ကၽြန္ေတာ္.လိမၼာေနဆဲပါ အေဖ.....

         အေဖေရးေပးတဲ့စာကိုေတာ့ ေခၽြတာစာ..လို႔သာ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္.. ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို
ေတာ့ အေဖ ေရးေပးတဲ့စာထဲမွာ..ေခၽြတာဖို႔ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါေနလို႔ပါ..။အေဖ ေပးလိုက္တဲ့စာ
ေလးကို..နံရံမွာကပ္ထားပါတယ္..။ အိပ္ယာထတိုင္းၾကည့္ပါတယ္..။ အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္းလည္း ၾကည့္ပါ
တယ္..။အိပ္ယာထတိုင္းၾကည့္တာ က..အေဖမွာထားတာနဲ႕ လြတ္မွာစိုးလို႔..တစ္ေနကုန္ဘာမွမလုပ္ခင္
ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္..။ အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတစ္ခါၾကည့္တာက.. ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ အေဖမွာထားတဲ့ ထဲက
ဘာတစ္ခု က်ိဳးသြားၿပီလဲဆိုတာ ျပန္ၾကည့္တာျဖစ္ပါတယ္..။
       အေဖ့စာကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာတစ္ခုရွိမယ္ထင္ပါတယ္.။ အေပၚဆံုးက သားသားဆိုတာ
ပါ..။ ဟင္..ဒီအသက္ဒီအရြယ္ႀကီးေရာက္ေနၿပီ..သားသားတဲ့..။ဘာညာေျပာမလားေတာ့မသိပါဘူး.။ ဒါေပ
မယ့္ အေဖက ထူးထူးျခားျခားစာထဲမွာ ေရးရင္ ငယ္ငယ္ကေခၚတဲ့အတုိင္း သားသားလို႔ေရးပါတယ္..။ အိမ္
မွာေတာ့့..နာမည္ကိုေခၚပါတယ္.။ (စိတ္မၾကည္ရင္ေတာ့ .ေဟ့ေကာင္.ေပါ့..။) အိမ္မွာက ညီမေလးနဲ႕ကၽြန္
ေတာ္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတာပါ..။
     အေဖ က ကၽြန္ေတာ့္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ကိုရည္မွန္းထားခဲ့ပါတယ္..။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕စကားေျပာရင္..။အဂၤလိပ္လိုေတြ ေျပာျပတယ္..။ News Week, Times မဂၢဇင္းေတြကို အိမ္
မွာ၀ယ္ထားပါတယ္...။ ဒါကေတာ့ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္..။ ဒါကေတာ့ ယာဆာအာရာဖတ္..စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ.။ႏုိင္ငံ
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သိေနခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းေတာင္
မေနေသးဘူး...။ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေက်ာင္းမွာ ေမေမနဲ႕လိုက္သြားၿပီးဆရာမေတြကိုေျပာေျပာျပတာ
ေတြကုိမွတ္မိေနေသးတယ္..။ တစ္ခါကလည္း အဂၤလိပ္စာ အီဒီယံတစ္လံုးကို အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာမ
ေရးေပးထားတာကို မွားတယ္ဆိုလို႔..ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမနဲ႕ျငင္းခဲ့တာကိုမွတ္မိေနပါေသးတယ္...။
       အေဖတို႔ငယ္ငယ္က သိပ္ကိုခ်ိဳ႕တဲ့ပါတယ္.. ။အဘိုးက သတင္းစာပို႔ရပါတယ္...။ ေမၿမိဳ႕မွာ သတင္းစာ
ပို႔တဲ့ ဦးစိန္တုတ္. ဆိုရင္ မသိတဲ့သူမရွိသေလာက္ပါပဲတဲ့..။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့.အဘိုးအၿမဲေျပာခဲ့တဲ့
စကားတစ္ခြန္းရွိပါသတဲ့..။ ကိုယ့္ထက္ ျမင့္တဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးကိုျမင္ေနပါေစ..။ကိုယ့္ထက္နိမ့္က်တဲ့သူေတြ
