ေပါက္ကရ ဘေလာ့ေဒး...

   

    ေလာကဓါတ္တစ္ခြင္သည္ မဲမဲ ေမွာင္လ်က္ရွိသည္.။ ေန႔ခင္းက မပူေသာေၾကာင့္ ညခင္းသည္လည္း မသာ လွေခ်.။ ခပ္ထိုင္းထိုင္းဥတုႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီေသာ လေရာင္ မႈန္၀ါး၀ါးသည္ တိမ္ညိဳမ်ားၾကား ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳးျဖင့္ သူရဲေဘာေၾကာင္လ်က္ရွိသည္.။

    ငမိုးကား ကံေကာင္းလွသူတည္း..။ အေဆာင္သစ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီးသကာလ. ေနရာထိုင္ခင္း ေရြးခ်ယ္ ၾကေလရာ ကံေကာင္းသူ ငမိုးသည္ မီးဖိုခန္းႏွင့္ ကပ္လ်က္အခန္းသို႔က်ေလရာ အခန္းတြင္း၌ ေညွာ္ နံ႔ တသင္းသင္းရွိေလသည္.။ တစ္ဖန္ .. ဘုရားခန္းအတြက္ အခန္းတစ္ခန္း ဖယ္ရျပန္ေလရာ ပိုထြက္လာ  ေသာ လူ(၂) ေယာက္မွ တစ္ေယာက္ကို လက္ခံရ ျပန္၏။ အမ်ားတကာ (၂) ေယာက္ခန္းတြင္ ႏွပ္   ေနရခ်ိန္ ငမိုးတို႔ (၃) ေယာက္မွာ မူ (၂) ေယာက္ခန္းအတြင္း ေညွာ္နံ႔ကေလး တသင္းသင္းျဖင့္ ေနရ ျပန္  ေလသည္.။ အခန္းတြင္းရွိ “ မိုးက်ေရႊကိုယ္” သူငယ္ခ်င္းမွာ ေအးေဆး ၿငိမ္သက္သူ ျဖစ္၍ ေတာ္ေပေသး သည္.။

        ေက်ာင္းကား ဖြင့္ေခ်ၿပီ..။ ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းေဆာက္ႏွင့္ထြင္းထက္ပင္ မဖြင့္ခင္ ႀကိဳထြင္းထားႏွင့္ေသာ ငမိုး တို႔ ဆရာသည္. ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ အတြင္းပင္ ဖုန္းဆက္၍ အိမ္စာေပးေလရာ. ဆရာေပးေသာစာတမ္း ကို ေက်ာင္းဖြင့္စရက္တြင္ပင္ တင္ရျပန္ေလသည္.။ ဂ်ဴနီယာမ်ား ေရာက္လာ၍ မွင္ျဖင့္ ေနေနေသာ္လည္း လူမွာမူ ခေနာ္ခနဲ႔ ျဖင့္ အားျပတ္လုလု ျဖစ္ေနေလသည္.။

     ထိုသုိ႔ က်တ္သေရ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ခေညာင္းေသာ အခ်ိန္အခါသမယတြင္ အထူးပင္ မအားလပ္ လွေသာ ငမိုးထံသုိ႔ တဂ္ပို႔စ္ တစ္ပုဒ္ထပ္မံေရာက္လာေလသည္.။ ေရးလိုေသာ္လည္း အခ်ိန္မပိုေသာ ငမိုး တစ္ေယာက္ တစ္ေလာက ေႏြလ ပို႔ထားေသာ တဂ္ပို႔စ္ပင္ မစရေသး..။ ယခု တဂ္ခံရျပန္ေသာအခါ ဗ်ာ မ်ားသြားျပန္ေလသည္.။ တဂ္ကား ဘေလာ့ေဒး .ဟူ၏.။

