ခက္ေတာ့ခက္ေနၿပီ...

      ဟိုတစ္ေန႔က တနဂၤေႏြေန႔. ေပါက္စကိုလာမလာဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့..မလာမွာေသခ်ာေတာ့.. ВВЦ (ျမန္မာလို ဘယ္ဘယ္ဆယ္) လို႔ေခၚတဲ့..ပန္းၿခံ ကိုဂစ္တာ၀ယ္ဖို႔သြားၾကတယ္.။ လြယ္ေအာင္သာ ပန္းၿခံ
လို႔ေျပာတာ.။တကယ္ေတာ့ ပန္းၿခံမဟုတ္ဘူး.။ အပန္းေျဖတဲ့ေနရာ ႀကီးတစ္ခုေပါ့..။ အေဆာက္အဦးအႀကီး
ႀကီးေတြရွိတယ္.။ဇာတ္ရံုေတြရွိတယ္.။ ကေလးကစားကြင္းေတြရွိတယ္..။ အစံုေပါ့ဗ်ာ။အဲ့ဒီကိုသြားၾကတယ္.။
       မနက္ခင္းေစာေစာထ .. ေရခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲ၊ ၿပီးေတာ့. ဘာညာ ပတ္စပို႔ ေက်ာင္းသားကဒ္ စံုမစံုစစ္
ၿပီးေတာ့ ထြက္လာခဲ့တယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္.. မင္းဟိန္းေဇာ္ရယ္..၊ ညီညီလြင္ရယ္..၊ သံုးေယာက္ေပါ့ဗ်ာ..။
အဲဒီေန႔က ထူးထူးျခားျခားလူစည္ေနတယ္.။လမ္းတစ္၀က္ေရာက္မွ သတိရတာက ေဒၚလာမလဲရေသးဘူး.။
အဲဒါနဲ႔ စတန္ကင္ေက်ာင္းနားက ဘဏ္ေသးေသးေလးထဲ၀င္ၿပီးေငြလဲၾကတယ္.။ အဲဒီေန႔က ၂၉.၂၀ ပဲရတယ္.
>.< (အန္တီခ်ိဳခ်ဥ္စတိုင္.. :P)..။ဘဏ္ထဲကထြက္မွ.. အခန္းထဲမွာ ကင္မရာက Adapter ထိုးလ်က္ႀကီးက်န္ခဲ့
တယ္ဆိုတာ သတိရတယ္..။ဂယ္ေလတယ္...။

ဖုန္းနဲ႔ရိုက္ထားတာဆိုေတာ့ သိပ္မၾကည္ခ်င္ဘူး...။ေတာ္ေသးတာေပါ့.ရိုက္တဲ့သူေတာ္လို႔..။

 ၿဂိဳဟ္ႀကီးကိုးလံုး (ဇီနာ မပါေသးဘူးထငတယ္.. ၅ ေခါက္ရွိၿပီတစ္ခါမွ ဖတ္မၾကည့္ဖူးဘူး..အဲ့လိုပ်င္းတာ.)

 ယူရီဂါဂါရင္ နဲ႔.. အေပါင္းပါမ်ားနာမည္ေတြ...

 ဘယ္လုိလုပ္သက္သာဆြဲေနတဲ့ပံုေလးျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး..။

အမိုးမရွိအကာမရွိ သနားပါတယ္.. ႏွင္းထဲမွာ.
        အေပၚပံုေတြက ဘယ္ဘယ္ဆယ္ထဲကိုမေရာက္ေသးဘူး..။ ဒီဘက္က  ယူရီ ဂါဂါရင္တို႔ကိုဂုဏ္ျပဳ
တဲ့ ရင္ျပင္လိုလိုဘာလိုလို ထဲမွာေလ.. ။ဘယ္ဘယ္ဆယ္ အ၀င္၀က ဒီအေပၚပံုမွ ညာဘက္ ညီညီလြင့္ေခါင္း
နဖူးနားေလးမွ ပ်ပ် ေလးျမင္ေနရတဲ့..  ဂ်ံဳ စညး္ႀကီးကို လူႏွစ္ေယာက္ထမ္းေနတဲ့..ရုပ္တုႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ.
ရွိတာပါ ..။အရင္တစ္ခါက သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကိုေရးမလို႔ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းကေဆာင္းမ၀င္ေသးေတာ့.
ႏွင္းမက်ေသးဘူး.။ လူပိုစည္တယ္.။ ခုလည္းစည္ေတာ့စည္ပါတယ္. ။ဒါေပမယ့္ ဟိုတစ္ေလာက -၃၄ တို႔
ျဖစ္ထားေတာ့. နဲနဲေတာ့ရွိန္တယ္ထင္တယ္.။ ဒါေပမယ့္ ထူးတာက ဒီေန႔ လူေတာ္ေတာ္စည္ေနတာကိုေတြ႔
ရပါတယ္.။ ေဆာင္းတြင္းႀကီးဘာလို႔စည္ေနတာပါလိ့မ္..။

ရႈပ္ယွက္ခက္ေနတာပဲ... ဟူးးးးးးးးး......။

အထဲေရာက္မွသိတာက.. ေဆာင္းရာသီကိုႏႈတ္ဆက္ပြဲတဲ့.. ေအာ္ တတ္လည္းတတ္ႏုိင္ၾကပါေပရဲ႔...။
သူတို႔လူမ်ိဳးေတြက ေတာ္ေတာ္ကိုအေပ်ာ္မက္ၾကတယ္.။ထစ္ခနဲရွိ ကဖို႔ေလာက္ေခ်ာင္းေနၾကတာ..။အခန္းထဲ
မွာသီခ်င္းေတာင္ က်ယ္က်ယ္မဖြင့္ရဲဘူး..။ ကမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ ..မႏုိင္ဘူး..။ အေပၚပံုမွာ ၾကည့္တတ္ရင္
ျမင္ပါလိ့မ့္မယ္.. အဘြားႀကီးေတြ ကေနတာ... ။သူတို႔ကလည္း လူငယ္ေတြနဲ႔အားက်မခံ ဖလန္းဖလန္းထေသး
တယ္.။ ဒီေရာက္မွ ရႈပ္ေနတာပါပဲဗ်ာ..။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔လည္း တစ္ကမာၻလံုးမွာ ေပ်ာ္
ပြဲရႊင္ပြဲရွိမယ္မထင္ဘူး.။ ဒီမွာ ရွိတယ္ထင္တယ္..။ လာမယ့္ ၈ ရက္ေန႔.ေလ..။ ေန႔ေတြကလည္းစံုပါဘိ..။
ဟိုေန႔သည္ေန႔.. အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တနလၤာေန႔ဆိုတာကလာေသးတယ္.။ တနလၤာေန႔ပဲ ဘာထူးလဲေနာ့..။
ေပ်ာ္ခ်င္ၾကပံုမ်ား..။

ဂစ္တာမ၀ယ္ခင္ ဟိုဟိုသည္သည္ပတ္ၾကည့္တယ္.. ။ ကေလးေလးျမွားပစ္ေနတာ ခ်စ္လို႔ ရိုက္ထားတာ.။
ငါ့သားေလးဆိုရင္..ဆိုတဲ့အေတြး၀င္ျပန္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ သမီးေလးပဲ လိုခ်င္တယ္..။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲမသိဘူး.။
ဒါနဲ႔စကားမစပ္.။ ဟိုတစ္ေန႔က Charlie Bit me ဆိုတဲ့ ဗြီဒီယိုေလးကိုၾကည့္ရတယ္.။နာမည္ေတာ္ေတာ္ႀကီး
တယ္ထင္တယ္.။ Wikipedia ထဲမွာေတာင္ပါသြားတယ္.။Harry နဲ႔ Charlie ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္တမဲ့
အမူအယာေလးေတြကို အေဖလုပ္သူက.ရိုက္ထားၿပီး Youtube မွာတင္လိုက္ရာကေန.. အဲဒီဗြီဒီယိုအပိုင္းေလး
က Justin Bieber , Lady Gaga နဲ႔ Waka Waka ကိုေတာင္ေက်ာ္သြားတယ္ဆိုပါလား..။ ၾကည့္ရႈသူက
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္တုန္းက 424,857,811 ရွိပါတယ္..။

Charlie Bit me!!!
                                           ဗြီဒီယိုေလးကို..အားလံုးၾကည့္ၿပီးၾကၿပီလို႔ေတာ့ထင္တယ္.။ သေဘာက်
လြန္းလို႔ပါ.. ။ ကိုယ့္ကေလးဘ၀ကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ.. ။That's really hurt. ဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက
တစ္ခုခုျဖစ္တိုင္းတိုင္ေျပာတတ္တဲ့ ကေလးဘ၀ကိုျပန္သတိရတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ဟယ္ရီကေတာ့ သူညီေလး
ကို ဘာမွျပန္မလုပ္ဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲဒီအရြယ္ဆိုရင္ နာသြားလို႔ကေတာ့ ေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ေလာက္
ေတာ့တီးလိုက္မွာပဲ.. ။(Charlie ေခါင္းကလည္းတီးခ်င္စရာႀကီး..) ေနာက္က်မွ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔.. I not
really hurt ဆုိေတာ့ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ရယ္ခ်င္သြားတယ္.။ ဟဟ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကလည္းဒီလို
ပါပဲ..။ တစ္ခုခုျဖစ္သြားလို႔ ... မိဘကိုတိုင္လို႔ ..မိဘက အေရးမလုပ္ရင္.. မနာဘူးကြ..မနာဘူး.ဘာညာ လုပ္
ၾကတာကိုး.. ဟီးဟီ...။ ၾကားထဲမွာ ဟယ္ရီ က ခ်ားလီ.. ဆိုၿပီးသူ႔ညီေလး မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာျပန္ၾကည့္တဲ့ေန
ရာက. ဟယ္ရီ႔ေလသံက “ခ်ာလီ ..မင္းငါ့ကိုတကယ္ကိုက္ရက္တယ္ကြာ.. .” ဆိုတဲ့ ေလသံေပါက္ေနတယ္.။ 
ဘယ္ႏွခါျပန္ၾကည့္ၾကည့္ အဲဒီနားေလးကိုရယ္မိေနတုန္းပဲ..။ 
        ေျပာရင္းနဲ႔လဲ လမ္းေၾကာင္းေတြကလြဲကုန္ၿပီ..။ ကေလးေလးေတြကိုျမင္ရင္အေဖ စိတ္ေပါက္လာတာ
ကိုေျပာခ်င္တာ..။ခုနကဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲေတာင္မသိေတာ့ဘူး..။ကေလးေလးျမွားေပါက္တာ ၿပီးသြား
ေတာ့ ကုန္တိုက္ထဲကို၀င္ၿပီးဂစ္တာ ၀ယ္ၾကတယ္. ။ ဂစ္တာဆိုင္မွာ ဂစ္တာ ေပါင္းစံုကိုင္ၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ပါ
မယ္ဆိုမွ.. အထဲေရာက္ေတာ့ .. ျမင္သမွ် ေတြ႔သမွ် အားလံုးသေဘာက် ျဖစ္ၿပီးေတာ့. မရိုက္ျဖစ္လိုက္ဘူး.။
ထူးတာက ဒီမွာသစ္သားရွားလို႔လားမသိ.။Acoustic ဂစ္တာ..က Solid ေတြထက္ေစ်းမ်ားေနတာကိုေတြ႔ရ
ပါတယ္.။ကၽြန္ေတာ္က အခူးစတစ္မတီးခ်င္ေတာ့ဘူး.. ။ အခူးစတစ္က ကေလးကတည္းက တီးလာတာ..။
ဒီမွာ အလက္ထရစ္ေကာင္းေကာင္းေလးရွာလိုက္တယ္.။ ဒါေပမယ့္.. ေစ်းကမ်ားေနတယ္. ။ လုိခ်င္တဲ့
အေရာင္ကက်ေတာ့ ပံုစံ မႀကိဳက္ဘူး.။ လိုခ်င္တဲ့ေစ်းနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံ က က်ေတာ့ အေမရိကန္အလံပံုျဖစ္
ေနတယ္..။ဒီကလူေတြက အေမရိကန္ကိုႀကိဳက္မွန္းမသိ မႀကိဳက္မွန္းမသိဆိုေတာ့.. စဥ္းစားေပမယ့္..။ 
ေနာက္ေတာ့လည္းထူးပါဘူးေလ..ဆိုၿပီး၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္..။

 

စတိုင္ကေတာ့ လန္းအိ.....။

 Amplifier နဲ႔ Equalizer ကမ၀ယ္ရေသးဘူး.. ။ Pedal ႏွစ္ခုကိုနင္းခ်င္လွၿပီ..။ ေနာက္လေပါ့.။ 

ဂစ္တာ ဆိုင္က အျပန္မွာ .မင္းဟိန္းေဇာ္က ၀က္ဘ္ကမ္အသစ္တစ္လံုး၀ယ္တယ္ .. ။ဆိုင္ရွင္က . ဘဂၤလား
ေဒ့ရွ္က လူျဖစ္ေနတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ဘဂၤါလီမဟုတ္ဘူး.။ အိႏၵိယ လုိ လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ပါ.။၀မ္းသာအားရ
အဂၤလိပ္လိုႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္.။ အဲ့မွာ ေမာင္မိုးသက္တို႔ အိုးနင္းခြက္နင္းေတြျဖစ္ရပံုက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္
မယံုႏိုင္ဘူး.။အဂၤလိပ္လို ေျပာသံၾကားေတာ့ကိုေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတာ..။ တကယ္ေျပာေတာ့ မထြက္ေတာ့
ဘူး.။ ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိ.။ သူက အဂၤလိပ္လိုေျပာေတာ့ . Да , Да (ဒါ့... ဒါ့  ) နဲ႔ျပန္ေျဖၿပီးေတာ့.. ။သူကနား
လည္စြာနဲ႔ ရုရွားလိုေျပာရွာေတာ့.. လွ်ာမွန္သြားတဲ့ကၽြန္ေတာ္က Yeah . Ok . I'm sure ေတြျဖစ္ကုန္ေရာ။
အဲ့ဒီမွာ . ဒုကၡေတြေရာက္ကုန္တယ္...။ မုန္႔ဟင္းခါးထဲကိုႏုိ႔စိမ္းထည့္စားသလို.. ။ လက္ဖက္ရည္ထဲ.ငံျပာရည္
ထည့္ေသာက္သလိုေတြျဖစ္ကုန္တယ္..။ ျမန္ျမန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး..အူဒါးခ်ီး(ကံေကာင္းပါေစ)လုပ္ၿပီးျပန္လာခဲ့
ေတာ့တယ္.။ 

 အျပန္မွာ၀င္တဲ့ ေျမေအာက္အိမ္သာ ေလးက ကဗ်ာဆန္လို႔ ရိုက္ထားတာ. ..။

 ႏွင္းလူရုပ္ႀကီး..(အရင္တစ္ခါ ကရိုက္ေနတုန္းေလေလွ်ာ့တာနဲ႔တိုးသြားတယ္..)

 မာဂ်ီေက်ာင္းနားက

 ဘာႀကီးမွန္းမသိ..လွေတာ့လွအိ...။

 မ်က္စိထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေလးပဲ.. ေအးသြားသလိုပဲ..။

 အႏုတ္ ၂ ဆိုေတာ့ ေခါင္းစြပ္ေတာင္မပါေတာ့ဘူး..ေအးေဆးပဲ..

 အခန္းေဘးက သူငယ္ခ်င္းကိုရိုက္ခိုင္းထားတာပါ..။ေတာ္လြန္းေတာ့လူေတာင္မျမင္ရဘူး..။ း)

  ကိုယ့္ဖာသာ ဖိုတို ျပန္ေရွာ့ထားလိုက္တယ္. ဘလက္ကင္၀ိႈက္ပဲ လုပ္လုိက္တယ္. ေကာင္းအိ..။
        အျပန္က်ေတာ့..  အေမနဲ႔ ညီမေလးလာသြားတယ္..။ မက္ေဆ့ခ်္ခ်န္ထားခဲ့တယ္.။ ေလာေလာဆယ္
ေက်ာင္းစာရယ္.. ။ ဘေလာ့ရယ္..။ ဖိုင္နယ္ရီးယားတုန္းက မလုပ္ျဖစ္တဲ့ သံုးႏွစ္သံုးမိုးအေခြရယ္ ကို ဘယ္က
စကိုင္ရမွန္းမသိဘူး.။ ေက်ာင္းစာကေတာ့ ပထမဦးစားေပးေပါ့.။ ဒါေပမယ့္ .က်န္တာေတြကလည္း မရွိမျဖစ္
ေတြပဲေလ..။ ဘေလာ့ဂါအစ္မႀကီးေတြကလည္းသီခ်င္းေတြ ေတာင္းေနၾကၿပီ.။ (နာမည္တပ္မေျပာဘူးေနာ္.။
ဘယ္သူဆိုတာ ကုိယ္ကိုယ္ကိုသိပါတယ္.။ ဟဟ. ခုေတာင္ဖတ္ရင္းၿပံဳးေစ့ေစ့လုပ္ေနၿပီ...) ။သီခ်င္းက သြင္း
ေနဆဲပါ.။ အစမ္းသြင္းတာဆိုေတာ့. သိပ္မေကာင္းတဲ့ တစ္ပုဒ္ပဲလုပ္ထားတယ္.။ ေနာက္မွ ရွယ္ေတြလုပ္ေပး
မယ္.။ ေလာေလာဆယ္.. ASIO Driver က ဘာေတြေၾကာင္ေနလဲမသိပါဘူး.  ။အသံ မ၀င္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ေခါင္းေတြလည္းမူးေနၿပီ.. ။

ဒီထဲမွာအသံသြင္း... (ေခါင္းကိုမူးေနတာပဲ.. )

 သြင္းလို႔ရတဲ့အသံကို ဒီထဲတစ္ခါထည့္.. Noise ေတြဖယ္.. ၿပီးေတာ့ . ဟိုဘက္ကိုျပန္ပို႔...။
           ဂစ္တာ မတီးတာၾကာေတာ့ လက္က အသားမာေတြေပ်ာက္ေနၿပီေလ..။ နာလိုက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္း.
ဒါေပမယ့္ ႀကိတ္မွိတ္တီးရတာေပါ့.။ ကၽြန္ေတာ္သံုးတဲ့ ေဆာ့၀ဲလ္က Fruity Loop 10 ပါ.။Rapper ေတြအသံုး

မ်ားတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္က Rapper မဟုတ္ေပမယ့္.. ဒီေကာင္ေလးကလြယ္လို႔ ..။ၿပီးေတာ့ Plugin ေတြစံုလို႔
သံုးျဖစ္တာပါ.။ သီခ်င္းအၾကမ္းေလးၿပီးသြားရင္.. မင္းသားငွားၿပီးယူက်ဳ႕မွာတင္ရပါဦးမယ္.။ မင္းသားက
ေလာေလာဆယ္ အိမ္စာေတြမ်ားလို႔ညည္းေနေလရဲ႔..။မင္းသမီးကေတာ့.. ေခ်ာင္းသာကိုသဘက္ခါ သြား
မည္တဲ့ေလ.။ ေတြးမိရင္း... စိတ္ဆိုးမိေသာေၾကာင့္. စာကိုဆက္မေရးေတာ့ဘဲဒီေနရာတြင္သာရပ္လိုက္ပါ
၏..။

မေန႔က....