ကိုရွာေဖြၾကည့္ရႈရမယ္ .. ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း အဘိုးက ျပင္ဦးလြင္မွာ ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္
ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္..။
          အေဖတို႔ ေမာင္ႏွမေတြက ေမြးခ်င္း(၇)ေယာက္ရွိပါတယ္..။ ေယာက္်ားေလး(၄)ေယာက္၊မိန္းက
ေလး (၃) ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္.။ အေဖက အႀကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္..။အေဖတို႔ ေမာင္ႏွမေတြက ေက်ာင္းမွာ
အၿမဲတမ္းပညာထူးခၽြန္ၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္..။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ အေဖက ေမၿမိဳ႕(ယခု-ျပင္ဦးလြင္ေပါ့ဗ်ာ)
အမွတ္(၁)အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းကေန.. ၂ဘာသာဂုဏ္ထူးနဲ႕ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္.။အဲဒီအခ်ိန္
တုန္း..က အမွတ္အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့..ေက်ာင္းက ရန္ကုန္က (RIT)ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္..။အေဖနဲ႕အတူတူ
ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တဲ့..ေလးဘာသာဂုဏ္ထူးရွင္ .အေဖ့သူငယ္ခ်င္းက..ဗထူး မွာဗိုလ္သင္တန္းေလွ်ာက္ခဲ့
ေပမယ့္..အေဖကေတာ့..RIT ကိုသာ ဆက္တက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
        ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ.. အေဖဒုတိယႏွစ္အေရာက္မွာ..အဘိုးဆံုးပါတယ္..။ မိသားစုတစ္ခုလံုးရဲ႕စီးပြားေရးကို
တာ၀န္ယူထားရတဲ့.အဘိုးမရွိေတာ့တဲ့အတြက္..သားႀကီးျဖစ္တဲ့..အေဖက..မိသားစုအေရးအတြက္..ေက်ာင္း
ထြက္လုိက္ရပါတယ္.။အေဖ ေမၿမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့.. က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြက တစ္ပုိင္တစ္ႏုိင္ေက်ာင္း
တစ္ဖက္နဲ႕အလုပ္လုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္..။ အေဖကိုယ္တုိင္ကေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕
အမွတ္(၂)ေလ့က်င့္ေရးတပ္ထဲကို ၀င္သြားပါေတာ့တယ္..။ အခ်ိန္ကေတာ့.၁၉၇၆-၇၇ ျပည္တြင္းစစ္မီး
ေလာင္ကၽြမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္..။
       အေဖက ေလ့က်င့္ေရးတပ္မွာ တပ္ခြဲမွဴး.၊အိပ္ေဆာင္မွဴးအစရွိသျဖင့္လုပ္ရပါတယ္..။ဆယ္တန္းေအာင္
ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အင္မတန္ရွားပါးလြန္းလို႔ျဖစ္ပါတယ္.။ အဲဒီသင္တန္းက ဆင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
အေဖဟာ.. ခလရ(၄၂) (လားရိႈး)မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္..။ ဒီလိုနဲ႔ တပ္ရင္းမွာ ၄ ႏွစ္ေလာက္
ေနေနတုန္းမွာပဲ..အေဖဟာ..မန္းတကၠသိုလ္ကေန..စာေပးစာယူနဲ႔..ဆက္တက္ပါတယ္.။ရူပေဗဒအထူးျပဳနဲ႕
ပါ..။အဲဒီမွာ သံုးလတစ္ခါ Practical လုပ္ဖို႔ မႏၱေလးကို ဆင္းရပါတယ္..။ အဲဒီအခါခရီးစရိတ္အတြက္..တပ္
