ဆရာစား

          ကိုေဌး လက္က သူရဲ႕ HP Laptop ကြန္ပ်ဴတာေလးရဲ႕ Touch pad ေလးေပၚမွာ တစ္ေရြ႕ေရြ႕သြားေန သည္.။ ဟိုနားတို႔ လိုက္ ၊ သည္နားတို႔ လိုက္ျဖင့္ . ။ မိုးသက္ ကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ် Touch Pad ကို သံုးေလ့မ ရွိ.။ ေမာက္စ္ျဖင့္ ရႊီးေတာက္ ရႊီးေတာက္ လုပ္ရသည္ကိုသာ သေဘာေခြ႕လွသည္.။ တစ္ခ်က္တို႔လိုက္ ပြတ္ဆြဲ လိုက္လုပ္ရသည္ကို သိပ္ၿပီး စိတ္မရွည္လွ.။

          “ ညီေလးက Programming ပိုင္းကိုပဲ ဆက္လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ေျပာသေလာက္နဲ႔မရဘူးေနာ္.။ ၿပီးေတာ့ ညီေလး လိုင္းတစ္ခုခုကိုေရြးရမယ္.။ Web Design လား၊ Web Application လား၊ Security လား.၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ Software Developer လား.။ ကိုယ့္ဖာသာ စာေတာ့ အမ်ားႀကီးဖတ္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္.။ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္စာ လည္းေက်မွ ရမယ္ ၊ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြမ်ားမ်ားဖတ္ညီေလး.၊ အစပို္င္းေတာ့ အခက္အခဲေတြ႕မွာ ပဲ ကိုယ္လည္း မင္းကို စာအုပ္ေတြေပးထားတာေတြရွိတယ္.။ အဲဒီထဲမွာ အကုန္လံုး Methodology ေတြအကုန္ ပါတယ္.။ သူတို႔က ဆရာစား မခ်န္ဘူးကြ.။ အကုန္ေျပာျပ ထားတာ. ”

          “ ကိုေဌး .. ဆရာစားဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ ဟင္. ”

          မိုးသက္ နားေ၀တိမ္ေတာင္ျဖင့္ေမးေတာ့ ကိုေဌးက ၿပံဳးသည္.။

          “ ဆရာစားဆိုတာ ေျပာရရင္ ဆရာကပညာ အကုန္မသင္ေပးပဲ သူ႔အတြက္ အကြက္ခ်န္ထားတာေပါ့. ။ ေျပာရရင္ သူ႔ကိုမီမွာ စိုးလို႔ ခ်န္ထားတဲ့သေဘာေပါ့.။ အဲဒါ ဆရာမပီသ တာပဲညီရ.။ ကိုယ္မင္းကို သင္မေပး ခဲ့တာေတြရွိေကာင္း ရွိလိမ့္မယ္.။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါက ညီ့ကိုသင္ေပးတာထက္စာရင္ ကိုယ္တုိင္ေလ့လာ ဖို႔ လမ္း ေၾကာင္းေပးတာက ပိုသင့္ေတာ္မယ္ထင္လို႔ ကိုယ္က မသင္ေပးတာ. နားလည္လား. ”

          “ ဟုတ္ကဲ့ ကိုေဌး ”

          ဟုတ္ကဲ့ သာေျပာလိုက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့မိုးသက္ ကိုေဌး ေျပာသည့္ ဆရာစားကို ေကာင္း ေကာင္း အဓိပၸာယ္မေပါက္ခဲ့ပါ.။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          မိုးသက္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ မာစတာ အမွတ္မီသျဖင့္ မာစတာ ဆက္တက္ျဖစ္သည္.။ ကြန္ပ်ဴတာ မာစတာ သမားျဖစ္ေတာ့ စာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဖတ္ရသည္။ မ်က္ေမွာက္ျဖစ္ေနသည့္ နည္းပညာရပ္၀န္းက အေၾကာင္း ေတြ မိမိတို႔ မသိေသးေသာ အခ်က္အလက္ေတြကို မ်က္ေျခမပ်က္ေအာင္ ၾကည့္ေနရသည္. ။

