတြ႕ရွိခဲ့သည့္ ၅-၆-၂၀၁၀ရက္ေန႕ႏွင့္ သူမကိုခ်စ္ေရးဆိုခဲ့သည့္ ၅-၇-၂၀၁၀ ကိုမူ ေသခ်ာစြာမွတ္သား
ထားပါသည္..။သူမနဲ႕ေတြ႕စဥ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုပံုစံလဲ ဆိုတာမေျပာတတ္ပါ..။သင္တန္းဆင္းလာခါစျဖစ္
ရာ..အသားေတြကမည္း.၊လူကပိန္ေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္..။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္သည့္အတြက္ ဒီစာကိုေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေရးေနတဲ့အခ်ိန္က တိုက္စည္းသင္တန္းေက်ာင္းမွာ ေရခ်ိဳးတိုင္း ရွမ္းေတာင္တန္းႀကီးေတြကိုျမင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္
ျဖစ္ပါသည္..။သင္တန္းဆင္းသည္ႏွင့္ဘာသာစကားသင္တန္းသြားတက္ရမည္ျဖစ္ရာ..ေတာင္ႀကီးသြားမည့္ရည္ရြယ္
ခ်က္ေပ်ာက္ေနသည့္ကာလျဖစ္ပါသည္…။
            မတတ္ႏိုင္ပါ ..။စစ္သားဆိုေတာ့လည္း..။
ထုိခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္..ရတီမွာဆံုတဲ့ေန႕ သီခ်င္းကိုေရးျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း..။           
နားလည္ပါခ်စ္သူ
                   ခ်စ္သူ…
                                                တာ၀န္ခ်ိန္ဆို၊ခ်ိန္မပို၍
                                                ခ်ိန္းဆိုေနရာ၊ေရာက္မလာလွ်င္
                                                စိတ္မွာၿငိဳက၊ၿငိဳလိမ့္မည္..။

                                                ဘ၀ဆႏၵ၊ထပ္မက်၍
                                                တမ္းတေပလႊာ၊စာမလာလွ်င္
                                                ရင္မွာမုန္းကမုန္းလိမ့္မည္..။

                                                သက္စြန္႕ႀကိဳးပမ္း၊အမႈထမ္း၍
                                                အလြမ္းသက္သက္၊ဖုန္းမဆက္လွ်င္
                                                အမ်က္ပြားကပြားလိမ့္မည္..။
                        တကယ္ေတာ့..
                                                ရင္ႏွင့္အမွ်၊ခ်စ္မ၀၍
                                                ဘ၀ႏွင္းကာ၊ခ်စ္ရပါလည္း
                                                ကိုယ္မွာစစ္သား၊ တိုင္းျပည္အားမို႕
                                                ၀ံ့ၾကြားဂုဏ္ယူ၊စိတ္ၾကည္ျဖဴရင္း
                                                ခ်စ္သူေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္…။

မွတ္ခ်က္။ ။ဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ဖတ္ရႈသူမ်ားအေနျဖင့္ ျပင္ပတြင္အင္တာဗ်ဴးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေမၿမိဳ႕မိုး မွ
လံုး၀(လံုး၀)လက္ခံမည္မဟုတ္ပါ..။(ဟီဟိ ေပါရဲပါ့..။) 

စကားမစပ္..။ အစ္မဂ်က္. က ေတာင္ႀကီးကိုသတိရတယ္ဆိုလို႔.. ေတာင္ႀကီးကဇာတ္လမ္းေလးကိုေရးျဖစ္တာပါ...။
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကိုလည္း တကယ္သေဘာက်ပါတယ္..။ ေတာင္ႀကီးသူေလးေတြလည္းလွတယ္.. ။ တို႔ အစ္မဂ်က္လိုပဲ..း)..။



Thursday, January 19, 2012

ျပင္ဦးလြင္တမ္းခ်င္း (၃)