ရင္းမွဴးဆီကေန အပိုေဆာင္းေခ်းေငြေခၚတဲ့ ေငြကိုေခ်းရပါသတဲ့..။အဲဒီေခ်းေငြကလည္း ယေန႔ေခတ္လို႔တပ္
ရင္းရံပံုေငြက လည္းမ်ားမ်ားစားစားမရွိေလေတာ့..ပညာသင္ေထာက္ပံ့စရိတ္မရွိတဲ့အတြက္..ျပန္ဆပ္ရပါ
တယ္..။ဒီလို ျပန္ဆပ္တဲ့အခါ..အဲဒီေငြ.၂၀၀ က်ပ္ကို အေဖတို႔ေမာင္ႏွမေတြ..အလုပ္လုပ္ၿပီးအလီလီဆပ္ၾက
ရပါသတဲ့...။အဲဒီလို အခက္အခဲေတြၾကားထဲကေန အေဖ.၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ. သိပၸံဘြဲ႕(ရူပေဗဒ)ကိုရရွိခဲ့ပါ
တယ္..။ ေအာ္..အေရးႀကီးတာတစ္ခု ေျပာဖို႔ႀကံခဲ့ပါတယ္..။ အဲဒီလို စာသင္ေနရင္းကာလမွပဲ.. မိုးကုတ္ၿမဳိ႕
ကရွမ္းမေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ၿပီးခ်စ္ႀကိဳက္မိခဲ့ပါတယ္..။ ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္ေတာ့္အေမပါပဲ...။
      အေဖနဲ႕အေမဟာ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အေဖက ဘြဲ႕ရၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ အေမနဲ႕လက္မထပ္
ျဖစ္ၾကေသးပါဘူး..။ မိသားစု တာ၀န္ေတြမၿပီးေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ..။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ..အေဖဟာ
တပ္ၾကပ္ႀကီး/စာေရး အဆင့္နဲ႕..စစ္တကၠသိုလ္ ၊ရူပေဗဒဌာန ကိုေျပာင္းေရႊ႕ရပါတယ္..။ အဲဒီမွာပဲ.. အေဖ
ရတဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီး လစာ နဲ႔ အေဖ့ေမာင္ႏွမ ၅ ဦး(၁ဦးကြယ္လြန္)ကို ၅ ဦးစလံုးဘြဲ႔ရသည္အထိေက်ာင္းထား
ေပးခဲ့ပါတယ္..။(မွတ္ခ်က္..။ အေဖ ့ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး၀ိဇၨာဘြဲ႕မ်ားျဖစ္သည္..။ အေဖတစ္ေယာက္တည္း
သာသိပၸံဘြဲ႕ျဖစ္သည္..။အိမ္တြင္ဘြဲ႔ရၿပီးသူ သံုးဦးစလံုး အေဖ၊ အေမ၊ ကၽြန္ေတာ္.. သံုးဦးစလံုးရူပေဗဒႏွင့္
ေက်ာင္းၿပီးသူမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္..။ညီမေလးကေတာ့ ဘယ္လိုလာဦးမည္မသိ..)
       ဒီမွာထူးျခားတာ တစ္ခု ေျပာရပါဦးမယ္.. အေဖနဲ႔ အေမ ရည္းစားဘ၀က အေမ ေနတဲ့ လမ္း(၈၀)ေပၚ
ကအေဆာင္ကို အေဖက ညဘက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ဂစ္တာ လာလာတီးေၾကာင္း. အေဖ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား
အိမ္ကို လာလည္တဲ့အခါတိုင္း ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္.။ ထူးျခားတာက ကၽြန္ေတာ္ ဂစ္တာ စတီးပါၿပီးဆိုတဲ့
အခ်ိန္က စလို႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ ဂစ္တာကို တစ္ခါမွေတာင္ ကိုင္မၾကည့္ခဲ့တာပါပဲ.. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုတာ
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိသလို႔ .ေမးလည္း မၾကည့္ခဲ့တာပါ..။
     အေမနဲ႕ အေဖ လက္ထပ္ မယ့္ဆဲဆဲမွာ.. အေဖတို႔ ေမၿမိဳ႕အိမ္ကို ညေနေစာင္းႀကီး ရွမ္းလူမ်ိဳး လူတစ္
ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္..။ ၿပီးေတာ့.. အေဖ့ကို “ ကိုေဇာ္၀င္းတို႔ အိမ္က ဒီအိမ္လား ” လုိ႔ ေမးပါတယ္
