Who am I ??

        Ｗｈｏ　ａｍ　Ｉ??　ဆိုလို႔ ဂ်က္ကီခ်မ္းကား အေၾကာင္းေျပာမလို႔မဟုတ္ပါဘူး. ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ျပန္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္တာပါ.။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေနေနခဲ့တာၾကာခဲ့ပါၿပီ..။တစ္ပတ္လို႔
စိတ္ထဲမွာ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္. ၂ပတ္ေက်ာ္သြားပါတယ္.။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေမးရင္ေတာ့. ဘာမွ မျဖစ္ပါ
ဘူးလို႔ပဲ　ေျပာရမွာပါ.။ဒီၾကားထဲမွာ　ကၽြန္ေတာ့္ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကေတာ့　ဖြဘုတ္ေပၚသာ
ၾကည့္ပါေတာ့လို႔　ေျပာရမလားပဲ.။　ကၽြန္ေတာ္　ေနာက္ဆံုးပို႔စ္တင္ခဲ့တာ　၁၃　ရက္ေန႔ေပါ့.။ဒါေပမယ့္
တကယ္တမ္း　ကိုယ့္ဖာသာေရးျဖစ္ခဲ့တာ　ပံုမွန္အေျခအေနနဲ႔စိတ္မေလခင္မွာေရးခဲ့တာက　ေမလ　၂　ရက္ေန႔ေပါ့ဗ်ာ.။အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာဘာေတြျဖစ္လဲဆိုတာ　ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတဲ့　ဒိုင္ယာရီေလးထဲကျပန္
ေျပာျပပါ့မယ္.။　ပထမဆံုးေျပာျပစရာက..ကၽြန္ေတာ္တို႔အေဆာင္မွာ　၀ိုင္ယာလက္စ္သံုးတဲ့　ဦးကပ္စီးသူ
ငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္.။သူတို႔သံုးတဲ့YOTA လို႔ေခၚတဲ့ Wi-max router က ဗားရွင္းအသစ္ေျပာင္းတာကို
လဲဖို႔သြားၾကတယ္.။ေျမေအာက္ရထားဘူတာေရာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းဆီဖုန္းဆက္ၿပီး အဲ့နားက ပန္းၿခံေလးထဲ
ကို၀င္ၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္.။ေႏြဦးေပါက္စ (ဒီေပါက္စကပါလာျပန္ၿပီ..ကေတာက္..ငါ့ႏွယ္ေနာ္..) ဆိုေတာ့.
ပန္းၿခံထဲမွာစကိတ္စီးသူက စီး အတြဲေလးေတြနဲ႔ထုိင္သူက ထုိင္ေပါ့ဗ်ာ.။ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေခါင္းမည္းအာရွသား
ေရႊတစ္စုကေတာ့ ဖာသိဖာသာ ဟန္ထူးလြင္သီခ်င္းထဲကလို ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မဆိုင္သလိုပဲ ေပါ့.။

       ဘာပန္းမွန္းေတာ့မသိ...လွေတာ့လွပါအိ..။

အဲ့ေန႔က ၀ိုင္ယာလက္ Router မရပဲနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့.....

     အဲ့လို ဖန္ဆင္းပစ္လိုက္တယ္..ေအးေရာ...။
အဲ့တာက တစ္ခု .ေနာက္တစ္ခုက.. .။ ၇ ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္ခြဲက အစ္ကိုေတြဆီကို..သြားတယ္.။
အလည္အပတ္ေပါ့ဗ်ာ..။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ညီေလးမျပန္ပါနဲ႔.ထမင္းခ်က္ေကၽြးမယ္ဆုိေတာ့အားနာၿပီးေနျဖစ္
သြားပါတယ္. ။ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့..အစ္ကိုေတြစကိတ္စီးေတာ့ စီးတတ္သလားေမးတဲ့အခါ.ကၽြန္ေတာ္
စီးခ်င္စိတ္ျပန္ေပၚလာတယ္.။ တကယ္တမ္းကၽြန္ေတာ္စကိတ္မစီးတာ..၈ႏွစ္ေက်ာ္၉ ႏွစ္ထဲမွာရွိၿပီ.။၇ တန္း
ႏွစ္ကေနာက္ဆံုးစီးခဲ့တာဆိုေတာ့. နဲနဲေတာ့စိမ္းသလိုျဖစ္ေနတယ္.။ ဒါေပမယ့္ေသခ်ာျပန္စီးၾကည့္ေတာ့
လည္း အိုေကပါတယ္.။အဲ့ေန႔က ေမာ္စကို ျမစ္ကမ္းအထိ ၄ မိုင္ေလာက္ စီးၾကတယ္.။ လဲလိုက္သမွ တစ္ဖုန္း
ဖုန္းနဲ႔ပဲ.။ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ေလာက္ တာေ၀းကိုတစ္ခါမွ မစီးဖူးတာလဲ ပါပါတယ္.။ လူက မရဲပါဘူးဆိုမွ မီးပိြဳင့္က
၅ ခါေလာက္ျဖတ္ရတာလဲ ပါတာေပါ့.။ :p . ေျပာဖို႔ေမ့သြားတာက.. အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕　ဇာတ္လိုက္
ေက်ာ္ႀကီး ေနာင္ေတာ္ကိုေမာင္ႏွစ္လံုးနဲ႔　ေတြ႔ဆံုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္.။

