ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာမွရမယ္...

ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္..
သူ႔ရဲ႕ အသက္ရႈသံေႏြးေႏြးေလးကို
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္နားမွာထားဖို႔...
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္..
သူ႔ရဲ႕ ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို..
ကၽြန္ေတာ့္ ၀င္သက္ထြက္သက္ တုိ႔နဲ႔ ရင္းနီးေစဖို႔...
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္..
သူမရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို...
ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ထြက္စကားေတြက ဖန္တီးဖို႔....
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွ ရမယ္ ....

ေမ့ေနတာမဟုတ္ဘူး...
ၿမိဳသိပ္ထားတာ...
အသက္မရႈတမ္းေျပာခ်င္တဲ့ စကားရဲ႕ တစ္စြန္းတစ္စ...
ရင္ခုန္သံ ကေမာက္ကမ ျဖစ္တိုင္း လႊတ္ကနဲ ထြက္မိေနတုန္း...
သူမကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဂႏၲ၀င္ဆည္းဆာ...
သူမကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ည..
သူမကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရန္ကုန္မွာသာတဲ့လ...
အဲဒီေတာ့..
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္......။

ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက ႀကိဳးမပါတဲ့ ဂစ္တာ...
ဒီအတြက္ ရင္ခုန္သံ ကီးသံနည္းနည္းေၾကာင္တယ္...
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက Semiconductor
ဒီအတြက္ သူလိုရာသံုးဖုိ႔ ပိုအဆင္ေျပမွာေပါ့..
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက ေကာ္ဖီခါးခါး...
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ရင္တုန္သြားေစခ်င္တာ..။
အဲဒီေတာ့..
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္......။

ကၽြန္ေတာ္သိတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ ေမွာင္ေနရင္ သူ႔ေၾကာင့္လင္းလာမွာ..
ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္ေနရင္ သူ႔ေၾကာင့္ ႏိုးၾကားလာမွာ..
ကၽြန္ေတာ္ မဲ့ ေနရင္ သူ႔ေၾကာင့္ ၿပံဳးရႊင္လာမွာ..
အဲဒီေတာ့..
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္......။
ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေျပာမွရမယ္......။
ကၽြန္ေတာ့္ဖြင့္ေျပာမွရမယ္.......။


~မုိးသက္ဦးလြင္~
(၂၈-၇-၂၀၁၃)