အရင္ကဇာတ္လမ္းေလး...

(၁)

သို႕

            မိုးသက္

            ငါစာေရးလုိက္တယ္ ၊ ေရးရမွာပ်င္းလို႕ဟာ.. နဲနဲပဲေရးလိုက္တယ္..။နင္ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ဓါတ္ပံုရတယ္.။

နင္ကလည္းဟာ..။ အသားအေရာင္နဲ႕ဟပ္ေနတာပဲ..။အကၤ် ီအေရာင္ကအနီေရာင္ဆိုေတာ့..။႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္

က်ီးကန္းက င႐ုတ္သီးကိုက္ထားသလိုပဲ..။ဟီ ဟိ..ဒါနဲ႕နင္ေတာင္ႀကီးလာမယ္ဆို..။လာမယ့္ရက္ႀကိဳေျပာေလ..ငါ

ေရွာင္ေနမလို႕..ဟဲဟဲ အလကားစတာပါ..နင္လာရင္မုန္႕၀ယ္ခဲ့..။ဒါပဲေနာ္ ညနက္ေနၿပီ.. မနက္ေစာေစာဂ်ဴတီ၀င္ရ

မွာမို႕..

                                                                                    နင့္ရဲ႕

                                                                                                            နန္းမိုဟြမ္

            မစားရ၀ခမန္းခ်စ္သ၀ဏ္လႊာကိုၾကည့္၍ကၽြန္ေတာ္သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္…။ ၾကည့္  ဒါလား

ခ်စ္သူကိုေရးတဲ့စာ…။ ခ်စ္ ဆိုလို႕ မီးျခစ္ပင္မပါ..။

            သူနဲ႕ပတ္သတ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္မိေနေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားစြာရွိပါသည္..။ ထုိအ

ေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ဘာမွပင္မထူးျခားေသာ္လည္း လြန္စြာ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု ဇြတ္အတင္္း

ခံစား၍စာဖတ္သူတို႕ကိုေျပာျပပါမည္..။

                ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ႀကံဳေပါင္းမ်ားပါၿပီ(တစ္မ်ိဳးမထင္ပါႏွင့္ ယခုထိ ေရမေရာေသာ

“ေအာ္” စစ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္းပါ)ႀကံဳဖူးသမၽွ မိန္းကေလးထဲတြင္ သူမေလာက္ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္၊ ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္၊ ကိုးလိုး

ကန္႕လန္႕၊ ေပါက္တိေပါက္ရွာ၊ ေပတိေပေစာင္း၊ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္၊ ကတ္သီးကတ္သတ္ ႏိုင္သူကိုမေတြ႕ဖူးပါ..။

            “ဟင္ သူလုပ္သမွ်ခံေနရေအာင္ မင္းက ပိန္းတာကိုး” ဟုဆိုလွ်င္ကား မွားပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကား ေခ

သူမဟုတ္ပါ..။ဂ်ဴနီယာဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က နယ္သား စီနီယာကစေနာက္သည့္သေဘာျဖင့္ အျပစ္ေပးေနရင္း

“ရည္းစားဓါတ္ပံုျပႏုိင္တဲ့သူ တန္းထ” ဟုဆိုလွ်င္ထိပ္ဆံုး ကရင္ေကာ့ၿပီးထႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္..။(က်န္သည့္နယ္သား

မ်ားကိုမစြံဟုမဆိုလိုပါ.။ကၽန္သူမ်ားမွာလည္းတစ္မ်ိဳးစီ “ေျဖာင့္”သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္.။)ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္

လည္းအခ်စ္ေရးတြင္“အူ႐ိုင္း”မဟုတ္ပါ။ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့“၀ါ”နဲ႕“သမာၻ”နဲ႕ျဖစ္ပါသည္။ မိန္းမမာယာ၊သဲကိုး

ျဖာေပၚတြင္ ဖ်ာခင္း၍အိပ္ပစ္မည္ဟု ႀကံဳး၀ါးခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါသည္..။

            ကဲ..။မိမိအေၾကာင္းေတြနိဒါန္းခ်ီေနရတာမ်ားလွပါၿပီ..။ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူ(သရဲမ)တို႕၏ဇာတ္လမ္းက ဘယ္

ေလာက္ထို ႐ိုမန္းတစ္ဆန္ေၾကာင္းေျပာျပပါမည္..။

            အဲဒီေန႕က…

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(၂)

            ၅.၆.၂၀၁၀..။

            မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႕ကစေနေန႕..။

            ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေျခလ်င္တပ္စုမွဴးသင္တန္း ဆင္းၿပီး၍တပ္ျပန္ရန္ ေတာင္ႀကီးေရာက္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္..။

“တပ္ျပန္တာနဲ႕ေတာင္ႀကီးဘာဆိုင္လို႕လဲ” ဟုေမးစရာရွိပါသည္။  ေနျပည္ေတာ္-ေတာင္ႀကီးေျပးဆြဲေသာကားမ်ား

