အလြမ္းေရာင္ အနားသတ္...

တိမ္ညိဳေတြမလႊမ္း...
ေလနီေတြမၾကမ္း...
အရာရာမဆန္းပဲနဲ႔...
ရင္မွာ လြမ္းေနတာ သူ႔ေၾကာင့္...။

အဲဒီလိုမၾကည့္ပါနဲ႔လား.ဟန္နီ..
ႏွလံုးသား တစ္ဆတ္ဆတ္...
အလြမ္းဖ်ားေလးတက္မွာစိုးေနလည္း...
ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြက သူ႔ဆီမွာ..
သူ႔မ်က္၀န္းေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ...။

သူ႔အနမ္းတို႔ စကၠန္႔နဲ႔အမွ်ရေနတဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္ကို ကၽြန္ေတာ္ မနာလိုဘူး...
သူ႔ပါးျပင္ကို မၾကာခဏ ထိသပ္ခြင့္ရတဲ့ သူ႔တယ္လီဖုန္းကို ကၽြန္ေတာ္ မနာလိုဘူး...
သူ႔မ်က္၀န္းကို အၿမဲျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ သူ႔မ်က္မွန္ကို ကၽြန္ေတာ္ မနာလိုဘူး...
သူမနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္.. တိတ္တခိုးခ်စ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မနာလိုဘူး...။

သူမက ၀ိုင္ခ်ိဳခါးတစ္ခြက္ဆိုရင္..
ကၽြန္ေတာ္က မေသာက္ခင္က မူးခ်င္ေနသူ..
သူမက ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္...
ကၽြန္ေတာ္က မပြင့္ခင္ကတည္းက နမ္းရႈိက္ခ်င္သူ..
သူမက လမင္းေလးဆိုရင္လည္း ....
ကၽြန္ေတာ္က မျမင္ခင္ကတည္းက ေမာ္ဖူးခ်င္ေနသူေပါ့..။

အလြမ္းေတြဖုန္ထ...
(ကိုယ့္ရင္မွာလည္း)
သူ႔နာမည္ေလး တသသေပါ့.
ေသာကလည္းမဆို...
သုခလည္း မပိုပဲနဲ႔...
အေတြးေတြကို ၿမိဳသိပ္ရင္း..
(ဒီညေတာ့..)
ကိုယ္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္းပဲေလ...။

~မိုးသက္ဦးလြင္~
(27-7-2013)