တဲ့..။အေဖက ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ..အိမ္ထဲကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး..အေဖ့ကို တစ္ခ်က္ အကဲ
ခတ္ကာ ဘာမွ မေျပာပဲ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္..။ေနာက္မွ အေဖ သိရတာက ထို လူက အေမ့အစ္ကို ျဖစ္ၿပီး
အေဖ့အေၾကာင္းစံုစမ္းရာမွာ .ေမၿမိဳ႕က ကုလား လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔..ၾကားရတဲ့အတြက္ တိတ္တစ္ဆိတ္ လာ
စံုစမ္းရင္ း အိမ္ထဲမွာ. ဘုရားစင္ကိုေတြ႕ေတာ့ တန္း ျပန္သြားတာလို႔ သိရပါတယ္တဲ့.. ။အေမ့ဘက္ကေဆြ
မ်ိဳးေတြက .. ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္..။အေမတို႔ အစ္ကိုေတြၾကားရတာက အေဖ့မွာ အိမ္ေထာင္
နဲ႕ ကေလး မ်ားပါရွိၿပီးသားလို႔ ၾကားလို႔လိုက္လာ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္တဲ့...။
        သားႀကီးျဖစ္တဲ့..ကၽြန္ေတာ့္ကို.၁၉၉၀ ဇူလိုင္ ၂၀ ရက္ေန႕မွာေမြးတာျဖစ္ပါတယ္..။ ၁၉ရက္ေန႔မွာ
မေမြးရေကာင္းလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အေမ့ကို ေမးဖူးပါတယ္.။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕တကြ..တိုင္းျပည္ေခါင္း
ေဆာင္ႀကီးေတြလုပ္ႀကံခံရတဲ့ေန႔...၊ျမင့္ျမတ္ေပမယ့္..ဆံုးရံႈးမႈႀကီးမားတဲ့ေန႔ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ေန႔မို႔
မေမြးတာပါလို႔ .အေမကျပန္ေျပာျပပါတယ္...။
         အေဖက သိပ္စည္းကမ္းႀကီးပါတယ္.. ။ ပညာလည္းအင္မတန္ေတာ္ပါတယ္..။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း(၄ဘာ
သာဂုဏ္ထူး ထြက္ၿပီး တပ္မေတာ္ထဲ ဗိုလ္သင္တန္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ သူ) ယခုအခ်ိန္မွာ အႀကီးအကဲတစ္
ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ..သူကသာမာန္အျခားအဆင့္ဘ၀နဲ႕.. ေနေနရတဲ့အတြက္..ကၽြန္ေတာ့္ကို အရာ
ရွိ အင္မတန္ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အင္မတန္ေပ်ာ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္အေမဘက္
က ၀မ္းကြဲအစ္ကိုေတြက လက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမားမ်ားျဖစ္ပါတယ္..။ ကိုမ်ိဳးမင္းသန္႔ ဆိုရင္. ျမန္မာ့လက္
ေရြးစင္အသင္းမွာ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္.(ၾကားဖူးမယ္ထင္ပါတယ္...).။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က စာအုပ္က
လြဲရင္ ဘာအားကစားမွ မက္မက္ေမာေမာမရွိခဲ့ဖူးပါဘူး..။ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္း မရွိေလေတာ့ စာအုပ္ေတြနဲ႕
ခ်ည္းႀကီးျပင္းခဲ့ရပါတယ္..။ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အေဖက ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့မွာအင္မတန္ေၾကာက္
ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့ေသြး ပါတယ္ ေျပာရမွာပါ..။
           ဆယ္တန္းၿပီးခါစက ကၽြန္ေတာ္ သြားဘက္ဆိုင္ရာေဆးတကၠသိုလ္ကို တက္ခ်င္ေပမယ့္ အမွတ္မမီ