သည္ ေတာင္ႀကီးမွထြက္ေသာေၾကာင့္ ၊ ဗထူးမွေတာင္ႀကီး၊ ေတာင္ႀကီးမွ ေနျပည္ေတာ္သို႕ကားစီးရန္ျဖစ္သည္။

            ကၽြန္ေတာ္ယခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အ၀င္နား ရွမ္းေက်ာင္းအနီးက ၿမိဳ႕ပတ္ကားမ်ားရပ္

ေလ့ရွိသည့္“ဇြဲ”ကားဂိတ္..။

            မေန႕ညက ဗထူးမွာႏႈတ္ဆက္ပြဲအတြက္ဂစ္တာတီးရင္းအိပ္ေရးပ်က္သြားေသာေၾကာင့္ေခါင္းက မူးခ်င္ေန

သည္.။ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကမွိန္ေနသျဖင့္၀ိုးတိုး၀ါးတား..။

            “ေယာ္ပူေစေယာ္”

ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတစ္ေလ ကိုရီးယားလိုေဟာင္တတ္သည္။

            “မိုးသက္လား“

သူ႕အသံကိုၾကားရသည္..။ရွမ္းသံခပ္၀ဲ၀ဲေလးကနားထဲမွမထြက္..။

“ေအး..မိုဟြမ္ ငါအခုေတာင္ႀကီးကိုေရာက္ေနၿပီ..ဟိုဟာ..အင္း ရွမ္းေက်ာင္းနားက ဇြဲ ကားဂိတ္မွာ..အဲဒါနင္လာခဲ့ပါ

လား..”

            “ဟာ..ငါမအားဘူး.. ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္မွအားမွာ အခုအိမ္မွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ထဲရွိတယ္..”

            ညီမေလးပါေခၚခဲ့ပါလား ဟုေျပာမည္ႀကံၿပီးမွ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရသည္။ ညီမေလးက သူႏွင့္အသက္သိပ္

မကြာဟု မိုဟြမ္ေျပာတာၾကားဖူးသည္။

            သူကညီအစ္မသံုးေယာက္မွာအႀကီးဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ဆရာေသာင္းေ၀ဦး၏ စာထဲကလိုပင္

“ထုႏွင့္အရန္အင္အားေတာင့္တင္းမႈေၾကာင့္ထိုးစစ္အျပဳအမူအတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည္” ဟုစစ္ေရးသံုးသပ္ရမည္

လား..။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထုိသို႕တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူးပါ..။(တကယ္ပါ)

            ေနာက္နာရီ၀က္ဆိုေတာ့…။

            ကၽြန္ေတာ္အမုန္းဆံုးအလုပ္က သူမ်ားကိုေစာင့္ရသည့္အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ တုိက္ဆိုင္စြာပင္ ..သရဲမ(ခ)

မိုဟြမ္၏ ၀ါသနာအပါဆံုးအလုပ္မွာလည္း..အျခားသူကိုေစာင့္ခုိင္း၍ စိမ္ေျပနေျပအလုပ္လုပ္တတ္ျခင္းျဖစ္ေန

သည္။ သူနာရီ၀က္ ဟုေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာ့အနည္းဆံုးတြက္ၿပီးသားျဖစ္ပါ

သည္။

လက္ကနာရီကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ၁၀၃၀ ဆိုေတာ့ ေန႕လည္စာစားခ်ိန္နီးပါၿပီ..။ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့

ထမင္းမစားပဲ ေစာင့္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေပါက္ငတ္ပါေတာ့မည္..။

            ဒီလိုဆိုေတာ့တစ္ခုခုစားၾကမည္ျပဳသည္..။သိပ္မခဲယဥ္းပါ..ကားဂိတ္က အန္တီႀကီး၏လမ္းညႊန္မႈျဖင့္ အနီး

ကစားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကိုသြားစားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိအထိဘာမွ ျပႆနာမရွိ..။ သို႕ေသာ္ ျပႆနာက အ

ျပန္မွာ..။

            ကားဂိတ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အန္တီႀကီးက ဆီးေျပာသည္..။

            “သားေရ ရွမ္းမေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္လာသြားတယ္.. အခ်ိန္မရလို႕လားမသိဘူး.ခ်က္ခ်င္းျပန္သြား

တယ္..”

