Land Rover ကားကေလးသည္ ကြန္ကရစ္လမ္းမေပၚ ေျပးလႊားေနပါသည္..။ ထိုလမ္းကိုပန္းခင္းလမ္း ဟု ေခၚ ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚ၏ အမ်ိဳးသား ဗိုလ္မွဴးက ေျပာျပသည္..။
“ဒါကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ေပါ့ကြာ… ေနာက္ မင္းတပ္မွာအေနၾကာသြားတဲ့အခါ တပ္ရင္းမွဴးဆီ သတင္းပို႔ၿပီး တို႔ဆီ ညအိပ္ညေန လာလည္ေပါ့…”
“ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ”
ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ ကားလမ္းမႀကီးက တကယ္ပင္ အက်ယ္ႀကီးေတြျဖစ္သည္။ ရာသီဥတုကေတာ့ အေတာ္ ပင္ပူသည္။ မိမိကကားျဖင့္သြားေနေသာ္လည္း ေနပူစပ္ခါးမေရွာင္ ထမ္းပိုးေနသည့္ ဘဝေတြကို ျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ျဖစ္မိသည္..။ မိမိမွာ ဝန္ထမ္းသားသမီး ျဖစ္ပါလ်က္ မေကာင္းျမစ္ထာ၊ ေကာင္းရာ ညႊန္လတ္၍ အတတ္သင္ေစခဲ့သည့္ မိဘမ်ား၊ သင့္ရာအပ္ပို႔ ခဲ့သည့္ ဆရာမ်ားေၾကာင့္ မိမိဂုဏ္ယူႏုိင္ေသာ တိုင္းျပည္ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ေနသည္ကို သတိရသည္…။ မိမိ ပထမဆံုးႀကံဳရမည့္ တပ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ စဥ္းစားမိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စိုးရိမ္မိေနေသးသည္..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ… ငါအေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၿပီး အဆင္ေျပမွာပါ..။
“ ဒါက အင္းဝဘဏ္.. မင္းတို႔ လခ ထုတ္ရင္ ဒီမွာ ထုတ္ရမယ္.. ဒါနဲ႔ ခ်က္စာအုပ္က အိမ္ကိုေပးထားခဲ့ တာလား”
“မေပးခဲ့ဘူးခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ယူလာပါတယ္…”
“ေအး… အေသာက္အစား၊ အေပ်ာ္အပါးေရွာင္ေပါ့ညီေလးရာ… တပ္မွာ ျဖစ္သမွ် ျဖစ္စဥ္ေတြရဲ႕ ၉၀ ရာႏႈန္းက အရက္ေၾကာင့္ကြ …”
“ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်…”
“ေတာင္ညိဳထိေတာ့ ငါတို႔မပို႔ေတာ့ဘူးကြာ… မင္းကို ေတာင္ညိဳကားေပၚတင္ေပးလိမ့္မယ္… အဲဒီမွာ မင္းတို႔ တပ္က လံုၿခံဳေရး ဂိတ္က လမ္းေပၚတင္ ရွိပါတယ္…”
“ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္မွဴးခင္ဗ်ာ ရပါတယ္..”
ပ်ဥ္းမနား ေစ်းဖက္ကို ေကြ႕ဝင္လိုက္သည္..။ ပ်ဥ္းမနားေစ်းက အေတာ္ပင္စည္ကားသည္..။ ရာသီဥတု ပူပူထဲက ဘဝေတြ ထပ္ေတြ႕ရျပန္သည္..။
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ ဟု ေရးထားေသာ Lite Ace ပစ္ကပ္ကားေတြေတြ႕သည္..။ ေတာင္ညိဳ ဟု ေရးထားသည္..။ ကားေပၚက မိမိသံေသတၱာကို ကားသမားႏွင့္ ေတာင္ညိဳကားက ဆရာ အတူမတင္ၾကသည္..။
“ဗိုလ္ႀကီးေသတၱာႀကီးက ေလးလွခ်ည္လား.. အေတာ္မ ယူရတယ္..”
