Photo:google
ညေနဆည္းဆာ၊ ေရာင္နီဝါလည္း
ေဂါယာစြန္းသို႔ခိုေခ်ၿပီ...။
အိပ္ရာတန္းတက္၊ အိုေက်းငွက္လည္း
ပ်ံတက္ခရီးဆံုးေလၿပီ...။
လုပ္ငန္းခြင္နား၊ ယာသမားလည္း
ခိုင္းႏြားတစ္ရွဥ္းျဖဳတ္ေလၿပီ...။
သုိ႔စဥ္ခါလွ်င္
ဇရာယြင္းယို၊ အဘိုးအိုသည္
႐ိုးတိုေဆးတံ၊ ခံတြင္းႏွံလ်က္
ထက္ယံအာကာ၊ တိမ္ဝဠာမွ
ေရာင္ဝါနိဂံုး၊ စက္ဝန္းဆံုးသို႔
ႏွလံုးသြင္းခ်၊ သံေဝဂျဖင့္
သက္မ အဟိုက္၊ သက္ျပင္းရိႈက္စဥ္
လွ်ံတိုက္ဂုဏ္သြန္း၊ ဖန္ေနဝန္းလည္း
မတြန္းဖယ္သာ၊ အေနာက္ရြာသို႔
ကြယ္ကာစံုးစံုးျမဳပ္သတည္း... ။
~မုိးသက္ဦးလြင္ ~
၂၂-၈-၂၀၁၄
11:34 PM.
0 comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ မွတ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာမူခလို႔ ဆိုလို႔ရသလို..
ေနာက္တစ္ပုဒ္ဖန္တီးဖို႔ အားေဆးတစ္ခြက္ေပါ့ဗ်ာ......