           မေန႔က လုိက္ပို႔တာ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ.. ။ေအာ္.. ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ေရာက္သြားၿပီထင္ရဲ႕..။
အင္း.. ဟုတ္တယ္..။ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ကို ျပင္ဦးလြင္ကို ျပန္ေရာက္မွ ၂ ေခါက္တိတိေရာက္ပါေသးတယ္။
ဒီကိုမလာခင္ အခ်ိန္အထိေပါ့..။ ပြဲေကာက္ကေန ဟိုးဘက္ကို ဆက္သြားရင္.. ရုပ္ရွင္ေတြ အင္မတန္ရိုက္တဲ့
ေတာ အုပ္ေလးထဲေရာက္သြားမယ္... ။ တကယ္တမ္းေတာအုပ္ဆိုေပမယ့္.. လွ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနတာပါ..။တတိယ
 ေရတံခြန္လို႔ေခၚတဲ့.. ေရျပာျပာေရတံခြန္ ဘက္.. (လူေတာ္ေတာ္ျပတ္) ကိုေျပာတာပါ..။
       အဲဒီက ေန ဟိုးဘက္ကိုဆက္သြားရင္ပြဲေကာက္ရြာ. ရွိပါတယ္.။ အဲဒီရြာကိုအစြဲျပဳၿပီးေတာ့ပြဲေကာက္ေရ
တံခြန္လို႔ ေခၚခဲ့ၾကတာထင္ပါတယ္..။ ဟိုးဘက္ဆက္သြားရင္.Second Yearဘ၀က ျပည္သူ႔ဘ၀ေလ့လာေရး
ထြက္ခဲ့ဖူးတဲ့..  ေဆးတစ္လံုးရြာ.ပင္လိန္ရြာ.. ေညာင္ကုန္း၊သကၠံ..မိုးႀကိဳးပစ္.. ဒီဘက္ကၿမိဳ႕နဲ႕ဆက္သြားၿပီ..။
ဒီဘက္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္လည္း .. ဘုရားကိုေက်ာ္လာတာနဲ႕..ထံုးဘို.၊ စိုးျမတ္နႏၵာတို႔ ေမာ္ဒယ္ၿမိဳ႕သူရိုက္သြား
တဲ့..ပင္လိန္.၊ အင္းယား ၊ က်ည္းကိုင္၊  သဂၤတံု..၊ ဖာ့သင္း..၊ အင္းပုတ္ ၊ ေညာင္နီ..။ (ရြာနာမည္ေတြအလြတ္
ရရုံတင္မကဘူး..၊ အကုန္ေရာက္ဖူးသဗ်. ၊ SRP , LRP ေတြတုန္းကေပါ့ဗ်ာ...)ေညာင္နီေက်ာ္ရင္ေတာ့.. ကန္ေတာ္ႀကီး နယ္နိမိတ္ထဲျပန္ေရာက္လာၿပီ..။
           ထားပါေတာ့ . ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္....နဲ႕ တရုတ္ဘံုေက်ာင္းလို႔အလြယ္ေခၚ
ၾကတဲ့ တရုတ္ ငါးပါးသီလ သတ္သတ္လြတ္ေက်ာင္း...။ဒီႏွစ္ေနရာက်န္ပါေသးတယ္..။ အဲဒီေတာ့ .ဘယ္ကို
အရင္သြားမလဲ ဆိုေတာ့ ဟိုဘက္ကုိနီးေနၿပီဆိုေတာ့ ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္ကိုအရင္သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ..။
ပိတ္ခ်င္း ေျမွာင္က ဟိုဘက္ကိုဆက္သြားရင္.၀က္၀ံရြာျဖစ္ပါတယ္..။၀က္၀ံဟိုဘက္က ေျချမစ္ပင္ရြာကို
ေက်ာ္ရင္. မႏၱေလးတိုင္းေဒသႀကီး ဆံုးၿပီး.. ရွမ္းျပည္နယ္(ေျမာက္ပိုင္း)ကို ၀င္မွာျဖစ္ပါတယ္..။ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕
နယ္က စပါတယ္..။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာေတြလြဲကုန္ၿပီ..။ အဲဒီ၀က္၀ံရြာကိုေရာက္ခါနီး လမ္းရဲ႕ဘယ္
ဘက္မွာ.. ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္ မဟာနႏၵမူလိုဏ္ဂူေတာ္ လို႔ေရးထားတဲ့ မုခ္ဦး အႀကီးႀကီးကိုေတြ႕ပါလိမ့္မယ္..။
အဲဒီကေန အထဲကိုေတာ္ေတာ္၀င္ရပါတယ္..။ လမ္းကလည္းကုန္းဆင္းႀကီးပါ..။ဂီယာႀကီးနဲ႕ဆင္းရပါတယ္.။
ေတာ္ေတာ္ေလး ၀င္မွာ ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္ကိုေရာက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား...။
          ေရာက္တာနဲ႕ စျမင္ရမွာက . ေက်ာက္နံရံအျမင့္ႀကီးေတြပါ..။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.။ငယ္ငယ္
ကေလးေလးတုန္းက အဲဒီေက်ာက္နံရံႀကီးေတြကို ျမင္ၿပီး ..ေအာ္ခဲ့တာကိုသတိရတယ္.. ။ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္
မဟုတ္ဘူး .. ။ ျမင္တာနဲ႕ကို လန္႔ေနတာ....။ ဘာလို႔လန္႔တာလဲဆိုတာကိုေတာ့ ခုထိစဥ္းစားမရပါဘူး..။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေၾကာက္တဲ့ေက်ာက္နံရံႀကီးေတြ..(ဘာလို႔ေၾကာက္လဲေတာ့မသိပါခင္ဗ်ား..)