     မည္သူက ထြင္လိုက္သည္မသိ..။ စီနီယာမ်ားလည္း ျဖစ္၊ ငမိုးကို ဆူ၊ ေအာ္၊ ဖဲ့၊ ေနာက္၊ ကလိကလိ လုပ္ေလ့ရွိၾကေသာ စီနီယာ အစ္ကို အစ္မမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္. အစ္မမဒမ္ကိုး၊ အစ္မသၾကားပိန္၊ ဘမံႈ၊ ကိုေမာင္တစ္ျခမ္း(တစ္ျခမ္းၾကြက္ကိုက္ခံရဟူ၏) တို႔က ဘေလာ့ေဒးဟု တညီတညြတ္တည္း ဆိုၾကကုန္၏.။ တတ္ႏုိင္သမွ် လူမသိသူမသိ တိတ္တိတ္ကေလး ပုန္းေနေသာ ငမိုးမွာ ေျခခင္းလက္ခင္း မသာေသာ အခါ ဘယ္တုန္းကတုန္း ဟု အရူးကြက္နင္းမည္ ႀကံ၏.. စာေမးပြဲရွိသလိုလို၊ ကြန္ပ်ဴတာ ပ်က္သလိုလို လုပ္မည္ႀကံေသး၏ .။ ယေန႔မူ ေပၚေခ်ၿပီ.။ အားလံုး ေမ့ေနၾကၿပီ ထင္ေသာ္ လည္း ဘမႈံ ေဖာ္ေခ်ၿပီ..။ ငမိုး ေခ်ာင္ခိုေနတာ လူမိေခ်ၿပီ..။

     ဤ ပို႔စ္မေရးမီ တစ္ရက္က ခ်စ္အစ္မ သၾကားပိန္ႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ေသးသည္.။ ျမန္မာျပည္ကုိ လြမ္းသည္ ဟုတစ္ခြန္းဟ ရံုရွိေသး..။ ရည္းစားဘယ္တုန္းက ရသတုန္း တန္းေမးသည္.။ မိမိပင္ ဖ်ားသြား သည္.။ နင္ေရးတာေတြၾကည့္ၿပီး ငါတန္းသိတယ္. ဟု အတတ္ေျပာေလသည္.။ မိမိထက္ ထမင္းေစာ စား လာမွန္း သတိရသည္.။ အစ္မျဖစ္သူ၏ လူကဲခတ္ skill ကိုလည္း ဖ်ားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္.။ မိမိမွာ ယခု ထိ Public ထုတ္ျပရ ႏုိးႏုိး၊ တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ထားရႏုိးႏိုး ခ်ိန္ေနတုန္း.။ အစ္မေတာ္ လုပ္သူက သိေန ေခ်ၿပီ.။ အႏွီငမိုးကား လူရိုးတည္း...။ သို႔ရာတြင္ မိမိကုိယ္ကိုယ္ မူ လူလည္ဟု ထင္မိေလသည္.။ အမွန္စင္စစ္မူကား ငမိုး၏ ႏုံကြက္၊ အကြက္မ်ားအျပင္ အျခား အေၾကာင္းခ်င္းရာ မ်ားလည္း ရွိသင့္ သေလာက္ ရွိေနေသး၏.။

     ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က ခဲဖ်က္ႏွာေခါင္းထဲ ၂ ခါ၀င္၊ ေျပာင္းဖူးေစ့တစ္ခါ၀င္၊ လည္ေခ်ာင္းထဲ ဆယ္ျပား ေစ့ တစ္ခါ၀င္သည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ားကား လူတိုင္းသိၿပီးျဖစ္၏.။(ေရးၿပီးျဖစ္သည္.) ။ လူမသိေသး  ေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာထဲတြင္ ငမိုး ဖြတ္ေမ့ ပုတတ္ေမ့ အလြန္ေမ့တတ္ေၾကာင္းလည္း ပါေသး၏ ။ သတိထား၍ ေနပါေသာ္လည္း ယခုအထိ မ်က္မွန္မၾကာခဏ ေမ့က်န္၍ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွ စာကို မျမင္ရ  ေသာေၾကာင့္ အေဆာင္ေရာက္မွ ျပန္ကူးရသည့္ ရက္ေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့.။ သုိ႔ရာတြင္ ေမ့သည္ကား ယခုမွ မဟုတ္. ။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ဟိုသည္ေျပး ဘ၀ကတည္းက ေမ့တတ္ျခင္း ျဖစ္သည္.။ တစ္ခါက  စာဖတ္သန္သူ ငမိုး စာအုပ္အငွားဆိုင္မွ ငွားရမ္းထားေသာ စာအုပ္ကို ျပန္သြားအပ္သည္.။ အျပန္တြင္ အပ္ ႏွံၿပီးေသာ စာအုပ္ ျပန္ပါလာေလသည္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ စိတ္တိုမိရကား စက္ဘီးျဖင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္   ျပန္သြားအပ္ေသာ အခါတြင္မူ၊ အျပန္တြင္ စီးသြားေသာ စက္ဘီးေမ့က်န္ရစ္ျပန္ေလသည္.။ ထိုမွ် ေလာက္ ေမ့ေသာ ငမိုးသည္.တပ္မေတာ္နည္းပညာဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းအတြက္ ၀င္ခြင့္ေျဖ ဆိုေသာ အခါတြင္ ခံုနံပတ္ ေမ့၍ နာရီ၀က္ေနာက္က်မွ ေျဖဆိုရေလသည္..။

       စစ္တကၠသိုလ္ေရာက္ေသာအခါတြင္မူ မိမိကိုယ္ မိမိ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ရေလသည္.။ သားေတာ္ေမာင္ အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာ သိရွိေသာ ဖခင္သည္.။ အေ၀းေျပးကားစီးတိုင္း၊ တကၠစီ စီးတိုင္း ကားနံပတ္ကို  ေသခ်ာစြာ မွတ္၍ အိမ္တြင္ ျပန္လည္စစ္ေဆး၏.။ စစ္တကၠသိုလ္ေရာက္ေသာအခါ ေမ့ေလ်ာ့ ေသာ  အက်င့္က အေတာ္ပင္ ေလ်ာ့ပါးသြားေလသည္.။ သုိ႔ရာတြင္ အလွ်င္းေပ်ာက္သြားသည္ကား မဟုတ္၊ ရံဖန္ ရံခါ အလုပ္ရႈပ္ေသာ ၊ အလ်င္လိုေသာ အခါမ်ားတြင္ တစ္ဖန္ေပၚေပါက္လာတတ္ျပန္ေလသည္.။

     မိမိအေၾကာင္းကို မိမိျပန္လည္ သံုးသပ္ေနျခင္းသက္သက္ ျဖစ္ေလသည္..။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆိုရပါမူ မိမိလာရာလမ္းသို႔ ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ ျပန္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ေလရာ. ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သူဟု မစြပ္စြဲရန္ မူ အထူးအေရးႀကီး၏.။ ငမိုးဘေလာ့ကိုလာသူမ်ားမွာလည္း ငမိုးအေၾကာင္းကို ပါးစပ္ဟလွ်င္ အူဘယ္ႏွေခြ ရွိမွန္းသိသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေလရာ.“ ဟင္...လာလာခ်ည္ေသး..လုပ္ေတာ့ တလြဲ..” ဟု ထုတ္မေျပာရံုသာ ရွိ၍ တကယ္တမ္းမွာမူ.. “ နင္ဟာေလ.. အမွတ္သည္းေခ်ကို မရွိဘူး..” စသျဖင့္ ဆူပူေငါက္ငန္း ၾကေလ သည္.။