ကားဆရာက မခ်ိဳမခ်ဥ္ ဆိုေတာ့ ဘူတာက အထမ္းသမားႀကီးကို သတိရမိျပန္သည္…။ ကၽြန္ေတာ့္္ကို လိုက္ပို႔သည့္ အေဒၚတို႔ လင္မယားလည္း ျပန္သြားသည္…။ ေခါင္းခန္းမွာ ေနရာရသည္ ဆိုေတာ့ ေရွ႕မွန္ကို ျဖတ္၍ ေနစူးေနေသာ မ်က္ႏွာကို အုပ္၍ ပူစပ္ပူေလာင္ ထိုင္ေနရသည္…။
“ေက်ာ္လင္းေရ ဒီမွာ ေရွ႕မွန္ကို တာလပတ္စေလး ခဏ အုပ္ထားေပးဦး.. ေရွ႕ေခါင္းခန္းထဲက ဗိုလ္ႀကီး ေနပူမစိုးလို႔….”
“ရပါတယ္ဗ်ာ ထားလိုက္ပါ…၊ ဒါနဲ႔ တာလပတ္စ အုပ္ဦးမယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကားက ၾကာဦးမွာလား…”
“ၾကာေတာ့ မၾကာပါဘူး.. မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေပါ့.. ဗိုလ္ႀကီး .. ဟိုဟုိသည္သည္ ေစ်းခဏ ပတ္ခ်င္လည္း ပတ္ေပါ့… ေနာက္မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္မွ ျပန္လာခဲ့ေပါ့ဗ်ာ… ဒီမွာ ထိုင္ေနရတာ ေနပူပါတယ္”
သုိ႔ႏွင့္ ပ်ဥ္းမနားေစ်းထဲ ဟိုဟိုသည္သည္ပတ္ၿပီး Mp4 player ေလးတစ္ခု ဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္.။ က်န္တာေတာ့ ဘာမွ မဝယ္ျဖစ္..။ ေစ်းတစ္ပတ္ပတ္ၿပီး ကားေပၚတက္ ကားစထြက္ႏွင့္ ခရီးဆက္ ျဖစ္ခဲ့ျပန္ေလသည္.။
ေတာင္ညိဳလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး မိမိစကားမေျပာျဖစ္၊ အီလက္ထရြန္းနစ္ဆိုင္က ေမတၱာလက္ေဆာင္ သြင္းေပးလိုက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားနားေထာင္ရင္းပင္ လိုက္ပါလာသည္..။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုေငးသည္ေငးျဖင့္..။ “ရႈ မဆံုးေတာ့သည္.. စိမ္းလဲ့လဲ့သစ္ပင္.. လယ္ကြင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ စိုျပည္လြင္” ဆိုသည့္ သီခ်င္းကို စိတ္တြင္းမွာ သတိရသည္..။ ခ်က္ခ်င္းပင္မိမိအေတြးကို ဘရိတ္ျပန္အုပ္သည္..။ သည္အရပ္က လယ္ကြင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ စိုက္ၾကသည္မဟုတ္..။ လယ္ကြင္းေတြကိုလည္း အနည္းအပါးသာေတြ႕ရသည္..။ ဖုန္ကေတာ့ အေတာ္ပင္ထူသည္..။ ကၽြဲရွင္းရြာဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္မွစ၍ ကားျပတင္းမွန္ကုိ ပိတ္လိုက္ရသည္..။
“ဖုန္ကေတာ့ လႊတ္ေပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးေရ…”
ကားဆရာက မေမးပါပဲလ်က္ အားနာဟန္ျဖင့္ဆိုသည္..။ “လႊတ္” ဆိုသည့္စကားမွာ အင္မတန္၊ အဆမတန္၊ အလြန္ စသည့္ ေဒသႏၲရစကားျဖစ္သည္..။ ဒီအရပ္မွာက မွ်စ္ခ်ဥ္ကို မွ်စ္ရွင္ ဟု ေခၚၾကသည့္အရပ္ ေပကိုး..။
မအူေလးပင္၊ မရမ္းခံု စတာေတြ ေက်ာ္လာၿပီးမွ ေတာင္ညိဳကို ေရာက္သည္..။ ေတာင္ညိဳကိုေရာက္ေတာ့ ညေန ေစာင္းေနၿပီ..။
“ဗိုလ္ႀကီး ဒါဗိုလ္ႀကီးတို႔ တပ္က ဂိတ္ပဲ…”
ကားဆရာက ကားကို ဂိတ္နားလမ္းေဘးမွာ ကပ္ခ်ၿပီး ဆိုသည္..။