        ေျပာရမွာလည္းမ်က္ႏွာပူပါတယ္....။ အားေပးၾကတဲ့ အစ္ကိုေတြအစ္မေတြကိုလည္းအားနာမိတယ္.။
ကၽြန္ေတာ့္အပူေတြကို ကူးကုန္ၾကတယ္.။ ျဖစ္ပံုကဒီလိုပါ..။
       မေန႔က ဂန္ဆီး(ဂႏၵ၀င္ဆည္းဆာေလး.) က အြန္လုိင္းတက္ခဲ့မယ္ေျပာတယ္.။ အဲ့ဒါကၽြန္ေတာ္က အတန္း
လည္းမရွိတာနဲ႔ မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီးထ ဘုရားေတြဘာေတြရွိခိုးၿပီးေတာ့ Breakfastစားၿပီးေစာင့္ေနတာ။
ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၀၁း၀၀ ေလာက္က်ေတာ့ မလာမလာနဲ႔ ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့.. ။ အသံေလးက ငွက္ေပ်ာ
ခြံကို.ေရေႏြးနဲ႔ျပဳတ္ထားသလိုပဲ.. ယဲ့ယဲ့ေလး..။ သူဖ်ားေနတယ္တဲ့.။အဲဒီအထိ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး.။
သူ႔ကိုအားေပးရတာေပါ့ဗ်ာ.။ သက္သာလား.။ အခုဘယ္လိုေနေသးလဲ.။ ေဆးေရာေသာက္လား.။ ႏွင္းေတြထဲ
ထြက္ေဆာ့လုိ႔လား..။ အေႏြးထည္မထပ္ဘူးထင္တယ္.။ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။အဲ့လိုေျပာၿပီးေတာ့.ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေန႔ခင္းက်ေတာ့.. ထူးထူးျခားျခားမအိပ္ခ်င္စဖူးအိပ္ခ်င္လာတာနဲ႔ အိပ္လိုက္တယ္.။
           အိပ္ယာက ႏုိးလာေတာ့.။ တစ္ဘေလာ့တည္းေနတဲ့အခန္းကပ္လ်က္က သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က
ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာၿပီးေတာ့.. စိတ္မေကာင္းတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔..သူတို႔အခန္းမွာထမင္းလာစားဖို႔ေခၚတယ္.။
စိတ္ထဲမွာနည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းေနတာ.။ တစ္ေမဂ်ာတည္းေတြဆိုေတာ့သူတို႔က အေၾကာင္းသိေတြေလ.။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇာတ္လမ္းကိုအစ အဆံုးသိထားတဲ့သူေတြပါ.။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔အားလံုးကိုဆန္႔က်င္ခဲ့တာ.။
သူတို႔မွ မဟုတ္ပါဘူး.။ အဲဒီေန႔က ဆိုတဲ့ပုိ႔စ္မွာေရးထားတဲ့.အေၾကာင္းအတုိင္းပဲ.။ မန္းေလး က အဘိုးအဘြား
ေတြကၽြန္ေတာ့္ကိုခုထိစကားမေျပာဘူး..။ မိဘေတြစကားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး.။ (အိမ္က
သေဘာမတူတာမဟုတ္ဘူး.။ ငယ္ေသးလို႔တဲ့..တားတာ.. မိဘဆိုေတာ့..)။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီကိုလာ
မယ့္သူဆိုေတာ့.. အာရံုမမ်ားေအာင္လို႔ ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုစာသင္တဲ့ ဆရာ.အရာရွိက တားပါတယ္.။ညီေလး
မင္း .ဒါေတြကို မလုပ္သင့္ဘူးဘာညာ. ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ခဲ့ဘူးေလ.။ (ကိုယ့္ကိုယ္
ကိုယ္မွားမွန္းေတာ့သိတယ္.။ ဒါေပမယ့္..ျပင္လို႔မရဘူး...)ဘေလာ့က အစ္ကိုေတြအစ္မေတြလည္းသိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာထိ ရွိတယ္ဆိုတာကိုပါ.။ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက စိတ္မေကာင္း
တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲနဲေတာ့ Thinking ၀င္မိတယ္.။ ေနာက္. ကၽြန္ေတာ္တု႔ိဟင္းခ်က္အလွည့္ဆို
ေတာ့ မီးဖိုခန္းထဲကိုသြားၿပီး ဆီသတ္ဖို႔ ဂ်င္းေတြၾကက္သြန္ေတြလွီးေတာ့လည္း ..။ ကၽြန္ေတာ့္အုပ္စုကသူ
ငယ္ခ်င္းေတြက.. ။မင္းမလုပ္ပါနဲ႔ကြာ.။မင္းဒီေန႔နားလိုက္ငါတို႔ခ်က္လိုက္မယ္..ဘာညာနဲ႔ဆိုေတာ့.။ ကၽြန္ေတာ္
ကမေနႏုိင္လို႔ေမးေရာ..။ စိတ္ကလည္းအင္မတန္ျမန္တာ.။ ဘယ္အထိေတြးမိလည္းဆိုေတာ့.. သတင္းဆိုး
တစ္ခုေတာ့ေသခ်ာၿပီေပါ့.။ နာေရးမ်ားလား လို႔ မေတြးေကာင္းေတြးေကာင္းေတြေတြးမိတာ....။ အဲဒါနဲ႔ဇြတ္
ေမးေတာ့. ဟိုဘက္ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေျပာျပလိမ့္မယ္ တဲ့..။ အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ထပ္ခ်ိတ္လိုက္ေတာ့.။
ကၽြန္ေတာ့္ေပါက္စ ..တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ဒီေန႔ပဲေစ့စပ္တယ္ဆိုတဲ့သတင္းကိုၾကားတယ္.။ မွတ္မွတ္ရရ
ေကာ္ဖီခြက္ထဲကို ေရေႏြးထည့္ရင္းနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ကေန မိုက္နဲ႔လွမ္းေျပာတာကိုနားေထာင္ေနတာ.။ သူေျပာတဲ့
အသံလည္းၾကားေရာ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေျခေထာက္ေတြေခြက်သြားတာ..။ အားျပတ္သလိုျဖစ္ၿပီးေတာ့..။ ေရေႏြး
ေတြလည္း ေမွာက္ကုန္တယ္.။ သိပ္မပူလို႔ေတာ္ေသးတယ္...။ အဲဒီေန႔မတုိင္ခင္က တစ္ခါျဖစ္ေသးတယ္။
အဲဒီတုန္းက မေသခ်ာလို႔ သိပ္မဆိုးဘူး.။ ကိုယ့္ဖာသာက်ိတ္ၿပီးေျဖသိမ့္လိုက္တာ..။ မေန႔က ရတဲ့သတင္းက
တစ္ခါမွ မလြဲဖူးတဲ့ ..ေမၿမိဳ႕ကသူငယ္ခ်င္း ဆီက ရတာ..။လူက လံုး၀ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး.။အခန္းတံခါး
ကိုခ်က္ထုိးၿပီးေတာ့.. ေပါက္ကြဲမိတယ္.။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာစိုးလို႔..သီခ်င္းကိုအက်ယ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး စိတ္ထဲ
ရွိတာေတြေအာ္ေနတာ..။ရွက္ရွက္နဲ႔မွန္တာေျပာရရင္.. ငိုေနတာ..။စိတ္ထဲမွာ ရင္ၿငိမ္းပြင့္ကိုသြားျမင္တယ္.။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ေလာက္ မမိုက္ဘူးေလ.. ။ အေဖ တို႔အေမတို႔ ရွိေသးတယ္.။ လူလားမေျမာက္ေသး
တဲ့ ညီမေလးရွိေသးတယ္.။ ဒါေပမယ့္ မေန႔ညကေတာ့ လံုး၀ ေျဖသိမ့္လို႔မရတာ အမွန္ပါ.။ကိုေမာင္ေမာင္
ေျပာသလိုပါ.ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာဖူးတဲ့ ဆံုးမဖူးတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္.။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ေနတုန္းပါ.။ကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးထဲက..ကိုထီးရဲ႕
ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းမွာကၽြန္းခံေနတယ္ ကိုသြားသတိရတယ္. ။ အခန္႔မသင့္ရင္အခ်စ္ေရးအတြက္ကိုယ့္အ
သက္ေတာင္ရန္ရွာလိမ့္မယ္.မ်က္ကန္းအခ်စ္သမားတဲ့ ဆိုတာကိုသတိရတယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္ က က်န္တဲ့
ေနရာေတြမွာအစြဲ မထားေပမယ့္.. သူနဲ႔ပတ္သတ္ရင္အစြဲႀကီးေနတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သတိထားမိ
တယ္.။သူ႔အိမ္က သူ႔ကိုဆူရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္ပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္က သ၀န္တိုတာမဟုတ္ဘူး.။
သူ႔ကိုႀကိဳက္တဲ့သူေတြရွိတာပဲ..။ အဲ့ဒါကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာဘူး.။သူ႔ကိုနစ္နာေအာင္မေျပာနဲ႔.။ သူမ်က္ႏွာ
ပ်က္ေအာင္ မေျပာနဲ႔ အဲဒါမ်ိဳးကိုကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တာပါ.။ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္တဲ့ႏွလံုး
ေရာဂါရွိတယ္.။ ႏွစ္ေယာက္သား ညေနဘက္ ေအာက္ပတ္စ္ရလို႔. ညေစ်းတန္းသြားရင္.။ သူ႔ခမ်ာလမ္း
ျမန္ျမန္မေလွ်ာက္ႏုိင္ရွာဘူး.။  ေမာတတ္တယ္.။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေန႔ ညဘက္အေမာေဖာက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုအဲဒီလို ဂရုဏာစိတ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာပါ...။ သူ႔နားမွာရွိေနရရင္ေပ်ာ္တယ္.။ ဒီကိုလာတာ
ေတာင္ စိတ္တစ္ထင့္ထင့္နဲ႔လာရတာပါ..။ အကုန္လံုးေျပာရရင္ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာေနေနတာ အိမ္ေထာင္သည္
လိုပဲ.။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေထာင္သည္ေတြေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ အေပ်ာ္ကင္းလိမ့္မယ္မထင္ဘူး.။ ၁၈ ႏွစ္
ျပည့္ၿပီးသူတိုင္း အတြက္ လုိခ်င္တာမွန္သမွ် တရား၀င္လုိရတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ. ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျဖဴစင္ဆံုးေနခဲ့
တာ.။ အခ်ိန္ရသေရြ႕ စာေရးစာဖတ္.၊ မသကာ.. ခ်က္ရြန္းထဲခန၀င္ၿပီး. သီခ်င္းဆိုတယ္.။ ဒီေလာက္ပါပဲ.။
အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးဗ်ာ .. ျဖစ္ခဲ့ၿပီးမွ..၊ ျဖစ္လာၿပီးမွ.. ပ်က္စီးသြားတယ္ဆိုေတာ့. ကမာၻေတြကိုပ်က္ေနတာပါပဲ.။မေန႔က
ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အရက္လာတိုက္တဲ့သူငယ္ခ်ငး္လည္းရွိေသးတယ္.။ အျပစ္ေတာ့မတင္ပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
သူတို႔ကို တံခါးမဖြင့္ေပးပါဘူး.။ အျပင္ကေန တံခါးကိုထုၿပီးေအာ္ေနၾကတာ...။ 
        မနက္လင္းေတာ့ ဖုန္းဆက္တယ္.. ။ အသံေတြနာေနေတာ့.. ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္က
ဘာမွ မေျပာပဲ..။ ဒဲ့ေမးလိုက္ေတာ့.. ဘယ္သူေျပာတာလဲ ဘာညာ.။ ကိြဳင္သြားရွာမယ္လုပ္လို႔ မနည္းတား
ထားရတယ္.။(လူကသာ လက္ေတာက္ေလာက္ရွိတာ ဇကေတာ့ မေသးဘူးေနာ္..အဲ့ကေလးလဲ ဒိန္းဂ်ားပဲ.)
ထူးပါဘူးဆိုၿပီး..အန္တီနဲ႔လည္းဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္.။ ေအးေဆးပါပဲ.။ စိတ္ေအးသြားတယ္.။ သက္ျပင္းအႀကီး
ႀကီးခ်မိတယ္.။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရယ္ခ်င္ေနတာ..။( မမခ်ိဳခ်ဥ္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္..)ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ကြန္မန္႔ေတြဖတ္ၿပီးေတာ့..အားနာေနတာ..။အားလံုးကိုအပူေတြကူးကုန္တာေလ..။ ကၽြန္ေတာ္
ေနာက္ဆိုရင္ မေရးေတာ့ပါဘူး..။ ျဖစ္လည္းမျဖစ္ေတာ့ဘူး....။အစ္ကိုေတြအစ္မေတြ..အားလံုး ကိုႀကီးေမာင္
ေမာင္.၊ ကိုတူး၊မခ်စ္စံအိမ္.၊ မမကန္ဒီ.၊ FB ထိ တစ္ကူးတစ္က Message ပို႔ၿပီးႏွစ္သိမ့္တဲ့..အစ္မျမတ္ၾကည္၊
ထူးထူးျခားျခားအားေပးသြားတဲ့အစ္မအယ္နီ.၊အစ္မ၀ါ.၊အစ္မပစ္ပစ္၊ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေတာင္း
လည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ..။ညီဆိုးေလး၊ ေမာင္ဆိုးေလးရထားသလိုထင္ေနမလားမသိပါဘူး..။ဒီဘေလာ့
ေလးစေရးျဖစ္ကတည္းက ဒီလူေတြပဲရွိတာပါ.။ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုဒုကၡေပးမိသလိုျဖစ္ရင္ေတာင္းပန္
ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ေနာ္..။ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး..။မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလို႔.. အစ္ကိုအစ္မေတြကိုေရာ၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပါ ကတိေပးလိုက္ပါတယ္.။

                                                   သမံစီးစတိုင္ေပါ့.. လတ္တေလာ အေနအထား.. (ေပ်ာ္ေနသည္.)

Why!

ဘာ့ေၾကာင့္လဲ....
မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ  .. ေလာကႀကီးမွာမရွိဘူးတဲ့..
တကယ္ပဲလား....။
လူပဲ.
ဘယ္အရာမွမတည္ၿမဲတာကို ကၽြန္ေတာ္သိၿပီးသားပါ..။
ဒါေပမယ့္...
ေစာဒက တက္ခ်င္တယ္..။
ၿမဲၿမံေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးၾကားမွာ..
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား.. လြင့္စင္သြားတာလဲ..။
တြဲထားတဲ့လက္ေတြမၿမဲလို႔လား..။
တစ္ဖက္ဖက္က မ်ားလႊတ္လိုက္မိလို႔လား..။
ႏွစ္ခုလံုး မဟုတ္ဘူး..။
ဒါဆိုဘာ့ေၾကာင့္လဲ..။

စိုင္းစုိင္းရဲ႔ ကမာၻျခားခဲ့တာ မင္းနဲ႔ငါ ကို.. ခင္ဗ်ားတို႔နားေထာင္ဖူးလား..။
အခ်စ္ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္တဲ့အခါ မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႔စြက္ဖက္မႈေတြမပါရင္ သိပ္ေကာင္းမွာေနာ္... တဲ့..။
သူမ .. လိမၼာပါတယ္... ။
မိဘစကားကို ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္လိုက္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္မွာ..
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ငေတတစ္ေကာင္က...
ေယာက်္ားတန္မဲ့.. ၄၈ နာရီတိတိ ငိုေၾကြးေနတုန္း........။

နင္မမွားပါဘူး...
ငါမမွန္ခဲ့တာ..။
ငါ့မိဘေတြစကားကိုေတာ့ ငါ အႀကိမ္ႀကိမ္လွ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ဖူးတယ္.။
ဒါေပမယ့္..
ငါ့မိဘဆိုတဲ့ အရာသာမရွိခဲ့ရင္...
နင္ဒီစာကိုဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ..
ငါ့လူ႔ေလာက မွာမရွိေတာ့ဘူး. ... .. ။
Bon jovi  ရဲ႔. " I'll be There for you." ထဲမွာပါတယ္...
" True Love is suicide.. " အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတ္ေသျခင္းတဲ့.. ။
ငါ့ကိုယ္ငါသတ္ေသမယ့္ အခ်စ္ကို ငါကိုယ္တိုင္ေရြးခဲ့တာပဲ....။
ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မမုန္းပါဘူး.။
ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး.။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့..
ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္စရာမက်န္ေအာင္ခ်စ္ပစ္လိုက္လို႔ပါ..။

စိတ္ခ်ပါ..
နင့္မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ေ၀းရာ.
အမွတ္တရပံုရိပ္ေတြနဲ႔ေ၀းရာ
ငါခ်စ္တဲ့..နင္နဲ႔
နင္ရွိတဲ့ျပင္ဦးလြင္..
အဲဒီေနရာကို ငါျပန္မသြားေတာ့ဘူး.။
စိတ္ခ်ပါ...။ 
ငါ့မ်က္ႏွာကို ဒီတစ္သက္ နင္ျပန္မျမင္ေစရပါဘူး.. . ။

မေျပာမၿပီး....