            ဟင္..သူလာသြားၿပီပဲ..။

ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသြားပါသည္။

            စာဖတ္သူတို႕ကိုအေရးႀကီးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ႀကိဳေျပာရန္ေမ့သြားပါသည္။ အေၾကာင္းမွာထိုအခ်ိန္ထိ

သရဲမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ “နင္” “ငါ” “သယ္ရင္း” စသည္ျဖင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနလင့္ကစား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္

ေယာက္ ကိုဓါတ္ပံုထဲမွလြဲ၍ျမင္ဖူးျခင္းမရွိၾကပါ..။ သူႏွင့္ခင္မင္ေနသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးျဖစ္သူ ေအာင္ဟိန္း

၏မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင္ ့ ဒုတိယႏွစ္ကတည္းကျဖစ္ၿပီး ယခုမွတိုက္ဆိုင္စြာဆံုေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။(သေကာင့္သား

ႀကီးသက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစဗ်ာ)

            ကၽြန္ေတာ္၏႐ုပ္ရည္မွာ စာဖတ္သူတို႕သိၾကသည့္အတုိင္း ‘Prison Break ‘ဇာတ္ကားမွ Micheal Scofield

ကဲ့သို႕ ခန္႕ညားေယာက်္ားပီသၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ..Photoshop နည္းပညာတိုးတက္လွေသာေခတ္ထဲတြင္  သရဲမ

၏ဓါတ္ပံုကို သံသယရွိဖူးပါသည္။ သို႕ရာတြင္ကားဂိတ္မွအန္တီႀကီး၏ေျပာစကားအရမူ သူမေခ်ာေမာလွပမည္ဆို

သည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိေတာ့ပါ..။

            “ေအာင္ေအာင္ေရ..”

ေဘးကကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.။ ေအာင္ေအာင့္ကို ၀တၳဳအစတြင္ မပါဘဲခုမွ မုိးက်ေရႊ

ကိုပမာ(မိုးေဟကိုမဟုတ္ပါ)ေရာက္လာျခင္းမဟုတ္ပါ..။ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဗထူးမွသင္တန္းဆင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ

သည္..။သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာျခင္း၊ရယ္စရာေျပာျခင္းတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ထည့္ေရးလွ်င္လည္း စာဖတ္သူၿငီး

ေငြ႕သြားႏိုင္ပါသည္။ စိတ္လည္း၀င္စားမည္မဟုတ္ပါ..။ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္ း သင္း ၏အေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ စာ

မ်က္ႏွာမျဖဳန္းလိုျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

            ဒါျဖင့္ရင္ ေအာင္ေအာင္က မနက္ခင္းကတည္းကစကားတစ္လံုးမွမေျပာဘဲ အေသေကာင္လိုၿငိမ္ေနသ

လားဟုေမးစရာရွိပါသည္။ ဒီလိုမဟုတ္ပါ..။သူ၏မုန္းစရာေကာင္းလွေသာ၀သီအတိုင္း ျပင္းထန္စြာ႐ႈံ႕ခ်ျခင္း၊ ကိုးလိုး

ကန္႕လန္႕လုပ္ျခင္းႏွင့္ ရံဖန္ရံခါကၽြန္ေတာ့္ကိုဂ်ီက်ျခင္းတို႕ကို မနက္ကတည္းကလုပ္လာသူျဖစ္ပါသည္။ သို႕ရာတြင္

သင္း ၏အရည္မရ အဖတ္မရမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္က အျမင္ကတ္စြာျဖင့္ထည့္မေရးဘဲ “ဆင္ဆာ”ျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါ

သည္။

            “ေအာင္ေအာင္ေရ..ေအာင္ေအာင္..”

            “ဘာလဲကြ..”

            “ငါတို႕ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..မိုဟြမ္ျပန္သြားၿပီကြ”

            “ အဲဒါငါနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ..လာျပန္ၿပီ ..မင္းကအမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္ပဲ..”

ငေအာင္ေျပာမွကၽြန္ေတာ္ေဆြးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္..။အသည္းကြဲထားတာႏွစ္လေတာင္မျပည့္ေသး..။

ဆိုလိုသည္မွာအရမ္းကိုႏုေနသည္..(ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ..ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖို႕ အဲလို ဆြဲေတြးလို႕လဲရပါတယ္)

ထိတာနဲ႕ကြဲသြားမည့္ဆပ္ျပာပူေဖာင္းလို..။

            ဖုန္းနံပါတ္ေတြေပၚမွာလက္ေခ်ာင္းေတြထပ္ကစား….။

            “ေယာ္ပူေစေယာ္”

            “ ဟဲလို”

            “မိုဟြမ္ရွိလားခင္ဗ်..”

            “ ေၾသာ္ သူကားဂိတ္ကုိသြားတယ္ရွင့္ ..”

            “ေၾသာ္ ..”

ဒါခယ္မေလးအသံျဖစ္မည္ထင္သည္။

“ဟုတ္ကဲ့..ေက်းဇူးပါပဲခင္ဗ်ာ..”

မိန္းကေလးေတြနဲ႕စကားေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ့္အသံကခ်ိဳၿပီးသားဆိုတာေျပာေနရန္ပင္မလို..။

ဒါဆိုသူအိမ္ျပန္မေရာက္ေသးဘူးပဲ..။အြန္လိုင္းမွာမွာရွိေနမလားမသိ..။

            “ေအာင္ေအာင္ေရ..”

            “ေဟ..ဘာလဲ”

            “အင္တာနက္ဆိုင္သြားရေအာင္..”