         အဲဒီကေန ေကြ႕လိုက္တာနဲ႕ေစ်းဆိုင္တန္းေတြေတြ႕ပါလိမ့္မယ္..။ ဆိုင္ကယ္ ကား ..။ ဘာညာအပ္
ၿပီးတာနဲ႕ ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္လိုဏ္ဂူအ၀ကိုလွမ္းျမင္ရပါလိမ့္မယ္..။


























     အဲဒီဂူမ၀င္ခင္မွာ ဘယ္ဘက္မွာ.. (ေရတံခြန္ဘက္မွာ) ေရေဆာ့လို႔ရတဲ့ေနရာေလးေတြရွိပါတယ္.. ။
ေရကူးကန္လိုေနရာေလးေတြလည္းရွိပါတယ္..။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေရတစ္ခါနစ္ဖူးတဲ့ေနရာေလး လည္းရွိ
ပါတယ္.. ။ ဓါတ္ပံုကေတာ့ ရွာမရေတာ့ပါဘူး..။ း)




















       အထဲမွာလည္း ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ေတြကိုဖူးေတြ႕ရပါတယ္....။
      တကယ္တမ္းကအရွည္ႀကီးပါ.. ကၽြန္ေတာ္လည္ းရွိတဲ့ပံုပဲတင္ရတာဆိုေတာ့ ရွာတာကိုမေတြ႕ႏုိင္ဘူး
ျဖစ္ေနပါတယ္..။ ဒါေတာင္ Google Earth ကေန မ လာတာပါခင္ဗ်ာ..။
အထဲမွာ ဘုရားေတြအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္.. ။ ေက်ာက္နဲ႕လုပ္ထားတဲ့ အရုပ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ..။
ဒါေပမယ့္ ပံုရွာမရလို႔ တင္မေပးႏုိင္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္..။



























ဒါကေတာ့ အျပင္ဖက္ကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ဟိုးဘက္ မွာေတြ႕ရမယ့္ ေရတံခြန္ပါ..။ သိပ္လွတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ ေရတံခြန္ကိုသိပ္သေဘာက်တယ္..။ ေရက်သံက လူကို လန္းေစသလိုပဲ..။ ေမျမိဳ႕ကလည္း
ေရတံခြန္သိပ္ေပါ တယ္ဗ်ာ...။ အပန္းေျဖစခန္းမဟုတ္တဲ့ ေရတံခြန္ေတြဆိုတာ ရြာေတြမွာ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။
          ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္က မေရာက္တာ ၆ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ..။ နဲနဲလွမ္းတာနဲ႕ မသြားျဖစ္တာပါ..။ အခုဆို
ရင္ေစတီအသစ္ေတြနဲ႕. ဂူတစ္ေပါက္လည္း အသစ္ ရွိေနၿပီလို႔ေျပာပါတယ္.။ ဟိုတစ္ေန႔က ဂႏၵ၀င္ဆည္း
ဆာေလးက ဂူေပါက္အသစ္ေရွ႕မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ထားတာကိုပို႔လိုက္ပါတယ္...။

