ဒီည...

ည...

သက္ျပင္းနဲ႔သက္မ

တစ္လွည့္စီ ခ် ရတဲ့ ည...။

တစ္ရာ့တစ္ႀကိမ္ေျမာက္ စီးေမ်ာလို႔..

စိတ္ထဲမေရာမိဖို႔..

မေနာမွာ စြဲေနတဲ့ Album တစ္ခု

ထပ္တစ္လဲလဲ ရႈမိ ေနတဲ့ည..။

လြမ္းရခ်ည့္ ကၽြမ္းရခ်ည့္..

မသိ..မသိျခင္းေတြနဲ႔...

မရွိ. မရွိ တဲ့သူကို တမ္းတ ေနမိတဲ့ည..။

ေၾကြရခ်ည့္ ေသရခ်ည့္..

အေျဖကမရွိတဲ့ ပုစာၦသက္သက္နဲ႔...

တစ္ရြာ၊ တစ္ကမာၻရယ္နဲ႔..

အခါခါညည္းမိတဲ့ည...။

သူ ဆြဲသား ခဲ့တဲ့စည္းတစ္ေၾကာင္းတဲ့..

ျမင္လုိ႔ေတာင္ မေကာင္း...

ရင္ဘတ္အေဟာင္းထဲက..

ေျပာင္းလဲ မႈက အသစ္...

အစစ္မွ အစစ္လို႔..

ျဖစ္တည္မႈေတြ ကိုယ္တုိင္သိေနတဲ့ည...။

နိမိတ္ပံု ဆုိညည္း..

ေလထဲက ဂစ္တာကိုတီးလို႔...

စိတ္ထဲကပဲသီခ်င္းဆို..

ရူးသလိုလုိ ျဖစ္မိတဲ့ည...။

ေသြးလန္႔လို႔ေယာင္ယမ္း..

ေမွ်ာ္မွန္းကာ တမ္းတ..

ရင္မွာ တစ္သသ နဲ႔..

အလြမ္းေတြဖုန္ထ..

ကိုယ့္ရင္ကိုယ္ သပ္ခ် ေနရတဲ့ည...။

အလြမ္းကိုေက်ာခင္း..

ေလညွင္းကၿခံဳလႊာ..

ေဆာင္းညကမၺလာနဲ႔        

ႏွင္းေတြၾကားမွာထိုင္ၿပီး

ေတာင္းပန္ကာတိုးလွ်ိဳး

တစ္ခုေသာ မိုးကို တမ္းတ ခဲ့တဲ့ည...။