ေမွးစင္းေသာမ်က္လံုးမ်ားကိုပြတ္သပ္၍ သေကာင့္သားႀကီးထလာပါသည္။

            “မင္းဆိုင္သိလား..”

            “ အာ..မင္းေရာငါေရာခုမွ ေရာက္ဖူးတဲ့ဟာ.. ေမးစမ္းၿပီး သြားႀကတာေပါ့..”

            ကၽြန္ေတာ္ဦးေဆာင္ၿပီးေတာင္ေမး ေျမာက္ေမးႏွင့္သြားၾကသည္..။သိပ္ေတာ့မေ၀းပါ..။Cyber Café ေတြက

ေပါပါသည္။ သို႕ရာတြင္လူျပည့္ေနသည္ကမ်ားသည္။  ထပ္သြားေပါ့..။

            ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕က ေတာ္ေတာ္လွသည္..။ေတာင္ႀကီးသူ၊ေတာင္ႀကီးသားေတြကလည္း ဣေၿႏၵရရ၊ လူႀကီးလူ

ေကာင္းဆန္ဆန္ပံုစံေတြျဖစ္သည္..။ ထိုပံုစံကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်သည္။

            အမွတ္(၇) အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းနားေရာက္ေတာ့ “ရတီျမန္မာ”ဆိုသည့္ဆုိင္တစ္ဆိုင္ေတြ႕

သည္..။ထိုဆိုင္ေလးမွာေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနရာရသည္။

            ဆိုင္မွာကၽြန္ေတာ္  Gtalk စဖြင့္ေတာ့သူမ အြန္လိုင္းမွာမရွိပါ..။ကၽြန္ေတာ္ဟုိဟုိဒီဒီ webpageေတြလွန္ေလွာ

ၾကည့္ေနရင္းဆိုင္ထဲမွာလူနဲနဲ႐ွႈပ္သြားသည္..။ျပန္သူကျပန္..၀င္သူက၀င္လာေပါ့..။

            မေရွးမေႏွာင္းပင္ သရဲမလည္း အြန္လိုင္းေပၚေရာက္လာပါသည္..။

            “မိုဟြမ္”

            ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္..။

            “ေအ ေျပာ”

            ကၽြန္ေတာ္ရွင္းပါရေစ..။အထက္ပါ “ေအေျပာ”မွာ  သူ႕နာမည္ကိုကၽြန္ေတာ္ေခၚတိုင္း သူအၿမဲေျပာေနက်

စကားျဖစ္ပါသည္။ (“ေအးေျပာ”မဟုတ္ပါ) ဘာအဓိပၸါယ္လည္းေတာ့မသိပါ..။သို႕ေသာ္..အထက္ပါ “ေအေျပာ”မွာ

ကၽြန္ေတာ္အၿမဲအမွတ္ရေနေသာ သူသေကၤတ ျဖစ္ပါသည္။

            “နင္အခုဘယ္မွာလဲ”

            “နင္အရင္ေျပာ”

သူစ၍“ကတ္”ပါေတာ့မည္..။ကၽြန္ေတာ္အေလွ်ာ႕ေပးလိုက္ပါသည္။

            “ငါ နင့္ဆီလာရင္..၅မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာမွာမို႕ နင့္ကိုရစ္ေနတာ..ငါဘာေရာင္၀တ္လာရမလဲ..”

            ကၽြန္ေတာ္ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္သည္..။

            ဤေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေျမျပင္အေျခအေနကိုျမင္သာေအာင္ေျပာျပပါမည္..။ ကၽြန္ေတာ္ထုိင္သည့္ေနရာ

ကဆိုင္အေပါက္၀ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ..။အေပါက္၀ကေရလွ်င္ ငါးလံုးေျမာက္ေနရာမွာ..။ကၽြန္ေတာ္ညာဘက္ကပ္

လ်က္ကပန္းေရာင္အကၤ် ီ ႏွင့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..။သူ႕ဟိုဘက္က အျဖဴေရာင္၀တ္ထားေသာေကာင္မေလး

ႏွင့္ဘာေတြေျပာမွန္းမသိ..။တစ္ေယာက္နားတစ္ေယာက္ကပ္၍ တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုးလုပ္ေနသည္…။ကၽြန္ေတာ့္

ဘယ္ဘက္ကလည္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္..။သူလည္းအျဖဴေရာင္ပါပဲ။

            “ရာသီဥတုနဲ႕ကိုက္ေအာင္ အျဖဴေရာင္ပဲ၀တ္လာခဲ့ေပါ့ဟာ..”

            “နင့္ေဘးနားကေကာင္မေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီးေျပာတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..”

