ႀကံဳခဲ့သမွ် ၊ ဆံုခဲ့သမွ်.

        ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာ္စကိုကိုေရာက္လာတာေတာင္ (၇)လရွိပါၿပီ..။ဒီၾကားထဲမွာ အမိႏုိင္ငံေတာ္
ႀကီးမွာ ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆိုတာသတင္းေတြမွာၾကားရေပမယ့္. ကၽြန္ေတာ္ေမာင္မိုးသက္ကေတာ့ 
အရင္ကလိုပဲ.။ ဘာမွ ေျပာင္းလဲ မသြားပါဘူး.။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို .. ဒီမွာမထိုင္နဲ႔ ဟိုမွာေျပာင္းထိုင္လို႔ ေျပာလိုက္သလိုပါပဲ။ေမာ္စကိုမွာလည္းမိုးသက္တို႔ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပဲ..။တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္.။
ေနပူဒဏ္မခံရေတာ့ အသားနည္းနည္းျဖဴလာတယ္.။ ဟင္းခ်က္တဲ့Skillေလးေတြနည္းနည္းတက္လာတယ္.။ 
နည္းပညာပိုင္းေတြ ပိုဖတ္ျဖစ္လာတယ္.။ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ အေက်နပ္ဆံုးကေတာ့ ဒီဘေလာ့ေလး ျဖစ္ေပၚလာ
တာေပါ့ေနာ္..။ 
            ဒီမလာခင္တုန္းကတည္း ကကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကို္ယ္ကို သိပါတယ္.။ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုေနရာရာကို
ေရာက္ေရာက္ ပုတ္သင္ညိဳလို အေရာင္ေျပာင္းမသြားတတ္ဘူးေလ.။ အားနည္းခ်က္လား အားသာခ်က္လား
ေတာ့ မကြဲျပားဘူး..။ ကိုယ့္မွာ အရွိကိုအရွိအတုိင္းပဲ. ေနတတ္တာကိုက အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာေလ.။ ၿပီး
ေတာ့ကၽြန္ေတာ္က ျပင္ဦးလြင္သား.။ဂုဏ္ေဖာ္ၿပီးမရွိရွိတာေျပာရမယ္ဆိုရင္. ေက်ာင္းမွာကတည္းက ျပင္ဦးလြင္
သားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူဆိုးေတြနည္းပါးတယ္.။ လိမၼာတဲ့သူမ်ားသလို အခ်င္းခ်င္းလည္းထိန္းၾက
တယ္.။ ရန္ကုန္သားေတြက လူလည္ေတြ ။စကားေျပာရင္ သူတို႔ေျပာတဲ့ ဘန္းစကားမ်ားကို ေမာင္မိုးသက္တို႔
ေတာင္ေပၚသားေတြနားမလည္ဘူး.။ မႏၲလာသားေတြကလည္း ရန္ကုန္သားမ်ားနီးနီးလည္ၾကတယ္.။ အခ်ိဳ႕
အထက္အညာ ဘက္ ၊ ေအာက္ျပည္ဘက္က ေတာဘက္က သူငယ္ခ်င္းေတြက်ေတာ့လည္း နည္းနည္းရိုးၾက
တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်ေတာ့ ေတာမက ၊ ၿမိဳ႕မက် ..၊ေခတ္ေရွ႕ကို မေျပးႏုိင္ေပမယ့္  ေခတ္ေနာက္
ကိုေတာ့ မက်န္ဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ထင္မိပါတယ္.။
          သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ဆံုမိေတာ့ သူတို႔ ေဒသ စကားေတြ မတူညီမႈေတြကိုေျပာၾကတယ္. ။
ျငင္းခံုၾကတယ္.။ ေဒသႏၲရ စကားေတြ ၊ ေလသံေတြ ကလည္းတူမွ မတူၾကပဲကိုး.။ ပ်ဥ္းမနားဘက္က၊ျဖဴး၊ 
ေတာင္ငူ ဘက္က သူငယ္ခ်င္းေတြက..။ ရွ နဲ႔ ခ် နဲ႔ မကြဲဘူး.။  မွ်စ္ခ်ဥ္ ဆိုရင္ မွ်စ္ရွဥ္ လို႔ ေျပာတယ္..။ ခ်စ္