          နည္းပညာပိုင္းကိုမလိုက္ေတာ့ဘူး လို႔ စိတ္ကူးေနခါမွ...ခုတစ္ေလာတက္တက္တဲ့ ျပႆနာတစ္ခု
ေပၚလာတယ္..။ အရင္..2nd Generation Chrome လိုမ်ိဳး ဂ်ီေတာ့ကေန ေအာ္တို ဗိုင္းရပ္စ္လင့္ေတြလိုက္ပို႔

တဲ့.ေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ ေပၚလာတယ္.။ ha ha foto လို႔ ေခၚတယ္..။ ဂ်ီေတာ့ ကေန ေအာ္တို တက္လာတဲ့

လင့္ခ္ေလးက haha foto http://www.alsia.fr/album.php?Facebook.com-IMG394041.JPG

 ဆိုတဲ့လင့္ခ္ေလးပါ..။ မသိတဲ့သူေတြက ဓါတ္ပံုဆိုၿပီးေဒါင္းလိမ့္မယ္.။ဒါေပမယ့္ အဲဒါက Compressed ဖိုင္တစ္ခုပါ.။ အထဲမွာ Screen Saver တစ္ခုပါတယ္...။ 

    ကၽြန္ေတာ့္စက္မွာတင္ထားတာက.Avast Internet Security Proကိုတင္ထားတာ။ဆားဗစ္ေတြကေတာ့
ရွယ္ပဲ.. .(ပံုစံကေျပာပါတယ္.။)အဲဒါနဲ႔ ဗိုင္းရပ္စ္သာဆိုရင္ရွင္းပစ္မွာပဲ ေအာ္တိုUpdate လည္းေပးထားတယ္

ကြဆိုၿပီး..။ Zip ဖိုင္ကို ျဖည္ခ်ၿပီး.. ဒဘယ္ကလစ္ေခါက္လိုက္တယ္..။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး.။ေအးေဆးပဲ ဆိုၿပီး ဟို

လူ.၊ သည္လူ ခင္တဲ့သူကိုေတာင္..Avast ေကာင္းေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာလိုက္ေသးတယ္.။ ဟဲဟဲ.. သိပ္မၾကာဘူး

၅ မိနစ္ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်က္ေဘာက္ကေန တက္လာၿပီေလ.. ဆရာသမားက..။

ေအာ္တိုေတြခ်က္ေနတယ္.။ငါ့ဒါမ်ိဳးလာလုပ္လို႔ဘယ္ရမလဲဆိုၿပီး. Manual သတ္ဖို႔လုပ္တယ္.။Taskmanager

ေခၚေတာ့ Process Nameက မကြဲဘူး..။အရင္Chrome လိုမ်ိဳး..msconfig ထဲကService tabမွာသြားရွာတာ
လည္းမေတြ႕ဘူး..။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္သတ္ရင္ ရေသာ္ျငား.. အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ သူမ်ားကိုပဲအားကိုးလိုက္

တယ္. ။ Google မွာရိုက္ရွာလိုက္တယ္.။ အဲဒီမွာ. Anti Malware  ေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ခုကိုေတြ႕တယ္..။

Malware bytes တဲ့.. ။ ဖရီးပဲေဒါင္းလိုက္တယ္..။ Crack ေတာင္ ခ်ိဳးစရာ မလိုဘူး.။ Unregistered  ကိုပဲ
သံုးလို႔ရတယ္.။ အဲဒီေကာင္ေလးနဲ႔..Quick ပဲဖတ္လိုက္တယ္.။ ေစာေစာက ေက်းဇူးရွင္ေလး ၅ ေကာင္
ထြက္လာတယ္.။ အဲဒီငါးေကာင္ကုန္ရင္ကုန္ပါၿပီ..။ Restart ခ်လိုက္ရင္. မရွိေတာ့ဘူး.။ 

     ေတြ႔လား .. Backdoor ေတာင္ပါလိုက္ေသးတယ္.။ စိတ္ရႈပ္စရာဆိုေပမယ့္... ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္..လန္႔ဖို႔

ေကာင္းတယ္.။ သိပ္မဆိုးတာက.. ဒီေကာင္က.. အရင္ဗိုင္းရပ္စ္ေတြလို.Registry Editor ကိုပိတ္ထားတာ.၊

Task Manager, Group Policy , Command Prompt ကိုပိတ္ထားတာ ဘာညာ ေတြ မလုပ္တာပါ.။ ဒါေပမယ့္ 

ေရွာ့ရွိ  မရွိကေတာ့  ပံုထဲမွာျမင္တဲ့အတုိင္းပဲေနာ္..။  စဥ္းစားဖို႔ရွိတာက .. အဲဒီလို ပံုစံမျပပဲနဲ႔  သမားရိုးက် 

Backdoor  ထည့္ထားရင္.  ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြသိခ်င္မွေတာင္သိမယ္..။ ကိုယ့္ထဲမွာရွိသမွ် တက္တက္စင္တာ

ေတာင္သိမယ့္ပံုမေပၚဘူး.။ 

      စပ္မိလို႔ေျပာရပါဦးမယ္.။ ကၽြန္ေတာ္အခု သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္က MB နဲ႔၀ယ္သံုးရတာ..။ Unlimited 

မဟုတ္ဘူး. ။ အဲဒါ ၿပီးခဲ့တဲ့လက .. MB 100000 ထည့္ထားတာ ၄ ရက္ထဲနဲ႔ကုန္သြားတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္က 

သူမ်ားေတြလို ဂိမ္းလည္းမေဆာ့ဘူး.။ ဇာတ္ကားလည္းမၾကည့္ဘူး.။ ေဒါင္းလုပ္လည္း ပိုးစိုးပက္စက္ မဆြဲ

ဘူး.။ စာဖတ္တယ္.။ ပို႔စ္တင္တယ္.။ ရံဖန္ရံခါ You tube က သေဘာက်တဲ့ ဟာေလးေတြနဲနဲပါးပါး ၾကည့္

တယ္ ... ။ ဒီေလာက္ပဲ.။ အဲဒါနဲ႔ .. အ၀င္အထြက္ List ကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့. အ၀င္နဲ႔အထြက္မွာ. အထြက္က

တစ္ရက္တစ္ရက္ကို ၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ေနတာကိုေတြ႔တယ္.။ ဗုေဒၶါ . ။ကၽြန္ေတာ္တကယ္ပဲ ဘုရားတရၿပီ.။

အထြက္ကိုထြက္ေနတယ္ဆိုေတာ့.. ဘာေတြျပန္ပို႔ေနလဲ.။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ .. မက္ေလာက္စရာဆိုလို႔ ဘာမွ

ကိုမရွိတာ. . ။ Partition ၅ ခုခြဲထားတဲ့ထဲက. Job ဆိုတဲ့ ထဲမွာေတာ့ လုပ္လက္စ Project ေတြရွိတယ္.။ ဒါေပ

မယ့္ . ယူမယ့္လူအတြက္တန္ဖိုးမရွိႏုိင္ဘူး.။ Port မွန္သမွ်လိုက္စစ္တယ္.။ (အကုန္လံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး.။ 

ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့.. ေကာင္ေတြကို လိုက္စစ္ၾကည့္တာ.. အကုန္လံုးစစ္ရင္ေသရခ်ည့္.) ။အဲဒါနဲ႔ Firewall  တပ္

လိုက္တယ္.။ အဲဒါလည္းကုန္ၿမဲပါပဲ. ။ စိတ္ကလည္းသိပ္မရွည္နဲ႔..။ၾကာရင္လည္းမြဲမွာဆိုေတာ့..။ ၀င္းဒိုးအသစ္

ထပ္တင္ဖို႔လုပ္တယ္.။ ေနာက္ေတာ့ ထူးပါဘူးဆိုၿပီး.။ Windows ကို မခ်ပဲနဲ႔..Ubuntu 11.10 ကိုတင္လိုက္တယ္။

အဆင္ေျပသြားတယ္.။ မိုက္တယ္ဗ်ာ. ။ ၀င္းဒိုးကိုျပန္ေတာင္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး..။ အခုUbuntu ကိုေတာ္ေတာ္

သေဘာက်ေနတယ္..။ တစ္ခုရွိတာက Linux kernel ေတြက. အင္တာနက္မရရင္ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး.။ 

Application သြင္းတာက အစေပါ့ဗ်ာ..။သံုးတတ္ရင္ေတာ့.. Linux ဆိုတာ..ပရိုဂရမ္းမင္းသမားေတြနဲ႔.. Security

သမားေတြအတြက္ေတာ့ ေရႊပါပဲ.။

         နည္းပညာအေၾကာင္းကို သိပ္မေရးခ်င္ဘူး.။ နည္းပညာအသိုင္းအ၀ိုင္းကကၽြန္ေတာ္တို႔က်န္တဲ့ဘေလာ့

ဂါေတြလို ..သိပ္ၿပီး Close မျဖစ္ဘူး.။ခုလို ေမာင္ႏွမေတြ သိုက္သိုက္၀န္း၀န္းနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ 

အားေပးၾက ေဖးမႀကေတြမရွိၾကဘူး.။ ပညာခန္းေတြမ်ားတယ္.။ ၿပီးေတာ့.. ဒီအေၾကာင္းအရာ.။ ဒီပစၥညး္ကို

ပဲ အာေဘာ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔.. ေရးၾကတယ္.။ အသစ္ထြင္ႏုိင္တဲ့ သူ .တန္းပလိတ္ေတြတင္ေပးတဲ့.. ကိုေဇာင္းတို႔. ကိုသံလုံငယ္တုိ႔ ေနာက္ပိုင္းေပါ့..။ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးႏုိင္တဲ့သူဆိုတာ..ေတာ္ေတာ္ရွားသြားၿပီ..။ (က်န္တဲ့အစ္ကို

မ်ားကိုေစာ္ကားျခင္းမဟုတ္ပါ.။ ေစတနာကို ေလးစားၿပီးသားပါ.။ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ေတြေပးရတယ္ဆိုတာ

လည္းကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ဖူးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္သိပါတယ္.။ ) ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ ခုလိုမတတ္

တစ္ေခါက္ေလး ေဘာင္ဘင္ခတ္ခြင့္ႀကံဳလာၿပီဆိုရင္လည္း မျပည့္တဲ့အိုးေလးကၽြန္ေတာ့္ကိုထပ္မံေဘာင္ဘင္

ခတ္ခြင့္ျပဳပါဦးလို႔ ......။သပ္သပ္ကေတာ့ တစ္ကူးတစ္က မေရးေတာ့ဘူးေနာ္.. ။

သကၠံရြာေဟာင္းသို႔ တစ္ေခါက္(၂)

              မသိစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ဖ်က္ကနဲလန္႔ႏိုးသြားသည္.။ပတ္၀န္းက်င္ကေမွာင္စပ်ိဳး
ေနသည္..။ အရင္ဆံုးသိလိုက္တာက.. ကၽြန္ေတာ္ စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ပ်က္ၿပီးက်န္ေနခဲ့ၿပီ..။
လက္ထဲမွာက ေသနတ္ႏွင့္.. ။ လူစစ္သည္မွာ ဘယ္လိုမွားလို႔ကၽြန္ေတာ္က်န္ခဲ့သည္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္စဥ္း
စားလုိ႔မရ..။ ခ်က္ခ်င္း စိတ္ထဲမွာတုန္လႈပ္စြာ သိလိုက္တာက. လက္နက္ျဖင့္ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္မႈ ဆိုတာကို ျဖစ္
သည္.။ ယခုေလာက္ဆိုရင္.. ေက်ာင္းထဲကိုပင္ျပန္၀င္ေနၿပီလား..။ လူသူမနီးသည့္ေတာထဲကိုေရာက္ေနတာ
ကဆိုးသည္..။ မေမွာင္ခင္ သကၠံဘက္ကိုျပန္လွည့္ရမည္လား.။ စစ္ေၾကာင္းဆီသုိ႔ မိမိဖာသာ လိုက္ရမည္လား
စဥ္းစားလို႔မရ...။ ဒီအတိုင္းေနလို႔ကလည္းမျဖစ္..။
           ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ကိုခ်လိုက္ၿပီး.. ကၽြန္ေတာ္ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္သည္... မီးေရာင္ မရွိသျဖင့္.အိတ္
ထဲမွာ ညဖက္ ေျမပံုဖတ္ဖို႔ႏွင့္စာေရးဖို႔ယူလာသည့္ ဓါတ္မီးကိုထုတ္မည္ျပဳမွ.. ေအးေမာင္ေမာင္ဟိန္းအိတ္ထဲ
ပါသြားၿပီဆိုတာကို သတိရလုိက္သည္.။  ဘယ္လိုလုပ္ရမည္နည္း..။ ပတ္၀န္းက်င္က ေမွာင္သထက္ေမွာင္
လာေလၿပီ..။ ေရွ႔ ဖက္ကို အလင္းေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို အားျပဳၿပီးၾကည့္ေတာ့ လမ္းက သံုးသြယ္ျဖစ္ေနသည္.။
ဘယ္လား.၊ ညာလား ၊ အလယ္လား ဆိုတာ .မကြဲျပား..။ စစ္ဖိနပ္ ရာေတြသြားၾကည့္ေတာ့လည္း .လမ္းဆံုမွာ
ရပ္နား သြားၾကသည္ျဖစ္ရာ..လမ္းသံုးလမ္းလံုးမွာ ေျခရာေတြထင္ေနသည္ပဲ..။ သို႔ရာတြင္ တစ္လမ္းလမ္းကို
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရြးရမည္..။ သကၠံဘက္ကိုလွည့္ျပန္ရန္မွာလည္း. ဤအလင္းေရာင္မွ်ျဖင့္ . သစ္လံုးတံတား
ကိုျဖတ္ကူးဖို႔လြယ္မည္မဟုတ္..။ ေရွ႔မွာ ေညာင္ကုန္းရြာ ရွိသည္ဆိုတာ ေသခ်ာစြာသိသည္.။ ထုိရြာကိုဘယ္
လမ္းကသြားသလဲ သိလွ်င္ရၿပီျဖစ္သည္. ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့.. စမ္းတ၀ါး၀ါးျဖင့္ သြားရမည္ျဖစ္သည္.။
           ရာသီဥတုက မုိးမရြာေသာ္လည္း ေနမသာပဲ မုိးအံု႕ေသာေၾကာင့္..လျပည့္ညမဟုတ္ေသာ္ျငား. ၾကယ္
ေရာလပါေပ်ာက္ေနသည္.။လမ္းေတြက တူသလိုလိုေတာ့  ရွိသည္..။ သုိ႔ရာတြင္ ဤအနီးနားတစ္၀ိုက္တြင္
မီးေရာင္ေတာ့ လံုး၀မျမင္..။ ေတာမနက္ေသာ္လည္း ေတာေကာင္မ်ား ရွိမရွိကၽြန္ေတာ္မသိ.။ နယ္ေျမ
ကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္တစ္၀ိုက္က အညိဳေရာင္နယ္ေျမမဟုတ္တာ ေသခ်ာသည္.။သုိ႔ရာတြင္. အႏၱရာယ္ဆိုတာ
မ်ိဳးက အသိေပးၿပီးလာတတ္သည့္အရာမဟုတ္ဆိုတာ ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳသိထားသည္.။ေသနတ္က
က်ည္ဆံမပါလွ်င္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းေလာက္ပင္အသံုးမ၀င္ဆိုေသာျငား..ထိုအသံုးမ၀င္ေသာအရာကိုပင္ မိမိ
ခ်စ္သူထက္ပိုခ်စ္ရမည္ဟု. နည္းျပေတြမွာတာကိုၾကားဖူးသည္..။ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာင္း
ျပန္ေရာက္ေအာင္သြားရမည္..။
             ေခၽြးေစးေတြပါျပန္လာသည္..။ လမ္းကေတာ့ မွားေနၿပီဟုကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိသည္..။ခလုတ္ထိမွ
အမိတ ဆိုသလို .အေမ့ကို သတိရသည္.။ေမတၱာသုတ္ကို ဖြဖြရြတ္သည္...။ေတာေစာင့္နတ္ေတာင္ေစာင့္နတ္
မ်ားကို ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀သည္..။ဆက္သြားေနရင္း.. နားကိုလည္းစြင့္ထားသည္..။ မ်က္စိကလည္းအေမွာင္
ထဲမွာ က်င့္သားရစ ျပဳေနၿပီ..။  သြားေနရင္း.. နားထဲမွာ ခေလာက္သံလိုလိုၾကားမိသည္.. ။ စိတ္ထင္လို႔လား။
ေတာေမွာက္တာလား..။ မဟုတ္ပါ..။ ခေလာက္သံမွ ခေလာက္သံစစ္စစ္.။အသံက တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးလာ

သည္..။ ခ်က္ခ်င္းပင္ တိမ္ဖံုးေသာ လေရာင္က ၀င္းကနဲထြက္လာ သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ပင္.. လမ္းေကြ႔မွ
ႏြားလွည္းတစ္စီး ကိုဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရသည္..။
            “ ဦးေလး .. ဦးေလး. .ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီပါဦးခင္ဗ်...”
          “ ေဟ.. ဟာ ဗိုလ္ေလာင္း..မင္းထြက္ေျပးလာတာလား.. ”
          “ အာ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်...ကၽြန္ေတာ္ စစ္ေၾကာင္းနားေနတုန္း သစ္ပင္အုပ္ေလးေအာက္မွာအိပ္ရင္းနဲ႔
တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တာပါခင္ဗ်...။အဲဒါဦးေလး. ကၽြန္ေတာ့္ကိုေညာင္ကုန္း အထိပို႔ေပးႏုိင္မလားခင္ဗ်ာ.
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေရာက္ရင္.. အေရးယူခံရမွာခင္ဗ်...”
       ေျပာမယ့္သာေျပာရသည္.. ။ အခ်ိန္အခါက အေရးယူမယ္ဆိုရင္ယူလို႔ရေနပါၿပီ..။ေသခ်ာသေလာက္က
ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ စစ္ေၾကာင္းျပန္၀င္သြားၿပီ..။ သူ႔ကိုအပူတစ္ျပင္းလိုက္ရွာဖို႔လုပ္ေနၿပီဆိုတာ ပဲျဖစ္ပါသည္.။
       “ အာ ေညာင္ကုန္းဘက္ကဆိုရင္.. မင္း ေတာလမ္းအတိုင္းဘယ္သူလိုက္ပို႔မွာလဲ..။ လာလာရြာလိုက္ခဲ့.
ရြာက်မွ ဆက္စဥ္းစားၾကတာေပါ့...”
      ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားလိုက္သည္..။ ေညာင္ကုန္း ၊ မိုးၾကိဳးပစ္လမ္း..၊မွ ေတာလမ္းအတိုင္းလိုက္လွ်င္လည္း
မီႏုိင္မည္မဟုတ္ေတာ့.။ ထို႔အတြက္.. ယခုလိုက္သြားၿပီး ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ျဖစ္ေစ ျပန္လိုက္ပို႔ဖို႔အကူအညီေတာင္း
မည္.. ဆိုသည့္အႀကံဥာဏ္က အေကာင္းဆံုးဆိုတာကိုစဥ္းစားမိသည္.။
       “ ေက်းဇူးပါပဲဦးေလးခင္ဗ်.. ”
       “ေအး ေအး.. ကဲတက္တက္.. ညာဘက္က မတက္နဲ႔.. အဲဒီဘက္က ဆူးခ်ံဳေတြနဲ႔ မင္းအ၀တ္အစားေတြၿငိ
လိမ့္မယ္..”
     ထိုလူႀကီးေျပာသည့္အတိုင္း...ဘယ္ဘက္က ပတ္ၿပီးတက္မည္လုပ္မွ.. ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကို သြားေတြ႔မိပါ
သည္..။ သူေမာင္းလာသည့္လွည္းႀကီး၏ ဘီးလံုးေတြက.. ေရွးဘီးလံုးေတြလို အပိတ္ႀကီးေတြျဖစ္ေနတာ
ကိုပါပဲ..။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
            လွည္းက အေတာ္ပင္ညက္ေညာလွသည္.။ ႏြားႏွစ္ေကာင္ကလည္း ႀကိမ္တို႔စရာမလိုပဲ အရိပ္ျပရံုမွ်
ျဖင့္ သိနားလည္ေသာ ႏြားလိမၼာႀကီးမ်ားျဖစ္သည္.။တိမ္ကရုတ္တရက္ကင္းစင္သြားသည္မို႔ လေရာင္ျဖင့္
ပတ္၀န္းက်င္ကိုျမင္ေနရသည္..။ စကားတစ္ေျပာေျပာျဖင့္ ခရီးဆက္ၾကသည္.။ သူ႔စကားေျပာပံုအရ ထိုလူႀကီး
အမည္မွာ ဦးျမေမာင္ျဖစ္သည္..။ သကၠံရြာဦးေက်ာင္းမွ ကပၸိယႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္..။
       ႏြားလွညး္စီးေနရင္း. ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေတာင္ေတာင္အီအီမ်ားစဥ္းစားမိေနေသးသည္.။ ငယ္ငယ္က
ဖတ္ဖူးေသာနာနာဘာ၀ မ်ားလူေယာင္ဖန္ဆင္းသည္ဘာညာ..က်တ္ကုန္း.အစရွိသျဖင့္ျဖစ္သည္.။စိတ္ထဲမွာ
သိပ္ေတာ့မေၾကာက္ပါ..။ေလာေလာဆယ္ေၾကာက္ေနမိသည္.က. ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္တင္လိုက္မွာကိုေၾကာက္
တာျဖစ္ပါသည္.။ ဦးျမေမာင္၏ ဥပတိရုပ္ ဘုရားတရားအေၾကာင္းေတြေျပာေနပံုေထာက္ေတာ့ လူသားစင္စစ္
ျဖစ္မည္ဟုယူဆလိုက္သည္.။ ၿပီးမွ..ေအာ္ ငါဘာေတြေလွ်ာက္ေတြးေနပါလိမ့္ဟု ျပံဳးမိသည္.။
       ၄၅ မိနစ္ေလာက္စီးမွ. ရြာေပါက္၀သို႔ေရာက္သည္...။ လားလား. ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသြားသည္.။ ရြာကသန္႔
ရွင္းလွခ်ည္လား..။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ဖူးသည့္ရြာ မ်ားထဲမွာဤမွ်ေလာက္..သန္႔ရွင္းသည္ရြာ မျမင္ဖူးခဲ့ပါေခ်
ရြာထဲမွာ သဲျဖဴခင္းထားသည္..။ ညမို႔လို႔သာေတာ္ေတာ့သည္..။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိေသာ္လည္း ေရအားလွ်ပ္စစ္
ျဖင့္ မီးေလးမ်ားကိုထြန္းထားတတ္သည့္ရွမ္းရြာေလးမ်ားထံုးစံအတိုင္း..လင္းထိန္ေနသည္.။
     “ ဦးျမေမာင္. ရြာနာမည္က ဘယ္လုိေခၚလဲခင္ဗ်... ”
     “ သကၠံေလ.ကြာ.. ”
     “ ဗ်ာ .. ညေနက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္လာတဲ့လမ္းမွာလည္း သကၠံတစ္ရြာရွိသလားလို႔...”
     ဦးျမေမာင္က အဓိပၸါယ္ပါပါၿပံဳးလိုက္ၿပီး..
     “ အင္းဟုတ္တယ္ငါ့တူ သကၠံက ႏွစ္ရြာရွိတယ္ကြ..တို႔က ရြာမ .. ရြာေဟာင္းလို႔သိၾကတယ္ကြ.. ကဲကဲ
ေက်ာင္းေပၚတက္.. ။ ဆရာေတာ္မက်ိန္းေသးဘူးကြ. ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္..”
    ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဦးျမေမာင္. ေက်ာင္းေပၚတက္ၿပီး ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ၾကသည္..။ ဆရာေတာ္ကသက္
ေတာ္ ၄၀ ခန္႔သာရွိေသးသည္.။ အသံက ၾသဇာသံ၊ ေမတၱာသံပါသည္. ။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဦးတိုက္ရွိခိုးၿပီး.ကၽြန္
ေတာ့္ျဖစ္ပံုကိုစံုလင္စြာ ေလွ်ာက္သည္.။ ဆရာေတာ္က မ်က္ႏွာက်က္ကို ၾကည့္ၿပီး ေခတၱမွ်စဥ္းစားကာ
     “ အင္း ဒီညေတာ့ ရြာမွာပဲ အိပ္လိုက္ေပေတာ့ .. မနက္ျဖန္.မနက္ေစာေစာလိုက္ပို႔ေပးတာေပါ့.။ကဲဦးျမ
ေမာင္ . ဒီဗိုလ္ေလာင္းကို ေနရာထိုင္ခင္းစီစဥ္ေပးလိုက္ပါဦး..”
    “ အာ . အရွင္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ ဒီည.. မျပန္ရင္.မျဖစ္ဘူးဘုရား.. အေရးယူခံရႏုိင္ပါတယ္.။ ခုခ်ိန္ဆိုရင္
ေတာင္ တပည့္ေတာ္ကို အပူတျပင္းလိုက္ရွာေနၾကၿပီထင္တယ္ဘုရား...”
      “ ဘာမွ မပူပါနဲ႔တကာေလး..။ ဆရာေတာ္ အားလံုးစီစဥ္ေပးပါ့မယ္..။ စိတ္မပူပါနဲ႕. စိတ္ခ်လက္ခ်သာ အိပ္
ေပေတာ့.. မနက္ျဖန္မွ ျပန္လို႔ရပါတယ္.....”
      တကယ္တမ္း ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏုိင္ဟုထင္ထားေသာ္လည္းဆရာေတာ္၏ ၾသဇာသံေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္အလုိ
လိုေနရင္း..စိတ္ေအးသြားသည္မွာ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွသည္.။ဘာမွ ထပ္မေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့ပဲ.. ။ ဦးျမ
ေမာင္ ႏွင့္လိုက္သြားမိေတာ့သည္.။
       ဆြမ္းခ်က္ေဆာင္မေရာက္မီ.. ဦးျမေမာင္ေနေသာ. အေဆာင္ေလးေပၚတြင္အိပ္ရန္ေနရာေပးသည္..။
ေစာင္.၊ ေခါင္းအံုးမ်ားစီစဥ္ေပးၿပီး.ဦးျမေမာင္ျပန္ဆင္းသြားသည္.။ ေခါင္းအံုးေပၚကိုလွဲခ်လိုက္ၿပီး စဥ္းစားမိ
သည္..။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ..။ အလိုလိုအဆင္ေျပသြားလိမ့္မည္ဆိုတာကိုႀကိဳသိသလိုလိုျဖစ္ေနသည္.။
ပူပင္ေသာက ေတြဘယ္ေရာက္ကုန္သည္မသိ...။အိပ္မည္လုပ္ကာမွ ဘုရားမရွိခိုးရေသးဆိုတာကိုသတိရ
သည္..။ေတာစီးဖိနပ္ကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး.. အေဆာင္ေပၚမွခနဆင္းကာ.. ေျမစိုက္ေစတီေတာ္၀င္းထဲ၀င္သည္.။
ဘုရားထဲမွာ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ေကာင္းလွသည္.။ မိုးရာသီျဖစ္ေသာ္လည္း ျခင္ယင္ မရွိသည္က နဲနဲထူးျခား
သည္.။ ရြာ၏ သန္႔ရွင္းေရးေၾကာင့္ျဖစ္မည္ထင္သည္..။ ဆည္းလည္းသံေလးမ်ားကိုၾကားသည္။.. ။ ၁၅ မိနစ္
ခန္႔ဘုရားရွိခိုးၿပီး.. ျပန္ဆင္းလာသည္.. ။ ဘယ္တုန္းကႏွင့္မွ မတူေသာ စိတ္ၾကည္လင္မႈကိုရသည္.။ အ
ေဆာင္ေပၚသို႔ျပန္တက္ၿပီး..ေခါင္းခ်လိုက္သည္..။ ေဘးနားက အေဆာင္မွ ကိုရင္ေလး စာအံေနေသာ..ဒါရ
ေကာ၀ါဒ အသံကိုၾကားရသည္... ။
      “ ဒါရေကာ၀ါဒ ၊ ဆိုမိန္႔ဟ. ခ်ိဳဆိမ့္ၾကနားမွာ.
         ပညာမရွိ မိုက္ေခါင္ထိ ၊ မသိအရာရာ..
         ပညာသုတ ရွိပါမွ. ၊ သိရအျဖာျဖာ.
        ပညာရွိေအာင္ သတိေဆာင္ ၊ အေမာင္ႀကိဳးစားပါ.......”
       ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ား ေမွးစင္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္...။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

           မနက္ခင္းေစာေစာ ၅ နာရီေလာက္က်ေတာ့. အေလ့အက်င့္ရေနသူပီပီ ဖ်က္ကနဲႏုိးလာသည္..။
ကပၸိယႀကီး ဦးျမင့္ေမာင္ ကိုၾကည့္ေတာ့ မရွိေတာ့ ေခ်.. ။ ေစာေစာစီးစီး အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ေနၿပီထင့္..။
ေရေအးေအးႏွင့္မ်က္ႏွာသစ္၍ .. သြားတိုက္ၿပီးေသာအခါ .ကပၸိယႀကီးလာေခၚသည္.။သူႏွင့္လိုက္သြားၿပီး..
ထမင္းဆီဆမ္းႏွင့္ အေၾကာ္ကို မနက္စာအျဖစ္ေကၽြးသည္.။ အလြန္ပင္ေကာင္းမြန္ေသာ ၊ ထမင္းႏွင့္အေၾကာ္
ျဖစ္သည္. ။ တစ္သက္လံုးစားဖူးသည့္ မနက္စာမ်ားထဲတြင္အေကာင္းဆံုးဟုထင္မိသည္.။
          စားၿပီးေသာက္ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ ကေခၚၿပီး မိန္႔ေတာ္မူပါသည္.။
       “ ကဲ မျပန္ခင္.. ဦးျမေမာင္.. ဒကာဗိုလ္ေလာင္းေလးကို ရြာထဲတစ္ပတ္ေလာက္ေခၚျပလိုက္ပါဦး..”
      “ တင္ပါ့ဘုရား... ...”
    Jungle Boot (ေတာစီးဖိနပ္)ကို ျပန္စီး၍ ယူနီေဖာင္း အသန္႔တစ္စံုထုတ္၀တ္လိုက္သည္. ။ ေသနတ္ကို..
ပခံုးမွာလြယ္လုိက္သည္..။ ရြာထဲကို ပတ္ၾကည့္လွ်င္. စမတ္က်ေနမွျဖစ္မည္မဟုတ္ပါလား..။ ေသနတ္က
ေတာ့ အေရးႀကီးပစၥည္းျဖစ္သျဖင့္.. ကိုယ္ႏွင့္မကြာထားရသည္..။
         မနက္လင္းမွ ရြာ၏ သာယာလွပမႈကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ျမင္ရသည္..။ရြာမွာ သိပ္မႀကီးလွေသာ္လည္း
တည္ေဆာက္ထားပံုမွာ. ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ပင္တူေနေသးသည္.။ အကြက္ခ်ထားပံုမ်ား မွာ ညီညာသပ္ယပ္သည္.။
ထူးျခားလွေသာရြာျဖစ္သည္ကိုသတိထားမိသည္.  ။ ရြာကလူမ်ား သည္လည္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း
သန္သန္စြမ္းစြမ္းမ်ားသာျဖစ္သည္.။ အ သားအေရစိုျပည္သည္.။ စကားအေျပာအဆိုယဥ္ေက်းၾကသည္.။
ရြာတြင္ မွတ္၊ ျခင္၊ ယင္ အစရွိေသာ ပိုးမႊားမ်ား ကိုမေတြ႔ရသည္က.. ထူးျခားမႈတစ္ရပ္လိုျဖစ္ေနသည္.။ ထိုစဥ္
အခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တြင္..အျခားၿဂိဳဟ္ ကမာၻတစ္ခုကိုေရာက္ေနသည့္အလားျဖစ္ေနသည္.။ အရာရာအံ့
ၾသစရာေတြခ်ည္းျဖစ္ေနသည္..။  ရြာကလူမ်ားက အသားမစားၾက.. ။ သက္သက္လြတ္သာစားၾကသည္.။
စိုက္ပ်ိဳးေရးျဖင့္သာအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳၾကသည္ကိုေတြ႔ရသည္...။
        ရြာကို အံ့ၾသတႀကီးပတ္ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေန႔လည္မြန္းတည့္ခါပင္နီးေတာ့မည္..။ျပန္ခါနီးတြင္ဆရာ
ေတာ္ကိုရွိခိုးကန္ေတာ့ ခဲ့သည္..။ဆရာေတာ္မွ ခဏ လာခဲ့ဦးဆိုကာ. ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚေခၚသြားသည္.။
         “ ဒကာေလး ကို ဘုန္းဘုန္းက လက္ေဆာင္ေပးခ်င္လို႔....”
         “ တင္ပါ့ဘုရား...”
      “  ေဟာဒီ ရဟႏာၱသံုးဆူထဲက...ဒကာေလးကိုးကြယ္ခ်င္တဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူပင့္သြားေပေတာ့.. ”
     ဆရာေတာ္ျပေသာ.. ရုပ္ပြားေတာ္သံုးဆူမွာ ပံုသ႑ာန္မုျဒာမတူညီသလို...။အရြယ္အစားခ်င္းလည္းမတူ
ညီပါ.။ သို႔ရာတြင္.. ေရွးလက္ရာ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္.။ အႀကီးဆံုးမွာ..ဥာဏ္ေတာ္တစ္ထြာ
ခန္႔ရွိ၍ အေသးဆံုးမွာ.. ခဲတံ ခန္႔သာရွိေသာ. ရွင္သီ၀လိ ကိုယ္ေတာ္ရုပ္ပြားေတာ္ျဖစ္ပါသည္.။ သံုးဆူစလံုး
မွာ..ေၾကးရုပ္ပြားေတာ္မ်ားသာျဖစ္ပါသည္.။ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၿပီး အေသးဆံုးရုပ္ပြားေတာ္ေလးကို ပင့္ျဖစ္ခဲ့
ပါသည္.။အက်ီၤအိပ္ကပ္ေလးထဲထည့္လိုက္ၿပီး လက္ႏွင့္စမ္းၾကည့္လုိက္သည္..။အေလးခ်ိန္အေတာ္ပင္စီး
သည္ကုိခံစားမိသည္.။
       “ ကဲ လာလာ လွည္းေပၚတက္.. ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုအရင္တင္ေလကြာ.. ငါတူ...”
      အလာက ေခၚလာေသာ ကပၸိယႀကီးကပင္ျပန္လိုက္ပို႔ပါသည္..။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားရင္းအေတြးနယ္ခ်ဲ႕
ေနမိသည္.။ ဒီရြာ ကိုေနာက္တစ္ေခါက္မွ ခြင့္ျပန္ကာလ ျပန္လာမည္ဟုစဥ္းစားထားမိသည္.။ ေလာေလာ
ဆယ္ႀကံဳရမည့္ျပႆနာဆိုတာကို ေခါင္းထဲမွာ ပူရေကာင္းမွန္းမသိပဲ ေအးၿငိမ္းေနသည္ကိုခန္႔မွန္းမိသည္.။
        အျပန္ခရီးက အလာထက္ျမန္သည္ဟု ထင္မိသည္.။ မေန႔ညဦးကေတြ႕ခဲ့သည့္ လမ္းခြေလးနားကို
ေရာက္လာသည္..။လွညး္ေပၚကဆင္း၍အိတ္ကုိလြယ္လိုက္သည္.။ ေသနတ္ကိုထမ္းေနတုန္း .ကပိၸယႀကီး
ဦးျမင့္ေမာင္က..လွည္းကို လွည့္ေနသည္..။ သြားမည္ျပဳၿပီးမွ ေနာက္လွည့္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ သတိရကာလွည့္
ၾကည့္ေတာ့ ဦးျမင့္ေမာင္ေရာ.. လွည္းပါ ေပ်ာက္သြားသည္.. ။ ဘယ္ဆီေရာက္သြားသည္မသိ.။ ကၽြန္ေတာ္
ေၾကာင္သြားသည္.။ ဟာ ခုခ်က္ခ်င္းပင္ ဘယ္ေရာက္သြားသည္လဲ..။ ဒီလူႀကီးကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္မေျပာခ်င္လို႔
မ်ား ျပန္ေျပးၿပီးလာထင္မိသည္.။ စဥ္းစားရင္းေတြေ၀ေနတုန္းမွာပင္.. ပခံုးကို ေနာက္ကတစ္ေယာက္ေယာက္
ကလာပုတ္သည္..။
           “ ေရာ့ မင္းအတြက္ ၀ယ္ထားတာ.. သြားမယ္ ဟိုး၀ါးရံုပင္ေအာက္မွာ ငါရယ္.. ဂ်ပန္ႀကီးရယ္.. ဟန္မင္း
ရယ္ နားေနတာ.. ”
         လက္ထဲမွာ ေရခဲထုပ္တစ္ထုပ္ကိုင္ထားေသာ ..ေအးေမာင္ေမာင္ဟိန္းကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေၾကာင္
ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္. .။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္ေၾကာင္းႀကီး ပါ..။
မ်က္လံုးကို မေသခ်ာ၍ ေသခ်ာပြတ္သပ္ၾကည့္ေတာ့.. ဟုတ္သည္...။ စစ္ေၾကာင္းႀကီးမွ စစ္ေၾကာင္းႀကီး.။
       “ ေဟ့ေကာင္ ဘာေတြေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတာလဲ.. လာသြားမယ္ဆိုေန..ေတာ္ၾကာ ဆက္ထြက္
မယ္ဆိုမွ မနားလိုက္ရဘူးျဖစ္သြားမယ္....”
     လူကသာ ေအးေမာင္ေမာင္ဟိန္းေခၚေဆာင္ရာသို႔လိုက္ပါသြားသည္..။ စိတ္အစံုက ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္
ပ်က္သြားသည္ဆိုတာကို နားမလည္ႏုိင္ေသး..။လွည္းဘီးလံုး အပိတ္ႀကီး.. ၊ ဦးျမေမာင္.၊ သကၠံရြာမ.၊ရြာဦး
ေက်ာင္းဆရာေတာ္.. ၊ဒီေန႔မနက္ သကၠံရြာေဟာင္းမွာစားခဲ့ေသာ . ထမင္းဆီဆမ္းႏွင့္အေၾကာ္.... ။
       ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြက.. ရႈပ္ယွက္ခက္ကုန္သည္.။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ပါလိမ့္..။
      “ ခနေလးသူငယ္ခ်င္း..      ”
      ေအးေမာင္ေမာင္ဟိန္းကိုေျပာ၍  ကၽြန္ေတာ္အိပ္စက္ခဲ့သည့္ ဇရပ္ေနာက္ေက်ာဘက္က ေက်ာက္တံုး
ေလးကို ေျပးၾကည့္သည္.. ။ ဇရပ္ေနာက္မွာ သစ္ပင္အုပ္ကေလးကေတာ့တကယ္ပဲရွိပါသည္.။သို႔ရာတြင္
ကၽြန္ေတာ္ ျခစ္ၾကည့္ခဲ့သည့္ေက်ာက္တံုးကေလးက ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ေနပါၿပီ..။
        ေခါင္းကို တစ္ဗ်င္းဗ်င္းကုတ္သည္..။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မသိခင္. ကၽြန္ေတာ္ တစ္စံုတစ္ခုကိုသတိရ
လိုက္ၿပီး ..။ အိပ္ကပ္ထဲကို စမ္းၾကည့္လိုက္သည္.။ ဟာ.. . တကယ္ပင္ရွိေနသည္..။
      မေသခ်ာ၍ အိပ္ကပ္ထဲက ထုတ္၍ၾကည့္လိုက္သည္.။ ရွင္သီ၀လိ ရုပ္ပြားေတာ္ေလးတကယ္ပင္ရွိေန
ပါသည္...။ကၽြန္ေတာ္မွာ အံ့ၾသသည္ထက္အံ့ၾသရေတာ့သည္..။
            “ရႊီး .. စစ္ေၾကာင္းဆက္ထြက္မယ္. ခြဲ ၁၄ ေရွ႕ဆံုးကထြက္မယ္.. အစဥ္လိုက္အတိုင္း... ၁၃ ၊ ၁၂၊ ၁၁
ကေန . ခြဲ ၁ ေနာက္ပိတ္ကလိုက္မယ္...”
          ဗ်ဴဟာတာ၀န္ခံအရာရွိ ၏ အမိန္႔သံအဆံုးမွာ အားလံုး ခရီးဆက္ဖို႔ျပင္ၾကသည္.။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို သေဘာေပါက္သလိုလိုရွိလာသည္..။ သမားရိုးက်အေျခအေနတစ္ရပ္မဟုတ္မွန္း
ရိပ္စားမိလာသည္.။အားေတြျပည့္ေနသည္ကိုလည္းသတိထားမိသည္..။
       SRP ကျပန္လာေတာ့ .. ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာတရားကိုပိုလုပ္ျဖစ္သည္..။ဒုတိယႏွစ္ခြင့္ျပန္ကာလတြင္.
သူငယ္ခ်င္းစိုးထက္ႏွင့္တစ္ေခါက္ ျပန္သြားကာ သကၠံရြာေဟာင္းရွာပံုေတာ္ဖြင့္ေသးသည္..။ သို႔ရာတြင္.
ထုိအနီးနားရြာတစ္၀ိုက္တြင္ေတာ့ ေရွ႔မီေနာက္မီပုဂၢိဳလ္မ်ားမွ .၊နတ္ဖြက္ထားသလိုလို.၊ ေရွးေခတ္ကရြာ
ႀကီးတစ္ရြာလိုလို ဘာလိုလို မေရမရာေျပာၾကေသာ ဒ႑ာရီ သဖြယ္ ယံုတမ္းတစ္ခုလိုလုိသာၾကားခဲ့ရပါ
ေတာ့သည္...။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
         