            သူ႕စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးနည္းနည္း၀င္သြားသည္..။အကယ္၍သူသာဆိုင္ထဲမွာရွိေနခဲ့မည္ဆို

လွ်င္ကၽြန္ေတာ့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္အျဖစ္ကိုၾကည့္၍ ရယ္ေနလိမ့္မည္..။

            ကၽြန္ေတာ့္ညာဘက္တစ္ေယာက္ေက်ာ္က အျဖဴေရာင္ေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။သူမက သိပ္ဂဏွာ

မၿငိမ္ ဟုထင္သည္..။ဆံပင္ကုိ မသပ္မရပ္ကပိုက႐ိုေလးကတစ္မ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းသည္..။လက္မွာက ခ်ည္မန္းကြင္း

အျဖဴေရာင္ေလးစြပ္ထားေသးသည္..။သူ႕မ်က္ႏွာေလးက…(ထားပါေတာ့ဗ်ာ..).။

            “နင္ဆိုင္ထဲမွာလား မိုဟြမ္..”

            “ ငါဆိုင္ထဲမွာဆိုရင္နင့္ကိုေမးမလား..”

            သူကေတာ့အတည္ပါပဲ..။

ဟဲဟဲ ..ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာက္မညံ့ပါ..။ေသခ်ာေပါက္သူမျဖစ္လိမ့္မည္..။

            ဒီေနရာတြင္တစ္ခုေျပာလိုပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမေပးထားေသာဓါတ္ပံုမွာ တစ္လက္မပတ္လည္မွ်ရွိ၍

Sticker ပံုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သဲသဲကြဲကြဲမရွိပါ..။သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွတ္မိပါလိမ့္မည္..။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေပး

ထားေသာပံုမွာ ဖိုင္နယ္ရီးယားဘ၀က “သံုးႏွစ္သုံးမိုး”အေခြထုတ္မယ္ႀကံစဥ္က CD Stickerထုတ္ရန္႐ိုက္ထားေသာ

ပံုျဖစ္ပါသည္။(ပံုမွာ ေကာ္ရစ္ဒါမွေန၍အေ၀းသို႕ ေဆြးလွေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ေမွ်ာ္ေငးေနေသာပံုျဖစ္၍ ထုိပံုကိုအေပါင္း

အသင္းမ်ားက “ေလာကႀကီးကိုစိတ္ကုန္ေနေသာအ႐ူးပံု” ဟုကြယ္ရာတြင္ေခၚေ၀ၚၾကေၾကာင္းမသိုးမသန္႕သတင္း

ၾကားရသည္။)

            “ဒါဆိုနင္လို႕ထင္တဲ့တစ္ေယာက္ကို ငါလက္ဆြဲၿပီး အျပင္ေခၚသြားရမလား..”

            သူေတာ္ေတာ္လန္႕သြားၿပီဟုထင္လိုက္မိသည္..။သူထပ္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္အထင္

မွားသြားၿပီဆိုတာသိလိုက္ရျပန္သည္။

            “ လူမွားလုိ႕ပါး႐ိုက္ခံေနရဦးမယ္ေနာ္ ..”

            သူေျပာမွနဲနဲေတာ့လန္႕သြားသည္..။

ငါ့အတြက္စိတ္ပူလို႕စိုးရိမ္တာပဲ  ဟုလိုရာဆြဲေတြးရင္းေက်နပ္သလိုဘာလိုလိုျဖစ္မိေသးသည္။

            သူမဆက္ေျပာသည္..။

            “ေျပာေလ..ငါဘာ၀တ္ခဲ့ရမလဲလ႕ို..”

            “အာ..အျဖဴေရာင္ပဲ၀တ္ခဲ့ပါဆို..”

            “ဆိုင္ထဲမွာ ငါနဲ႕တူတဲ့သူရွိလား..”

            “အင္း”

            ကၽြန္ေတာ္မေသခ်ာ၍ ဂဏွာမၿငိမ္တဲ့ေကာင္မေလးကို ေနာက္တစ္ခါျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ပီေက

ေတြ တစ္စြတ္စြတ္ စားရင္း ၿပံဳးေစ့ေစ့လုပ္ေနသည္..။

            “ အင္းနင္နဲ႕ တူတဲ့သူရွိတယ္.. သူကေတာ့ဟန္ေဆာင္ထားတယ္ေပါ့.. ဒါေပမယ့္ သူက will power နိမ့္

ေတာ့ သိသာတယ္..”

            ကၽြန္ေတာ္မင္ေသေသျဖင့္ေျပာလိုက္ေသာစကားကဘယ္ေလာက္တာသြားသည္မသိ..။သူ႕ရဲ႕စကားက

ခ်က္ခ်င္းပင္ျပန္လာသည္..။

            “ဆိုင္အျပင္ထြက္ခဲ့ ေစာင့္ေနမယ္ ..” တဲ့..။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(၃)

            ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုင္ေရွ႕ ကခ်ယ္ရီပင္ႀကီးေအာက္မွာသူမရပ္ေစာင့္ေနသည္..။ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္၏ “ခ်ယ္ရီ

ပင္ေအာက္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေတြ႕တဲ့ထိ..”ကိုသတိရသည္..။သူမက ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္အျဖဴေရာင္ မွန္ဖံုး

အမည္းေရာင္ေလးကိုေမးသိုင္းႀကိဳးတပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပံဳးေစ့ေစ့ျဖင့္ ၾကည့္ရင္းဆိုသည္..။

            “ေနာက္က သူငယ္ခ်င္းကို နင္သိမွာစိုးလို႕ ငါ့နာမည္မေခၚပါနဲ႕ဆိုတာ ေခၚျဖစ္ေအာင္ေခၚလိုက္ေသးတယ္.”