“ဆရာႀကီး ဒီမွာ ဆရာႀကီးတို႔ တပ္က ဗိုလ္ႀကီး အသစ္တစ္ေယာက္ပါတယ္…”
ဂိတ္တဲထဲက စြပ္ၾကယ္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေသတၱာကိုလာမသည္..။
“ဆရာႀကီး ေသတၱာကို..ဂိတ္ထဲသာထည့္ထားလိုက္ေတာ့ဗ်ာ”
“အာ.. ဗိုလ္ႀကီး က်ေနာ္က ဆရာႀကီး မဟုတ္ဘူး. တပည့္ပါ… ”
စစ္တကၠသိုလ္မွာရွိစဥ္အခါက အျခားအဆင့္မွန္သမွ်ကို ဆရာႀကီးဟုသာ ေခၚခဲ့ဖူးသည္..။ စစ္တကၠသိုလ္က စစ္သည္ အသိုင္းအဝုိင္းအမ်ားစုက လူကဆရာႀကီး မဟုတ္လွ်င္ပင္ မိမိဖာသာဆရာႀကီးေတြ မဟုတ္လား။ သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လြဲမွားသည္မွာ ထူးေတာ့ မထူးဆန္း..။
ဂိတ္တဲထဲမွာ ရွပ္အက်ႌအျဖဴႏွင့္ ႐ူပါသန္႔သန္႔ အရာရွိတစ္ဦးက ႀကိဳဆိုသည္..။
“ေအး ညီေလး ထုိင္ကြာ.. ကိုယ္တို႔တုန္းကလည္း အမွတ္(----)ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရးတပ္ရင္း ႀကီးကို ခုလိုပဲ ေပေၾကာင္ေပေၾကာင္နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တာေပါ့ကြာ… ခဏေန တပ္က လာႀကိဳလိမ့္မယ္ ကိုယ္ ဖုန္းဆက္ထားတယ္…”
သူဘယ္အပတ္စဥ္ကလည္းေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းဘဝ စစ္တကၠသိုလ္ အေမ့ဝမ္းမွ ကၽြတ္ခါစ ဝက္စ္မိ ေနေသး ၍ မေမးရဲေသးပါ..။ ေျပာပံုဆိုပံုအရေတာ့ စီနီယာပိုင္းထဲက တစ္ဦးဟုေတာ့ သံုးသပ္လိုက္မိသည္..။ (ေနာင္အခါသိရသည္မွာ ထို အစ္ကိုမွာ ငမိုးတို႔ထက္ တစ္ပတ္စဥ္သာႀကီးေသာ ေနာင္ေတာ္ ကိုရန္ႏုိင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုအခါမွ ျပန္ေျပာမိရင္ ညီအစ္ကိုတေတြ ရယ္ေမာရေသးသည္…။)
ခဏၾကာေတာ့ တပ္ကကားလာႀကိဳသည္…။ တပ္ေပၚေရာက္ေတာ့ တပ္မွာ မီးေတြပ်က္ေနသည္..။
အရာရွိ ရိပ္သာေရွ႕မွာ ကားရပ္ၿပီး အထုပ္အပိုးေတြခ်သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အစြန္ဆံုးက အခန္းတစ္ခန္းရသည္.။ ပစၥည္းမ်ားခ်ၿပီး ရိပ္သာက ထမင္းခ်က္ရဲေဘာ္က အိပ္ရာခင္း၊ အခန္းတြင္း သန္႔ရွင္းေရး လာလုပ္ေပးသည္..။
“ရဲေဘာ္ရွားေတာ့ Best Man မေပးႏုိင္ေတာ့ဘူးဗိုလ္ႀကီးရ..။ ဗိုလ္ႀကီးတို႔ ဗို္လ္ႀကီးအသစ္ ၅ ေယာက္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က Best man ပဲ.. ဗိုလ္ႀကီး ခုိင္းစရာရွိရင္ တပည့္ကို ခိုင္းပါ.. ခဏေလး ဗိုလ္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္ ဖေယာင္းတိုင္ သြားထြန္းလိုက္ဦးမယ္…”
“ဟုတ္ၿပီ.. ဒါနဲ႔ မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲ…”
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ လြင္ဦးပါ ဗိုလ္ႀကီး…”
“ေအာ္ ေအးေအး…”