           “  ဒါဆို ေမာင္က အဲဒီရြာေဟာင္းကို တကယ္ႀကီးေရာက္သြားခဲ့တာေပါ့...”
            “ အင္း . ေမာင့္အေနနဲ႔က ေတာ့တစ္ည အိပ္ခရီး အေနနဲ႔ေရာက္သြားခဲ့တာ .. ။ဒါေပမယ့္ . ေမာင္ျပန္
ေရာက္လာေတာ့ ေမာင္သြားတာ မိနစ္ပိုင္းပဲရွိေသးတယ္. ဆိုတာ သိရတယ္..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွားေနၿပီထင္
ေပမယ့္ . ရွင္သီ၀လိဆင္းတုေတာ္ေလးက သက္ေသပဲေလ.”
         “ အေမ့ အိမ္က ဆင္းတုေတာ္ေလးက အဲဒီ ဆင္းတုေတာ္ေလးလား.. ”
       “ အင္း ဟုတ္တယ္..  ေမာင္ လည္း အိမ္ကို တန္းပို႔ၿပီး ပူေဇာ္လိုက္တာ...အေမနဲ႔အေဖကလြဲရင္ဘယ္သူ႔
ကိုမွ မေျပာျပဖူးဘူး.။ ေမ့ကိုေျပာျပတာ .. တတိယအႀကိမ္ပဲ.. သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ့ အရူးလို႔ေျပာမွာစိုး
လို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေျပာမျပဖူးဘူး...”
      “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ေမကေတာ့အဲဒီရြာကိုေရာက္ရင္ ျပန္လာခ်င္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး..”
   “ ဟင္. ဒါဆို ေမာင္တို႔ကိုထားခဲ့မွာေပါ့.. ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔.. ဒုကၡမ်ားလိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း...”
     “ဟာ. ေမာင္ကလည္း အဲဒီလိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မွာလဲ.. ။ သြားမယ့္သြား. ေလးေယာက္စလံုးသြားမွာေပါ့..။
ဟိုက်ရင္.. ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ..”
      “ အာ.. ဟိုက သြားရွာတာေတာင္မေတြ႕ပါဘူး ဆိုမွ ဒီမိန္းမကလည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္တာပဲ..”
       “ ဟုတ္ပါဘူး .. ေမက .. စိတ္ကူးထဲမွာရွိတာကိုေျပာတာပါ.....”
        ေနာက္ထပ္ ေမက စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး တစ္ခုခုကိုထပ္ေျပာေနပါသည္..။မ်က္လုံုးေလးေတြေမွးၿပီး စိတ္ကူး
ယဥ္ေနပံုရပါသည္..။သူသကၠံရြာေဟာင္းကို တကယ္သြားခ်င္ေနသည္လား..။ သူမသိပါ.။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
မသြားခ်င္ပါ. ။ ဘာေၾကာင့္ မသြားခ်င္သည္ ဆိုသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးသည္ သိမည္မဟုတ္ပါ..။
အကယ္၍သာ.. ထုိဇာတ္လမ္းသည္..သူစိတ္၀င္စားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးထားေသာအာတြင္းျဖစ္လံက်ဳပ္
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္း.. ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ သိခဲ့ပါလွ်င္မူ.................။




     

သကၠံရြာေဟာင္းသို႔ တစ္ေခါက္(၁)

         “ ေမာင္ေရ..မနက္ျဖန္ေမတို႔.မန္းေလးဆင္းရေအာင္.ေမာင္အားတယ္မဟုတ္လား.ဘုရားဖူးေပါ့ေမာင္
ရယ္. အႀကီးေကာင္က အရင္တစ္ေခါက္သူ႔ကို ဖ်ားလို႔ ထားပစ္ခဲ့တာကို မေက်နပ္ဖူးလုပ္ေနတာ...”
       “ အာ.အားတယ္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲေမရယ္..မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြဆိုေပမယ့္.. စစ္သားဆိုေတာ့တာ၀န္
က နယ္ပယ္ ၊အခ်ိန္ကန္႔သတ္လို႔ရတာမွမဟုတ္ပဲ..24 hour stand by ေပါ့ကြ..။ဒါေပမယ့္အားဖို႔ေတာ့မ်ားမယ္
ထင္တယ္...။ ဌာနမွဴးကိုသတင္းပို႔ၾကည့္ုလုိက္ဦးမယ္ေလ...”
       “ အင္း .. ဒါနဲ႔. ဟိုတစ္ေခါက္က ကိုမိုးတို႔က ၀ိုင္ပုလင္းေတြမွာတဲ့ဟာ ယူသြားရမယ္..။သူတို႔မွာတဲ့ အလယ္
ပင္လိန္က ၀ုိင္မရခဲ့ဘူးေမာင္ရဲ႕႕... အဲဒီဟိုဘက္က သကၠံဆိုတဲ့ ရြာက ၀ိုင္ကိုရခဲ့တာ ..သကၠံ၀ိုင္ကေတာ့ေမ
လည္းမၾကားဖူးဘူး...”
       “ သကၠံက ၀ိုင္လား.....”
      “ ေမာင္က သကၠံကိုေရာက္ဖူးလို႔လား...”
     “ ဟ .. တို႔ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က SRP , LRP ေတြေလွ်ာက္ရင္ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းပဲဟ.. .အလယ္ပင္လိန္..၊
ေဆးတစ္လံုး ၊ သကၠံ ၊ ေညာင္ကုန္း.၊ သိမ္အင္း.၊ မိုးႀကိဳးပစ္.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ရြာေတြကို အလြတ္ရေသး
တယ္...။ အဲဒီရြာေတြထဲက မွ သကၠံဆိုတဲ့ ရြာကိုထူးထူးျခားျခားကို သတိရေနတာ...”
      “ ဘာလဲ. သကၠံသူနဲ႔ ဇာတ္လမ္းရွိခဲ့တယ္ေပါ့ေလ...”
      အိမ္သူသက္ထားက မသၤကာေသာ မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးမ်ားျဖင့္  ေမးလာသည္..။
      “ ဘယ္ကလာဇာတ္လမ္းရွိရမွာလဲ.ေမရဲ႕... ေမာင့္ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ခဲ့
တာ ေမရဲ႔... ”
      “ .ဓႏုမေလးလား... ရွမ္းမေလးလား..”
    “ ေအာ္ ဒုကၡပါပဲ.. ဒီမိန္းမကိစၥမဟုတ္ပါဘူးဆိုေန.. တစ္ေယာက္တည္းခ်စ္ခဲ့တာသူလည္း မသိတာ မဟုတ္
ပဲနဲ႔...”
      “ ဒါဆိုေမာင္ ေမ့ကို ေျပာျပရမယ္.. ”
      “ ေမ မေျပာခိုင္းလည္း . ေမာင္က ဒီကိစၥကို ေျပာျပမလို႔ပဲ.. ခုနားေထာင္မွာလား..ဇာတ္လမ္းကနဲနဲေတာ့
ရွည္တယ္...”
        “ဒါဆိုေနဦးေလ.. မန္းေလးက ျပန္လာမွ ေျပာျပ ...ေမာင္လည္းေသခ်ာျပန္စဥ္းစားထား.ခါတိုင္းေျပာေန
က်လို.ေအာ္ေမ့သြားလို႔ ဆိုၿပီး. ၾကားက က်န္ခဲ့တာေတြျပန္ေျပာတာ သိပ္ နားေထာင္ရခက္တာပဲ...”
        “ ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ..ေမနားေထာင္ခ်င္သလို ျဖစ္ေအာင္.. ေမာင္စာအုပ္နဲ႔ေရးၿပီးမွ ကေလးကိုပံုေျပာျပသလို
ေျပာျပမယ္ဟုတ္ၿပီလား...”
        “ အင္း.. ဟုတ္ၿပီ.. ။ ဒါဆို.. ေမ မနက္ျဖန္အတြက္ျပင္ဆင္လိုက္ဦးမယ္.. ေမာင္လည္း ဌာနမွဴးဆီခြင့္
ေတာင္းလိုက္ဦး.. ”
         “ အင္းအင္း... ”
        ကၽြန္ေတာ္ထိုေန႔မွစ၍ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တြင္ အမွတ္တရမ်ားစြာထဲမွာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္ရံုမွ်မက.
ဘယ္ေသာအခါမွေမ့ႏုိင္ေတာ့မည့္ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ေသာဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို . မွတ္မိသေလာက္
 ျပန္လည္ေရးသားျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္.....။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          

ခရီးတိုထိုးေဖာက္ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ျခင္း....။

SRP(Short Range Penetration) သင္ခန္းစာအရ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒုတိယႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား..ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႔
ကို ရြာစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ျဖတ္သန္း၍ မိုင္(၇၀) ခန္႔ ခရီးႏွင္သည့္ သင္ခန္းစာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္.။ေသနတ္

တစ္လက္..၊ ေပါင္ ၄၀ ခန္႔ရွိေသာ..။ စစ္ေက်ာပိုးအိတ္..၊ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာအျပည့္အစံုႏွင့္..။ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕

အျပားမွာထြက္ေနသည့္ေခၽြးမ်ားက ေရညွစ္ခ်လို႔ရႏုိင္သည့္အေနအထား.။ ေခၽြးစိုစို ယူနီေဖာင္းမ်ားကို ေန

ပူပူမွာ ခ်ီတက္ရျပန္ေတာ့..ခႏၶာကိုယ္မွာ ဆားေတြအခ်ပ္လိုက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္ဆိုတာ အျပင္ကသူငယ္ခ်င္း

ေတြယံုမွ ယံုပါ့မလားမသိ.။နဂို မျဖဴသည့္အသားမွာ အညိဳေရာင္စိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနသည္..။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ေလာင္း

ဘ၀ ေနေလာင္ဒဏ္ဆိုတာ မႈ စရာမလိုသည့္ အေသးအမႊားထဲမွာပါ၀င္သည္.။ခုလို ေအာက္ဒိုးသင္ခန္းစာမ်ိဳး

မ်ားတြင္..။ ကိုယ့္ရိကၡာကိုယ္သယ္ .ကိုယ့္ အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ခ်က္စားၾကရသည္.။ညဖက္တဲထိုးၿပီးအိပ္ၾကရသည္.။

ေဆာင္းတြင္းဆို တုန္ေပေရာ့ပဲ..။ သို႔ရာတြင္ ယခု ထြက္လာေသာ SRP ကေတာ့ မိုးရာသီျဖစ္ရာ. သိပ္မခ်မ္း

ေသာ္လည္း မိုးမရြာေအာင္ ဆုေတာင္းေနရသည္.။ မိုးရြာပါက ခရီးမတြင္လွေခ်. .။ အိတ္ႀကီးမ်ားတနင့္တစ္ပိုး

ႏွင့္ လဲလွ်င္လည္းေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မထႏုိင္..။ ဗြက္မ်ားေပပါကလည္း .အေတာ္ဒုကၡေရာက္သည္မို႔ မိုးကိုေတာ့

ေၾကာက္ၾကသည္.။ ဒီ  ေအာက္ဒိုးကံေကာင္းသည္က မိုးမရြာျခင္းပင္ျဖစ္သည္.။ သို႔ရာတြင္ ေနအေတာ္ပင္ပူ

သျဖင့္ လူပင္ပန္းလွသည္.။

        “ မိုးသက္...  မင္း ခုနနားတုန္းက အေဒၚႀကီးေပးလိုက္တဲ့ သရက္သီးရွိေသးလား...”

       “ ေဟ.. ေအာ္ေအး.ေရာ တစ္လံုးအသစ္ရွိတယ္...”

       “ ဟိုအေသးေလးေရာ... ”

      “ အဲဒါက ငါကိုက္ထားၿပီးသားမို႔လို႔. မင္းကိုအသစ္ေပးတာ...” 

      “ အာ မင္းကလည္း ေတာစိတ္ေပါက္ေနပါၿပီ.. ေပးေပး အသစ္ကိုသိမ္းထားလိုက္...။မင္းကိုက္ၿပီးသားဘာ

ျဖစ္လဲ..။ တက္နင္းထားတာမွမဟုတ္တာ...”