တယ္ဆိုရင္ . ရွစ္တယ္လို႔ေျပာတယ္.။ အဲဒီလို ေတြ..။ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္က သူေတြက်ေတာ့..ရွ နဲ႔ ဆနဲ႔ မကြဲ
ျပန္ဘူးခင္ဗ်..။ ဘယ္လုိလဲဆိုေတာ့. စစ္မိန္႔သံေပးတဲ့အခါ.. ေရွ႔ၾကည့္ ဆိုတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ.. ေဆ့ ၾကည့္လို႔ 
ေပးတတ္တယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္ ကုတင္ နဲ႔ သံုးကုတင္ေက်ာ္က ေမာ္လၿမိဳင္သားဆိုရင္သီခ်င္းဆိုတာ.. ။R ဇာနည္
ရဲ႔ အျပစ္မတင္ရက္ပါ .. သီခ်င္းကိုေပါ့..။ “ ဒီဒဏ္ရာေတြဟာ.. ၀ဋ္ဆိ လို႔သာ ခံစားခဲ့ရတာ..” ျဖစ္သြားတယ္.။ 
မြန္ျပည္နယ္သားေတြက ေတာ္ေတာ္ခင္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္. ။စကားေျပာရင္နဲနဲခၽြဲတယ္.။ေမာ္လၿမိဳင္သူေတြ
ေခ်ာတယ္လို႔ေတာ့ ၾကားဖူးပါတယ္ ။ ေကာင္းေကာင္းေတာ့မျမင္ဖူးဘူး..။မြန္ျပည္နယ္သားေတြကိုသူတို႔စ
ကားမပီတဲ့အေၾကာင္းသြားေျပာရင္.. ငါတို႔ကမွ ေျပာမတတ္တာတဲ့.။ သူတို႔က တစ္မ်ိဳး.၊ မေျပာတတ္ဘူး..၊ 
မလုပ္တတ္ဘူး လို႔မေျပာပဲ.၊ေျပာမတတ္ဘူး.၊ လုပ္မတတ္ဘူးလို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္.။ 
         ေနာက္ထပ္ တစ္နယ္က . ျမင္းၿခံ၊ ေတာင္သာဖက္ကလူေတြကက်ေတာ့.  ထြန္း ဆိုရင္ ထြင္းလို႔ေျပာၾက
တယ္.။ ခြန္ ဆိုရင္ ခြင္လို႔ေျပာၾကတယ္.။မွတ္မွတ္ရရ ေဆးစစ္ကာလတုန္းကကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔က ေအာင္မ်ိဳးထြန္း
ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ေဆးစစ္နံပတ္နဲ႔ နာမည္ကိုေအာ္တဲ့အခါ.. ႏွစ္သုညခြင္ခြင္ ေအာင္မ်ိဳးထြင္း ဆိုလို႔
ကၽြန္ေတာ္က ခြီး ကနဲ႔ ရယ္မိလိုက္လို႔. ပါရဂူအမ်ိဳးသမီးဗိုလ္မွဴးႀကီးက လက္ေထာက္ေမွာက္ခ်ခိုင္းတာခံ
လိုက္ရေသးတယ္.။သီခ်င္းဆိုရင္လည္း သင္တန္းမွာ.ေတာင္သာသားတစ္ေယာက္ကအႀကိမ္ႀကိမ္ရင္ခုန္
မိေသာမင္းမ်က္၀င္း..၊ အာရံုမွာၿငိတဲ့ မ်က္၀င္း လို႔ ဆိုေတာ့ ရယ္ၾကရေသးတယ္.။ 
          ေနာက္ထပ္ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ခင္တဲ့နယ္သားေတြက. ေတာင္ႀကီးသားေတြ.၊ အင္းသားေတြ ပါ
တယ္၊ ရွမ္းေတြပါတယ္.၊ ပအို႔၀္ေတြပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ.။ သူတို႔နဲ႔ ျငင္းရတဲ့ကိစၥက သူတို႔က အေရာင္ေတြကိုေျပာ
တဲ့အခါ.. ပန္းေရာင္ဆိုရင္ ၊ အပန္းေရာင္၊ ေရႊေရာင္ဆိုရင္ . အေရႊေရာင္လို႔ေျပာၾကတယ္.။ ရွမ္းမေလးေတြပါး
ကပန္းႏုေရာင္သမ္းေနတယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ..၊ ပန္းပန္းေလးေတြျဖစ္ေနတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။တိုင္းရင္းသား
ေတြျဖစ္လို႔ ကၽြ န္ေတာ္က နားလည္ေအာင္ေသခ်ာရွင္းျပပါတယ္.။ အနီေရာင္ ၊ အျပာေရာင္ ၊အစိမ္းေရာင္စတဲ့