ေက်ာင္းဆင္းခါစက ထုတ္ေပးလိုက္သည့္ အရာရွိ လက္စြဲစာေစာင္မွာ ရဲေဘာ္မ်ားက နာမည္ေခၚတာကို ႀကိဳက္သည္ ဟု ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးထားသည္…။ အထက္အရာရွိက မိမိနာမည္ကို ဂ႐ုတစိုက္မွတ္သားထားသည္ကို သေဘာက်သည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္..။
ေလာေလာလတ္လတ္ ခင္းထားသည့္ အိပ္ရာေပၚမွာေမွာင္မည္းမည္းႏွင့္ လွဲေနရင္း ဖေယာင္းတိုင္ ကိုေစာင့္ေနမိသည္.။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ မိမိႏွင့္ စတင္မိတ္ဆက္လာသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္ကို စူးစမ္းေနမိသည္..။ အရာရွိရိပ္သာ မွ တစ္ဖက္သည္ ကၽြန္းေတာႀကီး သက္သက္ျဖစ္သည္.။ ပဲခူး႐ိုးမထိ ဆက္သြားသည္လား ကၽြန္ေတာ္မေျပာတတ္..။ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြးေနရင္းမွာပင္ ရိ္ပ္သာေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ ရပ္သံၾကားလိုက္ရသည္..။
“ ေဟ့. ဟိုေကာင္ေလး.. လြင္ဦး.. လာဦး”
“ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ႀကီး.. ဒီမွာ ဟိုက အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဗိုလ္ႀကီး အခန္းကို ဖေယာင္းတိုင္ သြားပို႔လိုက္ ဦးမယ္.. ”
“ဒီေကာင္ေတြက မနက္ျဖန္မွ သတင္းပို႔ရမွာမဟုတ္လား.. ရတယ္ သြားမပို႔န႔ဲေတာ့ ငါသူ႔ကို တပ္က သက္သာဆိုင္ ေခၚသြားလိုက္မယ္.. သူ႔ကို သြားေခၚေခ်…”
လြင္ဦး လာေခၚခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ မေစာင့္ေတာ့ပါ..။ အခန္းျပင္သို႔ထြက္ၿပီး ေပၚတီကိုဆင္ဝင္ေအာက္ ဆိုင္ကယ္အထိ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္..။
“ ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုႀကီး ကၽြန္ေတာ္ ဟိန္းလင္းထြန္းပါ. ၅၂ ကပါခင္ဗ်…”
“ ေအာ္ ေအးေအး ရိပ္သာမွာ မီးလည္းပ်က္ေနတယ္.. လာငါနဲ႔ သက္သာဆိုင္လိုက္လာခဲ့ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္… ဟိုေရာက္ေတာ့ စကားေအးေအးေဆးေဆး ေျပာၾကတာေပါ့ကြာ..”
ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ၿပီး ရိပ္သာကထြက္ခဲ့ၾကသည္..။ ႐ံုးႏွင့္ရိပ္သာၾကား ေအာင္ေဇယ် ရိပ္သာ ဆိုသည့္ အေဆာက္အဦးေရွ႕မွာ ခဏရပ္သည္…။
“ညြန္႔ဝင္း ျပန္ေရာက္ေနၿပီလား မသိဘူး.. ဒီေကာင့္ဆိုင္ကယ္ရပ္ထားတာေတြ႕တယ္.. ညြန္႔ဝင္းေရ.. ညြန္႔ဝင္း.. ”
အစြန္ဆံုးအခန္းတံခါးပြင့္သြားၿပီး.. စြပ္က်ယ္အျဖဴ၊ ယူနီေဖာင္းေဘာင္းဘီျဖင့္ အဝတ္အစားလဲရင္း တန္းလန္း အရာရွိတစ္ဦးထြက္လာသည္..။
“ကၽြန္ေတာ္ တိုင္း႐ံုးက အခုမွ ျပန္ေရာက္တာ သက္သာဆိုင္သြားမလို႔မဟုတ္လား.. အစ္ကိုတို႔ သြားႏွင့္ၾကေလ.. ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္မွပဲ လိုက္လာခဲ့မယ္…ေနာက္က ေရာက္လာတဲ့ အငယ္ေလးလား..”