  　ဟိုးဖက္ကတိုက္ ႀကီးေတြေနထိုးေနတာလန္းလို႔ရိုက္ထားလိုက္တာ..။

      အမွန္က　ေအာက္က　ေခြးမ်ားနင္းမိရင္ျပႆနာပဲလို႔ေတြးေနတာ..　ဟီး..။
ေနာက္တစ္ခုက အေမမ်ားေန႔ ကေပါ့..အဲ့ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္
တင္ျဖစ္ပါတယ္.။ အဲ့ေန႔က. ဆရာမေတြနဲ႔ တိရစာၦန္ရံုသြားၾကတယ္.။ အဲ့တိရစာၦန္ရံုက ဒုတိယ ကမာၻစစ္
ကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္.။ ဆရာမေတြက တစ္လမ္းလံုးရွင္းျပ..။ သေဘာေကာင္းလွခ်ည္လားမွတ္ေနတယ္..။
ျပန္လည္းျပန္ေရာ..။ အဲ့အေၾကာင္းစာစီစာကံုး ေရးခိုင္းေတာ့တာပဲ.။ >.<..။ ေတာ္ေသးတာေပါ့.. Wiki ေလး
ရွိေနလို႔..။ 

 ေရွ႕ကကေလးေလးပံုကို သေဘာက်လို႔ရိုက္လိုက္တာ..။သူ႔ခမ်ာတုတ္ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးကိုင္ၿပီးေပ်ာ္ေနတာ.။

 လီဗာပူးေတြ..ဟုတ္ေပါင္.. ႀကိဳးၾကာနီေတြ.......။

အေရွ႕က တံဆိပ္....

လူေကာင္ေသးေပမယ့္.. ေၾကာက္ရတဲ့ ဆရာမ အာေလ်ာ့နာ..။

ပိုလာ၀က္၀ံႀကီးနဲ႔သူ႔ကေလးေတြ...ေဆာ့လိုက္တာလဲ ေမ်ာက္ရံႈးပါ့.၀က္၀ံရယ္.။

  တိရစာၦန္ရံုထဲမွာ သေဘာအက်ဆံုးအေကာင္ေလးပါ..။ငယ္ငယ္က  Discovery Channel မွာၾကည့္ခဲ့ဖူး
တယ္.။ Meerkat ဆိုတဲ့တြင္းေအာင္းသတၱ၀ါေလးပါ.။ တစ္ျခားအေကာင္ေတြ အစာစားေနခ်ိန္ ေဆာ့ကစား
ေနခ်ိန္မွာ တစ္ေကာင္ေကာင္က အခုလို အလွည့္က်ကင္းေစာင့္ၾကရပါသတဲ့.။ ..

အေပၚက က်ားျဖဴက ကိုက္မယ့္ပံုမေပၚဘူးေနာ္.။ ခ်စ္စရာႀကီး.. ဟီးဟီး..။ ေအာက္ကကေလးမေလးကေတာ့
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔လွမ္းရိုက္လိုက္တာ.။　ငယ္ငယ္ကတည္းကစကားေျပာရင္အမူအယာေတြနဲ႔မ်က္လံုး
မ်က္ခံုးေတြနဲ႔ေျပာတာဗ်ာ.။ တကယ့္ကေလးမေလး.။
      ပို႔စ္လဲရွည္သြားၿပီ.။ ပံုေတြက အမ်ားႀကီးပဲ အားလံုးတင္မေပးႏုိင္တာကိုနားလည္ေပးေပါ့ဗ်ာ.။
ေနာက္ေတာ့လည္း ဒီလို သြားတဲ့လာတဲ့အခါ Up to date ျဖစ္ေအာင္တင္ေပးပါ့မယ္.။ (ေပးျပန္ၿပီ ဒီကတိ..)
အခုတစ္ေလာ ဖြဘုတ္ေပၚမွာပဲ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ေရာဂါကို ျဖတ္ၿပီး.ဘေလာ့ဘက္ျပန္လွည့္ပါမယ္.။ ၿပီးေတာ့
ေနာက္တစ္ပတ္ေက်ာ္ ေလာက္မွာ စာမြဲရွိတဲ့အတြက္.။ ခန နားခ်င္နားပါဦးမယ္.။ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ
ဗ်ာ.။