လို႔မတက္ခဲ့ရပါဘူး..။ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါနဲ႕စစ္တကၠသိုလ္ကို အေဖ့ အႀကံျပဳခ်က္နဲ႕ေလွ်ာက္ပါတယ္.. ။ သိပ္ကံ
ေကာင္းပါတယ္..။ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္(၁) ကေန အပတ္စဥ္(၅၄) အထိ ကၽြန္ေတာ့္လိုကံေကာင္းသူ
လက္ငါးေခ်ာင္းျပည့္မည္မထင္ပါ..။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့. အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ ေမဂ်ာမွာဓါတ္ခြဲခန္းမွဴးျဖစ္
ေနလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဘိတ္ ၊ ျမစ္ႀကီးနား..။ ဟိုးဘက္က်ိဳင္းတံု စသျဖင့္ . မိေ၀းဖေ၀း
လာတက္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ..ကၽြန္ေတာ္က မိဘ အရိပ္ေအာက္မွာပဲ စာသင္ခဲ့..၊ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့လို႔ပဲျဖစ္ပါ
တယ္..။ဒါေပမယ့္ .. အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို အခြင့္အေရးတစ္ရပ္လိုသေဘာမထားေစခဲ့ပါ..။ Under
Training ကာလ ၄ လ လံုး အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္ရက္မွလာမေတြ႕ခဲ့ပါခင္ဗ်ား..။ “ ငါ့သား မင္းမေပ်ာ့နဲ႕
မင္းတစ္ေယာက္တညး္ မဟုတ္ဘူး..အားလံုးအတူတူပဲ ..သူမ်ားလုပ္ရင္ မင္းလည္းလုပ္ႏုိင္ရမယ္..” ဆိုတဲ့
စကားနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအားေပးခဲ့ပါတယ္..။ တစ္ပတ္တစ္ခါ Outpass ရတိုင္း အိမ္ျပန္ရတယ္ဆိုတဲ့အခြင့္
အေရး တစ္ခု ကိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ အျပည့္အ၀ ရခဲ့ပါတယ္.။စစ္တကၠသိုလ္မွာ ထံုးစံတစ္ခုရွိပါတယ္..။ အဲဒါ
က ဆန္ရင္းကိုနာနာဖြပ္တဲ့ ထံုးစံပါ..။ စစ္သား သားသမီး..။အရာရွိႀကီးေတြရဲ႕သားသမီး..။စတဲ့သူေတြကို
နာနာဖြပ္တဲ့ထံုးစံပါ..။ အျပင္မွာ ဘယ္လုိပဲေနခဲ့ေနခဲ့.. မာန္မာနေတြကိုခ်ိဳးပစ္တဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္...။
အျပစ္ေပးတဲ့အခါတိုင္းမွာ.အရာရွိႀကီးမ်ားရဲ႕သားသမီး ေတြ၊ စစ္သားသားသမီးေတြကို..အရင္ဆံုးစံနမူနာျပ
အေနနဲ႕အျပစ္ေပးတတ္ပါတယ္..။ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ သံုးႏွစ္လံုးလံုးအထူးစပယ္ရွယ္အေနနဲ႕ နာနာႏွက္ခံ
ခဲ့ရေၾကာင္းပါ..။
         အေဖေရာ အေမေရာဟာ အင္မတန္ရိုးသားတတ္ၾကသူေတြပါ..။အလြန္အမင္းအားနာတတ္တဲ့အ
တြက္..စိတ္ပညာပိုင္းကၾကည့္မယ္ဆုိရင္..အျပင္စြဲ မ်ားတဲ့သူေတြလို႔ေျပာႏုိင္ပါတယ္.။ အနစ္နာခံၿပီးသူတစ္
ပါးကို ကူညီတတ္ျခင္းျဖင့္.မိမိကို ထိခိုက္မွန္းမသိထိခိုက္ပါတယ္.။အေဖ ကကၽြန္ေတာ္ကိုငယ္ငယ္ေလးက
တည္းက သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ပံုစံသြင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ သိလာပါတယ္.။ အံ့
ၾသဖို႔ေကာင္းတာက စစ္တကၠသိုလ္မွာသင္ေပးတဲ့ ေနထိုင္က်င့္ႀကံမႈစည္းကမ္းေတြဟာ.ကၽြန္ေတာ္အိမ္မွာ
လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြျဖစ္ေနတာပါပဲ..။ ျပင္ဦးလြင္လို မႀကီးမေသးၿမိဳ႕ေလးမွာေမြးေပမယ့္..ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ
ေနထိုင္ပံုဟာ. ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးကကေလးေတြလို ေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိလာရပါတယ္.။ ၄ တန္းႏွစ္
ကစၿပီး အိမ္မွာဇြန္းခက္ရင္းနဲ႕ စားရတယ္..။ ဇြန္းကို ခဲတံလိုကိုင္.. ၊ခက္ရင္းကို ဓါးလိုကိုင္ဆိုတာကို စစ္
တကၠသိုလ္ မေရာက္ခင္ကတည္းက အေဖသင္ေပးထားခဲ့တယ္..။ နက္ကတိုင္စည္းနည္း ကၽြန္ေတာ္သိထား
ခဲ့တယ္.။ စစ္ခ်ီသီခ်င္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘ၀ကတည္းက အလြတ္ရေနခဲ့တယ္..။၈ တန္းႏွစ္က စၿပီး
ဒိုင္ယာရီေရးရတယ္..။တစ္ေန႔လုပ္သမွ်ကို တစ္ေန႔ခ်ေရးျခင္းအားျဖင့္..ကိုယ့္မေကာင္းတာ၊ေကာင္းတာဘာ
လုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကိုသိေအာင္လို႔ လို႔ အ ေဖက ေျပာပါတယ္.။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိ
ဒိုင္ယာရီမပ်က္ေရးေနခဲ့တာပါပဲ..။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္ကိုစာသိပ္ေရးေစခ်င္ပါတယ္.။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေသာင္း
ေ၀ဦးတို႔..၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္သန္းဦး တို႔ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပပါတယ္.။ဆရာႀကီး ထီလာစစ္သူအေၾကာင္း
လည္းပါတာေပါ့..။ ကၽြန္ေတာ္ စေရးဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးကို အေဖခုထိ သိမ္းထားေသးတယ္.။၉ တန္းတုန္းက
ေရးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ..။(မဂၢဇင္းမွာ စာမူစပါတုန္းက . ပထမဆံုးရတဲ့ စာမူခကို အေဖ့ကိုကန္ေတာ့ေတာ့အေဖ
မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတာ ေတြ႕ပါတယ္..။ မုတ္သံု(ျပင္ဦးလြင္) ကေလာင္အမည္နဲ႔ေရးတုန္းကေပါ့..)
         ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အေဖအမွတ္တရလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ထဲကမွ အထင္ရွားဆံုးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ ၄ ႏွစ္
သားတုန္းက. အေဖက ေမၿမိဳ႕ေရသေရာက္ကုန္းမွာရွိတဲ့ ပ်ားေမြးျမဴေရးစခန္းကို သြားရပါတယ္.။ ညေနမိုး
ခ်ဳပ္မွ ျပန္ျပန္လာတတ္ပါတယ္.။ အဲဒီမွာ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွာပါတယ္.။ သားကိုခ်စ္ရင္ အေဖေဆးလိပ္
မေသာက္နဲ႕ လို႔ ေျပာ ခိုငး္ပါတယ္.။ ေျပာရင္ စားခ်င္တာ ၀ယ္ေကၽြးမယ္လို႔လည္းေျပာပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္
ကေလးကတည္း က အစားအေသာက္ကို သိပ္မက္မက္ေမာေမာ မရွိလွပါ..။ဒါေပမယ့္ အေမေျပာခိုင္းေတာ့
လည္းေျပာရပါတယ္..။အေဖက မိေက်ာင္းစက္ဘီးေလးကို မၿပီး အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့..အေဖ့ေျခေထာက္ကို
ေျပးဖက္ၿပီး.ေလးႏွစ္သား ကၽြန္ေတာ္က . အေဖသားကိုခ်စ္ရင္ေဆးလိပ္မေသာက္နဲ႕ေတာ့ လို႔ တစ္ခြန္းေျပာ
လိုက္ပါတယ္.။ အဲဒီအခါ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္လုိက္ပါတယ္..။ၿပီးေတာ့ ေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီး..