“ေအးဟုတ္တယ္.. ဒါဆို မင္းၿပီးမွသာ ေအးေအးေဆးေဆးလိုက္လာခဲ့ေတာ့…”
ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ဆက္သြားၾကသည္..။ တပ္ေပါက္ဝကို ေက်ာ္ၿပီးမွ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြ ထြန္းထားသည့္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ေရာက္သည္..။
“ေဟာ.. ဗိုလ္ႀကီးမင္းထက္တို႔ လာၿပီ…”
ဆိုင္တြင္းသို႔ ဝင္ထိုင္ၾကသည္..။ ဆိုင္က ေကာ္ဖီမစ္ႏွင့္ အေအးေလာက္၊ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေလာက္သာ ရမည့္ အိမ္ဆိုင္သာသာ ျဖစ္သည္..။ ေစာေစာက ဆုိင္ထဲက အမ်ိဳးသမီးႀကီး ေရရြတ္သံအရ မိမိကို ေခၚလာသူမွာ ကိုမင္းထက္ ျဖစ္ရမည္..။
“ကဲ ထိုင္… ေဒၚရခိုင္မ ေဆးလိပ္တစ္ပြဲနဲ႔ ေကာ္ဖီ (၂) ခြက္ ခ် ဗ်ာ..”
သို႔ႏွင့္ မိမိတို႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္..။
“ဆိုစမ္းပါဦး မင္းက ဘယ္နယ္ကလဲ…”
“ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုႀကီး ျပင္ဦးလြင္ကပါခင္ဗ်…။ အေဖက စစ္တကၠသိုလ္ရူပေဗဒဌာနက ဓာတ္ခြဲခန္းမွဴး ဒုအရာခံဗိုလ္ပါ..”(ထိုစဥ္က အေဖဒုအရာခံဗိုလ္ကာလျဖစ္သည္)။
“ ေအး မင္းတို႔ေတာ့ ငါနဲ႔ စေတြ႕တာပဲ…။ ငါ့နာမည္ေတာ့ သိၿပီမဟုတ္လား…”
“ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုႀကီး .. ကိုမင္းထက္ပါ…”
“ေအး.. မင္းတို႔စစ္သည္ေတာ္က်င့္ဝတ္ေတြ၊ ေဆာင္ပုဒ္ေတြက်က္ထား.. အထူးသျဖင့္ စစ္သည္ေတာ္ က်င့္ဝတ္ .. တစ္ျခားသိသင့္တာေတြလည္း က်က္ထား.. မင္းတို႔ ဒုဗိုလ္ ၅ ေယာက္ ဆံုတဲ့အခါ ငါေမးမယ္ ၾကားလား..”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ . အစ္ကိုႀကီး..”
“ရေရာ ရရဲ႕လား…”
“ရပါတယ္ခင္ဗ်.. ”
“နံပတ္ စဥ္လိုက္ဆိုရင္ေရာ…”
“နံပတ္ေတြေရာ တြဲၿပီးေတာ့ေတာ့ မက်က္ဖူးဘူးခင္ဗ်..”
“ေအး နံပတ္ေတြေရာ က်က္ထား.. ငါက အားရင္ အားသလို ေတြ႔ရင္ ေတြ႕သလို စာေမးတတ္တယ္..၊ မွတ္ထား .. ေနာက္ၿပီး ငါက ေနာက္က်တာမႀကိဳက္ဘူး၊ ယူနီေဖာင္း စုတ္ျပတ္ေနေအာင္ ဝတ္တာ မႀကိဳက္ဘူး..။ မင္းတို႔ အရာရွိ ျဖစ္ေနၿပီ.. အရာရွိနဲ႔ တူေအာင္ေန..။ မင္းတို႔ ဗိုလ္ေလာင္းဘဝ ဘယ္လိုပဲ ေနခဲ့ေနခဲ့.. အရာရွိျဖစ္ၿပီး အရာရွိလို မေနရင္ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္.. ၾကားလား .. ဆိုစမ္းပါဦး.. ရေသးရဲ႕လားလို႔… စစ္ဝတ္တန္ဆာ ဝတ္ဆင္ရျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး ဘယ္ႏွခ်က္ရွိလဲ.. ”
“ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်…ဆယ္ခ်က္ရွိပါတယ္… စည္းဝန္ပြားမ်ား၊ စိတ္ျမင့္မားတက္၊ တပ္ဂုဏ္ျမွင့္ျပဳ၊ ညီစည္းမႈရ၊ သပ္နစ္က်ႏွင့္၊ တပ္သားအခ်င္းခ်င္း၊ မခြဲျခားျခင္းျဖင့္၊ လြယ္စြာလႈပ္ရွား၊ ေခါင္းေဆာင္ထား၊ ရာမွတ္ ျခင္ယင္ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ဒဏ္မွ ကာကြယ္ထား၊ စစ္ဝတ္ဝတ္ျခင္း ေက်းဇူးမ်ား ပါ..။ ”
“ေအး.. မင္းမဆိုးဘူးကြ… ငါေမးဖူးတဲ့ထဲမွာ အမ်ားဆံုးမွန္ဖူးတာ ဆယ္ခ်က္ဆိုတာပဲ မွန္ဖူးတယ္… အခ်က္ေတြ မေျပာျပတတ္ဘူး..”
