လြင့္ေမ်ာစီးဆင္း...

ဒီေန႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ သိပ္ေကာင္းတယ္.မခင္သီတာ ။ ရာသီဥတုက -၁ တဲ့.။ Real feel မွာ -၇ လို႔ျပထားေပမယ့္ ဦးထုပ္မလို လက္အိတ္မလိုတဲ့ ရာသီဥတုမ်ိဳး..။ အတူလာတဲ့အစ္ကိုေတြနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး ဘယ္ဖက္ကို ေကြ႕လိုက္တယ္..။ ကုတ္အက်ႌေကာ္လာ နားမွာ တြဲရရြဲက်ေနတဲ့ နားၾကပ္ႏွစ္ဖက္ကို ေကာက္တပ္လိုက္တယ္.။ ႏွာေခါင္းထဲ အမ်ိဳးသမီးေသာက္ စီးကရက္နံ႔ ခပ္သင္းသင္းကို ရလို႔ တူရူကို အာ႐ံုျပဳလိုက္ေတာ့ ဘဏ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္.။ သူ႔ဆီကလာတာျဖစ္မယ္..။
အာ႐ံုကို စလာတဲ့ သီခ်င္းသံမွာ ျပန္သြင္းလိုက္တယ္..။ ကိုေလးရဲ႕ မိုးတိမ္ထဲဝဲသီခ်င္း..။

အမည္မေဖာ္ႏုိင္တဲ့ ေသာကမ်ား ဒီ အရိႈက္ထဲထိ
မင္ေၾကာင္စုတ္ထုိး အပ္နဲ႔ေပါက္သလို စူးနစ္ၿပီး..
အဝတ္စုတ္တစ္ခုလို ငါ့အေတြးေတြ စြန္းေပႏြမ္းခဲ့..
အရိပ္ေတြ တစ္ခုစီ တစ္ခုစီ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္ကာ...

ဖုန္းကို ဂ်င္းေဘာင္းဘီေရွ႕အိပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္တယ္.။ ၿငိမ္းလုလုမီးေတာက္က ပိုျပင္းေပမယ့္ ကုန္လုလုေဆာင္းရာသီကေတာ့ ျငင္သာလြန္းတယ္..။ လူသြားလူလာရွင္းလင္းေနတာကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ရသ တစ္ခုေပါ့..။ ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ့ ကားေတြကေတာ့ ခါတိုင္းအခ်ိန္ထက္ မေလ်ာ့လွပါဘူး.။ ဒါဟာ Дмитровское шоссе ဆိုတဲ့ ေမာ္စကို-ဒမီသေရာ့ဖ္ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပါ့ မခင္သီတာ.။

ၾကယ္ရင္ျပင္ထက္ မိုးညြန္႔မ်ားငါ ခုန္လႊားရင္း
ဗ်ာေပြေနတဲ့ ငါ့ရဲ႕စိတ္ေတြ လႊတ္ခ်ရင္း...
ငယ္ဘဝ အတိတ္ေတြ လက္ထဲ ငါ အန္ထုတ္ကာ ထားရင္း..
တစ္ခုစီ တစ္ခုစီ ငါ့အိပ္မက္ထဲ ထည့္ကာ....

သီခ်င္းသံက နိမ့္တစ္လွည့္ျမင့္တစ္လွည့္ေပါ့...။ Rock ဆန္ဆန္ Break ဖမ္းရင္းတီးတဲ့ လက္ခတ္သံက ရင္ကိုတစ္မ်ိဳးေတာ့ ၿငိေစတာအမွန္ပဲ..။ သီခ်င္းသံၾကားမွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္လည္း တိမ္ေတြေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့အလား..။ နာရီကိုၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္ ေလးနာရီစြန္းစြန္းရွိေနၿပီ..။ ဒါေပမယ့္ ဆိုရေလာက္ေအာင္ မေမွာင္ေသးဘူးေပါ့...။ ႏွင္းကြင္းျပင္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာစာကို ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ေလေအးေအးက ကိုယ့္အတြက္ထင္သေလာက္ ခက္ထန္မႈမရွိတာကလည္း ကံေကာင္းျခင္း တစ္ရပ္မဟုတ္လား.။

ငါဟာ မိုးတိမ္ေတြထဲ.. ဝဲ..
ငါဟာ မိုးတိမ္ေတြထဲ.. ဝဲ..
ေလေနတဲ့အခုခ်ိန္ ခဏ အတိတ္ေမ့ၿပီး
ခဏ ေနာက္ခ်န္ၿပီး...
ခဏ ေမ့ေနၿပီး...
ငါဟာ မိုးတိမ္ထဲ ဝဲ.

ကိုယ္လည္း မိုးတိမ္ေတြထဲဝဲေနတယ္ မခင္သီတာ..။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေတြေပါ့ပါးေနလိုက္တာ..။ လတ္ဆတ္တဲ့ေလထုကို ၿမိဳ႕ျပရဲ႕မႊန္းၾကပ္မႈၾကားမွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာ ၾကာၿပီမဟုတ္လား..။ အဲဒီအခ်ိန္ ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့လို႔ ..။ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကလည္း ေလနဲ႔အတူ ယိမ္းႏြဲ႕တိမ္းမူးလို႔..။

ၾကယ္ေတြလိုပဲ တေငြ႕ေငြ႕ကၽြမ္းေလာင္ လိႈက္စားၿပီး..
စၾကာဝဠာရဲ႕ အစြန္းဆံုး တစ္ဖက္ကို ခရီးဆက္ရင္း...
အလင္းႏွစ္ေတြၾကား ငါ ေမ်ာလြင့္သြားရင္း..
ဟင္းလင္းျပင္ႀကီးမွာ ရြက္လြင့္သြားရင္း
ညၿဂိဳဟ္ျပင္ထဲ ငါ အေဝးဆီ အေဝးဆီ ေမ်ာရင္း...

~မိုးသက္ဦးလြင္~