       သူငယ္ခ်ငး္ျဖစ္သူ ကုတင္ခ်င္းကပ္လ်က္..ေအးေမာင္ေမာင္ဟိန္းက.လာေတာင္းသျဖင့္ အင္းယားရြာ

မွာ ခနနားေနစဥ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔နားေသာ အိမ္မွအန္တီႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုလာေပးေသာ သရက္သီး

သံုးလံုးထဲမွ တစ္လံုးကိုေပးလိုက္ပါသည္.။

      ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားေအာက္ဒိုးထြက္လွ်င္ . . ရပ္ရြာထဲမွျဖတ္သြားရသည္က ရွားပါးပါသည္.။ ရံဖန္ရံခါျဖတ္

သြားလွ်င္လည္း .. ရြာမွ ရြာသားမ်ားမွ တစ္ရုန္းရုန္းျဖင့္ ထြက္ၾကည့္ၾက၊ မုန္႔ထုပ္ေတြေ၀ၾက...၊ေရေတြထြက္

တုိက္ၾက..၊ကေလးေတြကလည္း တုတ္ကေလးေတြကို ေသနတ္ေတြလိုကိုင္ၿပီး ေဘးကေန ေျပးလိုက္ၾက.ျဖင့္

ၾကည္ႏူးစရာေတာ့ေကာင္းသည္. ။ေမၿမိဳ႕အနီးတစ္၀ိုက္တြင္.ရွမ္း၊ဓႏုရြာေလးေတြ ကမ်ားသည္.။သူတို႔ကလည္း

ဗိုလ္ေလာင္းေလးမ်ားကိုခ်စ္ၾကသည္..။သို႔ရာတြင္.. ရြာအတြက္၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္

ယခုလို SRP , LRP မ်ားမွ အပ ရြာႏွင့္ကင္းကင္း ၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာမ်ားတြင္သာ ေလ့က်င့္ေလ့ရွိၾကသည္။

       “ မင္း စာေမးပြဲေျဖႏုိင္လား... သူငယ္ခ်င္း..”

      “ အင္း.ဒီလုိပါပဲ. ပရယ္တီကယ္ေျဖတုန္းကကြာ.. Scope ၾကည့္ေနတုန္းေနာက္ကတစ္ေယာက္က မင္း

အလွည့္ဆိုၿပီး. ပခံုးကိုပုတ္လိုက္တာ.. လန္႔ၿပီး မ်က္လံုးနဲ႔.. Scope ေစာင္းနဲ႔ထိသြားလို႔ နာသြားတယ္၊

အဲဒါနဲ႔ငါလည္း ဘယ္ဘက္နဲ႔ေျပာင္းၾကည့္ေနတုန္း..အေျဖလႊာထပ္တဲ့ ေမာင္က..၀င္တိုက္သြားတာဘယ္ဘက္

လည္း ထပ္ထိသြားျပန္ေရာ..။အဲဒါ အေျဖလႊာလည္းထပ္ေရာ.. တို႔ေမဂ်ာက အခန္းေစာင့္ဗိုလ္ႀကီး.က မင္းည

က မအိပ္ဘူးမလား . မ်က္လံုးေတြရဲေနတယ္ဆိုေတာ့.. ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔..ဟုတ္ကဲ့ လို႔ပဲေျဖလာခဲ့

တယ္...”

          ကၽြန္ေတာ္က ပရယ္တီကယ္ေျဖတုန္းက.. အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ၿပီးစၿမံဳ႕ျပန္ပါသည္.။ ေနာက္မွသူငယ္

ခ်င္းမ်ားရယ္ၾကသည္..။ 

     “ မင္းကလည္း ႀကံဖန္ၿပီးေတာ့ ကို ျဖစ္ေနတာပဲ.. ။အဲဒါေၾကာင့္မင္းကိုဂ်ီပီလို႔ေခၚတာ နည္းေတာင္နည္း

ေသးတယ္...”

      ကၽြန္ေတာ့္ ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဂ်ီပီဟု နာမည္ေျပာင္ေခၚၾကသည္.။ တကယ္တမ္းဂ်ီပီဆိုသည္မွာ..

ဗိုလ္ေလာင္းအခ်င္းခ်င္းသာသိၾကေသာ နာမည္ေျပာင္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္.။G=General( ေနရာတကာ ။အေထြ

ေထြ.၊ေယဘုယ်အားျဖင့္. ႀကိဳက္သလိုျပန္လုိ႔ရသည္.။ ) P= ပံုမလာ.. ။ အားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့.ေနရာတကာ

ပံုမလာေသာ..တစ္လြဲေကာင္ .. ဆိုေသာ အဓိပၸာယ္တစ္ခုထြက္လာသည္..။တကယ္တမ္းကၽြန္ေတာ္ထိုနာ

မည္ေျပာင္ကိုရခဲ့တာက ကၽြန္ေတာ္ပံုမလာ၍မဟုတ္ပါ.။ ထုိနာမည္မ်ိဳးရွိေသာ ဖိုင္နယ္ရီးယား အစ္ကိုတစ္ဦး

ႏွင့္ရုပ္ခ်င္းဆင္ တူသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္.. လက္ဖက္မကမ္း၊ ကင္ပြန္းမတပ္ပဲ . နာမည္အပိုင္စားရလိုက္

ျခင္းျဖစ္ပါသည္.။

      “ ေရွ႔ရြာက ပင္လိန္ေနာ္.. ဟုတ္လား မိုးသက္..”

       “ အာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. ေရွ႔ရြာက ေနာင္လိုင္ပါဟ.. ။ ႏုိင္ႏုိင္းနဲ႔စိုးျမတ္နႏၵာတို႔ေတာင္ ေမာ္ဒယ္ၿမိဳ႕သူ

လာရိုက္သြားေသးတယ္...။ ဟိုးေရွ႔မွာ ျပျပေလးျမင္ေနရတဲ့ေညာင္ပင္ႀကီးက.. အဲဒါ ႏုိင္ႏိုင္းနဲ႔ စိုးျမတ္နႏၵာ

ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ေညာင္ပင္ႀကီး.. ။ဇာတ္ကားထဲမွာေတာင္. . ။ ေနာင္ေတာ္ေတြ ထြင္းသြားတဲ့ အရာေတြပါေသး

တယ္..”

      “ ေၾသာ္.. ေၾသာ္...”

    ဘယ္ရမလဲ..။ ကိုယ္က ၿမိဳ႕ခံဆိုေတာ့ . မေရာက္ဖူးေသာ္ျငား တစ္ေခါက္သြားၿပီးကတည္းက ေျမပံုက မ်က္စိ

ထဲမွာ ျမင္ေနသည္..။ ဘာၿပီးရင္ဘာ ဆိုတာ ဒက္ကနဲေျပာလို႔ရေနသည္.။

         ေရွ႔ရြာ ေရာက္ေတာ့ အဲဒီကၽြန္ေတာ္ညႊန္းခဲ့သည့္ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ခနနားၾကသည္.။ဟန္းေကာ

ေတြဖြင့္ၿပီးထမင္းစားၾကသည္..။ ၿပီးေတာ့ ပါသေလာက္ အလွဴေငြေတြသဒၵါ တရားရွိသေလာက္ထည့္၀င္ၿပီး

ေနာင္လုိင္ဘုနး္ႀကီးေက်ာင္းကို လွဴၾကေသးသည္..။ ေခတၱမွွ်နားခိုေသာ္လည္း... ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေအးေမာင္

ေမာင္ဟိန္းက ကုဋီေတြေျပးေဆးလိုက္ေသးသည္...။သူက ဓႏုလူမ်ိဳး ဘာသာတရားကိုင္းရႈိင္းသည့္ေနရာမွာ

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တြဲမိသည္..။

       အဲဒီကေန ဆက္ေတာ့ ကုန္းဆင္းႀကီးမွာ ၿခံဳခို / တန္ျပန္ၿခံဳခို သင္ခန္းစာေတြ ေလ့က်င့္ၾကသည္.။ အဲဒီ

ေနာက္..။ ထံုးဘိုရြာမွာ.. မႏၱေလး-လားရိႈးလမ္းမႀကီးကိုျဖတ္.၊ၿပီးေတာ့ ေရတံခြန္ေတြႏွင့္သိပ္ကိုလွသည့္

ရန္ကုန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း..။ အဲဒီေက်ာင္းကိုေရာက္သြားလွ်င္.. ၀ူခံုးကားထဲက နတ္ျပည္ကိုေရာက္သြားသလို

ပင္ ေရမႈန္ေရမႊားေတြၾကားထဲမွာေတာင္နံရံကိုတက္သြားတဲ့ေက်ာက္ေလွကားမတ္မတ္ေလးကပင္တက္ရ

သည္.။ အလြန္ပင္လွေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္.။ 

             ထိုဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကိုေက်ာ္လွ်င္.. ပြဲေကာက္ရြာသို႔ေရာက္သည္..။ပြဲေကာက္ရြာမွာ.နာမည္ႀကီး

BE ေရတံခြန္ေခၚ. ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ရွိသည္..။ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ ေလ့က်င့္ခ်ိန္ျဖစ္၍ ေရတံခြန္သို႔ အနားသီ

ခြင့္မရခဲ့ပါ..။ 

               ပြဲေကာက္ရြာမွ ဆက္သြားလွ်င္.. အေရွ႕ပင္လိန္ရြာကိုေရာက္သည္.. ။ျပင္ဦးလြင္မွာမျမင္ရသည့္

ထန္းပင္ႏွစ္ပင္သံုးပင္ေတြ႔ရသည္.။ အပူပိုင္းမွာေတြ႔ရသည့္. မန္က်ည္းပင္မ်ားလည္းရွိေသးသည္..။ ထုိရြာ

ကေခ်ာင္းထဲမွာ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားေရခ်ိဳးခြင့္ေပးသည္.။ေသနတ္ကေလးမ်ားလြယ္ကာ အလွည့္က် ေရသြားခ်ိဳး

ၾကသည္..။ အေရွ႕ပင္လိန္ရြာမွ ၀ိုင္သည္ ျပင္ဦးလြင္တစ္၀ိုက္တြင္နာမည္ႀကီးသည္..။ ကားသမားမ်ားပုလင္းကို

ဒါဇင္လိုက္မွာၾကသည္.။ အပတ္မပါသည့္ ၀ိုင္ဟုနာမည္ႀကီးသည္.။ ဆိုင္တြင္တင္ထားေသာ..ပါကင္လွလွ

၀ိုင္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာေကာင္းေၾကာင္းသိရသည္.။ကၽြန္ေတာ္တစ္ငံုခန္႔ေသာက္မိသည္.။ ခ်ိဳေမႊး၍

လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ပူဆင္းသြားေသာ ၀ိုင္ျဖစ္သည္.။ နာမည္ႀကီးလည္းႀကီးေလာက္ပါရဲ႕ဟုေတြးမိေသးသည္.။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့..။ ထိုေန႔ညက ပင္လိန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာတည္းခိုၾကသည္.။

               ေနာက္ရက္မနက္ အေရွ႔ပင္လိန္ကေန ဆက္ထြက္ေတာ့...အလယ္ပင္လိန္.၊ ၿပီးေတာ့ . ျပည္သူ႔ဘ

၀ေလ့လာေရး..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆည္ေျမာင္းတူးေပးခဲ့သည့္ ေဆးတစ္လံုးရြာ..။ အဲဒီကေန အေက်ာ္မွာ သကၠံ

ဆိုေသာ ရြာကေလးတစ္ရြာရွိသည္...။ထုိရြာအေက်ာ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ေခတၱမွ် နားေလ့ရွိသည္..။ဒီ SRP တြင္

လည္းနားမည္မွာေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္သည္.။ မနားလို႔လဲ မရေတာ့။. ပင္လိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရဘူး ေရျဖည့္

ရန္ေမ့လာသည္..။ မနားလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးတက္ျဖင့္ အိမ္တစ္အိမ္အိမ္မွာ ၀င္ျဖည့္ရမည္...။

               တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္သကၠံရြာကေလးကို ျဖတ္လာသည္..။ နားမည့္အရိပ္အေယာင္မျပေသး .. ကၽြန္

ေတာ္ မနားဘူးအထင္ျဖင့္.. ။ လမ္းေဘးအိမ္တစ္အိမ္သို႔ အကူအညီေတာင္းကာ ေရျဖည့္သည္.။ျပန္ထြက္

ကာ စစ္ေၾကာင္းထဲျပန္၀င္၍ ဆက္သြားျပန္သည္.။ ရြာကို၂ဖာလံုခန္႔ေက်ာ္သြားမွ.. စစ္ေၾကာင္းက ရပ္သြား

သည္.။ 

           “ ရႊီး.. နားမယ္ေဟ့.. ေရွ႕က ဗိုလ္ေလာင္းေတြ..”

         “ နည္းျပအရာရွိတစ္ဦးက ခရာတြတ္၍ ေရွ႕ က ေမာင္မ်ားကိုလွမ္းေအာ္သည္.။ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္စု နားသည့္ေနရာက ဇရပ္ကေလးတစ္ေဆာင္ရွိသည္..။သို႔ရာတြင္ကံဆိုးခ်င္ေတာ့..ကၽြန္

ေတာ္ အရိပ္ခိုဖို႔ရာေနရာမရ..။သို႔ႏွင့္..ဇရပ္ေလး၏ အေနာက္ဖက္ မလွမ္းမကမ္း မွာ..ရွိသည့္သစ္ပင္ရိပ္အုပ္

အုပ္ကေလး ေနာက္က ေက်ာက္တံုးကေလး တစ္တံုးေပၚကိုထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ေက်ာပုိးအိတ္ကို..ေဘးမွာခ်

သည္.။ ေရဘူးကိုထုတ္ေသာက္ရင္း ဟိုဟိုသည္သည္ မ်က္စိကစားၾကည့္ေတာ့..။ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ခ်ခဲ့သည့္

ေက်ာက္တံုးကေလးေပၚမွာ.. အေတာ္ေရွးက်ေသာ ျမန္မာစာလံုးမ်ားကိုေတြ႔ရသည္..။ေအးေမာင္ေမာင္ဟိန္း

ကုိေခၚမည္လုပ္ေသးသည္.။သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုအနီးနားတြင္မေတြ႔ရပါေခ်..။ ဘယ္ေရာက္ေနသည္မသိ.။

       အိတ္ကပ္ထဲက ကင္းေသာ့တြဲ(ဓါး၊ ေခါင္းဘီး၊ နဖာကေလာ္တံ၊ ကတ္ေက်း၊ ဇာကနာ၊ ေမႊးညွပ္၊ လက္
သည္းညွပ္ ၊စသည္တို႔အစံုပါ၀င္ေသာ ေသာ့တြဲမ်ားကိုဗိုလ္ေလာင္းမ်ား ေဆာင္ထားေလ့ရွိသည္..)ကိုထုတ္

၍ ျခစ္ၾကည့္ရာ.. ။ ထင္ရွားေသာျမန္မာစာလံုးမ်ားကိုဖတ္၍ ရလာသည္..။ ေက်ာက္တံုးတြင္ေရးထားသည္

က ..

                        “ သကံၠရြာမ..”

         စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီေက်ာက္တံုး၏ သက္တမ္းကို တြက္ခ်က္ေနမိသည္.။ သို႔ရာတြင္မိမိ မကၽြမ္းက်င္မရင္း

ႏွီးေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေလရာ စိတ္ထဲတြင္ မပါလွေခ်..။လူကလည္းပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္ရာ.ေက်ာပိုးအိတ္

ေပၚတြင္ လွဲခ်လိုက္ရင္းမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္..။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္...။

ညစ္လို႔ေရးတဲ့စာ...