 (ပံုစံကေတာ့ခပ္မိုက္မိုက္ပဲ.. မုန့္ကိုက တစ္ဖက္ကကိုင္ထားေသးတယ္.. အေနာ္ရထာပခံုးေပၚမွာေတာင္
လက္တင္လို႔... :P)
         ကဲ .. ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္ ကို ဒီမွာ တင္ နိဌိတံၾကစုိ႔...။ ၿမိဳ႕ထဲကိုျပန္၀င္ဖို႔ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား..။
ေတာ္ၿပီဗ်ာ..လမ္းမွာ ဘာရွိတယ္ ညာရွိတယ္မေရးေတာ့ပါဘူး..။ ေရးရင္လည္း ျပင္ဦးလြင္ဋီကာက ၿပီး
ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး..။
       ဟုတ္ပီ. . တရုတ္ ငါးပါးသီလ သတ္သတ္လြတ္ေက်ာင္းဆိုတာက...ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ကလူေတြတရုတ္
ဘံုေက်ာင္းလို႔အလြယ္ေခၚၾကပါတယ္...။တကယ္တမ္းက တရုတ္ဘံုေက်ာင္းဆိုတာက . ညံေတာရပ္ကြက္
ထဲမွာရွိတာပါ..။ အဲဒီဘံုေက်ာင္းက သတ္သတ္မလြတ္ပါဘူး.. ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ့္ ေက်ာင္းက
ငါးပါးသီလ သတ္သတ္လြတ္ေက်ာင္းလို႔ေခၚပါတယ္..။ (ျမန္မာ ငါးပါးသီလႏွင့္တူမတူေတာ့မသိပါခင္ဗ်ား.)
အထဲမွာ ကိုးကြယ္ေသာရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကေတာ့.. တရုတ္ပံုစံမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္..။ ဥပမာ .ကႆပ ဘုရား
က မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ႏွင့္..တရုတ္ပညာရွိပံုစံ.. ။အရိေမေတၱယ် ဘုရားကလည္း.. ၀၀ဖိုင့္ဖိုင့္ တရုတ္ဘုရား
ပံုစံျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္...။




















တရုတ္ဘုရားေက်ာင္း(ေခၚရတာရွည္လို႔..) ထဲက ဘုံ(၇)ဆင့္ အေဆာက္အအံု..




















အထဲမွာေဘာလံုးကိုလက္တင္ထားတဲ့..ျခေသၤ့ႀကီး..(ပရီမီးယားလိဂ္ကိုအားက်လို႔လားမသိ..)




















ပရီးမီးယားလိဂ္ကျခေသၤ့ႀကီး.. ။(ႀကံဳလို႔ေျပာတာပါ.. မန္းမွာေတာ့ မင္းသီဟ ပဲကိတ္ဆိုၿပီး ဒီတံဆိပ္ႀကီးနဲ႔ဗ်)

                      ကဲ .. လိုက္ပို႔စရာေတြလည္းကုန္ပါၿပီ..။ လူလည္းေမာသြားၿပီ..။ မိုးလည္းလင္းခါနီးပါၿပီ..။
ျပင္ဦးလြင္ကိုေရာက္ဖူးသူမ်ားအလြမ္းေျပနဲ႕.. မေရာက္ဖူးသူမ်ား အေညွာ္ခံ ဖို႔ တင္ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္ခင္
ဗ်ာ.:P ..
           အၿမဲတမ္း ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုေနပါတယ္..။ ျပင္ဦးလြင္မွာလည္ပတ္ဖို႔ ဘယ္အခ်ိန္ေတြကိုသင့္ေတာ္
တယ္ဆိုတာလည္း အေရွ႕က အမွတ္ ၁ မွာ ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီေနာ္..။ ခ်စ္တဲ့ျပင္ဦးလြင္..ရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို
ထုတ္ေဖာ္ၿပီးလို႔  ေမၿမိဳ႕(သို႔)ျပင္ဦးလြင္ အေၾကာင္းကိုေတာ့ စာေတြ႕သိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္..။
လာလည္း လည္ပတ္ၾကမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလည္း လာလည္ေပါ့..။ အိမ္လိပ္စာက...
အင္း..ေပးရမလားမသိဘူး....သူ နဲ႕ တုိင္ ပင္ လိုက္ ဦး မယ္................။



 

My Blog List