အေရာင္ေတြဟာ..နီေသာ ၊ျပာေသာ ၊ စိမ္းေသာ အစရွိတဲ့ နာမ၀ိေသသနတစ္ခုရွိလို႔  အနီအျပာအစိမ္းေျပာ
လို႔ရတဲ့အေၾကာင္း..၊ ပန္းေသာ ၊ ေရႊေသာ ၊ ခဲေသာ .စတဲ့နာမ၀ိေသသန မရွိတဲ့အတြက္.အပန္းေရာင္ ၊ အေရႊ
ေရာင္၊ အခဲေရာင္ လို႔ေျပာလို႔မရတဲ့အေၾကာင္း. ပန္းႏွင့္တူေသာအေရာင္၊ ေရႊႏွင့္တူေသာအေရာင္၊ ခဲႏွင့္တူ
ေသာအေရာင္ ျဖစ္လုိ႔ ပန္းေရာင္၊ ေရႊေရာင္ ၊ ခဲေရာင္ လုိ႔ေခၚေၾကာင္း အၿမဳပ္ထြက္ေအာင္ရွင္းျပေသာ္ျငား မ
ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ.။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ႀကီးသားေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ
ထဲမွာပါခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ.။ 
         ေနာက္တစ္ခ်က္က ရန္ကုန္သားေတြနဲ႔ မႏၲေလးသားေတြ အၿမဲတမ္းၿငင္းခံုၾကတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုရွိ
တယ္.။ အဲဒါက ဘာအေၾကာင္းလဲဆိုေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါး ၊ မုန္႔တီ ျပႆနာပါ.။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အထက္အညာ
မွာ.မုန္႔ဟင္းခါးဆိုတာက အရည္နဲ႔ေသာက္ရတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးကို ေခၚၾကတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔  အညာမွာမုန္႔
တီ သုတ္ဆိုတဲ့အရာကိုက်ေတာ့..နန္းႀကီးသုတ္လို႔ေခၚၾကတယ္.။ရန္ကုန္သားေတြက မုန္႔ဟင္းခါးကိုက်ေတာ့ 
မုန္႔တီလို႔ေခၚၾကတယ္..(အားလံုးေတာ့ဟုတ္မည္မထင္ပါ..) ။အဲဒီကိစၥကလည္း အၿမဲတေစ ျငင္းခံုၾကၿပီးဘယ္
ေသာအခါမွ အေျဖမထြက္တဲ့..ကိစၥတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ....။
         ေက်ာင္းမွာက ျမန္မာႏုိင္ငံအရပ္ရပ္က ၿမိဳ့ႀကီး၊ ၿမိဳ့ငယ္၊ လူစံု၊ အလႊာေပါင္းစံုကလူေတြလာၾကတယ္..။ 
ေတာသူေတာင္သား၊ ေက်းလက္က ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ပိုမ်ားပါတယ္.။ ေဒသေပါင္းစံုကအေၾကာင္းေတြကို
ေကာင္းေကာင္းသိရတယ္.။ သူတို႔ရဲ႔ စကားေျပာဆိုပံု..၊ စကား၀ဲ ပံုေတြကိုလည္း သိလာရပါတယ္.။သတိထား
မိတာတစ္ခုရွိတယ္.  ။ အဲဒါက တိုင္းရင္းသားသူငယ္ခ်င္းေတြ.။ ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာၾကည့္ရသေလာက္ေျပာ
ရမယ္ဆိုရင္.. ကရင္သူငယ္ခ်င္းေတြက ခံယူခ်က္ျပင္းတယ္.၊ အလုပ္ကိုအင္မတန္ႀကိဳးစားတယ္၊ စည္းကမ္း
ရွိတယ္.၊ လူမွန္ႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ.။စာအုပ္ႀကီးသမားေတြ မ်ားတယ္.။ သူ႔စိတ္ထဲမွာမွန္ေနတယ္ထင္ရင္ ယိမ္း
ယိုင္ဖို႔ရာ ခဲယဥ္းတယ္.။ ရွမ္းသူငယ္ခ်င္းေတြက်ေတာ့. ရုိးတယ္. ၊ပြင့္လင္းတယ္.။ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္း