          ခုတစ္ေလာ ဘာေတြအလိုမက်ျဖစ္ေနလဲမသိဘူး.။ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခု ခံျပင္းသလိုလို၊ေဒါသထြက္သ
လိုလိုျဖစ္ေနတာ.။ အတန္းသြားေတာ့လည္း စိတ္ေတြပ်ံ႕ေနတယ္.။ ေႏြေရာက္ေတာ့မွာမို႔လို႔လားေတာ့မသိ..။
မစားခ်င္မေသာက္ခ်င္၊ စကားမေျပာခ်င္ ၊ ျဖစ္ေနတာ။ပို႔စ္ေရးဖုိ႔ကေတာ့ .. ကြန္မန္႔ေလးေတြကိုျပန္ၾကည့္ရင္

ေရးခ်င္စိတ္ထပ္ေပၚလာျပန္ေရာျဖစ္ေနတယ္.။
          ဗုဒၶဟူးေန႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းက ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီးရူပေက်ာင္းသားအသစ္မ်ားကို လာၾကည့္
တယ္.။ စာေတြျပန္ေမးတယ္.။ ပြဲကိုပ်က္ခံေနတာပါပဲ.။ သူက အသက္ႀကီးေတာ့ စကားသိပ္မပီဘူး.။ ရူပေဗဒ
Terms ေတြက သင္တာသိပ္မၾကာေသးဘူးေလ.။ မနည္းလိုက္ရတယ္။ၿပီးေတာ့Quantum Mechanics
ေတြျပန္ေမးတယ္.။ အဲဒါေတြကရေသးတယ္.။ ေနာက္ပိုင္း ပထမႏွစ္ေလာက္က ဟာေတြက ေခါင္းေတြတစ္
ျဗင္းျဗင္းကုတ္ၿပီးစဥ္းစားရတယ္.။ လူေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရူးခ်င္သြားတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရူပေဗဒ ဘာသာက
ရုရွားမွာ အဆင့္အျမင့္ဆံုးပဲ.။ ေဆးေတြ ဘာေတြတက္မလာန႔ဲ.။ ဒီမွာ တစ္ခု အားက်ဖို႔ေကာင္းတာက.သင္တဲ့
ဆရာေတြ　၊ဆရာမေတြက ကိုယ္တိုင္ ပညာရွင္ႀကီးေတြျဖစ္ေနတာပါ.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းက တင္သိပၸံ
ပညာနဲ႔ႏုိဘယ္လ္ဆုရသူ ၂၄ဦးရွိတယ္.။ေက်ာင္းက ႏုိင္ငံတကာအာကာသစခန္းနဲ႔တုိက္ရိုက္အဆက္အသြယ္
ရွိတယ္.။ အဲဒီက ပို႔တဲ့.ဥကၠာခဲေတြကို ျဒပ္ခြဲရတယ္..။ စာေတြဘာေတြ မသိလို႔သြားေမးရင္.ဆရာလုပ္သူက
စာၾကည့္တုိက္ကိုသြားၿပီးငွားရမယ့္စာအုပ္ေျပာတယ္.။ အဲဒီစာအုပ္ကိုေရးသူက တစ္ျခားသူမဟုတ္ဘူး .။ အဲဒီ
ဆရာကိုယ္တိုင္ပဲ.။အဲဒီလို အစဥ္အလာႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔.ကမာၻ႔အဆင့္ရွိတဲ့ေက်ာင္းကိုေရာက္သြားတာကံ
ေကာင္းတယ္ေျပာရမလားကံဆိုးတယ္ေျပာရမလားမသိဘူး.။ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လိုက္ရမွာေပါ့. ။တစ္ခုကံ
ေကာင္းသြားတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းမွာပဲ Ph.D တက္ေနတဲ့အစ္ကုိႀကီးေတြ.၊ D.Sc တက္ေနတဲ့အစ္
ကိုႀကီးေတြရွိေနတာပါ.။
        စကားကေျပာရင္းနဲ႔ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ မသိဘူး . ။ ခုတစ္ေလာ ကၽြန္ေတာ္ဒုကၡနဲနဲမ်ားေနတယ္.။
ဒီက ရုရွားေတြက ေရသိပ္မခ်ိဳးၾကဘူး.။ ခုတစ္ေလာေရပူ ခဏခဏျပတ္ေနတယ္.။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရ
ခ်ိဳးခ်ိန္ေတြ ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။အိပ္ယာထထခ်င္းေရမခ်ိဳးရရင္ မေနတတ္တာ စစ္တကၠသုိလ္
မွာကတည္းက အက်င့္လိုျဖစ္ေနေတာ့.အိပ္ယာထလို႔ေရမခ်ိဳးရရင္.တစ္ေနကုန္ ယားသလိုလုိ.၊ ဘာလိုလို
ျဖစ္ေနတာ.။လူက စိတ္ရႈပ္ပါတယ္ဆိုမွ. ေပါက္စဆီဖုန္းဆက္ေတာ့..ကေလးမကဘြဲ႕ယူၿပီး ေခ်ာင္းသာ၊က်ိဳက္
ထီးရိုး၊က်ိကၡမီ၊ စက္စဲ ဘာညာ သြားလည္မယ္နဲ႔လာၾကြားေနတယ္.။ဟိုတစ္ေန႔က ဆရာတြတ္ရဲ႕..က်ိဳက္ထီး
ရိုးခရီးကိုဖတ္ၿပီး သြားခ်င္ေနတာပါဆိုမွ.. လာၾကြားေနတယ္.။ ဂယ္ေလတယ္.။ သြားၾက .။သြားႏုိင္သူေတြ
သြားၾက၊လည္ၾက.၊ ဒါေတာင္ အဂၤါၿဂိဳဟ္ထိ တက္လည္ၾက..။ လူက စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆိုမွ.။ အဲဒီကေလး
ျပန္လာမွ ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး ေလာင္ခ်ာနဲ႔ထုဦးမယ္.း(.။
        ခုတစ္ေလာနားေထာင္ျဖစ္တဲ့သီခ်င္းေတြ..လည္းလူလိုပဲ စိတ္ညစ္တဲ့သီခ်င္းေတြမ်ားတယ္.။ လင္းလင္း
ရဲ႕ေႏြအိပ္မက္ထဲ ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလး ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ေနတယ္။သီခ်င္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတဲ့
Gloomy Sunday နဲ႔ေတာင္နည္းနည္းဆင္ေနသလိုပဲ.။

                                                        ေႏြအိပ္မက္ထဲ

                                         (နားမေထာင္နဲ႔ႀကိဳက္သြားရင္တာ၀န္မယူ..)

      မိန္းကေလးအဆိုေတာ္ေတြထဲမွာ ၀ိုင္းစုကိုႀကိဳက္တယ္.။ ၀ိုင္းစုနဲ႔ေပါက္စနဲ႔တစ္ခါတစ္ခါတူသလိုထင္ရ
တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မတူဘူး ။ ကေလး ဆန္တာေလး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တူခ်င္တာ. ။ ၿပီးေတာ့အသံ..။
၀ိုင္းစု အသံက ပီပီသသထြက္တယ္ .။ ပီပီသသဆိုတယ္.။ အဲဒါကို ႀကိဳက္တာ.။ တစ္ခ်ိဳ႕ဗမာအဆိုေတာ္မမ
ေတြလုပ္သံႀကီးေတြနဲ႔ မပီေအာင္ဆိုေနတာကို မႀကိဳက္ဘူး.။ဟိုးတစ္ေန႔ မCandy တင္ထားေပးတဲ့
ဒီထက္မက သီခ်င္းေလးလည္းေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္.။ သင့္ခရု . မခ်ိဳခ်ဥ္..။
      ေနာက္ပိုင္းကို သိပ္အားေတာ့မယ္မထင္ပါ.. ။အေပ်ာ္အပါးမ်ားေလွ်ာ့ရပါေတာ့မယ္.။ အေပ်ာ္အပါးဆို
တာက. ဗြီဒီယို ၾကည့္တာေတြေလွ်ာ့ရေတာ့မယ္.။ ဘေလာ့ကိုေတာ့ ပံုမွန္ေလးပဲ ဆက္သြားပါမယ္။မအား
ေတာ့ဘူးဆိုတာက . အခု ဘာသာရပ္နဲ႔ပတ္သတ္တာေတြစသင္ေနတာမို႔လို႔ပါ.။ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္.
ပီတာစဘတ္ကိုသြားမယ္စိတ္ကူးထားပါတယ္...။ေလာေလာဆယ္ေတာ့. ..ဟိုဘက္အခန္းမွာ ေမြးေန႔ပြဲလုပ္
ေနတဲ့အတြက္.ၾကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္လိုက္ပါဦးမယ္..(ဟီဟီ. ေတြ႕သြားမွ ေထာမနာျပဳခံေနရဦးမယ္.။)
အားလံုးပဲ ဂြတ္ႏုိက္..။
   
      
    

ဖ်ား၂ လီ...ဖ်ား..

          ခုမွ ေနေကာင္းတယ္.။ ဟိုတစ္ေန႔က ဖ်ားေနတာေလ.။ ျပည္ေထာင္စုေန႔က . ျပန္ၿပီးသက္သာေပမယ့္.
ထပ္ဖ်ားသြားတယ္.။ ျဖစ္ပံုက မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္းပဲ.။ ဒါေပမယ့္  ေက်နပ္သလိုလိုပဲ. ။ဘာျဖစ္လုိ႔
လဲဆိုေတာ့.။ ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေနတဲ့အ ခ်ိန္မွာ.. ျပင္ဦးလြင္မွာေပါက္စလဲ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းဖ်ားေနတာ.။
လူက ေနသာမေကာင္းတာ . ။ ဖ်ားတာေတာင္အတူတူဖ်ားရေတာ့ ေက်နပ္သလိုလိုျဖစ္ေနေသးတယ္.။
          သူဖ်ားတာကိုကၽြန္ေတာ္အစက မသိပါဘူး.။ျပည္ေထာင္စုေန႔က အြန္လိုင္းမတက္လို႔ ဖုန္းဆက္မလို႔
လုပ္ေတာ့ ဖုန္းက ပိုက္ဆံကုန္ေနၿပီ..။ဖုန္းကလည္းဒီမွာဟိုဟိုသည္သည္သြားတာကလြဲလုိ႔ဆက္စရာမရွိေတာ့

ပိုက္ဆံလည္း မျဖည့္ျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတာ. ။ အဲဒါနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္ကအစ္မတစ္ေယာက္ကိုဖုန္းဆက္ခိုင္းလိုက္မွ
ေပါက္စဖ်ားေနတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကဒ္သြားျဖည့္ဖို႔ အေႏြးထည္ထူထူထပ္ၿပီးေတာ့
အေဆာင္ေဘးက ကုန္တိုက္ကိုသြားပါတယ္.။  ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းဆင္းခ်င္း အရင္ရက္မ်ားနဲ႔မတူ အရမ္း

ေအး တာကို သတိထားမိတယ္.။ ဖ်ားထားခါစမို႔လို႔ ကိုယ္ခံအားနည္းေနတာ လို႔ ထင္မိေပမယ့္..။အျပင္မွာပါ
လူေတြ ရွင္းေနတာကိုေတြ႔မွ အပူခ်ိန္ မၾကည့္ခဲ့မိတာကိုသတိရမိတယ္.။ ကုန္တိုက္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ.
ဖုန္းကဒ္ျဖည့္တဲ့. စက္က အလုပ္မလုပ္ပါ ဆိုတဲ့ .. စာကပ္ထားတယ္.။ ေသေရာဗ်ာ.။ ဟိုးဘက္ ေျမေအာက္ရ
ထားဘူတာ ထိသြားျဖည့္ရေတာ့မယ္. .။  သိပ္ေတာ့ မေ၀းပါဘူး.။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္..၁၅ မိနစ္ေလာက္ေတာ့
ေလွ်ာက္ရတယ္.။ ဒီအတိုင္းသြားလို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေအးမယ့္သေဘာရွိတာနဲ႔..အေဆာင္ေပၚျပန္တက္ၿပီး
အေႏြးထည္ေနာက္တစ္ထပ္ျပန္ထပ္ရတယ္.။ အခန္းထဲေရာက္မွ Desktop ေပၚကိုၾကည့္လိုက္မွ.. -28 ဒီဂရီ
ျဖစ္ေနမွန္းသိတယ္ဗ်ာ..။

 

အႏုတ္၂၈ တဲ့..

         အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အေႏြးထည္သံုးထပ္ေလာက္ထပ္ၿပီး . ေျမေအာက္ရထားဘူတာမွာ ဖုန္းကဒ္သြားျဖည့္
တယ္ .။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အေဖာ္ေခၚေပမယ့္ေအးလြန္းေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူးထင္တာနဲ႔ အားနာၿပီး မေခၚ
ေတာ့ပဲ တစ္ေယာက္တည္းပဲထြက္လာတယ္.။အသြားကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပဲ.။ေအးခ်က္ကေတာ့ ပိုး
စိုးပက္စက္ပဲ.။ မ်က္ႏွာေတြကြဲထြက္ေတာ့မယ္.။ ဒါေတာင္ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ မ်က္ႏွာ တစ္ခုပဲေဖာ္ထားတာ။
ေျခေထာက္ေတြထံုက်ဥ္ကုန္တယ္.။ ဥဒိၵစၥအလြန္.၊ကမ္းကုန္ေနၿပီ.. ခ်စ္လံု႔လ၊ခ်စ္၀ီရိယ မ်ား ဆိုတာကို သြား
သတိရလိုက္ေသးတယ္.။ 
         အျပန္က်ေတာ့.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္မေရာက္ခင္.. ထင္းရႈးေတာလုိလိုေနရာေလး တစ္ခုရွိတယ္.။
အဲဒီေနရာက လူနည္းနည္းျပတ္တယ္.။ခါတိုင္းေတာင္လူျပတ္တယ္ ဆိုေတာ့ .အဲဒီေန႔က ပိုဆိုးတယ္.။ ရုရွား
ေတြေတာင္ အျပင္မထြက္ၾကတာကိုေတြ႔တယ္. ။ အျပန္ခရီးဆိုေတာ့ လူက နည္းနညး္ထံုခ်င္ေနၿပီ..။ အဲဒီ
ထင္းရႈးေတာေလးထဲလည္းေရာက္ေရာ..။ ေျခေထာက္ မွာတစ္ခုခု တင္းသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထံု
ေနေတာ့ မသိသာဘူး.။ ေနာက္တစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္မွ. တင္းတင္းႀကီးနဲ႔ညြတ္က်သြားၿပီး ၾကြက္တက္မွန္းသိ
ေတာ့တယ္. ။ ေက်ာင္းမွာ ၾကြက္တက္ရင္. ေရခဲနဲ႔ကပ္တာ ျမင္ဖူးတယ္.။ ခုဟာက ေအးၿပီးတက္တာဆိုေတာ့
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး.။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔လဲ ျပန္မထႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္. ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္းအကူအညီ
ေတာင္းစရာလူမရွိဘူး.။ ကူညီၾကပါဦး..လို႔ ရုရွားလိုေအာ္ေသးတယ္.။ ကံဆိုးခ်င္လို႔လားမသိဘူး ဘယ္သူမွမရွိ
ဘူး..။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ၅ မိနစ္ေလာက္ဆိုရင္ ေသြးခဲၿပီးေသႏုိင္တယ္ဆိုတာ သတိ
ထားမိတယ္.။ စိတ္ကိုတင္းၿပီးမရရေအာင္ထတယ္.။ မလႈပ္မရွားပဲ ခနေလာက္ၿငိမ္လိုက္လို႔လားမသိဘူး.။မ်က္
လံုးေတြ၀ါးေနတယ္.။ မရရေအာင္ထတယ္.။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အခက္အခဲႀကံဳရင္ရြတ္ေနက်.. ယႆာႏု
ဘာ၀ေတာ ယကၡာ၊ ေန၀ ဒေႆႏၲိ ဘီသနံ ကို ပါးစပ္ကတမ္းရြတ္မိတယ္.။ ဘုရားတရားကိုအာရံုျပဳၿပီးေတာ့
စိတ္ကိုတင္းၿပီးေတာ့မွ ထတယ္.။ ေသြးေတာ့နည္းနညး္ပူသြားၿပီလို႔ထင္တယ္.။ ေျခသလံုးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ 
ေထာက္ေနတဲ့ၾကြက္သားအလံုးႀကီးကရွိေသးတယ္.။ ေျခေထာက္ကို ေခါက္ၿပီးေတာ့..ထုိင္ၿပီး ႏွိပ္နယ္ၾကည့္
ေတာ့ ျပန္က်သြားတာကို ၀မ္းသာအားရေတြ႔တယ္ ..။ ျပန္မတက္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းၿပီး.။ အေဆာင္ကို 
ေထာ့က်ိဳးနဲ႔ပဲေလွ်ာက္ၿပီးျပန္လာခဲ့တယ္.။ 
         အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းေတာင္မဆက္အားဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္ အားျပတ္ၿပီးလဲမလိုလိုဘာလိုလို
ျဖစ္သြားတယ္.။ ကြန္ပ်ဴတာကို Ubuntu စမ္းတင္တာ အိပ္ေရးပ်က္ရက္ေတြမ်ားေနၿပီေလ.။ ဖုန္းဆက္ၿပီးနား
လိုက္တယ္. ..။ညေနေစာင္းႀကီးအိပ္လိုက္လို႔ လားမသိပါဘူးဗ်ာ. ။ ျပန္ႏုိးလာေတာ့ ကိုယ္ေတြပူေနၿပီ..။ 
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔မွာလဲ စာမေရးလိုက္ႏုိင္ဘူး.။ ခုေတာင္ ဘာသာရပ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ေ၀ါဟာရေတြသင္ေနလို႔ 
အတန္းကို မပ်က္ခ်င္လုိ႔လိုက္ေနတယ္.။ခုေတာ့ေကာင္းသြားပါၿပီ.။လူကေတာ့အားမရွိခ်င္သလိုျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ နားလို႔မရဘူး ဗ်ာ. ။ ဘေလာ့ကိုေတာ့ ေန႔တုိင္းဖြင့္ျဖစ္တယ္.။ သူမ်ားေတြေရးထားတာေတြလိုက္
ဖတ္ရင္း..။ အားက်တယ္.။ မတင္ႏုိင္ရင္လည္း အားနာမိတယ္.။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔တုန္းက ေဖ့ဘြတ္ခ္ ပရိုဖိုင္
မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုေလးတင္လိုက္ေသးတယ္.။ ခုေတာ့ ေနေကာင္းလာပါၿပီ.။ စာေတြမ်ားလာၿပီဗ်ာ.။ ရက္ေတြက်ဲ
မွာေၾကာက္တယ္.။ ေပါက္စလည္းေနေကာင္းသြားၿပီလို႔ေျပာတယ္.။  
          အခုေရးတဲ့အခ်ိန္ .-4 ဒီဂရီပဲရွိေတာ့တယ္. ဟိဟိ. မၾကာမီ ေဘာလံုးထြက္ကန္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္...။ ေအာ္
ေျပာဖို႔ တစ္ခု က်န္သြားေသးတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေနတုန္းကာလက..အဖ်ားေပ်ာက္သြားတာ .. အစ္မ
ေအာ္တန္..ရဲ႕ ဗယ္လင္တိုင္းေန႔ သီခ်င္းဆိုၿပိဳင္ပြဲမွာ ဖ်ားရက္ႀကီး၀င္ၿပိဳင္ လိုက္တာ ေခၽြးထြက္သြားလို႔လို႔ထင္
ပါတယ္။  ပထမဆုကေတာ့ US က ကို Holystar က ရသြားပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္က ဒုတိယ.. ။ တတိယက 
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စာသင္ခန္းတစ္ခန္းတည္း ...ေဘးခ်င္ကပ္လ်က္က ေ၀လွ်ံဦး ကရသြားတယ္. ။ တစ္ကမာၻလံုးက
ျမန္မာေတြစုၿပီးၿပိဳင္တာပါ.။ အေယာက္ ၃၀ ျပိဳင္ရပါတယ္.။ ဒုတိယနဲ႔တတိယကို တစ္ေဆာင္တည္းအတူတူ
ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရသြားတယ္ဆိုရင္.. ခ်က္ရြန္းထဲကလူေတြ စိတ္ဆုိးေနမလားမသိဘူး ဟီးဟီး.။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕. ေရကုန္ေရခန္းၿပိဳင္ခဲ့တဲ့. ပြဲစဥ္ေတြက..
၁- မိုးသက္ Vs လြမ္းပို..(မိုးကုတ္သူ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးပါ..။ ေျပာမနာဆိုမနာေတြ..။ မၿပိဳင္ခင္ကတည္းက နာေတာ့သြားပီ. ဆိုတဲ့သူေလ..)
စိုင္းစုိင္းရဲ႕..ေႏြရာသီလမ္းခြဲသီခ်င္းနဲ႔ ျဖဳတ္လိုက္တယ္.။ 
၂- မိုးသက္ Vsနတ္သမီးေလး( L လြန္း၀ါရဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲကလူ သီခ်င္းနဲ႔ ႏုိင္ပါတယ္..)
၃- မိုးသက္ Vs ကိုက်ားေပါက္( ပြဲမစခင္ကတည္းကပထမရမယ္လို႔တစ္ေပးထားတဲ့အစ္ကိုပါ.။ ဂစ္တာနဲ႔ကိုယ္
တုိင္တီးၿပီးဆိုတာပါ.။ သိပ္ကိုေကာင္းတယ္.။မထင္မွတ္ပဲနဲ႔ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္.။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ဆံုး
လက္္နက္ အျဖစ္ထားထားတဲ့. ဖိုးကာရဲ႕ လမ္းခြဲသီခ်င္းကိုထုတ္သံုးလိုက္ရတယ္...အဲဒီသီခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္
အပိုင္ဆံုးလို႔ေျပာရမယ့္ Master Piece ..။)
၄-ဆီမီးဖိုင္နယ္ပါ..မိုးသက္Vsကိုေဇာ္ၿဖိဳး (ဖိုးကာရဲ႔ င့ါရဲ႔လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ သီခ်င္းနဲ႔ ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္.။ )
၅- ဖိုင္နယ္ပြဲပါ.. မိုးသက္ Vs ကို Holystar (ဖုိးကာရဲ႔ တိုးတုိးေလးေျပာပါနဲ႔ၿပိဳင္ပါတယ္.. ကိုဟိုလီစတားဆိုတဲ့
သီခ်င္းကုိေတာ့နာမည္မသိပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္ရံႈးသြားပါတယ္။ )
           ၿပီးခဲ့တဲ့ ဟက္ပီးႏ်ဴးရီးယားတုန္းက တစ္ပြဲလုပ္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပန္းၿခံလိုက္သြားလို႔ မပါလိုက္ရ
ပါဘူး.။ အဲဒါန႔ဲဒီပြဲက်ေတာ့ ဖ်ားေနရင္းနဲ႔ မလြတ္ခ်င္လို႔ ၀င္ၿပိဳင္လိုက္တာပါ.။ဆုကေတာ့ ဘာရဦးမလဲ မသိ
ေသးပါဘူး.။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းကေတာ့ .ေဒၚလာ ၁၇၅-၁၅၀-၁၀၀ လားမသိဘူး ေပးတယ္..။ခုေတာ့မသိ
ပါဘူး.။ ၀ါသနာပါရင္လာခဲ့ၾကပါဦး.. ။ဒီမွာ အေသးစိတ္သြားဖတ္ႏုိင္တယ္ေနာ္. ။ အဲဒီထဲမွာ နာမည္က မွား
ေနေသးတယ္.။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို မိုးယံထက္လို႔ေရးထားတာ ဟိဟိ..။ ကဲေတာ္ၿပီဗ်ာ..အိမ္စာေတြလည္း
မ်ားတယ္.။ စာလုပ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ့..။ ဒီလဂစ္တာ၀ယ္ၿပီးရင္..ကၽြန္ေတာ္လည္း မခ်ိဳမခ်ဥ္..ဟုတ္ေပါင္မွားလို႔
မခ်ိဳခ်ဥ္လို Youtube Channel ေလးတစ္ခုေလာက္လုပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္. ။ See You ပါ..။ဒီေလာက္နဲ႔ပဲေက်နပ္
ၾကပါဦးလို႔..။

