Photo Generated By DALL-E (AI)
ဇန်နဝါရီရဲ့ မနက်ခင်းက ဒီဇင်ဘာရနံ့မပြယ်သေးဘူး။ တောင်ပေါ်မြို့ကလေးရဲ့ မြို့သစ် ခေါ်တဲ့ရပ်ကွက်ကလေးဟာ ဝိုးတို့ဝါးတား ဆောင်းအိပ်မက်ထဲက နိုးထအသက်ဝင်ခါစပေါ့။
ဆိုင်ကယ်ကို ကတ္တရာလမ်းပခုံးဘေးက မြေနီပေါင်ကလေးပေါ်မှာ ဆိုင်ဖက်ကို ခေါင်းတည်ပြီးရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ ဝင်လိုက်တဲ့ ဆိုင်ကလေးဟာ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ကလေးရဲ့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲဆိုင်သေးသေးလေး။ ဆိုင်ရဲ့ရှေ့မှာ အောင်ဘာလေ ထီဆိုင်နဲ့ တွဲဖွင့်ထားပြီး ထီဆိုင်ကောင်တာဟာ ခေါက်ဆွဲဆိုင်ရဲ့ အရှေ့ကို ကွယ်ထားတယ်။ မြင်ကွင်းက ရှုပ်သလိုဖြစ်နေမလားမသိပေမယ့် ပြောရရင် စားပွဲဝိုင်းတွေဟာ ထီကောင်တာရဲ့ နောက်ကျောဖက် ထီရောင်းတဲ့ဖက် အခြမ်းကနေ မြင်နေရတာ။
"ရှမ်းခေါက်ဆွဲ၊ တို့ဟူးနွေးနဲ့ ၂ ပွဲ"
ကိုရန်မျိုးအောင်က ပါးစပ်က မှာလိုက်ရင်း ရေနွေးကြမ်းခွက်တွေကို ရေနွေးနဲ့ ကျင်း ပစ်နေတယ်။
ခဏကြာတော့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲပူပူနွေးနွေးနဲ့ ဝက်ခေါက်ကြော်ထုပ်တွေ လာချတယ်။ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် ရှမ်းခေါက်ဆွဲစားနေရင်းနဲ့ လမ်းမပေါ်က လမ်းသွားလမ်းလာတွေကို ငေးနေတယ်။
ဆိုင်ကယ်တစ်စင်းအသံကြားတော့ လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းကို သတိပြုမိတော့ အသက် ၇၀ ဝန်းကျင် အဘိုးအဘွားစုံတွဲဟာ တရုတ်ဆိုင်ကယ်ခပ်ဟောင်းဟောင်းကို လမ်းဟိုဖက်အခြမ်းမှာ ရပ်ထားခဲ့ပြီး လမ်းဒီဖက်ကို ကူးလာတယ်။ ပြီးတော့ ထီကောင်တာရှေ့မှာရပ်ပြီး အုပ်လိုက်၊ အတွဲလိုက်ချိတ်ထားတဲ့ ထီလက်မှတ်တွေကို လာကြည့်နေတယ်။
"၃ စောင်တွဲရှိလား"
ထီရောင်းတဲ့ ကလေးက ထီကောင်တာ ထောင့်နားက ခပ်ကြဲကြဲ ထီလက်မှတ်တွေကို လက်ညှိုးထိုးပြတဲ့အချိန် ထီလက်မှတ်ကို ရွေးနေတဲ့ အဘိုးအိုရဲ့ မျက်လုံးတွေကို မြင်ရတာ ဘယ်လိုပြောရမလဲ... ပြောပြရသိပ်ခက်တယ်။ ကျနော်တို့ဆိုင်အတွင်းဖက်ကလှမ်းကြည့်ရင် ထီရွေးနေတဲ့ သူ့မျက်နှာကို ရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားကနေ ထီလက်မှတ်အတန်းတွေကို ဖြတ်ပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာ။ အဘိုးအိုဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၃၀ လောက်က ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ သားတစ်ယောက်ကို ရှာနေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးနဲ့ သူ့အိပ်မက်ထဲက ပေါက်မဲထီလက်မှတ်ကို ရှာနေတာ။ တကယ်တော့ ထီရောင်းတယ်ဆိုတာ အိပ်မက်တွေကိုရောင်းနေတာပဲ မဟုတ်လား။ တတိယအရွယ်စုံတွဲတစ်တွဲရဲ့ အိပ်မက်ဟာ ဘာတွေဖြစ်နေမလဲ? သူတို့ ဘာတွေတွေးနေမလဲ ကျနော် ဆက်မတွေးနိုင်ခဲ့ဘူး။
----------------------------------------------------------------
