ေလွ်ာက္-ေလွ်ာက္-ေလွ်ာက္

ဂ်ဴလိုင္ညေနခင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း...
ေမပယ္ရြက္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ေျခေထာက္ေပၚကို ျဖတ္ေျပးတယ္...
ထီမထင္အၾကည့္ေတြနဲ႔ေပါ့...
ေလညင္းက ကတိုက္က႐ုိက္..
အလ်င္စလိုေလး ဟ တိုက္လို႔..
ကၽြန္ေတာ့္ကို “ မိုက္ၾကည့္”ၾကည့္တယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးျပလိုက္တယ္..
အိပ္မက္ထဲက ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေလ..။
တစ္ခ်ိဳ႕က Black & White.
တစ္ခ်ိဳ႕က အျဖဴသက္သက္...
ေက်ာင္းေရွ႕က အဘိုးႀကီးက မဂၤလာပါလို႔ ႏႈတ္ဆက္တယ္...
သူ႔လက္ထဲမွာလည္း ေကာင္းျခင္းေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္..
ေစ်းဆုိင္က တာဂ်စ္ႀကီးက လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပတယ္..
သူ႔လက္ၾကားထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြညွပ္လို႔...
အေဆာင္ေအာက္က လံုၿခံဳေရးအဘိုးအိုက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္..
သူ႔လက္၀ါးထဲမွာ တိတ္တိတ္၀ွက္ေပးလိုက္တာက.. ရင္းႏွီးျခင္းေတြ...
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၿပံဳးေနတုန္းပဲ...
အၿပံဳးထဲမွာေတာ့ အဲဒါေတြအကုန္ပါတဲ့ ဗလာသက္သက္ေတြ..။

လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္ပါ..
Stress က်တယ္...
ဒါဆို စိတ္ညစ္ေတြျပဳတ္က်ဖို႔...
အရက္မ်ားမ်ားေသာက္ရမလား...
အဲ့ဒါ ပါရဂူတန္းက ေမးခြန္း...
မင္းအဆင့္နဲ႔ မရဘူးတဲ့...
ကၽြန္ေတာ့္ အဆင့္နဲ႔မရတဲ့ေမးခြန္းေတြ..
Птица နဲ႔ Книга ဘာအမ်ိဳးေတာ္လဲ...
ဒါကေတာ့ ေဒါက္တာတန္းေမးခြန္းျဖစ္သြားၿပီ....။

ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
ဤ သစၥာစကား ေၾကာင့္ သတၱ၀ါမ်ားခ်မ္းသာေစ...
ေမပယ္ရြက္ေတြ ေဆာင္းဦးမွာ ေၾကြသည္..
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
ေကာ္ဖီခါးခါးေသာက္လွ်င္ရင္တုန္သည္..
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။
ကၽြန္ေတာ္“ သူမ ”ကို ခ်စ္သည္.။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၳိ ေဟာတု။

သက္သက္သာသာပဲ...
အိပ္မက္ကႏုိးတိုင္း ၀မ္းမနည္းတာၾကာၿပီ..
ကၽြန္ေတာ့္ေကာ္ဖီခြက္ေလး ျဖဴေဖြးေနၿပီ...
ကၽြန္ေတာ္လက္သည္း ညွပ္ေလး.. ျပန္ေတြ႕ၿပီ..
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ကပ္ထဲမွာလည္း အလြမ္းေတြျပန္ျပည့္ေနၿပီ...
သိပ္ျပည့္စံုတာေပါ့ မခင္သီတာ...
သူမ ဆီကေခ်းငွားထားတဲ့ အၿပံဳးတစ္ပြင့္ေၾကာင့္...
ႀကိဳးမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဂစ္တာေလးေတာင္ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနတုန္း...။

~မိုးသက္ဦးလြင္~
(၂၉-၇-၂၀၁၃)