          ေက်ာင္းတက္ေနရင္းပင္ အျပင္မွာ အခန္းေလးတစ္ခု ငွားၿပီး စတူဒီယိုေလးတစ္ခု ကို ၀ါသနာတူသူငယ္ ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့သည္.။ မိုးသက္ က ငယ္ငယ္ကတည္းက ဂစ္တာတီးတာ၀ါသနာပါသည္.။ ေက်ာင္း မွာက တည္းက ပြဲေတြဘာေတြရွိရင္ မိုးသက္တုိ႔ အၿမဲတမ္း တီးခဲ့ဆိုခဲ့ၾကသည္.။ ယခုလည္းမိုးသက္တို႔ စတူဒီယို ေလးက ကိုယ့္ ဖာသာ တီးခတ္အသံသြင္းဖို႔ လုပ္ထားျခင္းသာျဖစ္သည္.။

          ယခုလည္း ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္း စုထားတာျဖစ္သည္.။ Mixing ကိုလည္း မိုးသက္ ပဲလုပ္ သည္.။ မိုးသက္က ကြန္ပ်ဴတာ အသံဖမ္းျခင္း ၊ တီးခတ္ျခင္း မ်ားကိုလည္း ၀ါသနာပါပါ ေလ့လာဖူး သည္ကိုး.။

          တစ္ရက္က်ေတာ့ မိုးသက္တို႔ မာစတာက်မွ သိေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကစတူဒီယိုကို ေရာက္ လာသည္ ။ ေက်ာ္မင္းဆိုေသာ ထိုသူငယ္ခ်င္းက မိုးသက္တို႔ အဖြဲ႕ႏွင့္ သိပ္မေပါင္းလွ .။ ေနပံုထိုင္ပံု သိပ္ မႀကိဳက္ လွ၍ မိုးသက္လည္း မေရာျဖစ္.။ မ်က္မွန္းတမ္းမိ႐ံုေလာက္သာရွိသည္.။ မိုးသက္သိပ္လိုလိုလားလား မရွိေသာ္လည္း အျခား  သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔ကို စတူဒီယိုအဖြဲ႕ထဲ ထည့္လိုက္ရသည္.။

          ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူနဲ႔ မိုးသက္နည္းနည္းေတာ့ရင္းႏွီးလာသည္.။ ေပါင္းၾကည့္ေတာ့လည္း နားလည္ေပးႏုိင္ ေသာ ကိစၥမ်ားသာျဖစ္၍ မိုးသက္သိပ္ၿပီး မစိမ္းေတာ့ပဲ. ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းျဖစ္သည္.။ ေနာက္ပိုင္းသူက Mixing ၀ါသနာပါသည္. ဆိုေသာေၾကာင့္ မိုးသက္သူ႔ကို သင္ေပးရသည္.။

          “ အသံက ကူးၿပီးရင္ Filter ကို အဆံုးထိ မထားနဲ႔ Noise Gate ကို နည္းနည္းပဲထား.။ ေတာ္ၾကာပင္ကို သံအရမ္းတိုးသြားရင္ လုပ္ရခက္တယ္သူငယ္ခ်င္း.၊ ၿပီးေတာ့ Drum သံေတြဆိုရင္လည္း ဘယ္ညာ Pan ေပးဖို႔ မေမ့နဲ႔. ”

          “ အင္း..မိုးႀကီး မင္းက ေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းတာပဲကြ..၊ ၿပီးရင္ ငါ့ကို Piano Key စီတာေလးေျပာျပဦးေနာ္ ”

          မိုးသက္သူ႔ကို သင္ေပးရတာ မခက္လွပါ.။ သူကလည္း ခပ္ထံုထံုထဲကမဟုတ္လို႔လဲ ပါပါလိမ့္မည္.။ ေနာက္ ပိုင္းသူ႔ကုိ မိုးသက္ လုပ္စရာမလိုပဲ မ်က္ႏွာလႊဲလို႔ရသည္အထိ ကၽြမ္းက်င္လာသည္.။ ေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ Sample အေခြေတြလုပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေခြၾကမ္းသြင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးသက္ မအား ခ်ိန္တြင္ သူကိုယ္တိုင္လုပ္ႏုိင္ လာသည္.။

          ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မိုးသက္သူငယ္ခ်င္း ထက္ေအာင္ ႏွင့္ အျပင္မွာဆံုျဖစ္ၾကသည္.။

         “ မိုးႀကီး. မင္းတို႔ စတူဒီယိုက ေက်ာ္မင္းဆိုတဲ့ေကာင္က ေၾကာ္ျငာေတြလိုက္ကပ္ေနတယ္.ေက်ာင္းမွာ သိလား.၊ အဲဒါမင္းတို႔ စတူဒီယိုလား . ”

          “ ေဟ.. မဟုတ္ဘူးဟ..၊ ဒီေကာင္နဲ႔မေတြ႕တာ ၂ ပတ္ေလာက္ရွိေနၿပီ.. စတူဒီယုိကိုလည္း မလာဘူး.”

          “ ေအး.. အခု သူ႔ဖာသာသပ္သပ္ ဖြင့္ေနတာေနမွာ. ”

          “ ေၾသာ္..ဟုတ္မယ္သူငယ္ခ်င္းရာ.. ငါလည္း သူနဲ႔ေတြ႕မွပဲ ေမးလိုက္ေတာ့မယ္. ”

 ေျပာသာေျပာလိုက္ရသည္. မိုးသက္ စိတ္ထဲမွာ သိပ္ေတာ့မေကာင္းလွ..။ အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င့္ အက်ိဳး အေၾကာင္းေလးေတာ့ ေျပာသင့္သည္ထင္သည္.။ ေနာက္ရက္ေတာ့ သူကပ္သည့္ ေၾကာ္ျငာမွ လိပ္စာ အတိုင္း သူ႔ စတူဒီယို သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္သြားသည္.။

“ ေက်ာ္မင္း.. မင္းဘာေတြလုပ္ေနလဲ သူငယ္ခ်င္း.. ”

“ ငါလား. အခု ဒီမွာေလ.. အပ္ထားတဲ့အေခြေတြလုပ္ေနတာ.။ ေက်ာင္းကေကာင္ေတြကလည္းကြာ ဆုိလိုက္ၾကတာ.။ ငါ့မွာ လက္ကိုမလည္ဘူး. ”

စာရင္းစာအုပ္ႏွင့္ စီဒီခ်ပ္မ်ားကို လက္ျဖင့္ပုတ္ျပရင္း ေက်ာ္မင္းက ဆုိသည္. ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္လွည့္ၿပီး မိုးသက္ကို မထီေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ ၿပီး ဆက္ေျပာသည္.။

“  အားက်ေနတာလား. ၊ ႀကိဳးစားေပါ့ကြာ ” တဲ့.။

          မိုးသက္အံ့ၾသသြားမိသည္.။ သူ႔ကိုလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့..။ အံ့ၾသျခင္းေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ ပိုက္ႏွင့္ အိမ္ကို ျပန္လာမိသည္.။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီလိုလူေတြရွိေသးသလားဆိုတာ ဆက္ေတြးမိသည္.။ အိမ္ကိုေရာက္သည့္အခါ အိမ္ကေခြးက ထြက္ႀကိဳသလားမႀကိဳသလားဆိုတာလည္း မသိမိ ၊ မျမင္မိေတာ့.၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီးလဲ ဟု စိတ္မရွည္သလိုလုိေမးတတ္သည့္ အေမ့အသံကိုလည္း မၾကားမိေတာ့.။ ဒီလိုလူမ်ိဳးကို မိမိတတ္သမွ် အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ သင္ေပးခဲ့တာ မွန္သလား၊မွားသလား လည္း ေ၀ခြဲမရေတာ့.။ “ ဆရာစားဆိုတာ ေျပာရရင္ ဆရာကပညာ အကုန္မသင္ေပးပဲ သူ႔အတြက္ အကြက္ခ်န္ထားတာေပါ့. ။ ေျပာရရင္ သူ႔ကိုမီမွာ စိုးလို႔ ခ်န္ထားတဲ့သေဘာေပါ့.။ အဲဒါ ဆရာမပီသ တာပဲညီရ ” ဆိုသည့္ ကိုေဌးစကားက လည္းနားထဲက မထြက္.။