မြို့ကလေးရဲ့ လူအစည်ကားဆုံး မီးပွိုင့်လို့ ခေါ်ရမလား၊ အဲ့ဒီမှာ မြို့ခံတွေအားထားရာ ဆေးဆိုင်အကြီးကြီးတစ်ဆိုင်ပေါ့ကျနော် အဲ့ဒီရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ကိုရပ်တယ်။ ရှေ့မှာ ဝယ်သူ သုံးလေးယောက်ရှိနေတဲ့အတွက် လူအနည်းငယ်ရှင်းတဲ့ ကောင်တာ ထောင့်နားကို သွားပြီး တန်းစီတယ်။ ကျနော့်ရှေ့မှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။ နောက်ကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးငယ်ကို စာနာနားလည်သောအားဖြင့် အနားသိပ်ကပ်နေဖို့ မသင့်တော်ဘူးထင်တဲ့အတွက် ကျနော် နောက်အနည်းငယ်ခွာနေလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီမိန်းကလေးဟာ အေးမြတဲ့ ဆောင်းရာသီနဲ့ မလိုက်ဖက်တဲ့ ပေါင်အလည်လောက် စကတ်ကို ဝတ်ထားတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ဖာသာအေးပြီး ခြေဖျားကို ထောက်လိုက်၊ ပြန်ချလိုက် နဲ့ ခုန်ဆွဆွအနေအထားလုပ်နေတာကို မှတ်မိတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာ အဲ့ဒီကာလက သာမန်လူတွေ တပ်လေ့တပ်ထမရှိတဲ့ ခွဲစိတ်ခန်းသုံး Mask တစ်ခု တပ်ထားတယ်။
"--- တစ်ကဒ်လောက်"
သူလက်ညှိုးတစ်ချောင်းထောင်ပြီးမှာတယ်။ ဆေးဆိုင်က အမျိုးသမီးက ဆေးကောင်တာ အောက်ဆုံးထပ်က Lydia (အရေးပေါ်သန္ဓေတားဆေး) တစ်ကဒ်ကို ထုတ်လိုက်တယ်။ ကြွတ်ကြွတ်အိတ် အနက်ထဲ ထည့်ဖို့လုပ်တော့ ဝယ်သူ မိန်းကလေးက ဒီတိုင်းပဲပေးပါ ဆိုပြီး အင်္ကျီအိပ်ကပ်ထဲထည့်တယ်။ နောက် ငွေရှင်းပြီး Counter ရှေ့က ခွာတယ်။ ကျနော်ရှေ့တိုးခါနီးမှ ဘေးက တစ်ယောက်က မြန်မာပြည်ထုံးစံအတိုင်း ဖြတ်ဝင်လာတယ်။ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အမှတ်မထင် နောက်လှည့်ကြည့်တော့ လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းက Honda Fit Shuttle ကားလေးထဲကို စောစောက စကတ်တိုနဲ့ မိန်းကလေးဝင်သွားတယ်။
စိတ်ထဲမှာ "ငါသူ့ကို Judge လုပ်မိနေသလား" လို့ပြန်တွေးမိတယ်။
ကျနော် Optica တစ်ဘူးဝယ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ Honda Fit Shuttle ကားလေးမရှိတော့ဘူး။ စောစောက စကတ်တိုနဲ့ မိန်းကလေးကတော့ဟိုးဖက် လမ်းဘေးက ပရိဘောဂဆိုင်ရှေ့မှာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို စောင့်နေပုံရတယ်။ သူဘာတွေတွေးနေလဲ၊ ဘာလဲ ဆိုတာ ကျနော်ဆက်တွေးချင်စိတ်မရှိတော့ဘူး။
----------------------------------------------------------
တချို့လူတွေက အိပ်မက်တွေကိုရောင်းနေကြတယ်။ တချို့က အိပ်မက်တွေဝယ်တယ်။ တချို့က အိပ်မက်တွေနောက် တစ်ကောက်ကောက်လိုက်နေကြတယ်။ လူတိုင်းဟာ ကိုယ်ရှင်သန်ရာနည်းလမ်း ဘဝနေနည်းအတိုင်း ကိုယ့်အိပ်မက်ကိုယ် ပုံဖော်နေကြသူချင်းမို့ သာသည်နာသည် ကောင်းသည် ဆိုးသည် အကဲဖြတ်ဝေဖန်ဖို့တော့ မသင့်ပါဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့်ဘဝမှာ အိပ်မက်တွေရှိခဲ့ဖူးမယ်။ ပျက်စီးခဲ့ဖူးမယ်။ လက်လျှော့ခဲ့ရဖူးမယ်။ လူတိုင်းဟာ ကိုယ့်အိပ်မက်ကလေးကိုယ် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ပြီး ကိုယ့်လမ်းနဲ့ကိုယ် ရုန်းကန်လျှောက်လှမ်းနေကြရတယ်ဆိုတာ နားလည်လိုက်ရုံပါပဲ။
မိုးသက်ဦးလွင်
(၆-၁-၂၀၁၈) တနင်္ဂနွေနေ့
0 comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ မွတ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စာမူခလို႔ ဆိုလို႔ရသလို..
ေနာက္တစ္ပုဒ္ဖန္တီးဖို႔ အားေဆးတစ္ခြက္ေပါ့ဗ်ာ......