တယ္.၊။ ရိုေသသမႈရွိတယ္.။ ရခိုင္သူငယ္ခ်င္းေတြက်ေတာ့ ေပ်ာ္တတ္တယ္.၊ ကူညီတတ္တယ္.။  စိတ္ရင္း
ေကာင္းတယ္.။ မြန္ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အၿမဲတမ္းတြဲေနၾကပါပဲ. ။ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ .။ သာသည္
နာသည္မတြက္တတ္ဘူး.။ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္သားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ညီရင္းအစ္ကိုလို ေနခဲ့ဖူးပါ
တယ္.။ရန္ကုန္သားေတြက ေခတ္မီတယ္.၊ လူလည္ေတြမ်ားတယ္.၊ Game ပစ္တာေတြဘာေတြ ကၽြမ္းက်င္
ၾကတယ္.။ ကြန္ပ်ဴတာ Lab ခန္း၀င္တဲ့အခါ.သူတို႔က ကၽြမ္းက်င္ၾကတယ္.။မႏၲေလးသားေတြက နယ္သား
အင္မတန္ခ်စ္ၾကတယ္.၊ ဧရာ၀တီတိုင္းသားေတြလည္း အဲဒီလိုပဲနယ္သားခ်င္းအင္မတန္စည္းလံုးၾကတယ္.။
ေတာင္ႀကီးသားေတြ ဂစ္တာတီးကၽြမ္းၾကတယ္.။ ျပင္ဦးလြင္သားေတြက ရုပ္ေခ်ာတယ္.။(ေနာက္ဆံုးမွ ကပ္
ထည့္သြားတယ္...ဟဲဟဲ..)
        ကၽြန္ေတာ့္အထင္ လူမ်ိဳးစစ္စစ္ေတြထက္ ကျပားေတြက ပိုၿပီးေတာ့. ေခ်ာၾကတယ္ထင္တယ္.။ ကခ်င္-
ဗမာ တို႔..၊ ရခိုင္ - ဗမာ ၊ မြန္-ဗမာ စတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ရုပ္ေခ်ာၾကတာမ်ားတယ္. ။ အျပင္ကသူငယ္ခ်င္း
ေတြလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ..။ရွမ္း-ဗမာေတြဆိုလည္း ပုိေတာင္ေခ်ာေသးတယ္.။( ေအာ္ ေမ့လို႔ .. 
ကၽြန္ေတာ္က ရွမ္း-ဗမာ ဗ်.။)
            ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနပါေစဗ်ာ.။ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းမွာေတြ႔ခဲ့ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာတင္ ေဒသအ
လိုက္ရဲ႔..ယဥ္ေက်းမႈေတြ ၊ လူေနမႈ ပံုစံေတြ၊ စကားအေျပာအဆိုေတြ ကို ကုိယ္စားျပဳေနပါတယ္.။ ျမန္မာလူ
မ်ိဳးတို႔ရဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေတြ ၊ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့.. အေၾကာင္းေတြ ၊ထံုးတမ္းေတြကို
လည္းသိလာရတယ္.။ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက ႏုိင္ငံရဲ႔ နယ္ပယ္အသီးသီး ၊ေဒသအသီးသီး ၊လူတန္းစားအလႊာ
အသီးသီးကေန လာၾကတယ္.။ ၿပီးေတာ့လည္း ေလႏွင္ရာ ကိုလြင့္သြားသလိုပဲ.။ တာ၀န္က်ရာအသီးသီးကို
လြင့္စင္သြားခဲ့ရတယ္..။ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ဖိုင္နယ္ရီးယားတုန္းက မထြက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ သံုးမိုးဆိုတဲ့.အေခြ
ရဲ့ Title သီခ်င္း “ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ” ဆိုတာ အဲဒီအေၾကာင္းေလးကို ေရးထားတာပါ.။ Lyrics ေလးကိုၾကည့္ၾကည့္
ေပါ့.။ေနာက္မွ ဆိုၿပီးတင္ေပးပါ့မယ္.။(ေလနဲ႔ ေပးထားတဲ့ကတိအေၾကြးေတြလည္းလည္ပင္းေရာက္ေနပါၿပီ..)