သူ႔အတြက္လက္ေဆာင္...

         ဘာလိုလိုနဲ႕ Valentine ကိုေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္.။ လက္ေဆာင္ေပးကိုကိုေတြလည္း ေပးဖို႔ႀကံေန
မွာျဖစ္သလို.. မမေတြလည္း ဘာရမလဲ စဥ္းစားေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ား.။ ဒီေတာ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြ
ေပးတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေလးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေလးကို သိထားရင္ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္.။
ေကာင္မေလးက ေမးရင္ျပန္ေျပာလို႔ရတယ္ေလ.။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္.။
        အရင္ဆံုးသိထားသင့္တာက Floral Dictionary ပါ.။ တည့္တည့္ျပန္ရင္ ပန္းအဘိဓါန္ေပါ့.။ပန္းႀကိဳက္
တဲ့ေကာင္မေလးေတြ သိထားသင့္တာေပါ့.။ ဘယ္ပန္းက ဘာအဓိပၸာယ္ဆိုတာကိုေပါ့.။ သိသေလာက္
ဘာသာျပန္ေပးခ်င္ေပမယ့္ . သိပ္မ်ားလြန္းေတာ့ လက္ေရွာင္လိုက္တယ္.။ ကိုယ့္ဖာသာၾကည့္ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ.။
ဒီေနရာမွာသြားၾကည့္ပါ.။
        ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ Valentine အထိ ဖာသိဖာသာပဲ.။ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ကိုယ္ရႈပ္လို႔ေကာင္းတုန္းပါ.။လက္ေဆာင္
ေပးဖို႔ကို သူ႔ေမြးေန႔ ေရာက္ခါနီးမွ သတိရတယ္.။အဲဒီမွာ စဥ္းစားရတယ္...။ သူ႔နာမည္နဲ႕ပဲဘုရားကိုလွဴၿပီး
ေဘာက္ခ်ာကို ပလတ္စတစ္ေလးေလာင္းၿပီး သြားေပးလုိက္ရင္ ရို ဆန္သြားမွာပဲ လို႔ေတြးမိတယ္.။ ဒါေပမယ့္
ဘုရားအထိသြားဖို႔ လူက သင္တန္းသားျဖစ္ေနေတာ့ မအားဘူး..။ လက္ေဆာင္ကလည္း သူမ်ားနဲ႕တူမွာ
ေၾကာက္တယ္.။ မတူေအာင္ထူးထူးျခားျခားေလးေတြေပးခ်င္တာကိုး.။
      ပထမဆံုး ဂစ္တာဆိုင္ကိုသြားစံုစမ္းေသးတယ္.။ ပန္းႏုေရာင္ဆိုတာနဲ႕ေခါင္းခါတယ္.။ ေအာ္ဒါမွာရင္
လည္းၾကာဦးမွာဆိုတာကို စေျပာတယ္.။ မႏၱေလးထိ ဖုန္းဆက္တာကို မရဘူးျဖစ္ေနတယ္.။ ဂစ္တာပန္းႏု
ေရာင္ေလးကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္စြဲေနတာ ..။ ေနာက္ေတာ့ မွ မရႏုိင္မွန္းသိၿပီးလက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္.။
ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္လခနဲ႕ကိုယ္ သံုးေနရတာဆိုေတာ့ သိန္းေက်ာ္တန္လည္း၀ယ္မေပးႏုိင္ေတာ့အလယ္
အလတ္စားထဲက ပဲ အဓိပၸာယ္ရွိတာေလးေတြ၀ယ္ေပးဖို႔လိုလာၿပီ.။ အဲဒီမွာစဥ္းစားစရာေတြေတြ႕တယ္.။
ဘာေတြေပးရမလဲ.။ ???
       ေနာက္ရက္မနက္ Outpass ရတယ္.။ အဘိုးႀကီး၊ အဘြားႀကီးစံုတြဲရုပ္ကေလး ကိုလိုက္ရွာတယ္.။
ျပင္ဦးလြင္မွာ ႏွ႔ံေနတာပဲ.။ အဘိုးႀကီး၊ အဘြားႀကီးတစ္စံုလံုးမေတြ႕ဘူး.။တစ္ေယာက္ခ်င္းစီေတြျဖစ္ေနတယ္။
Valentine တုန္းကခြဲ၀ယ္ကုန္ၾကတာလို႔ ဆိုင္ေတြကေျပာပါတယ္.။ အဓိပၸာယ္က အဘိုးႀကီးျဖစ္တဲ့အထိခ်စ္ပါ့
မယ္ ၊ အဘြားႀကီးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္အထိ ခ်စ္ပါ့မယ္ ေပါ့ဗ်ာ.။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးေတြျဖစ္
တဲ့အခ်ိန္အထိ ငါတို႔ခ်စ္ၾကမယ္ ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္နဲ႕ လိုက္ရွာတာပါ..။

 

ပံုကို Google မွာရွာတာ ေခါင္းျပတ္ေလးေတြပဲေတြ႕တယ္.။ တကယ္တမ္းက ထုိင္ခံုေလးေပၚမွာ.

        ေနာက္ဆံုးေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့ ဟိုးၾကားထဲက ဖန္စီဆိုင္ေသးေသးေလးမွာသြားေတြ႕ပါတယ္.။အဲဒီ
ေတာ့ အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးက တစ္တြဲ.။ ေနာက္ထပ္ သြားပြတ္တံ ပန္းေရာင္ေလး တစ္ေခ်ာင္းထပ္၀ယ္
တယ္.။သြားပြတ္တံရဲ႕ အဓိပၸာယ္ က မရွိမျဖစ္တဲ့..။

  

မရွိမျဖစ္.. တဲ့

 ေနာက္ထပ္ အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္အသံမည္တဲ့. ဘူးေလးတစ္ဘူးပါေသးတယ္.။အဖံုးေလးကိုဖြင့္လိုက္ရင္ အထဲ
က အရုပ္ေလးက ေငါက္ကနဲ ထလာၿပီးကေတာ့တာပဲ.။အဲဒီဘူးေလးကိုေတာ့..အခ်ိန္တိုင္းအသင့္လို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားတယ္.။

                                         အခ်ိန္တိုင္းအသင့္ ပါပဲ..
     ေနာက္ထပ္ မထည့္လိုက္ရတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြရွိေသးတယ္..။ အိပ္ရာထတိုင္းသတိရေအာင္..မ်က္ႏွာ
သုတ္ပ၀ါတို႔..။ တစ္ေနကုန္ တမ္းတမိေနေအာင္ .ေရေမႊးတို႔.. အစရွိသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ.။
       အဲဒါေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ့္လိုဂိုေလးကို ပရင့္ထုတ္ၿပီး ပါကင္စကၠဴနဲ႕က်က်နနပိတ္..။ ၿပီးမွသူ႔ေမြးေန႔
မွာေပးလိုက္ပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္လိုဂိုေလးဆိုတာ အခု ဒီဘေလာ့ရဲ႕ Favicon ေလးနဲ႕တူတူပဲေလ..။
ကၽြန္ေတာ္အရင္ က Programs ေသးေသးေလးေတြ..။ Tools ေသးေသးေလးေတြစမ္းေရးတုန္းကလည္း။
အဲဒီအိုင္ကြန္ေလးကိုပဲသံုးခဲ့တာပါ.။ကိုယ့္ဖာသာ ဒီဇုိင္းထုတ္ၿပီး.ဘယ္သူမွမႀကိဳက္ေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာသံုး
ေလ၏ .။ ေကာင္းေရာ.။

(ဘာႀကီးမွန္းလည္းမသိဘူးေနာ္.။ ဟိဟိ)
          ဒီေန႔ခုနက အစ္မ သရဲခ်ိဳခ်ဥ္..(ဟုတ္ေပါင္..ငယ္ငယ္တုန္းက စားတာေတြနဲ႕မွားကုန္ၿပီ...)အစ္မ
ခ်ိဳခ်ဥ္ရဲ႕.. တဂ္ပို႔စ္ေလးကို သြားဖတ္မွ. အမွတ္တရတစ္ခု က်န္ခဲ့မွန္းသိတယ္.။ခုေျပာျပမယ္ေနာ္.။
          ၅ တန္းႏွစ္ကကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းနဲ႕တစ္ခန္းေက်ာ္မွာ..ဆံပင္ၾကြက္ၿမီးေလးနဲ႔ေကာင္မေလး
တစ္ေယာက္ရွိတယ္.။ေရသန္႔စက္နဲ႕တြဲထားတဲ့ေရကန္မွာ ေရသြားခပ္ရင္းအဲဒီေကာင္မေလး ဘုရားပန္းအိုး
လာလဲတာနဲ႔ႀကံဳေရာ..။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူတူေရလာခပ္တဲ့ အိုက္စိုင္းဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္း ကအဲဒီေကာင္
မေလးရဲ႕ဆံပင္ႀကြက္ၿမီးေလးကိုဆြဲရဲလားဆိုေတာ့. ကေလးပီပီ..ဆြဲရဲတာေပါ့ကြ ဆိုၿပီး ေနာက္ကေနေဆာင့္
ဆြဲလိုက္တာ.. အတန္းမွဴးဆီေခၚၿပီး ေျမွာက္ေပးတဲ့သူေရာ.။ အဟုတ္မွတ္ၿပီး ဆြဲ တဲ့လူေရာ ႏွစ္ေယာက္
လံုးေဆာ္ပေလာ္တီးခံရတာေပါ့ဗ်ာ. ။ဟိုေကာင္မေလးကလည္း ငိုလိုက္တာ ကၽြတ္ကၽြတ္ကိုညံေနတာပဲ.။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို မေက်နပ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ.။ သိပ္မနာပဲနဲ႕ဘာညာေပါ့ဗ်ာ.။ အဲဒီအခ်ိန္
တုန္းက အဲဒီေကာင္မေလးဟာ. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ..ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ရင္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ရမယ့္သူျဖစ္လာလိမ့္
မယ္ ဆုိတာထင္မထား ဘူးေပါ့ဗ်ာ.။(ေနာက္ဆံုးေတာ့ လည္းဒီဘူတာပါပဲ..ဟိဟိ.။)ခုေတာင္ သူ႔ကို ျပန္ေျပာ
ၿပီး ရယ္ေနရတုန္း...။
           ဒီေန႔ျပည္ေထာင္စုေန႔ မို႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔နဲ႔ပတ္သတ္တာ တင္ခ်င္ေပမယ့္ . အဆင္သင့္ေရးၿပီး
သား မရွိလိုက္လို႔ မတင္ျဖစ္လိုက္ဘူး..။ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔အတြက္ တစ္ခုခုေရးတင္ဖို႔ ေရးေဖာ္ေရးဖက္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕အေဖာ္စပ္ပါေသးတယ္.။ သူ႔ ကေလာင္နာမည္က မုန္းေမာင္ေမာင္တဲ့..။
ဂ်ီေတာ့က ေနလွမ္းေျပာဖို႔ဖြင့္လိုက္ေတာ့.. သူ႔ Custom Message မွာဘာတင္ထားလဲဆိုေတာ့..“ မူးမွ
ေမ့မွာမို႔ မုန္းေမာင္ေမာင္ ေမာ့မယ္ေမ.. ” တဲ့..။ လူေတာင္ၿပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားတယ္.။ အဲဒါနဲ႕ သူ႔ကိုရယ္ရယ္
ေမာေမာနဲ႕ မင္းကြာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္..၊ေခါင္းကလည္းထြက္ပါ့ ဆိုေတာ့.. သေကာင့္သားက ထပ္ေျပာေသး
တယ္.။ရွိေသးတယ္တဲ့. “ ေမာင္ မုန္းေမာင္ေမာင္ မင္းမိန္းမ ေမၿမိဳ႕မွာ မိုးမိမယ္ ျမန္ျမန္ေမာင္း..” ဆိုတာ
ၾကားဖူးလား.တဲ့..။ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္သြားတယ္.။ခုထိ ျပန္ေတြးရင္ရယ္ခ်င္ေနတုန္း.။
ေက်ာင္းမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပတ္စဥ္က ကေလာင္ေတြက..ကၽြန္ေတာ္ -မုတ္သံု(ျပင္ဦးလြင္) ၊မင္းေ၀
ေအာင္-မုန္းေမာင္ေမာင္ ၊ သက္ေနာင္ -လြမ္းစစ္ႏုိင္(ပုေလာ) ၊၀င္းျမင့္သန္း-ေမာင္၀င္းျမင့္သန္း (မေကြး)
တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္.။အျပင္မွာလဲ ေရးတဲ့ကေလာင္ေတြေပါ့.။မုန္းေမာင္ေမာင္နဲ႕သက္ေနာင္ ကစာသမားသပ္သပ္
ေပါ့.။ ၀င္းျမင့္သန္းက ကဗ်ာသမား.၊(တ်ာခ်င္း ၊ ေလးခ်ိဳးႀကီး၊ ကာခ်င္း ၊ ပိုဒ္စံုရတု..၊ အစုံပဲ..ကၽြန္ေတာ္ေလး
စားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးေပါ့.။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က နံရံကပ္စာေစာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ခါနီးမွ.ကၽြန္ေတာ့္တ်ာ
ခ်င္းကို တစ္ေနရာျမွဳပ္ထားတာ သူေဖာ္သြားလို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရံႈးသြားတာ..။)ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေတာင္မ
ေရာက္၊ ေျမာက္မေရာက္..။ ကဗ်ာေရာ.၊စာေရာ..ဖီလင္လာတဲ့ဥစၥာ အကုန္ေရးတယ္...:P။ ေမာ္စကိုထိပါ
လာတာကေတာ့..ကၽြန္ေတာ္နဲ႕မုန္းေမာင္ေမာင္ ၂ ေယာက္တည္းပါ.။
      ကဲေျပာရင္းနဲ႕လဲ မဆိုင္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြလြဲကုန္ၿပီ.။ကိုယ့္ေခါင္းစဥ္ကိုျပန္ၾကည့္ၿပီးရယ္ခ်င္သြားေသး
တယ္.။ ေရးတဲ့စာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေ၀းသြားၿပီ.။ ကဲ ..အမ်ိဳးသားဖခင္ႀကီးေမြးေန႔ အတြက္ စဥ္းစားရဦးမွာမို႔.
ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ၾကပါလို႔..။