            သူမအထင္က ကၽြန္ေတာ္သူ႕မနာမည္ေခၚသံၾကား၍ သူမကိုသိသြားသည္ဟုထင္ေနပံုရသည္..။

            သူမပံုစံက ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ်မိန္းကေလးေတြႏွင့္ေတာ္ေတာ္ကြာသည္..။ယံုႀကည္မႈရွိေသာ ၊ေဖာ္ေရြ

ေသာပံုစံႏွင့္ တိုင္းရင္းသူပီပီ ႐ိုးသားပြင့္လင္းပံုမ်ားကကၽြန္ေတာ္သေဘာက်ေသာပံုစံအတိုင္းပါပဲ..။(တစ္ခါတစ္ခါႏြား

ႀကိဳက္တာလည္းရွမ္းေခ်ာျဖစ္တတ္ပါတယ္..) ဘာပဲေျပာေျပာ..သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စာေမးပြဲမွာ ေအာင္႐ံုမက

ဂုဏ္ထူးပင္ထြက္ေနပါၿပီ..။ဘယ္တုန္းက စစ္လိုက္တာလည္းဟုေမးလွ်င္ေတာ့..ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာေျဖ..။ကၽြန္ေတာ့္

ဘာသာစစ္ၿပီး..ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာဂုဏ္ထူးေပးလိုက္တာပဲျဖစ္ပါသည္..။(ပိုင္တယ္ဗ်ာ)

            သူမကဆက္၍ သူမသူငယ္ခ်င္းႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။  သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ..။တကယ္

ေတာ့သူေျပာကတည္းက ဦးေႏွာက္က မာနႀကီးစြာေနရာမေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္..။နားထဲမ၀င္ျခင္းဟုဆိုရမည္..။

            ဘာေတြအာ႐ံုမ်ားေနလို႕လဲ  ဟုေမးစရာရွိပါသည္။စာဖတ္သူမ်ားႀကံဳဖူးပါလိမ့္မည္..။အေၾကာင္းအရာတစ္ခု

ဦးေႏွာက္ထဲတြင္စိုးမိုးေနၿပီဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာမွ် ေခါင္းထဲမ၀င္ျခင္းျဖစ္တတ္ပါသည္..။ဥပမာ..အာ႐ံုကကိုယ္အ

လြန္အမင္းႏွစ္သက္ေသာသီခ်င္းသံကိုနားစြင့္ေနခ်ိန္ စာအုပ္ဖတ္ရာ၌ “ ရွာရာဗိုပါ ဒူးဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၿပိဳင္ပြဲႏွင့္လြဲ”

ဆိုသည့္စာတန္းမ်ိဳးကိုပင္ ေလးငါးေျခာက္ခါဖတ္၍အဓိပၸါယ္မေပါက္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သူ႕အေပၚ

တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အာ႐ံု အျပည့္အ၀ရွိခ်ိန္တြင္ အျခားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေရေရရာရာ မသိပါဘဲေခါင္းညိတ္မိ

ျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

            “လာေလ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္..ငါလိုက္ပို႕ေပးမယ္..”

သူကေအးေအးေဆးေဆးပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ဆိုသည္..။

            “သံုးေယာက္စီးေတာ့..အဖမ္းခံရမွာေပါ့..”

            “ငါကေခ်ာေတာ့ မဖမ္းဘူး..”

အလဲ့..သူကလည္း႐ုပ္တည္နဲ႕အ႐ႊန္းေဖာက္တတ္တာပဲ..တိုးျပန္ၿပီတစ္မွတ္..။

            ဒီေနရာမွာေျပာစရာတစ္ခုက်န္တာ ေအာင္ေအာင္ျဖစ္သည္..။သေကာင့္သားကဘယ္အခ်ိန္ထျပန္သြားမွန္း

မသိ..။ကၽြန္ေတာ္သတိရေတာ့မရွိေတာ့..။ကၽြန္ေတာ္ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေန၍ သတိမထားမိတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါ

သည္။   

            ကၽြန္ေတာ္သည္.မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ကယ္သံုးေယာက္စီးျခင္းကို တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ျပင္းထန္စြာေ၀ဖန္

ခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါသည္..။သုိ႕ရာတြင္ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပင္ မ်က္ႏွာပူစြာပင္ သံုးေယာက္စီးရမည့္ကိန္းေပါက္ေနသည္။

            ဒုကၡေရာက္ၿပီဟုေတြးမိၿပီးဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ ကယ္တင္ရွင္ တစ္ဦးက( ျမန္မာကားမ်ားထဲမွ  ဇာတ္

