မႏွစ္ကရြာတဲ့မိုး

အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနတယ္..။
သည္းႀကီးမည္းႀကီးပဲ..။
ငါ့ရင္မွာလည္း အတူတူေပါ့ လမင္းရယ္..။
မႏွစ္က ရြာတဲ့မိုးကို နင္မွတ္မိလား..။ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းေနတဲ့ၾကားက
ေႏြးေထြးမႈေတြရခဲ့တာ နင့္ေၾကာင့္ပဲဆိုတာ ငါမွတ္မိေနတယ္...။
အခုလည္း မိုးရြာေနတယ္..။
မိုးတစ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္သံက..
ဂီတသံစဥ္တစ္ခုနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူတယ္.။
ဒါေပမယ့္.
အဲ့ဒီအသံက ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ ကြာျခားသြားၿပီ...။
နင္ခ်မ္းေနလား...
အင္း..
မယုတ္မေလ်ာ့ ပဲေျဖတယ္..။
ငါနင့္ပခံုးေပၚမွာ မွီလို႔ရမလား..။
အင္း..
၀တ္ေက်တန္းေက်လို႔ မထင္ရတဲ့ မလႈပ္တစ္လႈပ္ တံု႔ျပန္မႈမ်ိဳး....။
ပခံုးေသးေသးေလးေပၚမွာ ငါေခါင္းမွီခဲ့တယ္...
ေရစိုေနတဲ့ ဆံႏြယ္စေလးေတြကို ခုိးနမ္းရင္းေပါ့..
ဒါေပမယ့္..
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ေ၀းရမယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔
ငါ့ရင္ထဲက လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္ေတြက..
မိုးႀကိဳးမုန္တုိင္းထန္ေနတာ..
နင္သိမယ္မထင္ဘူး....။
မိုးရယ္..
မရြာပါနဲ႔လားကြာ..
ငါ့ကို သနားရင္...
ငါ့ကိုကိုယ္ခ်င္းစာရင္..
ငါ့ဘ၀ကို မနစ္မြန္းေစခ်င္ရင္..
ငါ့ႏွလံုးသားကို မပြန္းပဲ့ေစခ်င္ရင္...
မရြာပါနဲ႔လားကြာ....။
တစ္ခါတစ္ခါေပါက္ထြက္တဲ့သံစဥ္ေတြ..
အခါခါ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနတာေတြ..
ျမန္ျမန္ဇာတ္သိမ္းခ်င္ေနၿပီ...
ငါ့ဘ၀ေရာပါသြားမလား...။
ေရွ႕တိုးဖို႔ အရွိန္ယူတာမဟုတ္ရဘူး..
ငါေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ထားတယ္...။
နင္သာအလိုရွိမယ္ဆိုရင္..
ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာ ေပးမယ္..
နင္မျမင္ခ်င္ရင္..
ဒီတစ္သက္ ပုန္းေရွာင္ေပးမယ္...
နင္ေပ်ာ္ပါေစ...
နင္၀မ္းသာပါေစ..
နင္စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ...
အခါခါဆုေတာင္းရင္းေပါ့...
ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ငါမွားတယ္လို႔ နင္ယူဆခဲ့သမွ် အတြက္...
အားလံုးကို ၀န္ခ်ပါရေစ...
နင့္အတြက္..
ဒူးလည္းေထာက္ထားတယ္..
ေခါင္းလည္းငံု႔ထားတယ္..
လည္လည္းစင္းေပးထားတယ္.
နင္လုပ္သမွ်အားလံုးမွန္ခဲ့တယ္..
ငါမွားခဲ့တာေတြအတြက္ ..
ငါထြက္သြားေတာ့မယ္..
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္လမင္း...
ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ ျပင္ဦးလြင္...
အမွတ္တရေနရာအားလံုးအတြက္..
တိတ္တိတ္ေလးပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရေစ..
ေနာက္ဆံုးစကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္..
ငါ့အသက္နဲ႔ခႏၵာ တည္ေနသ၍...
ငါနင့္ကိုခ်စ္ေနမွာ...
ငါနင့္ကိုျမတ္ႏုိးေနမွာ..
ငါနင့္ကို ကိုးကြယ္ေနမွာပါ..
နင္က ငါ့အသက္ ၊ ငါ့ဘ၀ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာကိုး..။
ခုေတာ့လည္း မေျပလည္တဲ့ ၀ဋ္ေကၽြးေတြၾကားမွာ..
ေၾကကြဲေနတဲ့ႏွလံုးသားအပိုင္းအစေတြကိုထုပ္ပိုးၿပီး...
နင့္ရယ္သံေလးနဲ႔ေ၀းတဲ့ေနရာကို...
ထြက္သြားပါရေစဟာ...