    ယခုတစ္ေလာ ဖြဘုတ္တြင္ တနလၤာသမီးေလး ခ၀၀ အထူးေခတ္စား၏.။ ၁၉၉၄ ဂ်ဴလိုင္ ၂၁ တြင္ ေမြးသူ ျဖစ္ရာ ဂ်ဴလိုင္ဖြားျဖစ္၍ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္ျခင္း၊ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာ ျခင္းမွာ အထူး ေျပာရန္ မလို.။ အထူးသျဖင့္ ဂ်ဴလိုင္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေမြးသူမ်ားမွာ အထူးပင္ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္၍ ေခ်ာေမာ လွပ ၾကသည္ဟု ကမာၻ႔ နကၡတ္ဆရာႀကီးမ်ားက တညီတညြတ္တည္း ဆိုၾကသည္..။ ခ၀၀၏ ရုပ္ဆင္းသ႑ာန္ မွာ ထူးျခား၏.။ တစ္ခါျမင္လွ်င္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၾကည့္ခ်င္မည့္ ရူပါမ်ိဳးျဖစ္၏.။ အခ်ိဳ၊ အခ်ဥ္၊ အငန္ ျပည့္စံုေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ကဲ့သို႔.. အပိုအလိုမရွိ၊ ျပည့္စံုလွသည့္ ရုပ္ရည္မ်ိဳးျဖစ္ေလ၏.။ အႏွီလံုမငယ္သည္. အင္ဒိုမယ္ ႏွင့္ ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္ကာ ခ်ီးမႊမ္းခန္းဖြင့္သည့္ ကိစၥျဖင့္ ျမန္မာဟက္ကာမ်ားျဖင့္ ျပႆနာ တက္ျပန္ေလရာ...မည္သုိ႔ပင္ ဆိုေစကာမူ မိမိ အမ်ိဳးကို ႏုိင္ေစလိုေသာ ငမိုးသည္. ခ၀၀ ႏွင့္ ဟက္ကာမ်ား ၾကား အပူတျပင္း ေစ့စပ္ ညွိႏိႈင္းရျပန္ေလသည္.။ ငမိုး၏ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေၾကာင့္ လူဇင္ဘတ္မယ္အႏုိင္ရခါနီးမွ သီသီကေလး ကပ္ႏုိင္သြားေလသည္.။သို႔ျဖစ္ေလရာ. အဆုိပါဆုကုိ ခ၀၀ ရရွိခဲ့လွ်င္ ငမုိး ေၾကာင့္ဟု မွတ္ယူၾကပါကုန္..။

     ေပါက္ကရေရးစရာကား မထြက္ေတာ့ေခ်ၿပီ.။ ေခါင္းကား ေနာက္က်ိက်ိရွိေခ်၏..။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟု ေမးျမန္းလွ်င္မူ မ်က္စိတစ္ဖတ္မွိတ္ျပမည္ျဖစ္သည္.။ ဘေလာ့ေဒးသည္လည္း ဘေလာ့ေဒးသာ ျဖစ္၏.။ မိမိမွာ မႏွစ္ကလည္း အဘယ္သုိ႔ သြား “ ေသ” ေနသည္ကို မမွတ္မိ.။ ဘေလာ့ကား ၂ ႏွစ္ျပည့္လုေခ်ၿပီ..။ အျခားသူမ်ားေရးေသာ ပို႔စ္မ်ားကား အႏွစ္သာရ အျပည့္ ရွိလွေခ်သည္.။ ေပါက္ကရေကာင္ ငမိုးေရးေသာ ေပါက္ကရစာသည္... ေပါက္ကရ အစု အေ၀းတစ္ခုသာ ျဖစ္ေခ်သည္.။ ထိုအစုအေ၀းမ်ား ေမ်ာပါေနေသာ ေပါက္ကရ စီးေၾကာင္းတစ္ခု သည္ မည္သည့္အခ်ိန္အထိ ရပ္တန္႔ျခင္းကင္းလ်က္ ေမ်ာပါေနဦးမည္ ဆိုသည္မွာမူ.....။

~မိုးသက္ဦးလြင္~