“ ေအး ” လို႔ တစ္ခြန္းေျပာလိုက္ပါတယ္.။ အဲဒီ“ ေအး ”ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေဖ လံုး၀ေဆးလိပ္မေသာက္
ေတာ့တာ ယေန႔ထိပါပဲ..။
           ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ. အေဖကၽြန္ေတာ့္ကို အဓိက ထားမွာတာက.. ေအာက္
ေျခမလြတ္ဖို႔..၊ အရက္ေသစာမေသာက္စားဖို႔.နဲ႕ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္ကို၊ မိမိ အသို္င္းအ၀ို္င္းကို ဂုဏ္သိကၡာ
က်ေအာင္မလုပ္ဖို႔ကို အၿမဲမွာေလ့ရွိပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ သၾကၤန္ေရာက္ခါနီး တပ္ကိုျပန္ေတာ့..ယူနီေဖာင္း
ျဖင့္ရထားမစီးလို႔..အေဖက ဘာလို႔ မစီးတာလဲ ေမးေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္က .. အေနအထို္င္မွားသြားရင္.ကၽြန္
ေတာ္ေရာ.. Officer Corp ႀကီးတစ္ခုလံုးေရာ၊ စစ္သားေတြအားလံုးပါ သိကၡာက်မည္စိုးလို ႔ လို႔ ေျဖလိုက္
ေတာ့ အေဖက ဒါမွ ငါ့သား လို႔ ပခံုးကိုဖက္ၿပီး ဆိုဖူးပါတယ္.။
      ကၽြန္ေတာ့္ မွာအေဖ့ဆီက ပါလာတဲ့ဗီဇ တစ္ခုရွိပါတယ္..။ အဲဒါက လိမ္ညာတာကို အင္မတန္မုန္းတာ
ပါ.။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မရုိးမသားမလုပ္သလို မိမိကိုမရိုးမသားလုပ္လွ်င္လည္း  အဲဒီလူကို သည္းမခံပါဘူး.။
သည္းမခံဘူးဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရိုင္းျပစြာ..ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္ပါ.။လံုး၀ မဆက္ဆံေတာ့တာကိုဆိုလိုတာျဖစ္
ပါတယ္..။ၿပီးေတာ့ အေဖက လူတိုင္းအေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့စိတ္ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္
ဆင့္ကမ္းေပးထားပါတယ္..။ဟိုးအေပၚမွာတင္ထားတဲ့စာေလးကေတာ့ ..ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္ေပၚကို
မတက္ခင္.. အေဖက ျပာယီးျပာယာနဲ႕ေရးေပးခဲ့တဲ့စာေလးျဖစ္ပါတယ္....။ အေဖ့စကားကို အားလံုးမဟုတ္
ရင္ေတာင္ အားလံုးနီးပါးေတာ့နားေထာင္ေနပါတယ္..အေဖ.. လို႔.. ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေရးပ်က္ေနတာကလြဲ
ရင္က်န္တာ အားလံုး ေတာ့နားေထာင္ပါတယ္..။
       အေဖ့ကို ဒီေနရာကေန စကားေလးတစ္ခြန္းေျပာခ်င္ပါတယ္...။အေဖ့စကားေတြကိုအားလံုးနားေထာင္
ခ်င္ပါတယ္.အေဖ .။ ဒါေပမယ့္ .အေဖ့သားက ကမာၻ႕လူဦးေရ..သန္း(၆၀၀၀)ေက်ာ္ထဲမွာ မထင္မရွားေမြး
လာၿပီး မထင္မရွားေသဆံုးသြားရမွာကို မလိုလားဘူးအေဖ.....ခြန္အားရွိသေလာက္.. အစြမ္းရွိသေလာက္
ေတာ့ ပ်ံသန္းပါရေစ အေဖ..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိေတာ့.. လိမၼာေနဆဲပါပဲအေဖရယ္.လို႔ ျမန္မာ
ျပည္က အေဖ့ဆီ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္...။