ေနာင္ေတာ္က ခ်ီးက်ဴးေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ပီတိျဖစ္မိပါသည္..။ တကယ္ေတာ့ အထက္ပါကဗ်ာမွာ မိမိ ကိုယ္တုိင္ ေရးၿပီး က်က္ထားျခင္းျဖစ္၍ စြဲေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္..။
ခဏၾကာေတာ့ ကိုညြန္႔ဝင္းေရာက္လာပါသည္…။ သူ႔က တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ (၉) မွ ဆင္းသူ ျဖစ္သည္.။ လက္ရွိ တပ္ေထာက္ဗိုလ္ႀကီးတာဝန္ယူထားသူ ျဖစ္ပါသည္..။
“ေဟး.. မီးလာၿပီ…”
မီးလာေတာ့ ဆိုင္ထဲက ကေလးေတြ ေအာ္ၾကသည္…။ တီဗြီဖြင့္သူဖြင့္၊ ခံုဆြဲသူဆြဲ… ။ မိမိကေတာ့ ခုမွ ေရာက္သူ ျဖစ္၍ ေကာ္ဖီကိုသာ ငုံ႔ေသာက္ေနမိသည္..။
“ညီေလး… ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ရင္ ေသာက္…”
“ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို…”
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ႏႈိက္၍ ပါးစပ္မွာတပ္ၿပီး မီးညွိသည္..။
“ေဆးလိပ္လည္း ေသာက္တတ္တာပဲလား..။ အရက္ေရာ ေသာက္လား..။ ”
“ဟုတ္ကဲ့ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႀကံဳတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေသာက္ပါတယ္.. ကိုယ့္ဖာသာေတာ့ ရည္ရြယ္ၿပီး ေသာက္ေလ့မရွိပါဘူး…”
“မင္းေကာင္ေလးေတြက ခ်ိဳေလးေတြနဲ႔ ညြန္႔ဝင္းေရ… ႀကိတ္ထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္…”
စီနီယာက ၿပံဳးစိစိ ျဖင့္ ဆိုေသာ္လည္း … ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မခ်ိၿပံဳးႏွင့္ပါ..။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တပ္မွာ ရွိခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ ကာလ အတြင္း အရက္တစ္ခါမွ မေသာက္ခဲ့ေၾကာင္းပါ…။
ေနာက္ရက္ မနက္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပတ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာသည္ ေအာင္ေဇယ်က ဆင္းသည့္ စည္သူေအာင္၊ ေနာက္ေတာ့ အလွ်ိဳလွ်ိဳထပ္ေရာက္လာၿပီး လူစံုသြားသည္…။ ေနာက္ရက္ မနက္ တပ္မမွဴးႏွင့္ေတြ႔ၿပီး တပ္မမွဴးက စကားေျပာသည္…။ ေနာက္ေတာ့ တပ္ျပန္လာၿပီး ကိုယ္စီ တာဝန္မ်ား ခြဲေဝၾကသည္..။ စည္သူေအာင္က ဗဟုိကင္းႏွင့္ တပ္ရင္းသာယာလွပေရး၊ ရဲေအာင္က လယ္၊ ၿငိမ္းေဇာ္ဦးက ၾကက္ၿခံ၊ ရဲလြင္မ်ိဳးက ရိပ္သာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ႐ံုးႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာ တာဝန္ခံ..။