သိမ္းမွေရာက္ေရာက္လာခဲ့ေသာျပည္သူ႕ရဲမ်ားကဲ့သို႕)အခ်ိန္ကိုက္ပင္ေပၚထြက္လာခဲ့ပါသည္..။အျခားသူမဟုတ္ပါ.။

ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းစိုးမင္းသူျဖစ္ပါသည္။

            စာဖတ္သူကိုမိတ္ဆက္ေပးပါမည္..။အဆိုပါစိုးမင္းသူမွာေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚရွိဆက္သြယ္ေရးတပ္ မွ သူငယ္

ခ်င္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ဗထူးတြင္ အတူသြား၊အတူစား၊အတူအသည္းကြဲ ခဲ့သည့္ပါတနာမ်ားထဲမွတစ္

ေယာက္ျဖစ္ပါသည္..။သူေရာက္လာမွအားလံုးကြက္တိျဖစ္သြားသည္..။မိုဟြမ္ႏွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းကတစ္စီး…..၊ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္စိုးမင္းသူက တစ္စီး  အဆင္ေျပသြားသည္..။ၿပီးေတာ့သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို သူနာျပဳသင္တန္းေက်ာင္းကအ

ေဆာင္ကိုျပန္လိုက္ပို႕ေပးပါသည္။ သင္တန္းေက်ာင္းနားမွာ ဆိုင္ကယ္ခဏရပ္ေတာ့ သူမက ကၽြန္ေတာ္မေမးပါဘဲ

ႏွင့္ သူ႕လက္ကခ်ည္မန္းကြင္းေလးကိုၿပရင္းစကားဆိုသည္..။

            “ ငါ ဟိုတစ္ေန႕က ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္လူနာကိုကိုင္ရင္းနဲ႕ ငါ့လက္ထဲမွာပဲဆံုးသြားတာေလ..အဲဒါလိပ္ျပာ

လြင့္သြားလို႕ လိပ္ျပာျပန္ေခၚထားရတယ္..”

            တကယ္ကိုသူေျပာပံုေလးကတစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္ပါသည္.။လိပ္ျပာကဘယ္မွာလဲ ဟုေနာက္မည္ႀကံေသးသည္

ေနာက္မွသူမႀကိဳက္မွာစိုး၍ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ..။

            “နင္တို႕ကားမထြက္ခင္ငါလာခဲ့မယ္..ငါ့အေမကိုလာႀကိဳရမွာေလ..အေမက ရွမ္းေက်ာင္းမွာတရားစခန္းဝင္

ေနတာ..အခုညီမေလးတစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာက်န္ခဲ့လို႕..ကားကဘယ္အခ်ိန္ထြက္မွာလဲ..”

            “၅ နာရီခြဲ”

            ကၽြန္ေတာ့္စကားဆံုးေတာ့ သူျပန္သြားပါသည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုးမင္းသူကားဂိတ္ျပန္ပို႕ေပးေတာ့ ေလးနာရီ

ထုိးေတာ့မည္..။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ကားဂိတ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေမွ်ာ္ေနမိတာပဲျဖစ္ပါ

သည္..။

            ငါးနာရီမတ္တင္းေလာက္ တြင္မိုဟြမ္ျပန္ေရာက္လာသည္..။ဆုိင္ကယ္ေတြမ်ားျပားလွေသာလည္း ကၽြန္

ေတာ့္မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္စြဲထင္ေနေသာသူ႕ပံုစံႏွင့္ အျဖဴေရာင္ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္ ေနကာမွန္အမည္းေလးကိုမွတ္မိ

ေနပါသည္..။သူက ကားဂိတ္ကိုေက်ာ္သြားၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ကလက္ျပလိုက္၍ ျပန္လွည့္လာသည္..။

            “ နင္ငါ့ကိုဘယ္လိုလို႕မွတ္မိတာလဲ..”

            ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျပာျဖစ္ပါ ..။

            သူမမလာခင္က ကၽြန္ေတာ္ပီေကႀကိဳက္ေသာသူမကိုပီေကတစ္ခုေလာက္ေကၽြးဦးမည္ဟုစဥ္းစားထားေသး

သည္ ..။သို႕ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ ျဖစ္မလာပါ..။သူမကပင္ မုန္႕ႏွင့္အခ်ိဳရည္ဗူးေတြယူလာပါေသးသည္..။မွတ္မွတ္

ရရ ေအးသာယာကထုတ္ေသာကိတ္ေျခာက္ထုပ္(နာမည္မမွတ္မိ)ႏွင့္ ivy အခ်ိဳရည္ဗူးျဖစ္သည္..။ကၽြန္ေတာ္ကသူ

ငယ္ခ်င္းစာအုပ္မွာသူ႕ကိုေရးခုိင္းေတာ့သူကၿငင္းပါသည္..။

            “ငါအဲလိုမေရးတတ္ဘူး”တဲ့

ကၽြန္ေတာ္မတတ္ႏိုင္ပါ..။ စာအုပ္ျပန္သိမ္းလိုက္ရသည္..။

            “ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္ မိုးသက္..။ငါ့အေမကိုလာႀကိဳရင္းနဲ႕နင့္ကိုလာႏႈတ္ဆက္တာ..”