          သံုးႏွစ္သံုးမိုး

                                               ေရး/ဆို- မိုးသက္

Verse (1)ေဆာင္းဦးရဲ႔ ရြက္ေၾကြ  အတိတ္ကို ႏႈိးဆြ 

နာက်င္လြမ္းဆြတ္ခဲ့ရ အိပ္မက္ရွည္ေတြက

ရင္မွာ၀ိုးတိုး၀ါးတား ေဆြးရင္း.. က်န္ခဲ့...........

Verse(2)ေႏြဦးရဲ႔ ပိေတာက္ေတြ  တိတ္ဆိတ္စြာ ႏိုးထ

တစ္ခါတစ္ေလ တမ္းတမ္းတတ အတိတ္ရဲ့ ေျခသံမ်ား

ငါေလ ေတြးရင္းေတြးရင္း ဆို႔နင့္ . ေၾကကြဲ....

Chorus:ေတြးရင္း ေဆြးေနမယ္ အခ်ိန္တိုင္း

တစ္ခ်ိန္မွာျပန္ဆံုဆည္းခြင့္ရဖို႔ 

မရွိေတာ့ေပမယ့္.. သူငယ္ခ်င္းေတြ.. ( သံုးႏွစ္သံုုးမိုး..)

မွန္းရင္းလြမ္းေနမယ္. ညတိုင္း

အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔

စြဲၿမဲရွင္သန္ေနဆဲ.. ပံုရိပ္ေတြ..  (သံုးႏွစ္သံုးမိုး) .. 

 Verse(1)+Verse(2)

Ending:ေၾကြက်သြား. သစ္ရြက္ေျခာက္တို႔ ေလအဟုန္မွာ..

ရင္မွာျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ..သံေယာဇဥ္ေတြက.

ဂုဏ္ယူရင္း. တြဲထားလက္တို႔ ပ်က္ျပယ္သြား....

ပြင့္ေသာပန္းတိုင္းေမႊးေစဖို႔..

ရင္ထဲမီးမ်ားၿငိမ္းေစဖို႔.....

(သံုးႏွစ္သံုးမိုး)

Chorus:

          အားလံုးေသာညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ မ်ားအားလံုးႏွစ္သစ္ကာလမွာ..ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာ

ၾကပါေစဗ်ာ...။(မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ္ရုပ္ေခ်ာတာမယံုရင္ အေမ့ကိုသာ ေမးၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ...။ဟီးဟီး.)