တပ္မွာေနရင္း အၿငိမ္းမေန..။ အားေနလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ စာဖတ္သည္..။ ေန႔ခင္းေန႔လည္ ပူအိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ဘယ္ေလာက္ အိပ္ခ်င္အိပ္ခ်င္၊ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ပါးပါး ကၽြန္ေတာ္ ရိပ္သာမျပန္၊ လက္ဖက္သုတ္တစ္ပဲြ၊ ေဆးလိပ္တစ္ပြဲ၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္ စာဖတ္သည္..။ (LCD မဟုတ္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ Screen မွ စာေတြ လွိမ့္ဖတ္ရင္း မ်က္စိမႈန္သထက္မႈန္လာသည္ကို မာစတာတက္ရင္း ေဆးစစ္မွ မိမိ မ်က္လံုးအေျခအေနကို သိရေတာ့သည္) ႐ံုးကကြန္ပ်ဴတာထဲတြင္ မာစတာ တက္ေနေသာ အပတ္စဥ္(၅၀)မွ အစ္ကိုထည့္သြားသည့္ ကြန္ပ်ဴတာ စာအုပ္ေတြဖတ္သည္..။ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ကြန္ပ်ဴတာေမဂ်ာက သူငယ္ခ်င္း မိုးမင္းေဇာ္ ဆီက ေတာင္းလာသည့္ HTML စာအုပ္ကို အလြတ္နီးနီးရေအာင္ ဖတ္သည္..။ ကိုယ့္ဖာသာ Offline Website တစ္ခု ေရးၾကည့္သည္…။ ေရးေနရင္းမွာပင္ ပထမဆံုး သင္တန္း သြားရဖို႔ ေပၚလာသည္..။ ဝိုင္အို ဟုေခၚၾကသည့္ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရး Young officer course ျဖစ္သည္..။ သင္တန္းက မိမိတို႔ တပ္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ..။ ကားႏွင့္ သြားလွ်င္ ဆယ္မိနစ္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္ထက္ ပိုမသြားရ..။
သင္တန္းမွာ ျပည္တြင္းျဖစ္ ပခံုးထမ္းဒံုးစနစ္ကို စသင္ရသည္..။ အနီေအာက္ေရာင္ျခည္သံုး အပူလိႈင္း အာရံုခံစနစ္ကို ဖတ္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္စိတ္ဝင္စားသြားသည္..။ လက္ခ်ာစာအုပ္ေတြ ရကတည္းက သေဘာက်စြာ ဖတ္သည္..။ ဒံုးယာဥ္အခ်က္အလက္မ်ား၊ ဒံုးျပြန္အခ်က္အလက္မ်ားကား အလြတ္ရေနေခ်ၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တန္းခြဲစာေမးပြဲေျဖေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က နံပတ္(၁) ၊ ဒုတိယက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပတ္စဥ္မွ ေလ့က်င့္ေရးထူးခၽြန္ဆုရသည့္ သူငယ္ခ်င္း..။ ကၽြန္ေတာ္က ထံုးစံအတိုင္း ကဗ်ာေတြစပ္ၿပီး က်က္သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြကို နည္းျပ အရာရွိက သေဘာက်သျဖင့္ ေတာင္းသြားသည္..။
သင္တန္းေက်ာင္းမွာ သင္တန္းသားကို နည္းျပမ်ားက အလြန္ညွာတာသည္..။ ညီအစ္ကိုေတြလို ဆက္ဆံေရးပင္ျဖစ္သည္..။ တန္းစီလွ်င္ ေပၚတီကိုေအာက္မွာသာ စီသည္..။ ယမကာအနည္းငယ္ ေသာက္ခြင့္ျပဳသည္.။ သက္သာဆိုင္တန္းမ်ားမွာ ဝယ္၍ရသည္.. သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္။ တကယ္ေတာ့ မႀကိဳက္၍ မေသာက္ျခင္းျဖစ္သည္..။ သို႔ပါလ်က္ မိမိက မပတ္သတ္ပဲ မိမိကို လာႏြယ္တတ္သည့္ ျပႆနာ က မထင္မွတ္ပဲ ေပၚလာေတာ့သည္..။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
မုိးသက္ဦးလြင္