သူျပန္သြားေတာ့ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းသလုိလိုျဖစ္မိပါသည္..။(အင္း)

ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ႀကီးက ျပန္လာေတာ့တစ္လမ္းလံုးအေတြးမ်ားျဖင့္ ..။

လွပၿပီးဣေျႏၵရတဲ့ၿမိဳ႕…၊ရတီဆိုင္ေလး..၊ သူနာၿပဳသင္တန္းေက်ာင္း..၊ဇြဲကားဂိတ္..၊ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္အျဖဴေရာင္

ေနကာမွန္အမည္းေလး…အားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ..။

            ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာပါဦးမည္..။

ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ေသာေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ဦးထံ

သို႕ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။

            တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့..။

ဘယ္အခ်ိန္လည္းေတာ့မသိပါ..။

သူမကိုစတင္ေတြ႕ရွိခဲ့သည့္ ၅-၆-၂၀၁၀ရက္ေန႕ႏွင့္ သူမကိုခ်စ္ေရးဆိုခဲ့သည့္ ၅-၇-၂၀၁၀ ကိုမူ ေသခ်ာစြာမွတ္သား

ထားပါသည္..။သူမနဲ႕ေတြ႕စဥ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုပံုစံလဲ ဆိုတာမေျပာတတ္ပါ..။သင္တန္းဆင္းလာခါစျဖစ္

ရာ..အသားေတြကမည္း.၊လူကပိန္ေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္..။

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္သည့္အတြက္ ဒီစာကိုေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေရးေနတဲ့အခ်ိန္က တိုက္စည္းသင္တန္းေက်ာင္းမွာ ေရခ်ိဳးတိုင္း ရွမ္းေတာင္တန္းႀကီးေတြကိုျမင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္

ျဖစ္ပါသည္..။သင္တန္းဆင္းသည္ႏွင့္ဘာသာစကားသင္တန္းသြားတက္ရမည္ျဖစ္ရာ..ေတာင္ႀကီးသြားမည့္ရည္ရြယ္

ခ်က္ေပ်ာက္ေနသည့္ကာလျဖစ္ပါသည္…။

            မတတ္ႏိုင္ပါ ..။စစ္သားဆိုေတာ့လည္း..။

ထုိခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္..ရတီမွာဆံုတဲ့ေန႕ သီခ်င္းကိုေရးျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း..။           

နားလည္ပါခ်စ္သူ

                   ခ်စ္သူ…

                                                တာ၀န္ခ်ိန္ဆို၊ခ်ိန္မပို၍

                                                ခ်ိန္းဆိုေနရာ၊ေရာက္မလာလွ်င္

                                                စိတ္မွာၿငိဳက၊ၿငိဳလိမ့္မည္..။

                                                ဘ၀ဆႏၵ၊ထပ္မက်၍

                                                တမ္းတေပလႊာ၊စာမလာလွ်င္

                                                ရင္မွာမုန္းကမုန္းလိမ့္မည္..။

                                                သက္စြန္႕ႀကိဳးပမ္း၊အမႈထမ္း၍

                                                အလြမ္းသက္သက္၊ဖုန္းမဆက္လွ်င္

                                                အမ်က္ပြားကပြားလိမ့္မည္..။

                        တကယ္ေတာ့..

                                                ရင္ႏွင့္အမွ်၊ခ်စ္မ၀၍

                                                ဘ၀ႏွင္းကာ၊ခ်စ္ရပါလည္း

                                                ကိုယ္မွာစစ္သား၊ တိုင္းျပည္အားမို႕

                                                ၀ံ့ၾကြားဂုဏ္ယူ၊စိတ္ၾကည္ျဖဴရင္း

                                                ခ်စ္သူေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္…။

မွတ္ခ်က္။ ။ဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ဖတ္ရႈသူမ်ားအေနျဖင့္ ျပင္ပတြင္အင္တာဗ်ဴးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေမၿမိဳ႕မိုး မွ

လံုး၀(လံုး၀)လက္ခံမည္မဟုတ္ပါ..။(ဟီဟိ ေပါရဲပါ့..။) 

စကားမစပ္..။ အစ္မဂ်က္. က ေတာင္ႀကီးကိုသတိရတယ္ဆိုလို႔.. ေတာင္ႀကီးကဇာတ္လမ္းေလးကိုေရးျဖစ္တာပါ...။
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကိုလည္း တကယ္သေဘာက်ပါတယ္..။ ေတာင္ႀကီးသူေလးေတြလည္းလွတယ္.. ။ တို႔ အစ္မဂ်က္လိုပဲ..း)..။